Dziecko nadaktywne - opis i analiza przypadku

JAKUB R PIĘCIOLATEK

GRUPA V ROK SZKOLNY 2014/2015
PRZEDSZKOLE PUBLICZNE.....................

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU

Dziecko nadaktywne

WSTĘP
Termin nadaktywność, inaczej ,,nadpobudliwość psychoruchowa” dotyczy zarówno sfery ruchowej jak i psychicznej. Przejawi się w postaci wzmożonego pobudzenia ruchowego, nadmiernej reaktywności emocjonalnej oraz zaburzeniach funkcji poznawczych, głównie w postaci zaburzeń uwagi ( według H. Natowskiej)
Dzieci nadpobudliwe są bardzo kłopotliwe dla otoczenia. Swoim zachowaniem stwarzają wiele problemów wychowawczych zarówno rodzicom jak i nauczycielom. Dzieciom nadpobudliwym należy poświęcać dużo uwagi. Wymagają nie tylko specjalnego sposobu postępowania jak również odpowiedniej postawy rodziców i wychowawców.

IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Jakub to pięcioletni chłopiec , który uczęszcza do grupy dzieci cztero- i pięcioletnich . Większą przewagę stanowią jego rówieśnicy . Po kilkudniowej obserwacji grupy to on stał się dzieckiem , które wybijało się na pierwszy plan . Jednakże wynikało to z sytuacji przyczynowo – skutkowej w której uczestniczył Jakub . Zauważyłam , że chłopiec reaguje bardzo impulsywnie podczas drobnych czynności w działaniu i ma trudności w wyrażaniu swoich emocji . Niekiedy dochodzi do przejawów agresji . Jest bardzo drażliwy i łatwo się irytuje . Dziecko nie budzi zastrzeżeń jeśli chodzi o jego rozwój fizyczny . Jego stan zdrowia oceniam na dobry , dobrze odżywiony oraz odporny na choroby . Głównym problemem jaki dostrzegam jest sfera emocji , która u Jakuba jest zaburzona , a objawia się np. płaczliwością wspomniana wcześniej drażliwość agresja . Nie potrafi powstrzymać się przed chęcią natychmiastowego załatwienia swoich pragnień . Nie reaguje na polecenia nauczyciela jak i personelu przedszkolnego . Zachowanie Jakuba często było bardzo skrajne i niebezpieczne co zagrażało jemu jak i osobą w jego otoczeniu . Zaczęłam szukać rozwiązań , które powinny pomóc chłopcu .
Wywiad przeprowadzony z tatą wniósł wiele do sprawy . Jakub do drugiego roku życia wychowywany był w rodzinie pełnej . Jednakże w późniejszym czasie matka zaczęła stanowić zagrożenie dla rodziny . Okazało się, że była uzależniona od środków odurzających . Nie wiadomo , czy czegokolwiek nie zażywała podczas ciąży . Małżeństwo rozpadło się , a opiekę nad dzieckiem przejął ojciec .Matka straciła prawa rodzicielskie. Uchroniło to dziecko od dalszej egzystencji w rodzinie patologicznej .

