Autorytet rodzicielski

Bliżej przedszkola
Wrzesień 2009
Autorytet rodzicielski
Iwona Grochulska


Najważniejszymi przewodnikami dzieci po zawiłościach tego świata są rodzice. Na nich ciąży obowiązek pomocy dziecku w oddzieleniu wartości od pozorów, sensu od bezsensu, dobra od zła.

Stać się autorytetem dla własnych dzieci to największe wyzwanie i największa próba rodzicielstwa.
Osoba obdarzona autorytetem to ktoś, kto posiada powagę moralną. Autorytet to człowiek, który jest poważany ze względu na posiadane przymioty moralne. Ktoś, kto posiada autorytet jest wiarygodny, znaczący, godny zaufania. Istotą autorytetu jest to, że nie zawiera on w sobie żadnego przymusu.
Człowiek będący autorytetem pociąga ze względu na swoją wewnętrzną, nieprzepartą siłę, wywierania wpływu dzięki posiadanej powadze moralnej. Prawdziwy autorytet uznawany jest bez przymusu, dobrowolnie.

Autorytet nie jest automatycznie przypisany roli rodzica. Być ojcem, matką nie jest równoznaczne z byciem autorytetem. Aby się nim stać dla dzieci trzeba podjąć codzienny trud budowania swojego autorytetu.

Zdobywanie i utrzymanie autorytetu wymaga przestrzegania kilku ważnych wskazówek:

Szanuje godność dziecka
Poszanowanie godności to fundament autorytetu. Rodzice posiadają olbrzymią przewagę nad dzieckiem: fizyczną, psychiczną, intelektualną, wypływającą z posiadanej wiedzy. Dorosły może je zawsze pokonać. Naruszenie godności dziecka podrywa podstawowe zaufanie dziecka do rodzica. Jest zawsze formą zdrady dziecka. Dzieci są bardzo wrażliwe na tym punkcie i cierpią, gdy narusza się ich poczucie własnej godności.

Jest wiarygodny
Dotrzymanie danych słów i obietnic to bardzo ważna sprawa. Czasami wydaje się nam, że oszukanie dziecka to nic takiego. Okłamywanie dzieci niszczy autorytet rodziców. Autorytet jest wiarygodny, gdy ma szacunek dla prawdy. Przestrzeganie zasady szczerości i uczciwości wymaga podjęcia ryzyka bycia szczerym względem samego siebie. Przyznanie się do własnych słabości, błędów, wcale nie osłabiają autorytetu, lecz jeszcze bardziej go wzmacniają. Na autorytecie można polegać. Zaufanie do autorytetu opiera się na stałych wartościach, których jest on wiernym stróżem.

Stosuje czytelne zasady i reguły
Stosowanie czytelnych zasad i reguł jest filarem, na którym opiera się siła autorytetu. Dajmy dziecku szansę, aby mogło nas zrozumieć. Starajmy się sami zrozumieć nasze dzieci. Bądźmy równi – niech dziecko wie, czego można od nas oczekiwać. Starajmy się, aby w każdej sytuacji, nawet trudnej, dziecko mogło na nas polegać. Nasza konsekwencja i zdecydowanie dają dziecku poczucie bezpieczeństwa.

Jest wielkoduszny i łagodny
Umiejmy przeprosić za nasze błędy i słabości – w końcu, od kogo mają się tego nauczyć jak nie od nas? Autorytet unika gwałtowności i nieobliczalności – gniew i agresja to zły doradca. Także kara i upomnienie mogą być aktem miłości, a nie złości.

Gdy rodzice nie są autorytetem dla swoich dzieci w ich miejsce z czasem będą zajmować dziwaczni idole, podejrzane pseudoautorytety.
Autorytety zastępcze stają się konkurencyjnym źródłem wartości i wzorów zachowań dla dziecka.

Jak widać trudno być autorytetem, bo autorytet wymaga przede wszystkim od ... siebie.