Sprawozdanie z realizacji planu rozwoju zawodowego na stopień nauczyciela dyplomowanego

SPRAWOZDANIE Z REALIZACJI
PLANU ROZWOJU ZAWODOWEGO
NA STOPIEŃ NAUCZYCIELA
DYPLOMOWANEGO

mgr DOROTA LISOWSKA – nauczyciel religii,
nauczyciel mianowany
Gimnazjum w Książkach
Ul. Szkolna 6
87-222 Książki

Czas trwania stażu: 01.09.2011r. – 31.05.2014r.
Staż dodatkowy: 01.09.2014r. – 31.05.2015 r.

Przedstawiam sprawozdanie z przebiegu stażu na nauczyciela dyplomowanego i proszę o dokonanie jego oceny.

WSTĘP

Jestem nauczycielem religii z 16 - letnim stażem pracy. Ukończyłam w roku 2004 studia wyższe magisterskie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Jako nauczyciel mianowany w roku szkolnym 20011/12 złożyłam wniosek o rozpoczęcie stażu na stopień nauczyciela dyplomowanego. We wrześniu przedstawiłam panu dyrektorowi plan rozwoju zawodowego, który został zaakceptowany. Okres stażu, związanego z ubieganiem się przeze mnie o awans na stopień nauczyciela dyplomowanego trwał 3 lata i 9 miesięcy ( 2 lata i 9 miesięcy staż podstawowy oraz 9-cio miesięczny staż dodatkowy). Przez cały okres stażu starałam się, aby jego realizacja przebiegała zgodnie z założonymi wcześniej terminami. Sprawozdanie zawiera więc opis realizacji zadań w obszarze poszczególnych wymagań, zgodnie z rozporządzeniami MENiS z dnia 01.12.2004r. (§ 8 ust.2).

& 8 ust. 2 pkt 1
Uzyskiwanie pozytywnych efektów w pracy dydaktycznej lub opiekuńczej na skutek wdrożenia działań mających na celu doskonalenie własne i podniesienie jakości pracy szkoły.

Poznanie procedur awansu zawodowego.
Przed przystąpieniem do pracy nad Planem Rozwoju Zawodowego dokonałam analizy prawa oświatowego, przeglądając strony internetowe,
( np. www.men.gov.pl,www.kuratorum.bydgoszcz.uw.gov.pl, www.szkolnictwo.pl) oraz Kartę Nauczyciela. Zdobywałam i analizowałam informacje dotyczące między innymi: Znowelizowanej Karty Nauczyciela z dnia 18 lutego 2000 r. o zmianie ustawy Karty Nauczyciela; Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 1 grudnia 2004 r. w sprawie uzyskania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli; Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 listopada 2007 r. zmieniającego rozporządzenia w sprawie uzyskiwania stopni awansu zawodowego przez nauczycieli.

Udział w formach doskonalenie zawodowego.
Swój warsztat pracy doskonaliłam poprzez udział w studiach podyplomowych, kursach, szkoleniach, konferencjach. Do udziału w różnych formach doskonalenia zawodowego skłoniły mnie nie tylko bieżące potrzeby czy problemy, ale też chęć zdobycia wiedzy, aby móc uzyskać dodatkowe kwalifikacje i tym samym podnieść poziom mojej pracy na co dzień .

Były to następujące formy doskonalenia zawodowego:
1. Studia podyplomowe w zakresie : Sztuka (plastyka, muzyka, wiedza o kulturze, organizacja imprez artystycznych).
2. Kurs „Szkoła dla rodziców i wychowawców”.
3. Kurs „Oligofrenopedagogiki”
4. Szkolenie „ Jak sobie radzić z prowokacyjnymi zachowaniami uczniów”.
5. Szkolenie na nauczyciela dyplomowanego (KPCN – Toruń)
6. Coroczne uczestnictwo w rekolekcjach dla katechetów organizowane przez Wydział Katechetyczny Kurii Diecezjalnej w Toruniu.
7. Uczestnictwo w Diecezjalnym Forum dla Katechetów organizowanym przez Wydział Katechetyczny w Toruniu.
8.. Konferencje metodyczne na rozpoczęcie roku katechetycznego organizowane przez Wydział Katechetyczny w Toruniu.
9. Udział w lekcji koleżeńskiej, organizowanej dla katechetów z dekanatu, połączonej z konferencją metodyczną z udziałem katechetów świeckich i duchownych.
10. Udział w dekanalnych spotkaniach dla katechetów u wizytatora katechetycznego dekanatu wąbrzeskiego w Nowej Wsi Królewskiej.

