Co się dzieje, gdy się złościmy? Scenariusz zajęć socjoterapeutycznych

Internat

Cel ogólny: uświadomienie dzieciom, że przeżywanie złości nie jest niczym złym ,
nauczenie ich umiejętnego radzenia sobie ze złością tak, aby nikomu
nie wyrządzić krzywdy.

Cele szczegółowe:

terapeutyczne:
- budowanie poczucia bezpieczeństwa i zaufania do innych,
- rozładowanie napięcia emocjonalnego, uspokojenie, wyciszenie;

edukacyjne:
- uświadomienie sobie, że uczucia mogą się zmieniać;

rozwojowe:
- korygowanie samooceny u dzieci, i budzenie ich wiary w siebie,
- zaspokojenie potrzeby ruchu;

Metody i techniki: praca w kręgu, rundka, ekspresja plastyczna, pantomima

Pomoce dydaktyczne: kartki formatu A4, kredki, kartoniki z buźkami, gazety, nożyczki, kwiatki z narysowanymi emotikonami wyrażającymi różne emocje, aparat fotograficzny, płyta CD z muzyką, odtwarzacz i bębenek.


Przebieg:

1. Piosenka na powitanie.
(źródło: M. Bogdanowicz, W co się bawić z dziećmi. Piosenki i zabawy wspomagające rozwój dziecka).

„Witaj....., witaj.....!
Jak się masz? Jak się masz?
Wszyscy cię witamy, wszyscy cię kochamy
Bądź wśród nas,Bądź wśród nas ”

2. Jak wygląda złość - pokaż i narysuj.
Dzieci siedzą w kręgu , każdy pokazuje gestem jak, jego zdaniem, wygląda złość, wściekłość. Następnie przedstawiają swoje wyobrażenia złości w formie graficznej.

3. Mowa ciała.
(źródło: R. Portman, Gry i zabawy przeciwko agresji)

Dzieci otrzymują kartonik z narysowaną twarzą przedstawiającą różne stany
emocjonalne (wesoły, smutny, zły, wystraszony itp.). Zadaniem każdego dziecka
jest zaprezentowanie określonego na nim uczucia. Reszta grupy stara się
prawidłowo je odczytać i nazwać. Wszyscy członkowie grupy w tym samym czasie,
samodzielnie dokonują prezentacji tak długo, aż pozostałe dzieci prawidłowo
odgadną właściwe emocje.

4. Agresja na obrazku.
(źródło: R. Portman, Gry i zabawy przeciwko agresji)

Dzieci wycinają z kolorowych gazet lub wybierają z przygotowanych obrazków te, które prezentują agresję. Chętne dzieci uzasadniają swój wybór,mogą również pokazać przedstawione na nim uczucie.

5. Wyrażamy swoje uczucia.

Uczestnicy siedzą w kole , kolejno przekazują sobie bębenek, za pomocą którego wyrażają własne uczucia, radość, złość.

6. „Start rakiety”
(źródło: R. Portman, Gry i zabawy przeciwko agresji)

Dzieci uderzają palcami po stole najpierw cicho i wolno, potem coraz głośniej
i szybciej. Następnie klaszczą, potem tupią nogami, z narastającym tempem
i natężeniem dźwięku. Wreszcie wstają gwałtownie, wyrzucając ręce do góry
z głośnym wrzaskiem – start rakiety, po czym powoli siadają na swoich miejscach
i uspokajają się – rakieta znikła w chmurach.

7. „Olbrzym i krasnal”
(źródło: K.W. Vopel Dzieci bez stresu)

Przed rozpoczęciem zabawy wyraźnie omawiamy reguły gry, których należy bezwzględnie przestrzegać. Dzieci dobierają się w pary. Każdy jest na zmianę silniejszy, a potem słabszy. Słabszy partner – krasnal musi wykonywać polecenia silniejszego – olbrzyma. Olbrzymowi nie wolno żądać wykonania rzeczy niemożliwych lub niebezpiecznych. Na zakończenie przeprowadzamy rozmowę na temat uczuć, jakie towarzyszą poczuciu siły i słabości., bezradności.

8. „Spacer po królestwie przyjaźni”

(źródło: A. Werońska, W królestwie dobrej wróżki – zabawy zapobiegające agresji”)

Prowadząca (wróżka) oznajmia, iż całą salę (królestwo) ogarnęła atmosfera przyjaźni. Dzieci spacerują po sali przy dźwiękach delikatnej muzyki, gdy zamilknie, zastygają w wybranej pozie – czas na pamiątkowe zdjęcie przyjaźni.

9. Ewaluacja zajęć:

Dzieci przyklejają kwiatek zgodnie z nastrojem, w jakim kończą dzisiejsze zajęcia.

10. Podsumowanie zajęć w rundce i pożegnanie w kręgu: „Iskierka przyjaźni”.