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA
Dane zostały zgromadzone za pomocą : wywiadu , diagnozy pedagogicznej , analizy dokumentów. Stan emocjonalny Jakuba , środowisko rodzinne jak i relacje z otoczeniem było poznawane przez obserwacje chłopca w różnych sytuacjach jak i działaniach . Dogłębnie analizowałam zgromadzone dokumenty jak i kolejne wywiady .
Zdaniem taty zachowanie Jakuba było spowodowane nadmiernym rozpieszczaniem syna jak i każdorazowym wynagradzaniem mu utraty matki . Ojciec nie potrafi stosownie do sytuacji używać w stosunku do syna słowa „nie”. Jednakże jest dla Jakuba dużym autorytetem . Deklarowaną chęć współpracy ze strony ojca , postanowiłam skierować do poradni psychologiczno-pedagogicznej , aby mieć pełniejszy obraz zaistniałej sytuacji . Natomiast całą rodzinę zaprosiłam na indywidualne zajęcia terapeutyczne z elementami metody W. Sherborn . Po pewnym czasie można
było już dostrzec u dziecka większy spokój , zaczął powoli panować nad swymi emocjami oraz zachowaniem .
W pierwszym roku mojej pracy z grupą Jakuba , a były to wówczas trzylatki chłopiec miał bardzo duże trudności z działaniu . Nadmiernie irytował się i narzucał swoją wolę . Jeśli ktoś się z nim nie zgodził bił , popychał dzieci i głośno krzyczał . Potrafił wyrwać z ręki drugiej osobie zabawkę ponieważ ta nie chciała mu jej dać . W ataku złości rzucał się bezwładnie na podłogę krzycząc i spinając mięśnie ciała . Zachowanie Jakuba nie było adekwatne do sytuacji oraz wywołującej jej bodźca . Niejednokrotnie zwracana uwaga przez osobę dorosłą nie powodowała opanowania ataku złości u dziecka , wprost przeciwnie powodowała nasilenie się agresji . Jakub wówczas potrafił wić się po podłodze jak gąsienica . Za wszelką cenę stara się udowodnić , że to on ma rację . Bez podania powodu w ataku szału niszczy dzieciom wytwory z np. z klocków . W dalszym ciągu , gdy pojawią się trudności , czy jakiekolwiek przeszkody reaguje szybciej emocjonalnie niż jego rówieśnicy . Szybciej rezygnuje z budowli klocków , układania puzzli czy prac plastycznych . Niechętnie współdziała z grupą . Stara się za wszelką cenę być indywidualnością w grupie w złym słowa tego znaczeniu . Podczas zajęć z zakresu mowy i myślenia chłopiec nie chce w nich uczestniczyć , przeszkadza , rozmawia z kolegami . Moje włączanie Jakuba do rozmowy podczas np. burzy mózgów napotyka się z odmową , a jego odpowiedzi bardzo często nie są na temat . Robi przy tym dziwne miny , obraża się , odsuwa się od grupy . Pytany po zajęciach czym było spowodowane jego zachowanie nie potrafi odpowiedzieć ,w tym samym momencie zaczyna przytulać się , uśmiechać . Odwraca sytuację opowiadając np. co robił wczoraj w domu . Trudno jest mu skupić się na tym co dorosła osoba chce mu przekazać W trakcie zajęć plastycznych Jakub jest osobą kreatywną , lecz robi wszystko w przyspieszonym tempie . Prawidłowo posługuje się nożyczkami , pędzlem , lubi lepić z plasteliny . Nacisk kredki chłopca jest zbyt silny , prace schematyczne lecz bogate w szczegóły . Koloruje z rozmachem , prawidłowo dobiera kolory . Prawidłowo posługuje się sztućcami . Czynności samoobsługowe bez żadnych zastrzeżeń . Podejmuje bardzo chętnie działania które z góry przesadzone są , że przyniosą mu sukces . Chętnie podejmuje zabawę z dwójką dzieci z resztą kolegów i koleżanek bywa różnie .