Wewnątrzszkolne doskonalenie nauczycieli:
1. Szkolenie: „Organizacja pomocy psychologiczno – pedagogicznej w szkole (IPET).
2. Coroczne szkolenie: „Organizacja egzaminu gimnazjalnego”.
3. Szkolenie „ Stosunki między personalne”.
4. Szkolenie przez kuratora sądowego „Aspekty prawne współpracy z rodzicami”.
5. Szkolenie: Obsługa dziennika elektronicznego „nSzkoła”.
6. Szkolenie : „Metody Aktywizujące w szkole”.
7. Szkolenie: „Dyscyplina w klasie”.
8. Szkolenie: „Ochrona danych osobowych”.

Uczestnictwo w pracach zespołów podnoszących jakość pracy szkoły :
1. Zespół przedmiotów humanistycznych.
Do moich obowiązków w zespole humanistycznym należą:
- przygotowanie raportu z ewaluacji wewnętrznej,
- podanie propozycji tematów do projektów uczniowskich,
- sprawdzanie zadań z próbnego egzaminu gimnazjalnego.
2. Prace w komisji uchwał i wniosków.
Prace w komisji polegają na tworzeniu wniosków oraz zapisaniu ich na posiedzeniu Rady Pedagogicznej rozpoczynającej i kończącej rok szkolny.

Wzbogacenie warsztatu pracy:
Na bieżąco korzystam z Pisma Świętego wraz z komentarzem, a także książek teologicznych np. Katolicki Komentarz Biblijny, Katechizm Kościoła Katolickiego, You Cat dla młodzieży i innych oraz z czasopism:
„ Wychowawca”, „ Katecheta”, „Siewca” - Diecezjalny Biuletyn Katechetyczny, „Przewodnik Katolicki”, „ Miłujcie się”, „Gość Niedzielny”, „ Mały Gość Niedzielny”, „ Niedziela”, „Egzorcysta”,„ Świat Misyjny”, „ Misje dzisiaj” oraz stron internetowych: htpp.www.katechizacja.diecezja.toruń.pl, www.wychowawca.pl, http://www.opoka.org.pl, www.wiara.pl/, http://www.katolik.pl, http://www.mateusz.pl/ , www.natan.pl.

EFEKTY
Analiza stosownych przepisów pozwoliła mi poprawnie zgromadzić i udokumentować osiągnięcia związane z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania stopnia awansu zawodowego.
Zdobyte wiadomości i umiejętności wzbogaciły moją wiedzę merytoryczną, udoskonaliły warsztat pracy, pomogły ukierunkować pracę z dziećmi oraz lepiej odpowiedzieć na potrzeby ich i rodziców. Udział w studiach podyplomowych, kursach, szkoleniach, spotkaniach katechetycznych przyczynił się do podniesienia jakości pracy szkoły, wzbogacił moją wiedzę.
dla ucznia:
• możliwość korzystania z lekcji prowadzonych w sposób bardziej atrakcyjny, twórczy i ciekawy;
• korzystanie z nowoczesnych aktywizujących metod nauczania, w tym wykorzystujących technologię informacyjną i komunikacyjną;
• możliwość korzystania z pomocy kompetentnego nauczyciela;

dla szkoły:
• podniesienie jakości pracy szkoły, poprzez ustawiczny rozwój nauczyciela;
• promocja szkoły jako placówki wspierającej indywidualny rozwój nauczyciela;
• wyjście naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom szkoły, nauczyciela i uczniów;

dla nauczyciela:
• kształcenie nowych umiejętności oraz pogłębienie i uporządkowanie posiadanej wiedzy;
• wzbogacenie warsztatu pracy o nowe metody i techniki;
• umiejętność diagnozowania niepowodzeń uczniów i szukania rozwiązań dla nurtujących ich problemów;
• poznanie metod aktywizujących, wspomagających pracę z uczniem;
• systematyczne poszerzanie wiedzy poprzez lekturę, pozwoliło mi wzbogacić warsztat pracy nauczyciela , wychowawcy i katechety, inspirowało mnie do modyfikowania form i metod pracy. Zyskałam pewność w rozwiązywaniu problemów uczniów mającymi trudności w nauce, w zachowaniu, w okazywaniu emocji. Poznałam nowe metody, które wpłynęły na urozmaicenie zajęć czym podniosłam, jakość swojej pracy.

& 8 ust. 2 pkt 2
Wykorzystanie w pracy technologii informacyjnej i komunikacyjnej.

W dzisiejszych czasach wykorzystanie w pracy nauczyciela technologii informacyjnej i komunikacyjnej to konieczność. Dlatego w pewnym momencie mojej pracy stanęłam przed koniecznością opanowania umiejętności posługiwania się komputerem. Początki były trudne, ale dzięki mojemu mężowi – informatykowi, który z cierpliwością i wytrwałością objaśniał mi „tajniki komputera”, dosyć szybko opanowałam tę umiejętność. Dziś nie wyobrażam sobie pracy nauczyciela bez umiejętności obsługiwania komputera i stosowania technologii informacyjnej, jest ona mi potrzebna na każdym etapie mojej pracy.

