Scenariusz apelu z okazji sadzenia dębu upamiętniającego kanonizację św. Jana Pawła II

SZKOŁA PODSTAWOWA W MODRZU

PROJEKT
UROCZYSTEGO POSADZENIA
DĘBU PAMIĘCI „KAROL”
przez uczniów klasy III
27.04.2015r.
"Piękno tej ziemi skłania do wołania
o jej zachowanie dla przyszłych pokoleń"
(Jan Paweł II)


Opracowanie:
Magdalena Sikorska


MODRZE 2015
Cele:
- Uczczenie pierwszej rocznicy kanonizacji Jana Pawła II
- Upamiętnienie pontyfikatu papieża Polaka
- Zaznaczenie ponadczasowych wartości wypływających z nauk Ojca Świętego
- Rozwijanie wrażliwości na potrzeby środowiska
- Pobudzanie wrażliwości na piękno świata
- Wyrabianie poczucia odpowiedzialności za stan środowiska
- Uświadomienie uczniom bardzo ważnej roli drzew w przyrodzie oraz ukazanie ich znaczenia w życiu człowieka
- Uświadomienie uczniom potrzeby ochrony drzew
- Zachęcenie do udziału w akcji sadzenia drzew i opieki nad drzewami

Termin uroczystości: 27.04.2015r., godz. 11.45- 12.20.

Miejsce: otoczenie (boisko) Szkoły Podstawowej w Modrzu

Odpowiedzialni:
Magdalena Sikorska i uczniowie klasy III: przygotowanie całości uroczystości, część artystyczna, posadzenie dębu.


Scenariusz uroczystości

Na dzisiejszej uroczystości serdecznie witamy: panią dyrektor, księdza proboszcza, burmistrza naszej gminy, sołtysa wsi Modrze, przewodniczącą Rady Rodziców, szanownych rodziców, przybyłych gości, grono pedagogiczne, pracowników szkoły i Was drogie koleżanki i koledzy.
W dniu dzisiejszym dokonamy uroczystego posadzenia DĘBU PAMIĘCI dla uczczenia pierwszej rocznicy kanonizacji naszego papieża Polaka Jana Pawła II.
Wspomnijmy pamięć naszego papieża. Doceńmy ten niezwykły dar, jaki otrzymaliśmy w Jego osobie.

Recytacja wiersza "Dzieci" Jana Pawła II

Dorastają znienacka przez miłość, i potem tak nagle dorośli
Trzymając się za ręce wędrują w wielkim tłumie -
(serca schwytane jak ptaki, profile wzrastają w półmrok).
Wiem, że w ich sercach bije tętno całej ludzkości.

Trzymając się za ręce usiedli cicho nad brzegiem.
Pień drzewa i ziemia w księżycu: niedoszeptany tli trójkąt.
Mgły nie dźwignęły się jeszcze. Serca dzieci wyrastają nad rzekę.
Czy zawsze tak będzie - pytam - gdy wstaną stąd i pójdą?

Albo też jeszcze inaczej: kielich światła nachylony wśród roślin
Odsłania w każdej z nich jakieś przedtem nie znane dno,
Tego, co w was się zaczęło, czy potraficie nie popsuć,
Czy będziecie zawsze oddzielać dobro od zła?

Nie przypadkowo powitaliśmy Was wierszem Jana Pawła II pt. „Dzieci”. To bowiem my dzieci – uczniowie klasy III, chcemy zostawić po sobie jakiś ślad. Śladem tym niech będzie drzewo, które wspólnie z naszą panią wyhodowaliśmy na lekcjach.
Miesiąc kwiecień jest miesiącem szczególnym, obfitującym w wiele ważnych dla nas wydarzeń. 2 kwietnia minęła 10 rocznica śmierci naszego papieża Polaka Jana Pawła II, który uchwałą Sejmu Rzeczpospolitej Polskiej został patronem roku 2015.

Dokładnie rok temu, 27 kwietnia, uczestniczyliśmy natomiast w uroczystościach kanonizacyjnych naszego papieża Polaka.