ZNACZENIE PROBLEMU
W świetle literatury psychologicznej , socjologicznej , czy pedagogicznej to rodzina jest podstawową grupą społeczną , która ma zagwarantować dziecku poczucie bezpieczeństwa, miłości , status ekonomiczno-materialny , rozwój intelektualno-fizyczny itd. W przypadku Jakuba poczucie stabilności , bezpieczeństwa zostało przerwane . Utrata jednego z rodziców nie zależnie z jakiego powodu powoduje spustoszenie w psychice dziecka , a emocje zaczynają brać górę. Emocje ulegają kształtowaniu po przez otoczenie dziecka . W miarę rozwoju psychicznego chłopca pojawiają się potrzeby wyższego rzędu np. społeczne . Jeśli natomiast dochodzi do sytuacji , gdzie któraś z tych potrzeb nie zostaje zaspokojona to musimy mieć świadomość , że rozwój psychiczny również nie będzie przebiegał prawidłowo . To właśnie więź emocjonalna kształtuje prawidłowy rozwój . Jeśli dziecko znalazło się w sytuacji , gdzie musi żyć w stale zmieniającym się otoczeniu i wciąż przystosowywać się do stale zmieniających się bodźców wówczas będzie miało problemy ze skupieniem swojej uwagi na jednej osobie czy rzeczy . Nadmiar bodźców i duża częstotliwość ich pojawiania się mogą być efektem zmieniających się opiekunów . Oczywiście ogromny wpływ ma również to , że opiekunowie bywają często niedostępni , a dziecko większość wolnego czasu spędza na oglądaniu telewizji .
Po przez zachowanie dorosłych dzieci kroczek po kroczku poznają siebie. Dzięki temu dziecko buduje spójny, stabilny i pewny siebie obraz. Szukam za każdym razem sposobności do tego , aby chwalić Jakuba za jego prawidłowe zachowanie , za współpracę z rówieśnikami oraz za opanowanie , które zaczyna u niego się przejawiać .

PROGNOZA
Ważne jest, aby pomóc dziecku w znalezieniu dziedziny, która odpowiada jego talentom. W której działalność będzie dawać mu zadowolenie. Pozwoli na odkrycie i rozwijanie predyspozycji i zainteresowań (D.Goleman 2000). Jak powszechnie wiadomo dzieci , które mają jakiś talent , lub rozwijają swoją pasję rozwijają się lepiej .Podnosi się ich samoocena , realizują się mimo , że niekiedy nie ma to wpływu na wyniki kształcenia w szkole . Zauważenie i podkreślenie zalet oraz mocnych stron Jakuba pozwoli ułatwić codzienną pracę oraz wspomoże prawidłowy rozwój chłopca.
Jakub wykazuje zainteresowanie przyrodą i posiada dość szeroką wiedzę na ten temat , jak na swój wiek . Świat prehistoryczny nie jest mu obcy , a dinozaury budzą u niego podziw . Bardzo lubi się nimi bawić . Wszelkiego rodzaju zabawy ruchowe ze śpiewem cieszą się u Jakuba zainteresowaniem . Obecnie dziecko wyciszyło się , potrafi kontrolować swoje działania , jak i liczy się ze zdaniem innych . Reaguje poprawnie na wydawane polecenia, jest chętny do pomocy nauczycielowi.

PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ
Cele:
- dalsze próby nawiązania kontaktu z domem rodzinnym,
- przebadanie dziecka w Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej, która wskaże zalecenia do dalszej pracy z dzieckiem,
- przekonanie Jakuba o konieczności poważnego traktowania swoich obowiązków, respektowania uwag nauczycieli,
- wygaszanie u chłopca agresywnych zachowań i narzucania własnego zdania rówieśnikom,
- zaprzestanie używania przez chłopca agresji i stosowanie się do ogólnie przyjętych norm.

