Wykonanie rekwizytów do zabawy karnawałowej. Konspekt zajęć świetlicowych w internacie dla dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim i umiarkowanym

SPIS TREŚCI:

1. WSTĘP.
2. KONSPEKT ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH.
3. ZAKOŃCZENIE.
4. BIBLIOGRAFIA.


1. WSTĘP:

Głównym celem pracy rewalidacyjnej z dzieckiem upośledzonym jest rozwój jego sprawności w życiu codziennym. Bardzo ważne jest usprawnianie wszelkich procesów poznawczych: odbioru wrażeń i postrzegania, myślenia, uwagi, pamięci, ruchu i komunikacji
z otoczeniem. Koniecznym jest również uaktywnianie rożnych form działalności dziecka:
samoobsługi, zabawy, działalności użytkowej oraz ekspresyjnej.
Dziecko upośledzone wskutek działalności rewalidacyjno-opiekuńczej stanie się dzieckiem
lepiej przystosowanym i przynajmniej w podstawowym zakresie zorientowanym w otaczającym je świecie.
Efektywna terapia wymaga jednak przystosowania społeczeństwa do możliwości osób niepełnosprawnych intelektualnie, zarówno pod względem technicznym jak i psychospołecznym.

Kierunki działania rewalidacyjnego:
-Maksymalne rozwijanie tych sił biologicznych , zadatków i cech, które są najmniej uszkodzone. Należy wskazać możliwości rozwojowe, zaktywizować i ukształtować najpełniej.
-Wzmacnianie i usprawnianie uszkodzonych sfer psychicznych lub fizycznych.
-Wyrównywanie (kompensacja) i zastępowanie substytucja deficytów biologicznych i rozwo-
jowych. Działanie kompensacyjne zmierza w kierunku wyrównania braków przez rozwój funkcji zastępczych.

Rewalidacja musi być oparta na:
-Poznaniu każdej jednostki i warunków jej rozwoju, historii jej życia, na poznaniu charakteru
i stopnia kalectwa oraz czynników etiologicznych.
-Uwzględnienie w metodzie pracy typu układu nerwowego.
-Zorientowaniu się w zahamowanych przez upośledzenie potrzebach.
-Zorientowaniu się w charakterze oddziaływania środowiska na jednostkę upośledzoną.
-Jak najszerszym uwzględnieniu czynników podnoszących próg tolerancji na frustrację.
-Zastosowaniu warunków kształcących nowe motywacje.
- Dostosowaniu pracy do sił i możliwości jednostki.
-Stosowaniu metod:kompensacyjnych, korygujących, usprawniających, dynamizujących.


2. KONSPEKT ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH.


KONSPEKT ZAJĘĆ ŚWIETLICOWYCH W INTERNACIE
DLA DZIECI Z UPOŚLEDZENIEM UMYSŁOWYM W STOPNIU
LEKKIM I UMIARKOWANYM.


TEMAT: WYKONANIE REKWIZYTÓW DO ZABAWY KARNAWAŁOWEJ.
MASKI KARNAWAŁOWE.

CELE:

*OPERACYJNE:
-wychowankowie znają zwyczaje karnawałowe,
-potrafią: rozwiązać krzyżówkę, która wprowadza w tematykę zajęć, układać puzzle.
-uczniowie umieją dokonać analizy i syntezy wyrazów (rozsypanka literowa).
-posiadają umiejętność współdziałania w grupie,
-utrzymają ład i porządek w miejscu pracy.

*REWALIDACYJNE:
-usprawnianie funkcji manualnych,
-doskonalenie percepcji wzrokowej,
-doskonalenie koordynacji wzrokowo-słuchowej,
-rozbudzanie inwencji twórczej,
-mobilizowanie do zdobywania nowych wiadomości i umiejętności,
-kształtowanie zainteresowań poprzez wprowadzenie na zajęciach elementów rywalizacji.

METODY PRACY:
-słowna,
-oglądowa,
-praktycznego działania.

FORMY PRACY:
-zbiorowa, grupowa, indywidualna.

TYP ZAJĘĆ:
Zajęcia plastyczne, zabawy dydaktyczne.

MIEJSCE PRACY:
Świetlica w internacie.