Umiejętności jakie nabyłam, mogę ująć w kategoriach:
- praca z oprogramowaniem biurowym (edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny),
- praca z oprogramowaniem graficznym,
- przygotowanie prezentacji
- wyszukiwanie informacji i pomocy naukowych w Internecie (np. biblioteka natan, wydział katechetyczny diecezji toruńskiej, itp.)
- korzystanie z poczty elektronicznej ( np. korespondencja z w-ce dyrektorem wydziału katechetycznego, metodykiem, sekretariatem Gimnazjum w Książkach, Caritas Diecezji Toruńskiej),
- wykorzystanie projektora multimedialnego na lekcji w połączeniu z laptopem,
- przygotowanie informacji na stronę internetową
- komunikowanie się z nauczycielami, rodzicami, uczniami poprzez komunikatory internetowe.

EFEKTY
Pomoce dydaktyczne opracowane na komputerze były estetyczniejsze, budziły ciekawość, podnosiły skuteczność procesu edukacyjnego. Lekcje z wykorzystaniem środków audiowizualnych miały wpływ na uatrakcyjnienie zajęć, trwalsze zapamiętanie przekazywanych treści, wpływało na podniesienie jakości procesu dydaktyczno - wychowawczego.

dla ucznia:
• możliwość korzystania z wyposażonej pracowni ;
• rozwijanie zainteresowań i uzdolnień młodzieży;
• rozwijanie wyobraźni ucznia

dla szkoły:
• wysoki poziom wyposażenia pracowni podnosi jej stan do poziomu zgodnego z rozwojem nowoczesnych technologii;
• podniesienie prestiżu szkoły poprzez wspieranie rozwoju komputeryzacji;
• promocja szkoły na stronie internetowej

dla nauczyciela:
• wzbogacenie, udoskonalenie własnego warsztatu pracy poprzez systematyczne dbanie o wystrój i estetyczny wygląd klasy nad którą sprawuję opiekę;
• możliwość wyeksponowania mocnych stron w pracy nauczyciela wykorzystującego nowoczesną technologię;
• rozwijanie wiedzy z zakresu informatyki

& 8 ust. 2 pkt 3
Umiejętność dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami, w tym przez prowadzenie otwartych zajęć, w szczególności dla nauczycieli stażystów i nauczycieli kontraktowych, prowadzenie otwartych zajęć dla nauczycieli w ramach wewnątrzszkolnego doskonalenia zawodowego lub innych zajęć.

W pracy pedagogicznej staram się dzielić swoją wiedzą i własnym doświadczeniem z innymi pracownikami szkoły.
1. Przekazałam do biblioteki szkolnej opracowane przeze mnie scenariusze imprez i uroczystości szkolnych min. na Boże Narodzenie, z okazji 3 – go maja cz y na zakończenie roku szkolnego a także sprawdziany, konspekty.
2. Przeprowadziłam 3 lekcje otwarte dla nauczyciela kontraktowego i mianowanego.
3. Przeprowadziłam 2 lekcje hospitowane przez pana Dyrektora i 2 lekcje hospitowane przez wizytatora dekanalnego ks. Jacka Dudzińskiego.
EFEKTY
Świadomość, że inni nauczyciele chętnie wykorzystują przygotowane przeze mnie materiały , sprawia mi satysfakcję i niesie radość i chęć służenia pomocą i radą tym, którzy tego potrzebują. Ma to wpływ na jakość pracy w szkole.
Prowadzenie lekcji otwartych dla innych nauczycieli bez wątpienia wiązało się z stresem, ale jednocześnie sprawiło, że bardziej uważnie przyjrzałam się własnemu przygotowaniu do zajęć, a następnie sposobowi ich prowadzenia.

dla ucznia:
• mieli możliwość korzystania z lekcji prowadzonych w sposób bardziej atrakcyjny, twórczy i ciekawy;
• korzystanie z nowoczesnych aktywizujących metod nauczania, w tym wykorzystujących technologię informacyjną;
• rozwijanie pasji i zainteresowań uczniów;

dla szkoły:
• umocnienie współpracy z pozostałymi nauczycielami przedmiotu;
• propagowanie nowych metod i form pracy w szkole;
• poszerzenie wiedzy i umiejętności katechetycznych;
• wspomaganie procesu doskonalenia się młodych nauczycieli;
• wyjście naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom nauczycieli chcących poszerzać swoje umiejętności;

dla nauczycieli:
• możliwość efektywnego zdobywania wiedzy i nowych umiejętności,
• wymiana doświadczeń, doskonalenie pracy w zespole, kształtowanie umiejętności komunikacji,
• satysfakcja z dzielenia się wiedzą i doświadczeniem z innymi nauczycielami.