Zadania:
- organizowanie zabaw rozwijających poczucie sprawstwa : ćwiczenia uczące koncentracji uwagi , wyciszające . Gry i zabawy stolikowe posiadające zasady .
- wzmacnianie samooceny i poczucia własnej wartości : wzmacnianie po przez indywidualną recytację wierszy , śpiewanie piosenek , wzbogacanie słownika mowy czynnej i biernej co pozwoli na łatwość wypowiedzi , zajęcia sportowe – Jakub jako na przykład kapitan drużyny.
- ograniczenie nieprawidłowych zachowań społecznych i integracja z grupą . Wykorzystałam muzykoterapię , bajki relaksacyjne , ćwiczenia sportowe rozładowujące napięcie emocjonalne, zajęcia według metody ruchu rozwijającego Weroniki Sherborn , które pozwoliły na wyciszenie się, zdobycie zaufania jak i nawiązanie lepszych kontaktów interpersonalnych .
WDROŻENIE ODDZIAŁYWAŃ
W toku codziennych zajęć i czynności w przedszkolu przestrzegałam ustalonych zasad i reguł. Nawiązałam bliski kontakt z dzieckiem, co nie było trudne ponieważ Jakub potrzebuje tej bliskości i sam o nią zabiegał. Pilnowałam, aby prace wykonywane przez chłopca doprowadzane były do końca.
Starałam się podnosić samoocenę dziecka oraz podnosić poczucie jego wartości Podkreślałam prawidłowe zachowania , a negatywne starałam się tłumić. W napadzie emocji nie dawałam się wciągnąć w konflikt. Starałam się przeczekać aż emocje opadną i wówczas rozmawiałam z dzieckiem . Jedynym przekazem w chwili eksplozji emocji są jasne komunikaty typu : weź , usiądź, spróbuj i tak dalej i żądać wykonania komunikatu (C. Neuhaus 2003). Nie należy wówczas popędzać dziecka, ponieważ spotka się to z odmową i protestem z jego strony.
Wraz z upływem czasu Jakub wykonywał coraz trudniejsze zadania, a jego napady złości stały się ograniczone i bardziej kontrolowane. Zauważyłam, że chłopiec bardzo lubi być chwalony. Za każdy nawet najdrobniejszy sukcesy chwaliłam chłopca przed całą grupą.
Ogromną potrzebę ruchu Jakuba postanowiłam wykorzystać do celów społecznie pozytywnych. Podsuwałam do wykonania różne czynności: rozdawanie pomocy do zajęć, układanie zabawek lub książek, pełnienie funkcji dyżurnego w nakrywaniu do stołów. Wzmacniałam tym samym poczucie jego wartości, sugerując że to, co robi jest bardzo ważne.
Dla rozwiązania problemów wychowawczych posługiwałam się znanymi i sprawdzonymi metodami, które poznawałam podczas licznych szkoleń oraz na podstawie literatury. Duże walory odprężające dawała Jakubowi możliwość odpoczynku po intensywnej pracy. Chłopiec wyciszał się i nabierał pewności siebie

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
Efektem wdrożonych przeze mnie trzyletnich oddziaływań na Jakuba było nabycie prawidłowych zachowań społecznych. Dały się zauważyć pierwsze oznaki ,,postępowania naprawczego”- odpowiednie zarządzanie swoimi emocjami , podwyższenie własnej samooceny jak i własnej wartości , doznawanie przyjemności oraz radości zabawy . Coraz częściej dochodziło do konfliktów między chłopcem a rówieśnikami. Jakub szukał z nimi kontaktu i coraz częściej znajdował kolegów do zabawy. Chłopiec zdaje sobie sprawę z problemu , który go dotyka i świadomie podejmuje z nim walkę .

WNIOSKI I REFLEKSJE
Należy kontynuować działania zmierzające do korygowania zachować dziecka. W przedszkolu i w domu organizować zajęcia wymagające dłuższego skupienia, chwalić jego osiągnięcia, unikać nadmiaru negatywnych bodźców
Praca z Jakubem jest procesem długotrwałym , lecz może przynieść spodziewane efekty .Wszystko również zależ od dobrej współpracy osób odpowiedzialnych za Jakuba . Miejmy nadzieję , że rodzina w której jest obecnie Jakub zapewni mu oparcie , miłość i poczucie bezpieczeństwa .
W podsumowaniu pozwolę sobie zacytować fragment książki H. Natowskiej o wychowaniu dzieci nadaktywnych: Dzieci nadpobudliwe psychoruchowo, wychowane od najwcześniejszego dzieciństwa w spokojnej atmosferze, w systemie konsekwentnych wymagań i stałej kontroli, przy pełnej pomocy rodziców i nauczycieli mają wszelkie szanse prawidłowego funkcjonowania w społeczeństwie, aczkolwiek nadal pozostaną skłonne do przejściowych zaburzeń równowagi procesów nerwowych.

