Scenariusz zajęć przeciwdziałających agresji w grupie dzieci pięcioletnich

Cel główny:
- zrozumienie uczucia złości i poznanie sposobu radzenia sobie z tym stanem emocjonalnym;
Cele ogólne:
- integracja grupy;
- budowanie wspólnej więzi, akceptacji, zrozumienia, sympatii;
- rozładowanie emocji;
1. Powitanie – piosenka „Witam was, wszyscy są...”. Dzieci siedzą na dywanie w kole, wielokrotnie śpiewają piosenkę. Na słowa „Jestem ja, jest ... (tu wymieniają imię kolejnego dziecka z kręgu).
2. Nauczyciel rozkłada przed dziećmi znaczki emocji (strach, radość, smutek, złość). Następnie wybiera jeden i przypina go sobie na bluzce mówiąc, że w takim nastroju jest obecnie. Prosi dzieci, aby wybrały znaczek określający ich emocje. Po czym każde dziecko mówi dlaczego tak się czuje.
3. Pogadanka na temat złości. Nauczyciel przedstawia cel zajęć: - Będziemy dzisiaj rozmawiać o złości. Czy znacie takie uczucie? Kiedy się złościcie? Dzieci kolejno kończą zdanie: „Złoszczę się kiedy...”. Nauczyciel kontynuuje: - Każdy człowiek czasami się złości. Jak ludzie okazują złość? Dzieci przedstawiają swoje pomysły (robią groźne miny, krzyczą, tupią nogami itp.). Kiedy ludzie złoszcząc się krzywdzą innych ludzi? Takie zachowanie, kiedy krzywdzi się innych ludzi nazywa się agresją.
Czy można się tak złościć, żeby nie krzywdzić innych? (dzieci odpowiadają np. biegać, śpiewać, skakać itp.)
4. Zadanie plastyczne: narysujcie najlepszy waszym zdaniem sposób radzenia sobie ze złością. Po wykonaniu prac następuje ich wystawa.
5. Zabawa start rakiety. Nauczyciel wyjaśnia dzieciom, że będą naśladowały start rakiety, prosi, aby słuchały poleceń i wykonywały je równocześnie:
- bębnimy po blacie stołu najpierw cicho i powoli, a następnie coraz szybciej i głośniej;
- uderzamy płasko dłońmi o stół cicho, potem coraz głośniej;
- tupiemy nogami najpierw cicho i powoli, następnie coraz głośniej i szybciej;
- cicho naśladujemy brzęczenie owadów, przechodząc do głośnego wrzasku;
- wstajemy i wyrzucamy ramiona do góry – rakieta wystartowała!
- siadamy na swoje miejsca, już tylko cichutko brzęczymy, aż w końcu wyciszamy i uspakajamy się, a rakieta znika daleko w chmurach.
6. Zakończanie zajęć – „Iskierka przyjaźni”. Dzieci stoją w kręgu, podają sobie ręce, nauczyciel mówi: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech powróci do mych rąk” i ściska rękę dziecka stojącego po prawej stronie. Każde kolejne dziecko ściska rękę dziecka stojącego po jego prawej stronie, aż iskierka powróci do rąk nauczyciela.