dla mnie:
• korzystna analiza własnego przygotowania się do zajęć, a następnie efektywny sposób ich prowadzenia;
• uwagi, jakie obserwujący nauczyciele przedstawiali na temat przebiegu lekcji, pomogły mi dostrzec dobre i słabe punkty mojego warsztatu pracy i mojego sposobu prowadzenia zajęć;
• wzrost moich motywacji do poszukiwania jeszcze lepszych metod pracy z uczniami,
• możliwość dzielenia się swoim zdobytym doświadczeniem przynosi wymierny pożytek młodym, doskonalącym się nauczycielem,
• wzbogaciłam swój warsztat pracy, podzieliłam się swoim doświadczeniem i umiejętnościami,
• praca włożona w mój osobisty rozwój ma istotny wpływ na jakość prowadzonych przeze mnie lekcji religii, a poprzez to pozytywnie wpływa na pogłębienie wiedzy i rozwój wiary u uczniów.
& 8 ust. 2 pkt 4 a
Opracowanie i wdrożenie programu dotyczącego działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych odpowiednio z oświata, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich.

W ciągu dwóch lat stażu współpracowałam ze Szkolnym Kołem Caritas przy Szkole Podstawowej w Książkach, a w trzecim roku stażu założyłam Szkolne Koło Caritas przy Gimnazjum w Książkach. Opracowała i wdrożyła plan pracy Koła Caritas z jego głównymi celami:
1. Niesienie pomocy wszystkim potrzebującym,
2. Rozpoznawanie konkretnych problemów występujących w najbliższym otoczeniu,
3. Uczenie się współpracy z organizacjami: młodzieżowymi, społecznymi, państwowymi, samorządowymi, fundacjami i stowarzyszeniami
4. Współpraca z Parafialnymi Zespołami Caritas,
5. Włączanie się w akcje charytatywne Caritas Diecezji Toruńskiej (Wigilijne Dzieło Pomocy Dzieciom, akcje wielkopostne, Niedziela Miłosierdzia Bożego, Tydzień Miłosierdzia)

W ostatnim roku stażu założyłam kółko wokalne w którym uczestniczyły uczennice z klasy drugiej. Opracowałam i wdrożyłam plan pracy Koła Wokalnego. Oto główne cele Koła Wokalnego:
1. Rozbudzanie zainteresowań i zamiłowań muzycznych.
2. Umożliwienie uczniom przeżycia różnych doświadczeń muzycznych.
3. Kształtowanie kultury muzycznej (umiejętność włączania sztuki we własne, osobiste życie).
4. Ukazanie wielkiego bogactwa świata sztuki.
5. Stwarzanie sytuacji dających możliwość przeżyć wewnętrznych, kontemplacji a także autorefleksji.
6. Ukazanie różnych funkcji sztuki – estetycznej, poznawczej, wspólnotowej, emocjonalno – terapeutycznej, religijnej.

EFEKTY
Efekty były widoczne w poprawie wzajemnych stosunków w grupie koła Caritas jak i grupie koła wokalnego. W zespole pracowało się lepiej i owocniej niż na samym początku. Myślę, że pozytywnie wpłynęły one na kształtowanie osobowości uczniów, przyczyniły się do dobrych relacji w pracy z nimi, do poprawy komunikacji międzyosobowej w szkole i poza nią. Poszerzyła się wiedza muzyczna uczniów i zainteresowanie muzyką.

dla ucznia:

• poczucie bycia potrzebnym (przekazanie zebranych pieniędzy dla chorego Mikołaja na operację serca);
• rozwój duchowy uczniów;
• doświadczenie dużego zasięgu oddziaływania i dużej liczby młodych wolontariuszy;
• możliwość uczestnictwa w ciekawych spotkaniach, wycieczkach;
• otrzymanie paczek ze słodyczami przez uczestników Koła Caritas;
• umiejętność dzielenia się z innymi;
• możliwość pokazania szerszej publiczności swoich umiejętności wokalnych;
• rozbudzanie zainteresowań muzycznych;

dla szkoły:
• wzrost wrażliwości młodzieży na potrzeby osób biednych i chorych;
• rozwijanie aktywności uczniów, zaangażowania we wspólne przygotowywanie akcji, odpowiedzialności za powierzone zadania;
• skupianie uczniów wokół idei wolontariatu;
• integracja uczniów z różnych klas;
• promowanie szkoły w szerszym środowisku;

dla nauczyciela:

pozwala osiągać lepsze wyniki wychowania i nauczania;
• uatrakcyjnia proces nauczania;
• daje nowe doświadczenia;
• rozwijanie umiejętności organizowania wypoczynku i rozrywki, umiejętne zagospodarowanie uczniom czasu wolnego;
• doskonalenie umiejętności organizacyjnych w zakresie wyjazdów;
• dokonuje korelacji przedmiotowej

& 8 ust. 2 pkt 4 c
Realizacja zadań mających na celu poszerzenie zakresu działań szkoły, w szczególności zadań dydaktycznych lub opiekuńczych.

