Wspomaganie rozwoju dziecka poprzez Metodę Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne

Weronika Sherborne (1922-1990) z wykształcenia była nauczycielem wychowania fizycznego i fizjoterapeutką. W latach sześćdziesiątych W. Sherborne opracowała własny system ćwiczeń, który ma zastosowanie we wspomaganiu rozwoju dzieci i korygowaniu jego zaburzeń. Metoda Ruchu Rozwijającego korzeniami sięga do teorii i praktyki Rudolfa Labana, jednak rozwiniecie jej w kierunku humanistycznym pozwoliło na skierowanie uwagi i uwypuklenie potrzeby rozwijania bliskości, nawiązywania kontaktu i więzi emocjonalnej z innymi ludźmi. Główną ideą metody Ruchu Rozwijającego jest posługiwanie się ruchem jako narzędziem wspomagania rozwoju psychoruchowego. Opracowany system ćwiczeń wywodzi się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłymi. Podstawowe założenia metody to rozwijanie przez ruch: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi i nawiązywania z nimi bliskiego
kontaktu.
W Polsce Metoda Ruchu Rozwijającego jest upowszechniana od przełomu lat siedemdziesiątych i osiem dziesiątych. Była ona kilkakrotnie prezentowana w naszym kraju przez W. Sherborne i jej uczniów: Annę Leonard- nie żyjącą
już dyrektorkę „szkoły życia” w Londynie oraz George\'a Hilla - byłego dyrektora rehabilitacji dla dorosłych w Bristolu. Z metodą mieli okazję zapoznać się polscy specjaliści m. in. M. Przasnyska, M.Bogdanowicz
Metoda W. Sherborne może być w zakresie profilaktyki dobrą formą
pomocy dzieciom, młodzieży i dorosłym w różnych sytuacjach trudnych.
Zapobiega powstawaniu zaburzeń, jeśli włączymy ją w program :
- przygotowania dziecka mającego pójść do przedszkola,
- przygotowania dziecka rozpoczynającego naukę szkolną,
- zajęć integrujących grupę czy klasę szkolną itp.
Metoda ta może służyć jako sposób osiągania odprężenia w zajęciach
odprężająco-relaksacyjnych w trakcie zajęć szkolnych.
W swoim programie ćwiczeń ruchowych W. Sherborne wyróżnia następujące
grupy ćwiczeń wspomagających rozwój dziecka:
- ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała,
- ćwiczenia pomagające zdobyć pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa
w otoczeniu,
- ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu i współpracy z partnerem
i grupą,
- ćwiczenia twórcze
Wymienione ćwiczenia mogą występować w różnych formach: jako zajęcia
indywidualne z jednym dzieckiem, jako zajęcia w parach, gdy dorośli ćwiczą z dziećmi lub jako zajęcia dla większej liczby osób. Zakres każdego ćwiczenia może być mniej lub bardziej rozszerzony zgodnie z potrzebami, stopniem zaawansowania, możliwościami.
Metoda W. Sherborne jest metodą bardzo uniwersalną, o wielu możliwościach jej stosowania. Jest ona skuteczna jako metoda terapeutyczna, daje się też z powodzeniem wykorzystywać w profilaktyce, moze być pomocna w
poszerzaniu doświadczeń psychologicznych i społecznych osób zainteresowanych
własnym rozwojem. Jako metoda terapii znajduje zastosowanie w pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego, a więc przede wszystkim w przypadkach
upośledzenia umysłowego. Również dla dzieci przejawiających zaburzenia w zakresie sfery emocjonalnej i społecznej, zajęcia tą metodą są bardzo wskazane.

Literatura:
M. Bogdanowicz, B. Kisiel, M. Przasnyska „ Metoda Weroniki Sherborne w
terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka”, WSiP, Warszawa 1992r.