"Pociągiem do lasu" - zestaw zabaw ruchowych w formie opowieści ruchowej

Scenariusz zajęcia prowadzonego dla studentów
w Przedszkolu nr 12 w Bielsku-Białej

Nazwisko prowadzącego: mgr Magdalena Mikosz
Data prowadzonych zajęć: 12 listopada 2013r.
Grupa wiekowa: 3latki

Temat zajęć: „Pociągiem do lasu” – zestaw zabaw ruchowych w formie opowieści ruchowej.
Cel główny: zachęcenie do uczestnictwa w zabawach i grach sportowych (6), stwarzanie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie (5),

Cele szczegółowe:
jest sprawne fizycznie lub jest sprawne w miarę swoich możliwości, jeśli jest dzieckiem mniej sprawnym ruchowo (5.3),
uczestniczy w zajęciach ruchowych, w zabawach w sali przedszkolnej (5.4)
przestrzega reguł obowiązujących w społeczności dziecięcej (1.2),
uważnie słucha (3.3),

Metody: czynnego działania dzieci
Formy pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: kółka, bębenek.


Przebieg zajęcia:
1 część – „Podróż pociągiem do lasu”
• ćwiczenia ramion, unoszenie kolan
„Puf, puf pociąg rusza podróż się zaczyna,
Już się koła toczą, po stalowych szynach”.
• zmiany kierunków
„Jedzie pociąg jedzie, mija rzekę, pole.
Wiezie nas do lasu! Droga to daleka,
lecz dużo niespodzianek tam na nas czeka”
• bieg w szeregu
Pędzi pociąg puf, puf, puf - Spójrzcie las!
Ciekawe, co w nim czeka nas? Może skarb tu jakiś będzie?
• ćwiczenia oddechowe
Przystanął nasz pociąg, odpoczywa.
Oddycha maszynista i lokomotywa.
2 część – „Spacer po lesie”:
• swobodne przeskoki przez „przeszkody”
Idą dzieci drogą, po zaspach iść nie mogą,
a więc skaczą - hop, hop, hop, do dołeczka skok.
• bieg w różnych kierunkach
Biegają po lesie biegają, skarbu szukają,
aż nagle - kogoś spotykają.
• zajęcze skoki
Na polankę wyskoczyły zające i radośnie podskakują. Zobaczyły dzieci i uciekły w gęstwinę, dzieci dały nurka.
• ćwiczenie wyprostne
A ja jestem bardzo ciekawa, czy wy wiecie coś o drzewach.
Kto jest wyższy, wy czy las?, Które drzewo jest wysokie - wskaż!
A które niskie - pokaż! A dzieci, jakie są wysokie?
• lekki bieg
Wyszły na kolejną polankę i zobaczyły sarny, spróbowały biec tak, jak one.
• czworakowanie
Teraz na polanę wkroczyły niedźwiedzie – idą bardzo ciężko.
• zabawa z elem. naśladownictwa
Wtem do lotu poderwały się ptaki. Szybują po niebie, teraz niżej, wreszcie przysiadły na gałęzi. Dzieci usiadły pod drzewem, by chwilę odpocząć. Czas upłynął miło na wycieczce, pora wracać do przedszkola (marsz).
Metoda opowieści ruchowej polega na tym, że nauczyciel, poprzez odpowiedni dobór atrakcyjnego i ciekawego tematu wymyślonego przez siebie opowiadania, działa na wyobraźnię dziecka, skłaniając je do odtwarzania ruchem treści opowiadania, przedstawia czynności ludzi dorosłych, sposób poruszania się zwierząt, ptaków, różnych sytuacji, zdarzeń itp. Podczas opowieści dziecko słucha opowiadania nauczycielki (bajki, zdarzeń i historyjek prawdziwych lub zmyślonych, mówionych prozą lub wierszem) i na podstawie wyobrażeń o ruchu wynikającym z fabuły wykonuje ruchy.
Metoda opowieści ruchowej sprzyja rozwojowi fantazji, która w życiu dziecka odgrywa dominującą rolę. Może pobudzić i utrzymać dziecko w ruchu, wywołać przeróżne obrazy; sprawia, że dziecko bawiąc się raz jest „ptakiem”, raz „psem”, a jeszcze innym razem „kierowcą pociągu, samochodu, pojazdu kosmicznego” itp.
Metoda opowieści ruchowej wymaga jednak od nauczyciela dobrego, starannego przygotowania i zrozumienia, że stosowane opowiadanie w czasie trwania zajęć jest tylko środkiem do odtworzenia przez dzieci poprawnego ruchu. Układ opowiadania, zatem musi opierać się na zasadach wszechstronności ruchu, stopniowaniu wysiłku i zmienności pracy mięśniowej.