Dzień Nauczyciela - przedstawienie na wesoło

„Dzień nauczyciela”- przedstawienie na wesoło
Prowadząca 1: Witamy serdecznie na akademii z okazji święta edukacji narodowej
Prowadząca2: Witamy pana dyrektora i pana wice dyrektora
P1: Witamy nauczycieli
P2: Witamy pracowników administracji i obsługi
P1: oraz witamy wszystkich uczniów
P2: Dzisiejsza akademia przeniesie was do przeszłości
P1: Nie prehistorii, ale w zamierzchłe czasy
P2: Pamiętajmy, każdy kiedyś był dzieckiem- nawet nauczyciele.
P1: Dodam tylko, ze wszelkie podobieństwo osób i zdarzeń jest przypadkowe.

Uczniowie( którzy udają nauczycieli) siedzą w ławkach, do klasy wchodzi nauczycielka:
Nauczycielka: Dzień dobry
Uczniowie ( leniwie): dzień dobry
Nauczycielka: No widzę, że jak zwykle jesteście radośni i chętni do pracy
Magda (pedagog): Pani profesor, bo chłopcy się pokłócili i ja ich pogodziłam.
Nauczycielka: Taaak? No pięknie Madziu ,ty to masz zadatki na pedagoga. Mam nadzieję, że obyło się bez rozlewu krwi.
Marlenka(logopeda): Obyło się, pomagałam Madzi. Zajęłam ich elokwentną rozmową.
Nauczycielka: Bardzo ładnie Marlenko, świetnie sobie radzisz z dziećmi.
Edytka(w-f) wychodzi z ławki i zaczyna robić przysiady.
Nauczycielka: Edytka, na zawody sportowe się wybierasz, czy co?
Adam(polonista): Na zawody wojewódzkie, jedyna wysportowana osoba w naszej klasie. Gdybym nie musiał przeczytać „Nie boskiej komedii” pojechałbym jej pokibicować.
Nauczycielka: Adam, u ciebie zawsze wiedza stoi na pierwszym miejscu.
Mariusz wbiega do klasy spóźniony i szybko siada w ławce.
Nauczycielka: Mariusz, witamy na lekcji. Biegłeś do szkoły?
Mariusz(historyk): Nie, pani profesor, na rowerze przyjechałem. Przepraszam za spóźnienie, ale musiałem projekt na historię skończyć.
Adam: A na technikę zrobiłeś.
Mariusz: no pewnie, w pięć minut.
Nauczycielka: No dobrze, to może mi się uda w końcu zacząć lekcję. Zapiszcie temat: Ułamki dziesiętne.
Marzenka(matematyczka) podnosi rękę i mówi: Ja, ja, ja pani profesor!
Nauczycielka: No widzicie, bierzcie przykład z Marzenki. Jak zawsze przygotowana. Za to Urszula i Małgosia, znowu bawią się lalkami w dom.
Małgosia(nauczanie zintegrowane): Nie w dom, proszę pani, tylko w szkołę. Bo my to tak jak pani: kochamy dzieci.
Nauczycielka: Tak, tylko czemu to miłość bez wzajemności.
Benia(przyrodniczka): Ale my panią tak kochamy, i wszystkie zwierzątka, i roślinki...
Nauczycielka: Beniu, wiemy dobrze, że przyroda to twoja miłość.
Wojtek(nauczyciel muzyki) śpiewa: Biedroneczki są w kropeczki...
Nauczycielka: Wojtuś, gdybyś tak śpiewająco znał matematykę.
Wojtek: Ale ja chcę być artystą, nie mam głowy do liczb.
Nauczycielka: No tak. A ty Asiu, masz głowę do liczb?
Asia(anglistka): Ja pani profesor, mam głowę do liczb, ale najbardziej kocham angielski.
Nauczycielka: Longina, co to za mina, wyglądasz na zmęczoną.
Longina( zajecia komputerowe): A to dlatego, że wczoraj do wieczora tłumaczyłam Bożence obsługę komputera.
Bożena(anglistka): Bo ja pani profesor, tak jak Asia, też kocham angielski, a z informatyką to u mnie cienko.
Nauczycielka: No i moi drodzy w taki oto sposób minęło pół lekcji a my nie zrobiliśmy tematu.
Pamiętajcie, gdyby ktoś z was chciał zostać w przyszłości nauczycielem, to się dwa razy zastanówcie, bo to nie jest łatwa praca.

Piosenka: ( do muzyki „Ona tu jest i tańczy dla mnie”) Uczniowie śpiewają do nauczycieli:
Ja dobrze to wiem
Ze belfrem być to nie jest łatwa praca
I choć nie bardzo chcę
To i tak do szkoły zawsze wracam
Bo bo bo
Uwielbiam was
Uwielbiam was
Ja dobrze to wiem
że praca ta to orka na ugorze
Wy uczycie nas
I nikt wam w tym już dzisiaj nie pomoże
Bo bo bo
To prawdą jest
To prawdą jest
Ja dziękuję wam
Za serca dar
Mądrości pełne słowa
Bo to dzięki wam
Taka jest moja mądra głowa
Bo bo
To prawdą jest
Dziękuję wam