Zdarzyło się tak, że rok 2005, w którym to odszedł Karol Wojtyła, jest rokiem naszych narodzin. Dla naszego pokolenia Jan Paweł II jest już "postacią historyczną". Czy odkryjemy go ponownie? Zdołamy odczarować, przemyśleć, zadumać się nad tym, co do nas mówił?
Na pewno warto zacząć od wczytania się i przemyślenia Jego tekstów. Bez uprzedzeń, z otwartością i namysłem, jakbyśmy czytali najbardziej fantastyczną książkę. Dobrym krokiem ku temu będzie z pewnością dzisiejsza uroczystość.

Wspólne zaśpiewanie piosenki „W mroku jest tyle światła”

Złożenie kwiatów w wazonie przed obrazem Jana Pawła II

Karol Wojtyła od młodych lat był miłośnikiem przyrody. Kochał przyrodę, spotykał się z nią i podziwiał jej piękno. Ta pasja pozostała w Nim do ostatnich dni. Zanurzając się w malowniczym krajobrazie – dostrzegał coś więcej niż tylko przyjemność oglądania pięknej przyrody. Wyraz twarzy mówił o głębokiej zadumie, o podziwie dla Bożego dzieła, o radości obcowania z Nim. Owo wpatrywanie się w dal nie było spojrzeniem przypadkowego widza.
22 kwietnia obchodziliśmy Światowy Dzień Ziemi. A dzisiejsza uroczystość niewątpliwie skupia naszą uwagę na otaczającym nas środowisku.

Recytacja wiersza „Drzewa”
Kocham drzewa zielenią wiejące,
cicho szumiące o lecie.
Lipy miodem wonnym pachnące, z rojem pszczół
Przy ich kwiecie.
Kocham dęby stare, mocno stojące,
mruczące dawnej chwały dzieje.
Wierzby szeptem przy drogach płaczące,
przez które wiatr smętnie wieje.

Kocham brzozy siwe, nisko schylone,
liściem opadłym modlitwę mówiące.
Topole strzeliście w niebo wpatrzone
i sosny na piachach stojące.
Kocham polskie drzewa


Drzewa są elementem naszego krajobrazu, przyzwyczailiśmy się do ich widoku i niestety często przechodzimy obok nich obojętnie, zapominając, jak ważną rolę odgrywają w naszym życiu i życiu całej planety – Ziemi. Otoczmy więc drzewa większą troską, zadbajmy aby było ich wokół nas coraz więcej.
Od najdawniejszych czasów – w kulturze wielu narodów - drzewo było dla człowieka ważnym symbolem, czyli umownym znakiem wielorako tłumaczonym. Oznaczało między innymi wzrost, drabinę do nieba, odkupienie.
W kulturze chrześcijańskiej dąb jest wyjątkowym symbolem: drzwi do nieba, świętości, wiary, człowieka, wytrwałości, nieśmiertelności, siły moralnej, odwagi, trwałości, majestatu, chwały, honoru, nagrody.

Dla uczczenia kanonizacji Papieża Polaka i zaznaczenia ponadczasowych wartości wypływających z nauk Ojca Świętego, uczniowie klasy III Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Modrzu, dokonają uroczystego posadzenia ,,Dębu Pamięci”, który stanie się żywym pomnikiem upamiętniającym ten szczególny dzień obecnego stulecia.
Niech ten młody dąb, który za chwilę, w uroczysty sposób, zostanie posadzony, w tym miejscu, będzie naszym znakiem pamięci o Ojcu Świętym Janie Pawle II.
Prosimy Panią Dyrektor o pomoc w posadzeniu Dębu Pamięci.

Wspólne Posadzenie Dębu Pamięci

Dąb, który posadziliśmy nazwaliśmy imieniem KAROL. Jesteśmy pewni, że tak jak ten dąb, trwać i rozwijać się będzie nasza pamięć o polskim Papieżu, a drzewo to przez kolejne lata i wieki będzie wyrazem naszego hołdu dla największego i najwybitniejszego z Polaków.
Mamy również nadzieję, że zasadzony tutaj dąb będzie przypominał wszystkim, w kim trzeba pokładać ufność i gdzie upatrywać wielkości.