Czy chcemy zostać małymi kosmonautami? Scenariusz zajęcia z wykorzystaniem sali sensorycznej

Metody pracy:
Metody aktywizujące oparte na ruchu:
• Elementy Kinezjologii Edukacyjnej Paula Dennison’a
• „Dziecięca matematyka” E. Gruszczyk- Kolczyńskiej, E. Zielińskiej

Cele ogólne:
• Doskonalenie percepcji wzrokowej i słuchowej.
• Rozwijanie orientacji w określaniu pozycji własnego ciała.
• Kształtowanie koordynacji wzrokowo – ruchowej, równowagi.
• Rozwijanie mowy i wzbogacanie słownictwa dzieci o wyrazy związane z kosmosem.
• Usprawnianie czynności manualnych.
Cele szczegółowe (dziecko):
• Stara się skupić uwagę podczas wykonywania zadań.
• Stymuluje wzrok na wrażeniach przeciwstawnych (ciemno – widno).
• Rozwija koordynację oko – ręka.
• Utrwala nazwy podstawowych kolorów.
• Rozwija zmysł równowagi skacząc na trampolinie i kręcąc się na platformie równoważnej.
• Utrwala orientację w schemacie ciała oraz podstawowe kierunki.

Środki dydaktyczne:
• sprzęt: projektor Solar 250 „przestrzeń kosmiczna”, tor świetlno – dźwiękowy, tablica interaktywna , kula obrotowa, suchy basen, łóżko wodne,
• trampolina, platforma równoważna – owal,
• pacynka,
• magnetofon, płyty CD z muzyką,
• list od ufoludków,
• „medal” małego kosmonauty,

Wykorzystana literatura:
• „Wspomaganie rozwoju umysłowego czterolatków i pięciolatków” E. Gruszczyk- Kolczyńskiej, E. Zielińskiej.
• Materiały ze szkolenia „Zabawy z kinezjologią”.

PRZEBIEG ZAJĘCIA:

WSTĘP

1. Powitanie gościa
Wysłuchanie opowieści przygotowanej przez gościa - pacynka (zaciemniona sala – projekcja tarczy „przestrzeń kosmiczna” i świecąca kula obrotowa)
Nasza planeta to Ziemia. Krąży ona po orbicie dookoła słońca. Razem z nią krążą inne planety. Ziemię otacza atmosfera – ochronna powłoka- składająca się z mieszaniny gazów, zwanych – powietrzem. Powyżej atmosfery znajduje się kosmos, czyli przestrzeń z księżycem, słońcem, gwiazdami i innymi ciałami niebieskimi. Człowiek odbywający podróże w kosmosie to kosmonauta. Ma on specjalny kombinezon, który pozwala na utrzymanie stałej temperatury ciała i ciśnienia. W kosmosie nie ma bowiem stabilnej temperatury, w słońcu jest tam goręcej niż w piecu, a w cieniu zimniej niż w zamrażarce. Kosmonauta ma też własny zapas tlenu potrzebny mu do oddychania. Do lotu służy mu rakieta, albo inaczej statek kosmiczny. Ludzie, którzy chcą lecieć w kosmos muszą być niezwykle sprawni, zdrowi i odpowiednio przeszkoleni.

2. Dzieci obserwują i opisują, co widzą.

ZAJĘCIA WŁAŚCIWE:

3. Zapraszam was w podróż w kosmos – dzieci i ich rodzice zamieniają się w rakiety:
a) odliczają głośno : 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, start
b) klaszczą w ręce, początkowo wolno, potem szybko
c) uderzają szybko rękoma o uda z jednoczesnym tupaniem nogami
d) syczą „Zzzzz...” naśladując lot rakiety
e) z okrzykiem „Hurra” wznoszą ramiona w górę
f) szybko opuszczają ramiona w dół z jednoczesnym krótkim okrzykiem „Bęc” na znak wylądowania.

4. Czy, wy wiecie jak poruszają się kosmonauci w kosmosie, czy to jest łatwe? Zapraszam was na łóżko wodne – dzieci chodzą i opisuj swoje odczucia.
5. Pozycja leżąca na plecach, przy muzyce, obserwowanie rozgwieżdżonego nieba, opisywanie koloru gwiazd ( zapalona kula obrotowa).
6. Nauczyciel:
- Czy chcecie zostać małymi kosmonautami?
- Nasz gość ukrył do was list od ufoludków, który musicie odnaleźć.

List:
Kochane dzieci!
Aby zostać małym kosmonautą i otrzymać odznakę „Małego kosmonauty” musicie przejść kilka prób, w których będziecie musieli wykazać się dobrym wzrokiem, słuchem, sprawnymi rękoma, bystrym umysłem i orientacją przestrzenną.
Przygotowaliśmy dla was kilka zadań, które musicie wykonać:
Próba I – Wzroku i spostrzegawczości

Każde dziecko ma złapać „Ogon” komety - tablica interaktywna;

Próba II – Dobrego słuchu i orientacji przestrzennej

Dziecko zapamiętuje i powtarza kolory i dźwięki na torze świetlno – dźwiękowym;

Próba III – Utrzymania równowagi
Dziecko podskakuje na trampolinie a pozostałe dzieci liczą do dziesięciu; następnie kręcą się na platformie równoważnej;

Próba IV – Orientacji przestrzennej
Zadaniem dzieci jest poruszanie się pod dyktando z zamkniętymi oczami w kierunku swojego rodzica.
Jeśli przeszliście pozytywnie wszystkie próby, to możecie zostać małym kosmonautą. Proszę waszą panią i mojego przyjaciela by rozdał wam odznakę „Małego kosmonauty”, gratulujemy i pozdrawiamy. Wasi koledzy z kosmosu – Ufoludki.

ZAKOŃCZENIE

Nauczyciel:
- Pięknie pokonaliście wszystkie trudności, zaliczyliście wszystkie próby – zasłużyliście w pełni na nagrodę. Nauczyciel rozdaje dzieciom znaczki – „Małego kosmonauty” a poza tym możecie teraz „popływać” w basenie z piłeczkami.