Piramida Cheopsa - symbol techniki, siły i potęgi myśli ludzkiej

Minęło tysiące lat , a wielkie budowle , takie jak Piramida Cheopsa, Piramidy Chefrena i Piramidy Mykerinosa , a także inne budowane w czasach starożytnych wzbudzają po dziś dzień podziw współczesnych architektów , naukowców i innych - co pomniejszych pasjonatów nauki. Ludzie ci prześcigają się w opiniach wyrażając tym samym podziw dla niewiarygodnych osiągnięć techniki rozwoju myśli ludzkiej , w tym głównie technologii budownictwa w minionych czasach świetności cywilizacji Starożytnego Egiptu. Największy podziw budzi Wielka Piramida Cheopsa zbudowana prawdopodobnie ok. roku 2560 p.n.e
Podziw współczesnych dla tej piramidy jest tak wielki, że zaliczono ją do jednego z siedmiu cudów świata, który dotrwał do czasów epoki nowożytnej. Szczególne zainteresowania tą godną najwyższego podziwu budowlą obserwujemy na przełomie XVIII i XIX wieku. W tym czasie ukazały się różne spekulacje , w przeważającej części oceniane jako pseudonaukowe , w których doszukiwano się mistycznych liczb, jakichś skomplikowanych wzorów matematycznych oraz wymiarów geometrycznych piramidy zależnych od odległości astronomicznych. Warto tu wspomnieć ludzi, którzy – jak wydaje się , posunęli się dość daleko w spekulacjach. Do nich należy niewątpliwie Charles Taze Russel – założyciel badaczy Pisma Świętego oraz William Marrion Branham, którzy w swoich kazaniach głosili pogląd wg którego Wielka Piramida miała być ”Biblią w kamieniu” Ciekawy pogląd w tej sprawie przedstawił też pisarz niemiecki Erich von Däniken , który nie znajdując innego wyjaśnienia dla powstania Wielkiej Piramidy, jej wzniesienie przypisywał wysoko rozwiniętym pozaziemskim cywilizacjom, które w połowie trzeciego tysiąclecia miały odwiedzić Ziemię.
Wszystkie te spekulacje i hipotezy pseudonaukowe są oczywiście interesujące, jednakże ja jako inżynier, być może skrzywiony nieco zawodowo – bo chodzący po Ziemi, a ponadto jako nauczyciel poszukujący i starający się przekazać uczniom jakąś prawdę, co do której jestem przekonany, pozwolę sobie w tym krótkim opracowaniu rozwiać wątpliwości dotyczące choćby liczby „П” , która odkryta w czasach nowożytnych jako stały stosunek obwodu koła do jego średnicy, niezależny od wymiarów koła, zagościła na dobre we współczesnej matematyce. Otóż istnieje pogląd, że liczba ta wśród wielu formuł matematycznych i wzorów została zakodowana w wymiarach geometrycznych Wielkiej Piramidy. Śmiem twierdzić, że zakodowanie tej liczby, jeśli tak to można nazwać, mogło być zupełnie przypadkowe. Cała historia prawdopodobnie bierze początek w IV w. p.ne , z czasów Mezopotamii, gdzie wynaleziono , a właściwie podpatrzono w przyrodzie koło, które znalazło wkrótce swoje użyteczne przeznaczenie. Znane są bowiem z historii techniki starożytnej sposoby przetaczania ciężkich przedmiotów spoczywających na balach okrągłych czy wozy osadzone na kołach, a także kołowroty służące do nawijania lin na bale okrągłe, do których wykonania można było z powodzeniem wykorzystywać w miarę kształtne drzewa , którym mądra przyroda nadała kształt okrągłości. Oczywiście musimy przy tym dodać, że kształt ten nie był na tyle dokładny, by bezpośrednio mógł posłużyć jako wzorzec wymiarowy dla regularnego koła. Z historii techniki w Starożytnym Egipcie wiemy jednak, że doszlifowanie wymiarów pnia drewnianego z odpowiednią dokładnością musiał być możliwy, bowiem technika obróbki i szlifowania była stosunkowo wysoko rozwinięta i stosowana nawet przy obróbce kamienia. Jeśli jesteśmy już przekonani, że kształt kolisty odegrał jakąś rolę w rozwoju techniki w Starożytnym Egipcie, to łatwo też będzie przypisać tę rolę takiej gałęzi jaką jest miernictwo. Ta gałąź wiedzy technicznej jest bowiem bardzo ważna i nastręcza określone trudności nawet współczesnym geodetom , szczególnie wówczas gdy obszar mierzony jest terenem pofałdowanym. Dziś jednak geodeci dysponują różnego rodzaju aparaturą pozwalającą w miarę skutecznie i dokładnie określać wymiary na odległość. Tak więc mało komu przychodzą na myśl przeszkody jakie starożytni geodeci – Kapłani musieli pokonać , aby wykonać pomiary pod fundamenty tak gigantycznej piramidy, nie mając przy tym środków technicznych takich jakie my obecnie posiadamy, Było to jednak możliwe dzięki posiadanej wiedzy, prawdopodobnie praktycznej pochodzącej z obserwacji ziemskiej przyrody i jej otoczenia.