BIBLIOGRAFIA
1 Bauer J. Empatia , co potrafią lustrzane neurony
2 Dawidson R. J. Życie emocjonalne mózgu
3 Nartowska H. Wychowanie dziecka nadpobudliwego
4 Pospieszył K, Żabczyńska E. Psychologia dziecka niedostosowanego społecznie


Opracowała
mgr Marzanna Michalska


OPIS I ANALIZA PRZYPADKU
DZIECKO Z ZABURZENIAMI ROZWOJU RUCHOWEGO ORAZ FUNKCJI POZNAWCZYCH


MALGORZATA S R PIĘCIOLATEK

GRUPA V ROK SZKOLNY 2014/2015
PRZEDSZKOLE PUBLICZNE..................

OPIS I ANALIZA PRZYPADKU

Dziecko z zaburzeniami rozwoju ruchowego oraz funkcji poznawczych


WSTĘP
Małgosia do Przedszkola............ uczęszcza od września 2013 roku. Jest w najstarszej grupie V. Wychowywana jest w rodzinie pełnej, ma starsze rodzeństwo . Pierwsza konsultacja oraz wnioski z Poradni Psychologiczno – Pedagogicznej zostały przekazane rodzicom, kiedy Małgosia miała 3 lata. Była pod opieką neurologiczną ( zespół Westa), leczona farmakologicznie. Nie uczęszczała wówczas do przedszkola. Zaleceniem poradni jest umieszczenie dziewczynki w przedszkolu, oraz objęcie wczesnym wspomaganiem rozwoju.

IDENTYFIKACJA PROBLEMU
Od pierwszego dnia w przedszkolu zauważyłam niepokojące obawy, które nie pozwoliły na nawiązanie kontaktu z Małgosią:
- zaburzenia równowagi
- trudności w logicznym myśleniu
- słaba percepcja słuchowa
- słaba sprawność fizyczna ( wolno się porusza)
- słaba sprawność manualna
- trudności w obszarze językowym( zacina się, mówi powoli)

Na podstawie obserwacji, wywiadu z matką, rozmów z nauczycielkami jakie przeprowadziłam w przedszkolu ustaliłam, że Małgosia wymaga większej uwagi ze strony przedszkola oraz domu rodzinnego.

GENEZA I DYNAMIKA ZJAWISKA
Dziewczynka nie utożsamiała się z grupą, nie współdziałała w zabawie, nie nawiązywała kontaktu z żadnym dzieckiem. Bardzo rzadko wykazywała inicjatywę w zabawie. Była bardzo nieśmiała. Bała się schodzić i wchodzić na schody. Dlatego też niechętnie wychodziła z sali. Małgosia przejawiała spowolnienie psychoruchowe, utrzymywała pewien dystans emocjonalny w kontakcie z dorosłymi i z dziećmi. Jej nastrój często bywał obniżony, nie wykazywała ożywienia. Lubiła spokój i ustalone rytuały znanych czynności. Dziewczynka miała ogólnie słaby napęd do działania. Najchętniej zasiadała w jednym miejscu i poddawała się takim instrukcjom, które nie wymagały od niego wysiłku fizycznego ani intelektualnego. Łatwo się męczyła i szybko zniechęcała pod wpływem przeszkody w realizacji jakiegoś zadania. Małgosia miała niską sprawność ruchową i manualną. Słabo manipulowała przedmiotami, przejawiała ogólnie małą aktywność ruchową. Wykonywała polecenia dotyczące prostych, pojedynczych czynności takich jak: podaj, weź, trzymaj, podnieś. Jej spontaniczne zabawy były ubogie pod względem wykonywanych czynności.
ZNACZENIE PROBLEMU
Proces nabywania umiejętności i wiadomości jest niezmiernie ważny, a szczególnie ważne jest stworzenie dziecku z zaburzeniami rozwoju psychoruchowego oraz funkcji poznawczych optymalnych warunków do ich opanowania. Systematyczne wdrażanie przemyślanych oddziaływań przyniosło nieznaczne efekty. Mimo ustawicznej pracy w zakresie:
- usprawnienia motoryki małej i dużej
- wyrabiania koordynacji zmysłowej
- ćwiczeń w zakresie spostrzegawczości słuchowej i wzrokowej
- wyrabianie koncentracji uwagi oraz samokontroli
Małgosia w niewielkim stopniu opanowała program klasy zerowej, udało się natomiast wykształcić u niej niektóre pozytywne nawyki:
- postępy w poruszaniu się po schodach
- próby samodzielnego ubierania się i rozbierania
- samodzielność w czynnościach samoobsługowych
- nawiązywanie kontaktów z dziećmi które zna
- uprzątanie miejsca zabawy