1. Zorganizowałam Bal Charytatywny dla mieszkańców gminy Książki z którego całkowity dochód przeznaczony został dla chorej na nowotwór uczennicy Gimnazjum w Książkach.
2. Byłam opiekunem na Festynie Rodzinnym Caritas Diecezji Toruńskiej (2013r.)
3. Byłam współorganizatorem wyjazdu na Festyn Rodzinny Caritas Diecezji Toruńskiej (2014r.)
4. Zorganizowałam pielgrzymkę dla uczniów Gimnazjum do Sanktuarium Maryjnego w Licheniu.
5. Corocznie przygotowuję przedstawienie z okazji Bożego Narodzenia.
6. Przygotowałam wraz z koleżanką apel z okazji beatyfikacji Jana Pawła II.
7. W ciągu stażu dwukrotnie przygotowywałam akademię z okazji 3–go maja oraz dwukrotnie przed stażem.
8. Nadzorowałam projekty uczniowskie.
„Pielgrzymki Jana Pawła II do Polski”,
„Papież Jan Paweł II i młodzież”,
„Droga do Betlejem” – przedstawienie bożonarodzeniowe ,
„Akademia z okazji 3 – go Maja”,
„Miesiąc maj poświęcony Matce Bożej”.
9. Corocznie przygotowuję oprawę liturgiczną z okazji przyjęcia przez młodzież sakramentu bierzmowania.
10. Przygotowałam oprawę liturgiczną na Peregrynację Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej w parafiach: Osieczek, Książki i Łopatki.
11. Corocznie sprawuję opiekę nad uczniami Gimnazjum podczas Uroczystości Patriotyczno- Religijnych przy pomniku pomordowanych w Książkach.
12. Zorganizowałam i przeprowadziłam zbiórkę maskotek dla Domu Dziecka w Grudziądzu.
13. Zorganizowałam wyjazdy do kina na seanse filmowe pt.: „Szukałem Was” „Syn Boży”.

EFEKTY

Wszystkie zadania które podjęłam przyczyniły się do osiągnięcia przeze mnie zamierzonych celów: religijnych, kulturalnych, intelektualnych i integracyjnych oraz wychowawczych. Wszystkie dostarczyły uczestnikom wielu doznań, radości i atrakcji. Uczniowie zdobywali nowe wiadomości, poznawali różne środowiska, uczyli się kultury bycia i zachowania. Społeczność lokalna zintegrowała się z nauczycielami i uczniami .

dla uczniów:
• rozwijanie zdolności i talentów;
• aktywizacja i mobilizowanie do pracy;
• możliwość przeżycia głębszych wartości;
• kultywowanie tradycji chrześcijańskich;
• rozwijanie sfery kulturalnej dzieci poprzez uczestnictwo w projekcjach filmów;
• kształtowanie nawyków kulturalnego zachowania się w różnych miejscach;
• nabycie umiejętności racjonalnego wykorzystania swojego czasu wolnego;
• uczy zasad współżycia w grupie;
• wyrabia odpowiedzialność i dyscyplinę;
• pozwala nawiązywać nowe znajomości;
• wyzwala aktywność i wspomaga proces kształcenia;

dla szkoły:
• promowanie szkoły w szerszym środowisku;
• podniesienie jakości pracy szkoły;
• poszerzenie zakresu działalności placówki;
• wyjście naprzeciw podniesienie jakości pracy szkoły;
• oczekiwaniom i potrzebom społecznym;

dla mnie:
• dzielenie się wiedzą z innymi nauczycielami;
• ubogacenie przeżyć związanych ze świętami i tradycją polską,
• doskonalenie swojej wiedzy metodycznej;
• korzystanie z opracowań i publikacji internetowych pozwoliło na
• doskonalenie warsztatu mojej pracy;
• konsultowanie i współpraca z nauczycielami podniosło jakość pracy szkoły.
• pozwala osiągać lepsze wyniki wychowania i nauczania;
• uatrakcyjnia proces nauczania;
• dokonuje korelacji przedmiotowej;
• daje nowe doświadczenia;
• rozwijanie umiejętności organizowania wypoczynku i rozrywki; umiejętne zagospodarowanie uczniom czasu wolnego;
• doskonalenie umiejętności organizacyjnych w zakresie wyjazdów;

& 8 ust. 2 pkt 4e
Wykonywanie zadań na rzecz oświaty, pomocy społecznej lub postępowania w sprawach nieletnich we współpracy z innymi osobami, instytucjami lub innymi podmiotami.

