"Zabawy z jesienią u boku" - zajęcia prowadzone metodą Ruchu Rozwijającego z udziałem rodziców

GRUPA WIEKOWA: 4-latki

CELE OGÓLNE:
• poznawanie swojego ciała oraz najbliższego otoczenia,
• rozwijanie ogólnej sprawności ruchowej,
• wspólne przeżywanie przyjemności i radości
CELE SZCZEGÓŁOWE:
Dziecko:
• ma świadomość swojego ciała oraz najbliższej przestrzeni,
• zaspokaja naturalną potrzebę ruchu,
• nawiązuje bliższe kontakty z innymi osobami,
• doznaje przyjemności i radości płynącej z zabawy z rówieśnikami,
• wzmacnia więź emocjonalną z grupą
METODY:
• Ruch Rozwijający W. Sherborne,
• Pedagogika Zabawy
FORMY:
• indywidualna,
• w parach,
• grupowa
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: chusta animacyjna, kasztan, szarfy w trzech kolorach (czerwone, żółte, niebieskie), płyta CD („Chodźcie wszyscy tu dokoła”, „Deszczyk”, „Jesień w lesie”), papierowe sylwety jabłek, flamastry, wiklinowy koszyk


PRZEBIEG ZAJĘĆ:

• Powitanie grupy: Piosenka „Chodźcie wszyscy tu dokoła”
Chodźcie wszyscy tu do koła (dzieci i rodzice idą po kole, trzymając się za ręce)
zabawimy się wesoło,
witamy się wszyscy wraz,
na zabawę nadszedł czas!
Jedna ręka, druga ręka, (uczestnicy pokazują najpierw jedną, potem drugą rękę)
jedna noga, druga noga, (uczestnicy pokazują najpierw jedną, potem drugą nogę)
cały tułów oraz głowa. (przeciągają rękami wzdłuż tułowia, kiwają głowami)
Witamy się! (ukłon)

• Świadomość schematu ciała: „Moje – Twoje”
Dzieci siedzą naprzeciwko rodziców w siadzie skrzyżnym.
Uczestnicy witają poszczególne części ciała najpierw u siebie, a potem u partnera:
a) kładą rękę na swojej głowie, potem na głowie partnera,
b) wskazują palcem swoje czoło, potem czoło partnera,
c) dotykają swojego nosa, potem nosa partnera,
d) chwytają za swoje ucho, potem za ucho partnera,
e) poklepują swoje kolano, potem kolano partnera,
f) klepią się po swoim brzuchu, potem po brzuchu partnera.

• Świadomość przestrzeni:
- „Ślimaki”
Uczestnicy–„ślimaki” siedzą w „domkach” (kolana podciągnięte, głowa schowana). Następnie dzieci i dorośli wychodzą z „domków”, tj. rozprostowują się do pozycji leżącej na plecach. W dalszej kolejności uczestnicy pełzają na plecach w inne miejsce i ponownie zwijają się, tworząc „domek”.
- „Turlające się jabłuszka”
Dzieci–„jabłuszka” spadły z drzew w sadzie. Dorośli turlają je w różnych kierunkach po sali.

• Relacja „z”: „Domki niedźwiadków”
Rodzic – w klęku podpartym – tworzy „domek” dla dziecka. Dziecko-„niedźwiadek” wchodzi do „domku” (siada skulone pod nim), a następnie baraszkuje wychodząc spod dorosłego i przechodząc między jego rękami i nogami oraz ponad nim.

• Ćwiczenie relaksacyjne: Taniec integracyjny „Deszczyk”
Uczestnicy stoją w kręgu, śpiewają piosenkę i ilustrują ją ruchem:
Pada deszczyk, pada deszczyk, (poruszanie palcami)
wieje, wieje wiatr. (poruszanie rękami)
Pada deszczyk, pada deszczyk,
wieje, wieje wiatr.
Błyskawica, (klaśnięcie) grzmot, (tupnięcie nogą), błyskawica, grzmot,
a na niebie kolorowa tęcza. (kreślenie dłonią tęczy)
Błyskawica, grzmot, błyskawica, grzmot,
a na niebie kolorowa tęcza.

