Inscenizacja w oparciu o wiersz "Sum" Jana Brzechwy

INSCENIZACJA W OPARCIU O WIERSZ:
JANA BRZECHWY
SUM

POSTACI:
- SUM
- PŁOTKA
- LIN
- KAROL
- UCZNIOWIE 1 – 5 (CHÓR)
- NAUCZYCIEL

REKWIZYTY:
- DŁUGIE WĄSY DLA SUMA
- ZIELONE PELERYNY DLA SUMA, LINA I PŁOTKI
- TRZY OGONY RYBIE
- ZIELONA MINI SPÓDNICZKA DLA PŁOTKI
- 4 ŁAWKI I 6 KRZESEŁ
- DUŻO KARTEK PAPIERU NA BIURKU UCZNIA
- DUŻO DŁUGOPISÓW I OŁÓWKI
- TABLICA I KREDA
- WSKAŹNIK I OKULARY DLA NAUCZYCIELA
- LICZYDŁO DLA SUMA
- BŁĘKITNY MATERIAŁ


SCENA 1

UCZNIOWIE, NAUCZYCIEL I KAROL ( UCZNIOWIE SIEDZĄ W ŁAWKACH, NAUCZYCIEL STOI , MÓWIĄC MACHA WSKAŹNIKIEM)

NAUCZYCIEL (macha wskaźnikiem i wskazuje na ucznia)
- Oto w kozie uczeń siedzi,
Wciąż liczenie nie wychodzi.
Cóż mój drogi ciężka dola,
Mnożyć dzielić to twa rola.

KAROL (siedzi skulony i zmęczony, podpiera głowę rękami)
- Nie mam siły, nie dam rady,
To nie dla mnie te zasady.
Może ktoś pomoże w biedzie,
Trzy godziny już tu siedzę.
(uczeń próbuje liczyć, gnie kartki, zamyśla się)
- 2 razy 2 to cztery,
- 2 razy 3 to sześć,
- 3 razy trzy to 9 ...


SCENA II

UCZNIOWIE W ŁAWKACH, SUM, LIN, PŁOTKA
GDY UCZNIOWIE ZACZYNAJĄ MÓWIĆ WCHODZI SUM I SIADA NA ROZŁOŻONYM BŁĘKITNYM MATERIALE

UCZEŃ 1
- Mieszkał w Wiśle sum wąsaty
UCZEŃ 2
- Znakomity matematyk
UCZEŃ 3
- Krzyczał więc na całe skrzele
SUM
- Do mnie młodzi przyjaciele!
W dni powszednie i w niedzielę
Na życzenie mnożę, dzielę,
Odejmuję i dodaję,
I pomyłek nie uznaję!
UCZEŃ 4
- Każdy mógł więc przyjść do suma
I zapytać:
UCZEŃ 5
- Jaka suma?
UCZEŃ 1
- A sum jeden w całej Wiśle,
Odpowiadał na to ściśle.
SUM (siedzi i cicho liczy)
- Jeden, dwa i trzy i cztery,
Dwa plus dwa to też cztery.
UCZEŃ 2
- Znała suma cała rzeka,
Więc raz przyszedł lin z daleka i powiada
(Wchodzi lin, kłania się sumowi i zaczyna mówić)
LIN
- Drogi panie, ja dla pana mam zadanie!
SUM (szybko się podnosi, podają sobie ręce i dalej słucha)
- Słucham drogi panie!
LIN
- Jeśli pan tak liczyć umie,
Niech pan powie panie sumie.
Czy pan zdoła w swym pojęciu:
Odjąć zero od dziesięciu?
(Lin wychodzi, jest zadowolony)
SUM (siada znów na materiale, uśmiecha się li liczy na palcach)
CHÓR 5 UCZNIÓW (razem)
- Odjąć zero od dziesięciu?
UCZEŃ 3
- Sum uśmiechnął się z przekąsem,
Liczy, liczy coś pod wąsem. (sum udaje, że liczy 1, 2, 3 ..., pokazuje to na palcach)
UCZEŃ 4
- Wąs sumiasty jak u suma.
(Sum ciągnie swe wąsy, zawija je na palec.)
UCZNIOWIE 5 RAZEM (CHÓR)
- A sum duma, duma, duma.
SUM
- To dopiero mam z tym biedę:
Może dziesięć? Może jeden?
UCZEŃ 1
- Upłynęły dwie godziny,
Sum z wysiłku jest już siny.
SUM
- To dopiero od dziesięciu odjąć zero?
Żebym miał przynajmniej kredę!
Zaraz, zaraz ..., Wiem już ..., Jeden! ( Sum krzyczy)
Nie! Nie jeden. Dziesięć chyba...
Ach ten lin. Ta wstrętna ryba!
Lin (wchodzi na scenę, jest bardzo zadowolony )
- Jak tam Panie sumie
W sumie pan niewiele umie!
UCZEŃ 2
- Sum ze wstydu schnie i chudnie.
UCZEŃ 3
- Już mu liczyć oraz trudniej.
UCZEŃ 4
- A tu minął wieczór cały,
Wszystkie ryby się pospały.
UCZEŃ 5
- I nastało znów południe.
UCZNIOWIE 5 RAZEM (CHÓR)
- A sum chudnie, chudnie, chudnie.
UCZEŃ 1
- I nim dni minęło kilka
Stał się chudy niczym kilka.
(Sum siedzi zgarbiony, nie ma siły się podnieść)
UCZEŃ 2
- Więc opuścił wody słodkie (Wchodzi płotka, kłania się podnosi suma i wychodzą)
I za żonę pojął płotkę.


SCENA III
(Budzi się Karol. Wstaje z krzesła, rozgląda się, przeciera oczy i mówi z powagą)
KAROL
- Dodawanie i mnożenie,
Odejmowanie i dzielenie.
Rzecz to trudna powiem wam.
Wie to sum i ja to znam.

KONIEC