Oprócz współpracy z Gronem Pedagogicznym, wychowawcami czy pracownikami biblioteki w dzisiejszych czasach wręcz niemożliwe jest funkcjonowanie szkoły bez nawiązania współpracy z organami pozaszkolnymi. Dlatego staram się, aby moje kontakty z instytucjami i innymi jednostkami przynosiły moim wychowankom i szkole wiele wymiernych korzyści dydaktycznych i wychowawczych.
Dlatego współpracuję z:
1. Caritas Diecezji Toruńskiej.
2. Domem Dziecka w Grudziądzu.
3. Parafiami: św. Trójcy w Książkach, św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Osieczku, św. Marii Magdaleny w Łopatkach, św. Sebastiana w Rywałdzie .
4. Pedagogiem szkolnym.
5. Biblioteką szkolną.
6. Wychowawcami klas.
7. Rodzicami uczniów zdolnych oraz sprawiających trudności dydaktyczne i wychowawcze.
8. Gminnym Ośrodkiem Kultury w Książkach.

EFEKTY
Dzięki tej współpracy i wspólnym działaniom mogłam skuteczniej pomagać swoim uczniom w pokonywaniu trudności związanych z nauką i wychowaniem , uwrażliwiać ich na potrzeby innych, co niewątpliwie ma wpływ na jakość pracy szkoły.
Jestem głęboko przekonana ,że niesienie pomocy innym przez uczniów naszej szkoły nie byłoby możliwe, gdyby nie zrozumienie i wsparcie rodziców. Cieszę, że dostrzegają oni walory wychowawcze tych akcji i popierają je. Bowiem udział uczniów w nich uczy dzieci solidaryzmu społecznego, dzielenia się tym , co sami posiadają oraz uwrażliwia na potrzeby innych. Kształtuje w tych młodych ludziach postawy altruizmu i akceptacji. Pozostawia im doświadczenie radości dawania. Ja zaś czerpię radość i satysfakcję z coraz większego zaangażowania uczniów.

dla uczniów:
• kształtowanie właściwej postawy moralnej, wyrabianie właściwych cech charakteru;
• rozwijanie uzdolnień i zainteresowań dzieci;
• kształtowanie nawyków kulturalnego zachowania się w domu, szkole, kościele, swoim środowisku;
• przygotowanie uczniów do życia w społeczności lokalnej;
• rozwijanie wrażliwości, życzliwości, dobroci i sympatii do innych;
• integrowanie się z zespołem klasowym;
• uwrażliwienie uczniów na potrzeby rówieśników;

dla szkoły i kościoła:
• współpraca i integracja środowiska szkolnego z parafialnym;
• wyjście naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom społecznym;
• poszerzenie zakresu działalności parafii i szkoły;
• promowanie szkoły w środowisku lokalnym jak również poza nim;
• wzbogacenie oferty edukacyjno – wychowawczej szkoły;
• poszerzenie zakresu działań szkoły;
• promocja placówki na zewnątrz;
• wyjście naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom społecznym;

dla nauczycieli:
• wspomaganie rozwoju osobowości dziecka i dbałość o zdrowie psychiczne – doskonalenie takich cech jak: tolerancja, krytycyzm; aktywność, wrażliwość na krzywdę drugiego człowieka;
• wspieranie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju uczniów;
• podnoszenie jakości własnej pracy pedagogicznej;
• wspieranie wszechstronnego i harmonijnego rozwoju uczniów;
• umiejętność rozpoznawania sytuacji konfliktowych w zespole klasowym;
• uwrażliwienie uczniów i umacnianie chęci niesienia pomocy potrzebującym.

Bez udziału rodziców niemożliwy jest prawidłowy rozwój dziecka i jego funkcjonowanie. Szkoła wspomaga dom rodzinny w codziennym trudzie wychowania.
Sukcesem jest poprawa zachowania dziecka na zajęciach lekcyjnych i nie tylko oraz lepsze osiągnięcia w nauce. Wzrosła świadomość odpowiedzialności za duchowy rozwój swoich dzieci. Rodzice zaczęli rozumieć znaczenie dobrego duchowego przygotowania się w rodzinie do zbliżającej się uroczystości. Aktywnie brali też udział w organizacji jej. Współpraca z rodzicami podnosi jakość wykonywanej przeze mnie pracy, a jednocześnie przyczynia się do polepszania jakości pracy mojej szkoły.

EFEKTY - uczeń i rodzic:
• możliwość podejmowania zmiany wzorców zachowań przyjętych przez rodziców;
• poznanie i zrozumienie problemów dotyczących dzieci i młodzieży;
• wzrost wzajemnego zaufania na linii rodzice – uczniowie – nauczyciel;
• poszerzanie wiedzy i umiejętności wychowawczych;

dla szkoły:
• wzrost zaufania do szkoły jako instytucji spełniającej funkcje dydaktyczną, wychowawczą i opiekuńczą;
• podejmowanie działań nad przezwyciężaniem trudności w pracy dydaktycznej i wychowawczej z dziećmi przy udziale rodziców;
• podniesienie jakości pracy szkoły;
• promocja szkoły i wzrost zaufania wśród rodziców;
• umocnienie współpracy na linii – szkoła – nauczyciel – rodzic;
• wyjście naprzeciw potrzebom i oczekiwaniom środowiska rodziców i uczniów;
• integracja środowiska nauczyciele – rodzice – uczniowie oraz szkoła – kościół;