• Relacja „przeciwko”: „Kosz z grzybami”
Rodzic-„kosz z grzybami” siedzi stabilnie na podłodze. Dziecko stara się go przesunąć, podchodząc za każdym razem z innej strony. Potem następuje zamiana ról.

• Ćwiczenie relaksacyjne: Uczestnicy leżą na podłodze, słuchają nagrania z muzyką relaksacyjną, wykonują głęboki wdech nosem i długi wydech ustami.

• Relacja „razem”:
- „Tunel”
Dorośli tworzą „tunel”, klęcząc obok siebie i podpierając się rękoma. Dzieci (jedno za drugim) oczekują przy wejściu do „tunelu”. Następnie przechodzą na czworakach lub przeczołgują się pod klęczącymi dorosłymi. Na końcu „tunelu” czeka na dzieci niespodzianka od Pani Jesieni – chusta animacyjna.
- „Parasol”
Uczestnicy stojąc, wachlują chustą (góra – dół). Na hasło „burza” wszyscy wbiegają pod chustę i siadają na podłodze, tak aby ponad ich głowami utworzyła się „kopuła”.
- „Trafianie kasztanem do dziurki”
Prowadząca wrzuca kasztan na chustę, a uczestnicy tak nią manipulują, aby kasztan wpadł do dziurki.
- „Sałatka owocowa”
Uczestnicy stoją w kręgu, trzymając za brzeg chusty. Prowadząca dzieli uczestników na trzy grupy: „jabłka”, „gruszki” i „śliwki”, przydzielając im odpowiednie kolory szarf (czerwone, żółte, niebieskie). Grupa wachluje chustą i słucha haseł wypowiadanych przez prowadzącą. Na hasło np. „śliwki” wszystkie „śliwki” przebiegają pod chustą, zamieniając się miejscami. Na hasło „sałatka owocowa” wszyscy uczestnicy zmieniają miejsca.

• Ćwiczenie relaksacyjne: Masażyk pt. „Jesień”
Dziecko leży na brzuchu, a dorosły wykonuje na jego plecach czynności ilustrujące treść wierszyka.
Dorosły:
Drzewom we włosy dmucha wiatr, (dmucha dziecku we włosy)
a deszczyk kropi: kap kap, kap. (delikatnie opukuje plecy dziecka)
Krople kapią równiuteńko,
szepczą cicho: „Mój maleńki, (głaszcze dziecko po głowie i ramionach)
śpij już, śpij już, śpij...”
Leci listek, leci przez świat, (wodzi palcem po plecach dziecka)
gdzieś tam na ziemię cicho spadł. (lekko naciska palcem w jednym miejscu)
Leci drugi, leci trzeci, (wodzi palcem po plecach dziecka)
biegną zbierać listki dzieci. (szybko stuka wszystkimi palcami)
No, a potem wszystkie liście (głaszcze dziecko po plecach)
układają w piękne kiście.

• Pożegnanie grupy: „Iskierka”
Wszyscy uczestnicy siedzą w kole, trzymając się za ręce. Prowadząca „puszcza iskierkę” – lekko ściska dłoń sąsiada, który z kolei przekazuje uścisk dalej. Zabawa rozpoczyna się słowami: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci do moich rąk”, zaś na zakończenie prowadząca mówi: „Iskierka do mnie powróciła i zajęcia zakończyła”.

• Ewaluacja zajęć: „Koszyk z jabłkami”
Każda para rodzic-dziecko otrzymuje papierową sylwetę jabłka oraz flamaster. Dziecko rysuje na jabłuszku uśmiechniętą lub smutną minę (w zależności od poziomu zadowolenia z zajęć), natomiast rodzic na odwrocie pisze swoje refleksje na temat udziału w spotkaniu. Wychodząc z sali, dzieci wrzucają jabłuszka do wiklinowego koszyka.