Refleksje na temat projektu Erasmusa+ "Kreatywność w pracowni j. angielskiego"

Artykuł przedstawia refleksje nauczyciela języka angielskiego Marzeny Słomian-Żelazny dotyczące realizacji projektu w szkole podstawowej w ramach programu Erasmus+ pt. Kreatywność w pracowni języka angielskiego
Realizowany w szkole projekt Kreatywność w pracowni języka angielskiego był odpowiedzią na potrzeby szkoły, jej społeczności, ambicji uczniów oraz pasji i zainteresowań nauczycieli. Przeprowadzony w małej szkole uwzględniał śmiałe i wielkie wyzwania współczesnej Europy nakreślone w strategii Unii Europejskiej Europa 2020. Europejski program szkoły oraz wynikające z niego działania uwzględniały dynamikę życia politycznego, ekonomicznego i społecznego zachodzącego we współczesnym świecie, konkretne plany i cele szczególnie w dobie obecnych przeobrażeń. Ich wspólnym mianownikiem było podniesienie poziomu nauczania, rozwój kompetencji kluczowych, szczególnie w zakresie nauczania języka angielskiego, rozwój sprawnej komunikacji z wykorzystaniem najnowszych zdobyczy technologicznych, umiejętność życia w zmieniającym swe oblicze społeczeństwie polskim - wielokulturowym i wielojęzycznym społeczeństwie. Odniesiony do realiów szkoły zakładał przygotowanie młodego człowieka do świadomego procesu uczenia się, zaznajomienia go z ideą long life learning, rozwinięcia w nim życzliwego nastawienia do innych kultur, ale i poszanowania własnych tradycji. „Przemycał” wielką misję i ideę ukształtowania w nim pozytywnego stosunku do innych języków, przygotowania go do życia w wielokulturowym społeczeństwie na zasadach otwartości, tolerancji i szacunku widząc w takim podejściu ogromną szansę na lepszą przyszłość.
Wszystkim działaniom podjętym w trakcie projektu towarzyszyło konsekwentne przekazywanie uczestnikom projektu przekonania, iż wiedza i umiejętności są kluczem zwiększającym szanse na zatrudnienie i aktywność społeczną. I choć dla uczniów szkoły podstawowej taki cel może się wydawać odległy, to los rodziców i innych bliskich nie zawsze zadowolonych ze swojej aktualnej sytuacji gospodarczej tę tezę potwierdzał i uwiarygodniał.
Podejmowane w ramach projektu różnorodne inicjatywy począwszy od warsztatów psychologicznych, cyfrowych poprzez wydarzenia stricte lingwistyczne i wreszcie metajęzykowe z udziałem uczniów, nauczycieli i rodziców w swej szlachetnej misji miały na celu wzrost jakości edukacji szkolnej, ale w codzienności szkolnej po prostu odkrywały przed jego uczestnikami świat barwny, kolorowy, pełen kulturowych ciekawostek, świat, w którym szkolną ławkę i tablicę zastąpiły autentyczne spotkania z Afroamerykaninem, który uczył liczyć w języku suahili, zabawę z Meksykaninem, taniec z Filipinką, rozmowy z Tajką czy autograf od Wietnamki, śpiew hymnu polskiego ze Szkotem. Wielokulturowe kontakty, zarówno wirtualne jak i realne, burzyły stereotypy, rozciągały horyzonty, dostarczały tematów do rozmów, wiedzy do własnych, autentycznych refleksji o ludziach, krajach, konfrontowały swoje zdanie z sądami innych. Były przedmiotem rozmów z rówieśnikami, rodzicami, były kształcące i wychowujące, własne, nieprzefiltrowane innymi opiniami, poparte obrazem, smakiem (wspaniałą kuchnią) i pozytywnymi emocjami. Język był wtedy tylko lub aż narzędziem, środkiem do budowania własnej przyszłości opartej na wiedzy i rozumieniu świata. Pokłosiem takiego sposobu myślenia był chociażby udział uczniów w konkursie - Nastaw się na różnorodność czy też cykl warsztatów prowadzonych przez ambasadorkę ds. młodzieży z Filipin. Te spotkania dały uczniom wiedzę, odwagę oraz pozytywne emocje, które przełożą się na przedsiębiorczość i pewność siebie przy podejmowaniu decyzji małych i relatywnie dużych zauważalnych nie tylko w realiach szkolnych. Język angielski – lingua franca współczesnego świata stał się i przy konsekwentnym jego wykorzystywaniu przez uczestników projektu w dalszej pozaprojektowej przyszłości będzie kluczem, który pozwoli im w pełni rozwinąć metafizycznie wręcz brzmiące kluczowe kompetencje, które pomogą im znaleźć satysfakcjonujące miejsce w nieustannie przeobrażającym się społeczeństwie polskim.
Wydarzenia językowe nadawały ton i dominowały w projekcie, ale sprzyjały paradoksalnie innym aspektom - realizowane na lekcjach języka polskiego, historii, matematyki, przyrody, muzyki, plastyki, techniki lekcje kulturowe i tematyczne pogłębiały również wiedzę z dziedzictwa własnego kraju, promowały jego ofertę turystyczną, osiągnięcia i zdobycze cywilizacyjne Polski, wykraczały niejednokrotnie poza treści programowe poszerzając ofertę szkoły. Sprzyjały rozwijaniu, odnajdywaniu, analizowaniu i zrozumieniu podobieństw i różnic kulturowych, społecznych, które uczniowie wykorzystywali w przeróżnych kontekstach edukacyjnych uczestnicząc np. w Nauce bez Granic czy też Czytam sobie w bibliotece, by wymienić tylko kilka.
Zgodnie z lansowaną ideą niemalże wszystkie działanie wspierane były multimediami, najnowszymi technologiami informacji i komunikacji, które nie były traktowane przez zainteresowanych li tylko konsumpcyjnie. Uczniowie niepostrzeżenie dla siebie wkroczyli na teren zarezerwowany dla twórców realizując swe pierwsze animacje komputerowe w programie Kodowanie Mistrzów. Narzędzia cyfrowe służyły im również do samodzielnego wyszukiwania, selekcjonowania i przetwarzania informacji, odróżniania faktów od opinii, sprawdzania swojej wiedzy z zakresu znajomości mediów tak jak to było w przypadku niezwykle interesującej inicjatywy intelektualnej Wirtualnego Festiwalu Medialnego.
Praca w projekcie pozwoliła „zanurzyć” się wszystkim jego uczestnikom - każdy wnosił swoją ideę, pomysły, wyzwalał swój potencjał intelektualny, wykazując się inicjatywą, różnorodnymi talentami i zdolnościami, wychodził z niego bogatszy, mądrzejszy, otwarty na świat, postępując w myśl zasady myśl globalnie a działaj lokalnie.
Szczęśliwie dla uczestników projektu repertuar działań, wydarzeń i zajęć był duży. Ich wpływ jest niełatwy do ocenienia, ale pierwsze refleksje budzą optymizm i pozwalają myśleć o samej inicjatywie entuzjastycznie, na kolejne, bardziej racjonalne i zdystansowane, przyjdzie nieco poczekać. Jedno jest pewne już teraz - choć czas realizacji był wielkim wyzwaniem dla wszystkich, to był jednocześnie czasem radości, nowych doświadczeń i satysfakcji.