W Figurolandii - zajęcia dla dz.5, 6 -letnich, kształtujące orientację przestrzenną

CELE OGÓLNE: kształtowanie orientacji przestrzennej – położenia przedmiotów względem siebie, kształtowanie umiejętności dodawania i odejmowania na konkretach.
CELE OPERACYJNE: dziecko umie: skupić uwagę podczas słuchania, ułożyć figury względem innych przedmiotów, wskazać obrazki ilustrujące daną zależność, dodawać oraz odejmować w zakresie 6, zna i posługuje się pojęciami „wewnątrz”, „na zewnątrz”.
METODY: słowne, praktyczne
ŚRODKI WSPOMAGAJĄCE DZIAŁANE: płyty z nagraniem piosenki oraz muzyki poważnej, tekst „W Figurolandii” (tekst własny nauczycielki), ilustracje do tekstu, figury i makiety stołu do indywidualnych ćwiczeń, papierowe koła, obręcze, ksero z ćwiczeniem utrwalającym wiadomości.


PRZEBIEG ZAJĘĆ
1. Powitanie dzieci, śpiewanie piosenki pt.: „Podaj rękę prawą, podaj rękę lewą” – dz. inscenizują ruchem słowa piosenki.

2. „W Figurolandii” – słuchanie opowiadania(wg pomysłu własnego).
„W pewnym domu w pokoju na kominku stało piękne magiczne pudełko po czekoladkach. Było to magiczne pudełko, ponieważ mieszkały w nim wesołe figury: kwadrat, trójkąt, prostokąt i koło. Kraina tych figur nazywała się Figurolandią. Figury żyły ze sobą w zgodzie i przyjaźni. Jedni drugim pomagali i zawsze mieli dla siebie czas. Rano uśmiechali się do siebie i mówili sobie dobre i miłe słowa. I tak byłoby przez cały czas, gdyby nie to, ze pewnego dnia zgodne dotąd figury pokłóciły się. Kwadrat z trójkątem, a prostokąt z kołem. Natomiast później kwadrat z kołem, a trójkąt z prostokątem. Doszło do tego, że cała kraina Figurolandii zaczęła się trząść od krzyków i kłótni. Jedni drugich zaczęli potrącać, szarpać i przezywać. Najgorsze w tym wszystkim było to, że nikt nie potrafił już powiedzieć skąd wzięły się te kłótnie, nikt nie znał jej przyczyny.
W pewnym momencie pudełko przechyliło się i spadło na podłogę. A wtedy figury wypadły z pudełka. W tym tez momencie przez uchylone okno wleciał wiatr, który porwał w górę przestraszone figury. Figury zaczęły tańczyć raz wyżej, raz niżej. Tak właśnie psotnik wietrzyk porozrzucał figury po całym pokoju. I tak:
• Niebieski trójkąt znalazł się pod stołem;
• Żółte koło za krzesłem;
• Pomarańczowy prostokąt w wazonie;
• Brązowy kwadrat na parapecie;
• Czerwony trójkąt obok fotela;
• Zielony prostokąt przed szafką;
• Zielone koło zawisło nad lampą.

3. „Wskaż odpowiedni obrazek” – dzieci wybierają spośród rozłożonych obrazków ten, który ilustruje odpowiednią zależność figur względem przedmiotów.

4. Rozmowa na temat „Dlaczego figury pokłóciły się?” –burza mózgów.

5. „Tańczące trójkąty” - ćwiczenie oddechowe do muzyki –dmuchanie na papierowe trójkąty mocniej lub delikatniej.

6. „Połóż trójkąt” - indywidualne ćwiczenie położenia figur względem innych przedmiotów (makieta stołu). Dzieci na swojej podkładce układają pod dyktando nauczycielki:
• Niebieski trójkąt za stołem;
• Żółte koło na stole;
• Pomarańczowy prostokąt pod stołem;
• Brązowy kwadrat przed stołem;
• Czerwony trójkąt obok stołu;
• Zielone koło nad stołem.
• Ile jest wszystkich figur?

7. „Śnieżne kule” – indywidualne przeliczanie w zakresie 6.
• Przeliczcie ile jest kul?
• Połóżcie na podłodze 2 kule, dołóżcie jeszcze 2, ile jest razem?
• Połóżcie 3 dołóżcie 2;
• Połóżcie 5 dodajcie 1;
• Połóżcie 1 dodajcie3 itp. Również na odejmowanie.

8. Indywidualne utrwalanie pojęć „wewnątrz”, „na zewnątrz”
• Umieście 4 kule wewnątrz koła, ile zostało na zewnątrz?
• 3 kule wewnątrz koła, ile zostało na zewnątrz?
• 3 kule wewnątrz koła, ile zostało na zewnątrz? Itp.

9. Zabawa ruchowa z obręczami – dzieci biegają swobodnie po sali na sygnał wykonują polecenia nauczycielki – stańcie: wewnątrz obręczy, na obręczy, poza obręczą, obok obręczy, przed obręczą, za obręczą, pod obręczą.

10. „Kwiaty” – praca z ksero, kolorowanie kwiatów wewnątrz kół i na zewnątrz.