PROGNOZA
Nauczyciel pracujący z dziećmi musi liczyć się z tym, że każde dziecko ma inne tempo i rytm rozwoju. Dlatego wymagania muszą być dostosowane do indywidualnych możliwości psychofizycznych dziecka. W pracy z Małgosią ważne było stworzenie życzliwej atmosfery wokół nieJ .Równolegle z poznaniem dziecka i pracą nad jego wszechstronnym rozwojem poznawałam jego środowisko rodzinne i współpracowałam z nim, gdyż oddziaływania prowadzone w przedszkolu powinny być kontynuowane w domu.
Spodziewany stan w przypadku zaniechania oddziaływań, pogłębienie trudności w nauce i nasilenie negatywnych zachowań.
Wdrożenie systematycznych działań w kierunku usprawnienia motoryki, percepcji wzrokowej, słuchowej, ćwiczeń spostrzegawczości, systematyczna praca z nauczycielem- terapeutą oraz współpraca z Poradnią Psychologiczno- Pedagogiczną przyniesie oczekiwane efekty


PROPOZYCJE ROZWIĄZAŃ
Cele
- uświadomienie matce że systematyczna praca jest konieczna
- usprawnienie motoryki małej i dużej
- praca indywidualna w zakresie ćwiczeń spostrzegawczości, percepcji wzrokowej i słuchowej
- uspołecznienie dziewczynki, wdrażanie do nawiązywania prawidłowych kontaktów z rówieśnikami
- wzbudzenie poczucia własnej wartości oraz wiary we własne siły
Zadania:
- otoczyć dziecko życzliwością i pomocą
- uświadomić dziecku, że praca może być przyjemna i daje korzyści
- nawiązać kontakt z matką dziewczynki i ustalić wspólny sposób oddziaływania na dziecko
- zachęcać do regularnego wykonywania czynności, z którymi dziewczynka dobrze sobie radzi; wzmocni to poczucie jej wartości oraz samoocenę
- dobierać zajęcia z całą grupą tak, aby umożliwić dziecku osiągnięcie pozytywnych wyników
- pozytywne wzmacnianie- chwalenie i nagradzanie najdrobniejszych sukcesów
- włączyć Małgosię do zajęć terapeutycznych

WDRAŻANIE ODDZIAŁYWAŃ
Opieką dydaktyczno-wyrównawczą oraz terapeutyczną dziewczynka została objęta pod koniec października, kiedy zauważyłam powolne zaklimatyzowanie się Małgosi w grupie przedszkolnej. Ze względu na bardzo niską sprawność manualną prowadzone ćwiczenia początkowo skupiały się głównie na wyrabianiu sprawności ręki w zakresie drobnych mięśni, aby dziecko mogło bez problemu posługiwać się ołówkiem, nożyczkami. Ponadto prowadziłam ćwiczenia językowe, orientacji przestrzennej, starałam się też rozwijać spostrzegawczość, pamięć, uwagę. Małgosia nie zawsze chętnie wykonywała ćwiczenia.
Duże zaangażowanie z mojej strony, ze strony nauczyciela- terapeuty i dobra współpraca z mamą dziewczynki pozwoliły na podjęcie właściwej i skutecznej pomocy dziecku. Powoli pokonywała ona własne trudności i nabywała coraz więcej umiejętności w zakresie grafomotoryki. Stale podkreślałam znaczenie każdej, samodzielnie podjętej przez dziecko próby i zachęcałam do dalszych działań. Zabawy dowolne z rówieśnikami i gry ogólnorozwojowe przyczyniły się do większej aktywności i komunikatywności dziewczynki oraz jej uspołecznienia. Małgosia chętniej brała udział w zajęciach z całą grupą, była wesoły, a nawet czasami wykazywała inicjatywę w zabawie.
W pomoc Małgosi zaangażowałam całą grupę do której uczęszczała dziewczynka. Uświadomiłam dzieciom, jak duży wysiłek musi włożyć Małgosia w pracę, którą oni wykonują bez problemu. Wskazywałam sytuacje, w których mogą zaoferować koleżance swoją pomoc. .Często chwaliłam dziewczynkę, dbając o to, aby były one wyraźnym sygnałem dla grupy, że Małgosia potrafi już wiele. Poprzez te wszystkie działania dzieci akceptowały dziewczynkę.

