Mówimy stop przemocy i agresji - radzimy sobie w trudnych sytuacjach. Scenariusz zajęć świetlicowych

Klasy: I-III
Data: grudzień

Cele ogólne:
- uświadomienie dzieciom występowania agresji w życiu codziennym;
- zwrócenie uwagi na różne przejawy złości i agresji;
- uwrażliwienie na krzywdę innych;
- zapoznanie ze skutecznymi sposobami radzenia sobie z agresją i przemocą;
- budowanie poczucia własnej wartości.

Cele operacyjne. Uczeń:
- umie rozpoznać zachowania agresywne;
- potrafi rozróżnić przejawy złości i agresji;
- rozumie, co czują osoby poszkodowane;
- korzysta ze skutecznych sposobów rozwiązywania zaistniałych sytuacji konfliktowych;
- buduje poczucie własnej wartości.

Metody pracy:
- pogadanka;
- praktycznego działania;
-„burza mózgów”;

Formy pracy:
- indywidualna;
- zespołowa;

Środki dydaktyczne:
- brystol o formacie A3;
- kredki;
- papier;
- markery.


Przebieg zajęć:

I. Część wstępna:

1. Przywitanie pedagoga szkolnego.
2. Wyjaśnienie celu spotkania.

II. Część zasadnicza:

1. Przeprowadzenie pogadanki przez pedagoga na temat: „Przyczyny i sposoby radzenia sobie z przemocą i agresją”.
2. Wypowiedzi uczniów na temat wiersza: Zabawy przeciw agresji:
- „Kiedy jestem wściekły”
Grupa siedzi w kole. Dzieci wypowiadają po kolei swoje imię i pokazują, co robią, kiedy są wściekłe, na przykład: „Mam na imię Karolina. Kiedy jestem wściekła robię tak: lewa ręką wykonuje taki ruch, jakby chciała uderzyć.
Nazywam się Tomek. Kiedy jestem wściekły robie tak: prawą nogą wykonuje taki ruch, jakby chciał kopnąć” itd. Następnie każdy uczeń powtarza wszystkie imiona i wyrażenie złości swoich poprzedników, zanim powie, jak się samo nazywa i doda jak przebiegają u niego napady złości.
- „Wściekłe początki zdań”
Dzieci maja za zadanie dokończyć rozpoczęte przez nauczyciela zdania na przykład:
„Kiedy jestem wściekły, wtedy...
„Mój kolega złości mnie, gdy...
„Najbardziej złości mnie, gdy...
„Kiedy inne dzieci mnie złoszczą, to...
„Kiedy inni są rozzłoszczeni, wtedy...
- „Grupowy obrazek”
Każde dziecko otrzymuje kartkę z bloku rysunkowego o formacie A3. Teraz prowadzący podaje określony temat i wszyscy zaczynają malować do niego dowolny obrazek. Po krótkim czasie, na sygnał każde dziecko przekazuje swoja kartkę sąsiadowi. Ten oddaje do obrazka kolejne detale, tak długo, aż do ponownej zmiany kartek po sygnale. Następnie wspólnie z dziećmi prowadząca rozmawia na temat: Jak wyglądają obrazki, gdy przeszły już przez wszystkie ręce i powróciły do pierwszego dziecka?
3. „Recepta na złość” – burza mózgów.
Uczniowie w grupach wymyślają sposoby radzenia sobie ze złością. Następnie razem z prowadzącym opracowują receptę.


III. Część końcowa:

1. Rundka: „ Czego nauczyły mnie te zajęcia?” – wypowiedzi uczniów.
2. Podziękowanie pani pedagog za przybycie.


Literatura:
H. Schwinghammer, Ołówkiem po papierze, Klub dla Ciebie,2004
J. Rojewska, Grupa bawi się i pracuje, Wrocław 2000