CZAS TRWANIA ZAJĘĆ:
60 minut.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:
-„Karnawał naszych dzieci”- Helena Jabłonowska,
-„Kalendarz polski”- Józef Szczypta,
-krzyżówka, rozsypanki literowe, puzzle,
-balony, konfetti, serpentyny, girlandy, wzory masek karnawałowych,
-bloki techniczne-kolorowe, bibuła, klej z brokatem, nożyczki, ołówki, wzory masek karnawałowych, cekiny, gumki do masek, dziurkacz.



PRZEBIEG ZAJĘĆ:

I. Powitanie.

II. Rozwiązanie krzyżówki wprowadzającej w tematykę zajęć – hasło: KARNAWAŁ

1. Panowie zakładają go do koszuli i garnituru. (krawat)
2. Pląsanie w rytm muzyki. (taniec)
3. Co to za para w domu czeka w kłębek zwinięta, żebyś ją wreszcie wyjął z kieszeni i nosił na rękach? (rękawiczki)
4. Gwiazdy na niebie zapala ona. Gdy słońce zgaśnie, przychodzi do nas. (noc)
5. Nadętą zabawkę chętnie niesiesz na rękach. Choć się z dumy nadyma, czasem z hukiem pęka. (balon)
6. Niebo jest nimi usłane. Świecą nocą, gasną ranem. (gwiazdy)
7. Małe na pagórku musisz trzymać na sznurku, bo ci uciekną z dłoni. Duże – lubią długie podróże za parą koni. (sanie)
8. Głośne łkanie. (płacz)

III. Wyjaśnienie przez podopiecznych pojęć: karnawał, maska.
Uzupełnienie wypowiedzi przez nauczyciela.
Zapoznanie z tematem dzisiejszych zajęć.

IV. Zabawy dydaktyczne związane z karnawałem.
-podział wychowanków na dwie drużyny,
-wyjaśnienie zasad konkurencji, przypomnienie o wzajemnej współpracy w obrębie grupy,
-sygnalizowanie wykonania zadania poprzez podniesienie ręki.

*Ułożenie wyrazów z rozsypanki literowej: maska, karnawał , strój, bal...
*Zdefiniowanie wyrazów:
/ konfetti, serpentyna/,
*Ułożenie obrazków z puzzli {tematycznie związanych z karnawałem}.

V. Zakończenie zabawy Podsumowanie wyników. Wręczenie drobnych, słodkich nagród.

VI. Przystąpienie do wykonania masek karnawałowych .
Omówienie etapów pracy:
- odrysowanie z szablonów wybranej karnawałowej maski. Wycięcie maski.
- przymocowanie gumek,
-naniesienie elementów dekoracyjnych: gwiazdek, serduszek, cekinów...

/ Przypomnienie o bezpiecznym posługiwaniu się nożyczkami, dziurkaczami, o utrzymaniu
porządku w miejscu pracy.
Zindywidualizowanie pracy, dostosowanie zadań do możliwości psychofizycznych dzieci/.


VII. Zakończenie i podsumowanie zajęć.
Ekspozycja prac oraz ich ocena. Zwrócenie uwagi na to, aby każda praca została doce-
niona i wyróżniona.
Wykonanie grupowej fotografii z zaprezentowaniem wykonanych przez dzieci masek.

VIII. Porządkowanie świetlicy.


3. ZAKOŃCZENIE:

Właściwy dobór treści kształcących jest bardzo ważny w procesie wychowania i nauczania
osób niepełnosprawnych Treści powinny uwzględniać materiał konkretny, przystępny, praktyczny w życiu społecznym. Powinny zawierać materiał możliwy do przekazu przez
największą liczbę publikatorów oraz w formach audiowizualnych, co w znacznym stopniu
zmniejsza poczucie izolacji i ożywia pośrednio kontakty z właściwym środowiskiem.
Treści kształcenia powinny być również zsynchronizowane z typem psychiki jednostki
niepełnosprawnej.

4. BIBLIOGRAFIA:

- Pedagogika specjalna- Dykcik Wł. (red) – Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań1998
-„Karnawał naszych dzieci”- Helena Jabłonowska,
- „Kalendarz polski” – Józef Szczypka,