Podziwiając gigantyczne wymiary i konstrukcję Wielkiej Piramidy współcześni zwracają uwagę głównie na sposób przemieszczania gigantycznych, ciężkich elementów, dokładne ich dopasowanie oraz na uzyskiwaną dokładność wykonania , która nawet w dzisiejszych czasach jest trudna do dotrzymania. Jakoś mało kto docieka jaką metodą wyznaczane były podstawowe wymiary dające kształt ostrosłupa , który stanowi Wielka Piramida. Śmiem twierdzić, że metoda wykonywania pomiarów przed i w czasie budowy piramidy ma duże znaczenie zważywszy , że jej analiza może dziś wpłynąć na pogląd niektórych badaczy , którzy w Wielkiej Piramidzie upatrują przekazanego przez Starożytnych Egipcjan kodu dotyczącego liczby „П” niezbędnej dziś do obliczeń dotyczących kształtu kołowego.
Aby uzasadnić brak zamiarów starożytnych do przekazania przy budowie piramid jakichś kodów matematycznych musimy założyć określoną , dostosowaną do możliwości Starożytnych Egipcjan metodę wyznaczania wymiarów długości w warunkach terenowych. Moja wyobraźnia sama nasuwa mi proste urządzenie, podobne do kołowrotu z bębnem nawojowym o określonej średnicy ,z którego w zależności od wielkości bębna można odwinąć linę o określonej długości, która w zależności od liczby obrotów bębna może przedstawiać żądaną długość wyrażoną liczbą obrotów bębna. Średnica bębna musi być oczywiście regularna i dokładna na całej jego długości , zaś długość zwoju П d określić można jako jednostkę długości, którą być może określili starożytni Egipcjanie opierając się np na jakimś wzorcu w kształcie walca o średnicy d , który po tysiącach lat poszedł w zapomnienie. Przetrwała jednak Wielka Piramida w kształcie ostrosłupa o podstawie kwadratu o długości boku a= ok.230,45 m i wysokości h =ok.146,59 m. Zadziwiające jest dla niektórych, że stosunek obwodu kwadratu podstawy piramidy do wysokości jest równy liczbie 2 П. Istotnie tak jest. Bowiem : 4a/h =4x230,45/146,59 =2x3,14414. Jest to więc liczba prawie równa liczbie 2 П. Należało by uzasadnić, że liczba ta nie znalazła się w Wielkiej Piramidzie jako zamierzona przez jej budowniczych, lecz obecna jest tam dzięki zastosowaniu określonej metody pomiarów, a być może obowiązywania określonego układu jednostek w którym długość obwodu koła mogła być odtwarzana jako odcinek o określonej długości.
Jeśli przyjmiemy że uzyskanie obwodu piramidy wymagało odwinięcia z bębna „N” zwojów , zaś uzyskanie wymiaru wysokości wymagało odwinięcia „n” zwojów to obwód podstawy możemy przedstawić jako 4П d N , zaś wysokość „ h” jako П d n , wówczas stosunek 4a/h = 4 П d N/ П d n = 4N/n
Powyższe oznacza, że liczba zwojów bębna dla uzyskania długości liny odpowiadającej długości obwodu podstawy jest 2 П razy większa od wysokości „h”. Tak więc wydaje się, że dla wyznaczenia wymiarów Piramidy przy dysponowaniu określonym bębnem o średnicy „d” wykonawcom piramidy wystarczyła jedynie informacja o liczbie obrotów bębna „4N” i „n”. Nieznane są oczywiście wymiary bębna urządzenia nawijającego i odwijającego linę . Możemy sobie jedynie wyobrazić, że wymiary te dostosowane były do praktycznych możliwości siły człowieka lub zwierzęcia wykorzystywanego do wywołania obrotu bębna.
Przyjęcie wyżej opisanej hipotezy uzasadniającej , jak zdać by się mogło ,oczywisty powód „obecności” liczby П w wymiarach Wielkiej Piramidy w niczym jednak nie rozwiązuje podstawowych problemów , których bliższe naświetlenie wiąże się ze wciąż poszukiwaną odpowiedzią na pytanie : Dlaczego Starożytni Egipcjanie budowali Piramidy? Być może znalezienie kiedyś odpowiedzi na to pytanie rozwieje wszelkie inne problemy i wątpliwości z tym związane.