Rozmowa przede wszystkim - scenariusz lekcji wychowawczej

1. Nauczyciel wybiera 6 osób, którym wręcza minidialogi. Uczniowie zapoznają się z kwestiami, po czym odgrywają krótkie scenki przed klasą.

SCENKA 1
Kaśka:
Głupia chemia! Po co komu cholerna chemia! Nawet z fizyki mam lepsze oceny! A tu? Trzy pały! Przy jednej godzinie tygodniowo nie ma szans, żebym to poprawiła... Już listopad, grudzień za pasem... Już słyszę ten komunikat: „jesteś zagrożona”.
Nie dam rady!... Wzory, reakcje – to nie na moją głowę. Już po mnie... a potem jeszcze ironiczne uśmieszki: co to się stało, Kasiuniu? Nóżka się powinęła? A zawsze taka pilna?...
Chce mi się wyć!! AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!

Oliwka:
Sytuacja wydaje się trudna, ale choć opowiesz mi, jak nałapałaś aż tyle pał, a potem znajdziemy jakiś sposób na te jedyneczki.

SCENKA 2
Szymon:
Wydawało mi się, że mnie lubi... Wczoraj patrzyła w moją stronę na korytarzu... W tamtym tygodniu poprosiła mnie o zadanie z majcy... A dzisiaj? Takie coś? Usiadła na kolanach Piotrkowi... Moja Zosia... Boże, jakie ona ma piękne włosy, tak potrząsa nimi jakby... Nie mam już po co chodzić do tej budy! Moja przyszłość legła w gruzach... Nie mam sił żyć...

Damian:
Pamiętasz Sylwka? Kilka razy widziałem ich razem po szkole. Zadanie? Mówisz, że cię poprosiła? Poprosiła nie żeby docenić twoje matematyczne umiejętności, ale po to, żeby matematyczka się znowu do niej nie pluła. Chodź, pogadamy. Musimy jakoś rozwiać ten kiepski nastrój.

SCENKA 3
Natalia:
Siostrzyczka to, siostrzyczka tamto.... łe łe łe łe rzygać się chce! A ty, człowieku, chodź do tej budy dzień w dzień, wracaj punktualnie, a nawet przed czasem do domu, pisz starannie w zeszytach, przynoś piątki, ostatecznie czwórki i jeszcze łaź z tym robactwem na spacery i graj w „Grzybobranie”. Jezu, jak to jest nudna gra! Inne to mają życie: błyszczyki, kina, chłopaki w parku, pumy albo north fejsy. Padam ze zmęczenia. Ale dzieci potrafią być męczące. Plus mop, odkurzacz i żelazko – i zapomnij o własnym życiu...

Julka:
Widzę, że ktoś tu potrzebuje pogadać... Ale zanim pogadamy włącz stronę np. fundacji „Mam marzenie” lub obejrzyj spot fundacji TVN „Nie jesteś sam”...

2. Klasa zastanawia się,
a) co łączy Szymona, Kaśkę i Natalkę?
[niezadowolenie, rozgoryczenie, poczucie wykorzystywania, zmęczenie, bezsilność...]
b) jaką postawę przyjęli rozmówcy Szymona, Kaśki i Natalki?
[opanowanie, dystans, trzeźwe podejście, chłodne podejście, obiektywne spojrzenie, chęć rozwiązania problemu, nie poddają się emocjom Szymona, Kaśki i Natalki, ale też nie lekceważą problemów kolegi/koleżanki...]

3. Nauczyciel podkreśla: Oliwka, Damian, Julka zaproponowali najprostsze z możliwych rozwiązań – ROZMOWĘ.

4. Uczniowie przypominają sobie, w jaki sposób Oliwka, Damian, Julka namawiali do podjęcia rozmowy i analizują te słowa:
a) Sytuacja wydaje się trudna, ale choć opowiesz mi (...),znajdziemy jakiś sposób;
[ocenia sytuację koleżanki, jako trudną (a Kaśka potrzebuje współczucia), nie oceniając przy tym samej koleżanki; pozwala jej się wygadać i deklaruje, że rozwiążą problem wspólnie (a Kaśka przecież jest przekonana, że sama go nie rozwiąże)]
b) (...)widziałem ich razem po szkole (...)Chodź, pogadamy. Musimy jakoś rozwiać ten kiepski nastrój.
[podaje argumenty świadczące o tym, że dziewczyna, w której zakochał się kolega nie jest warta jego łez (nie ocenia ani kolegi, ani nie ubliża dziewczynie; także pozwala się wygadać; daje kuszącą propozycję: masz kiepski nastrój, rozwiejemy go, tj. czekają cię przyjemności]

c) Widzę, że ktoś tu potrzebuje pogadać... (...)
[nie ocenia koleżanki, wyczuwa rozżalenie, zmęczenie, ale też trochę wyolbrzymianie codziennych zajęć – dlatego proponuje skupić uwagę koleżanki na kimś, kto obiektywnie, bezsprzecznie ma gorzej, kogo spotkała tragedia, po to by zyskała dystans]

5. Nauczyciel podsumowuje:
Niezbędne w rozmowie są:
[uczniowie wymieniają: wzajemny szacunek, zrozumienie, dobra wola, opanowanie itp.]

6. Chętni uczniowie (mogą być inne pary) odgrywają ciąg dalszy wybranej rozmowy z uwzględnieniem wymienionych zasad.

7. Uczniowie dostają tekst piosenki M. Balcara* pt. „Moja rozmowa” i słuchają wykonania, po czym
Komentują, w jakiej sytuacji jest osoba mówiąca, jakie emocje ujawnia.
[zawód, poczucie odrzucenia, poczucie osamotnienia, chociaż nie mieszka sam...]
Tyle rzeczy chciałbym Ci powiedzieć,
Tyle pytań chciałbym Ci zadać.
Lepiej jest może czasem nie wiedzieć,
Ale chce tylko z Tobą pogadać.

A tu ciągle nie miejsce, nie pora
Nie ma czasu, by usta otworzyć.
Wiecznie wracasz do domu zmęczona
I zasypiasz, gdy się tylko położysz.

Gdybyś chciała choć raz porozmawiać
O czymkolwiek, o tym, że pada
Tak stęskniłem się za Twoim głosem
Chociaż chwile ze mną pogadaj (...)
Źr.: http://www.tekstowo.pl/piosenka,maciej_balcar,moja_rozmowa.html

*Maciej Balcar - ur. 01 września 1971 r. Wokalista zespołu Dżem od 2001 roku. Karierę solową rozpoczął w 1998 roku i na koncie ma trzy studyjne albumy - "Czarno", "Ogień i woda", "Ruletka" oraz koncertowy "Live Trax 12"
W 2005 roku zagrał w filmie "Skazany na bluesa" Indianera, przyjaciela Ryśka Riedla.
Obecnie jest członkiem "Drużyny szpiku"

8. Wniosek
Nauczyciel podsumowuje: rozmowa – najprostszy, najtańszy i najszybszy sposób, żeby okazać drugiemu człowiekowi szacunek, zapewnić potrzebę bliskości i bycia zauważonym.