dla nauczyciel:
• doskonalenie umiejętności wspomagania procesu wychowania;
• wzrost przekonania, że właściwe ukierunkowanie działań rodziców wobec dzieci może pomóc im w osiąganiu lepszych wyników w nauce;
• poszerzenie zakresu współpracy między rodzicami i nauczycielami,
w celu osiągnięcia dobra dziecka;
• podniesienie własnego poczucia wartości, poprzez wzrost zaufania ze strony rodziców;
• umiejętność wspomagania rozwoju osobowości dziecka;
• doskonalenie takich cech jak: tolerancja, krytycyzm, aktywność, wrażliwość na potrzeby innych, itp.;
• wspomaganie procesów wychowawczych;
• podnoszenie poziomu wiedzy psychologicznej, pedagogicznej w celu udoskonalenia umiejętności wychowawczych.

& 8 ust. 2 pkt 5
Umiejętność rozpoznawania i rozwiązywania problemów edukacyjnych, wychowawczych lub innych z uwzględnieniem specyfiki typu i rodzaju szkoły, w której nauczyciel jest zatrudniony.

Opracowałam analizę przypadków uczniów z trudnościami edukacyjnymi i wychowawczymi.

Opis i analiza przypadku ucznia chcącego dokonać apostazji, z mniejszymi trudnościami wychowawczymi w szkole, niestety z ogromnymi problemami wychowawczymi w domu.

1. Definicja problemu.
Michała* zaczęłam uczyć w Gimnazjum. W pierwszym roku nauki w Gimnazjum chłopiec uczył się dobrze, zawsze był przygotowany do lekcji, aktywny w czasie zajęć, niesprawiający żadnych problemów. Pierwsze symptomy buntu wobec Pana Boga zauważyłam w klasie drugiej Gimnazjum, kiedy poruszaliśmy tematy związane z życiem ludzkim (aborcja, eutanazja) czy też tematy związane z dogmatami naszej wiary. Zaobserwowałam, że Michał ma zupełnie inne zdanie niż cała klasa. Często swoje zdanie wypowiadał cicho, niby sam do siebie, jednocześnie starając się, żeby jego słowa były słyszane przez koleżanki i kolegów w klasie, a także przeze mnie. Wypowiedzi te budziły w klasie wiele kontrowersji. Zawsze jednak starałam się na bieżąco omawiać i w miarę możliwości rozwiązywać dany problem.

2. Geneza problemu.
Analizę problemu rozpoczęłam od rozmowy z Michałem. Poprosiłam chłopca, aby opowiedział mi o swoich zainteresowaniach, czym się zajmuje w czasie wolnym, co lubi czytać, jakie ma hobby. Michała na początku był nieufny, niechętny do rozmowy. Nie wywierałam na chłopcu żadnych nacisków, do niczego nie przymuszałam. Co jakiś czas ponawiałam próbę rozmowy z Michałem. Michał z biegiem czasu nabrał do mnie więcej zaufania co przełożyło się na lepszy kontakt z chłopcem. Dowiedziałam się od Niego, że interesuje się historią, a zwłaszcza II wojną światową. Fascynowała Go ideologia nazistowska jak i sama postać Hitlera. Wielokrotnie rozmawiałam z Michałem na temat skutków które wyniknęły z rządów Hitlera, jak wiele milionów ludzi poniosło śmierć i ilu ludzi bardzo cierpiało z powodu nieobliczalności Hitlera.
Te rozmowy przyniosły skutek na pewien czas, chłopiec starał się nie komentować i nie wypowiadać opinii sprzecznych z prawdami chrześcijańskimi. Niestety poprawa nie trwała długo. Michał powrócił do swoich dawnych nawyków i zaczął głośno wypowiadać swoje antychrześcijańskie poglądy oraz hasła rasistowskie pod adresem Żydów i Afroamerykanów.
Następny krok jaki podjęłam to rozmowa z wychowawczynią na temat złego zachowania Michała. Wraz z wychowawczynią klasy zdecydowałyśmy, że należy wezwać do szkoły rodziców, abym mogła porozmawiać o zachowaniu Michała na lekcji religii. Na nasze wezwanie odpowiedziała matka chłopca. W czasie rozmowy jaką przeprowadziłam z mamą Michała dowiedziałam się, że w domu chłopiec sprawia ogromne kłopoty wychowawcze. Jest arogancki, wulgarny w stosunku do swoich najbliższych. Po powrocie ze szkoły siada przed komputerem i potrafi przy nim spędzić 8-10 godzin. W weekend nawet 12-14 godzin. Na prośbę mamy, aby zajął się nauką, odpoczął reaguje agresywnie, używa przemocy fizycznej (wyrzuca mamę z pokoju, popychając ją, uderzając, kilka razy skończyło się na przewrócenie mamy), oraz psychicznej(wyzwiska, epitety, wulgaryzmy w stosunku do rodziców). Mama Michała przekazała mi jeszcze jedną ważną informację. Chłopiec stwierdził że nie przystąpi do sakramentu bierzmowania, a kiedy ukończy 18 lat dokona apostazji. Dla wierzących, religijnych rodziców Michała to był bardzo duży cios.
Po pierwszej mojej rozmowie z mamą chłopca postanowiłam porozmawiać z pedagogiem szkolnym i poszukać rozwiązań tej trudnej sytuacji. Z mamą Michała kontaktowałam się dosyć często (jeden raz na tydzień lub na dwa tygodnie). Na bieżąco rozmawiałyśmy na temat zachowania Michała w szkole i w domu.