EFEKTY ODDZIAŁYWAŃ
Małgosia na początku swojej edukacji w przedszkolu miała problem ze swoimi emocjami, z zaaklimatyzowaniem się w nowej społeczności. Jej wiedza, umiejętności i sprawności były na bardzo niskim poziomie. Po roku pracy z dziewczynką , zarówno w szkole jak i w domu, jest widoczna poprawa. Małgosia przełamała opory związane z nowym otoczeniem-przedszkolem, ma nowe koleżanki/ kolegów , z którymi lubi przebywać, chętnie bierze udział w proponowanych formach zajęć i zabaw. Próbuje pokonywać trudności, nie zniechęca się szybko; chętnie pomaga w różnych czynnościach w przedszkolu. Dziewczynka jest chętna do pracy, cieszy się z każdej nawet najdrobniejszej pochwały ze strony nauczyciela. Potrafi posługiwać się nożyczkami, prawidłowo trzyma ołówek, kreśli wzory literopodobne, chętnie koloruje obrazki
WNIOSKI I REFLEKSJE
Aby Małgosia osiągnęła dojrzałość szkolną należy poświęcić jej bardzo dużo uwagi oraz pracy. Podjęcie skutecznej i wieloaspektowej terapii spowoduje, że nastąpi zmniejszenie zaburzeń funkcji poznawczych i emocjonalno- uczuciowych, ruchowych oraz percepcji wzroku i słuchu.
Prawdopodobnie Małgosia będzie uczennicą słabszą od pozostałych dzieci, jednak kontynuowana przez nauczycielkę w szkole praca indywidualna oraz umieszczenie dziewczynki w klasie integracyjnej będą stopniowo przynosić efekty. W tym celu należy uzyskać zgodę matki na rozmowę o Małgosi z nauczycielką klasy I. Rozmowa ta jest konieczna, ponieważ ułatwi nauczycielowi diagnozę oraz pozwoli nakreślić kierunki pracy z dziewczynką.
Niezwykle istotna jest także współpraca z matką dziewczynki. Powinna ona wykazać się ogromną cierpliwością i konsekwencją w działaniu. Powinna motywować dziewczynkę oraz stosować system pochwał i nagród, ponieważ w przypadku Małgosi bardzo ważna jest wiara we własne siły oraz swoje możliwości. Należy uświadomić mamie, że dziewczynka będzie stale wymagała pomocy w kierunku usprawnienia funkcji poznawczych, społecznych emocjonalnych.
Aby pomoc była skuteczna, matka musi w dalszym ciągu współpracować ze specjalistami z Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej. Współpraca to nie tylko rozmowa, ale także przeniesienie konkretnych działań na środowisko rodzinne.


BIBLIOGRAFIA

Jackowska E Środowisko rodzinne a przystosowanie społeczne dziecka w młodszym wieku szkolnym
Przetacznikowi M Podstawy rozwoju psychicznego dzieci i młodzieży
Spionek H Psychologiczna analiza trudności i niepowodzeń szkolnych

Opracowała
mgr Marzanna Michalska