3. Znaczenie problemu.
Zachowanie Michała na lekcji religii miał zły wpływ na resztę klasy. Klasa często naśladowała chłopca podważając prawdy chrześcijańskie, dogmaty, słowa Pisma Świętego, a także moje słowa. Coraz trudniej było przeprowadzić katechezę bez słownych utarczek. Michał często prowokował i zachęcał koleżanki i kolegów z klasy do takiego samego zachowania, aby zdezorganizować pracę na lekcji.

4. Prognoza
Negatywna: Jeśli nie znajdę odpowiedniego rozwiązania problemu to może to doprowadzić do eskalacji zachowań agresywnych chłopca. W przypadku zaniechania działań wystąpiłaby całkowita dezorganizacja zajęć. Mógłby również nastąpić niewłaściwy proces socjalizacji ucznia, mogłoby dojść do nadużywania alkoholu, narkotyków, papierosów.

Pozytywna: Dzięki podjęciu odpowiednich środków wpłynę na zachowanie chłopca, co przyniesie korzyści nam wszystkim. Mam nadzieję, że odpowiednie działania wychowawcze, moja współpraca z pedagogiem, nauczycielami, rodzicami przyniosą oczekiwane efekty: stopniowe wyeliminowanie negatywnych zachowań na lekcji religii oraz agresywnych zachowań wobec rodziców w domu.

5. Propozycje rozwiązań i ich wdrażanie.

Nadrzędnym celem jaki sobie postawiłam była zmiana postawy chłopca wobec nauczycieli i swoich rodziców. Wyeliminowanie zachowań agresywnych, uświadomienie Michałowi mechanizmów powstawania konfliktów; celowości właściwej zmiany i korzyści z tego płynących oraz uaktywnienie pozytywnego myślenia o bliskich. Jednym ze sposobów realizacji tego celu było przygotowanie do przyjęcia i przyjęcie sakramentu bierzmowania przez Michała, dzięki czemu chłopiec dostąpił łaski Ducha Świętego co wymiernie przełożyło się na zmianę postawy chłopca.
Następny krok jaki podjęłam to próba rozwiązania sytuacji problemowych na katechezie, czyli komentowanie i prowokowanie uczniów przez Michała do wyśmiewania i podważania zagadnień teologicznych poruszanych na lekcji religii. Zasugerowałam chłopcu, że jeśli ma jakąś wątpliwość co do omawianego tematu, to niech spróbuje powstrzymać się od złośliwego komentarza lub podważania moich słów, a zamiast tego na następna katechezę przygotuje kontrargumenty i spróbujemy na ten temat kulturalnie porozmawiać.
Ponieważ Michał ładnie czytał, często angażowałam Go do odczytywania tekstów z Pisma Świętego, dokumentów Kościoła czy tekstów zawartych w podręczniku do katechezy. Działania te miały na celu zapoznanie chłopca z wiedzą źródłową a dzięki temu rozwianie Jego wątpliwości dotyczących prawd wiary.
Innym zaplanowanym przeze mnie rozwiązaniem były szkolne rekolekcje wielkopostne. Po wcześniejszej rozmowie z ojcem rekolekcjonistą na temat trudności Michała w wierze, poprosiłam aby nauki rekolekcyjne dotyczyły również zagadnień wątpliwości, trudności, pytań dotyczących wiary.
Wraz z panią Pedagog przy aprobacie pana Dyrektora poinformowałyśmy Michała o konsekwencjach agresywnego zachowania wobec rodziców. Jeśli złe zachowanie nie ulegnie poprawie sprawa zostanie zgłoszona do Centrum Pomocy Rodzinie.

6. Efekty

Moim celem było, aby Michał zmienił swoje zachowanie na katechezie, ale także chciałam pomóc rodzicom w trudnościach wychowawczych syna. Muszę przyznać, że miałam ogromne wątpliwości co do zmiany zachowania Michała tak w szkole jak i w domu. Jednak rozwiązania które wdrożyłam przyniosły oczekiwany rezultat. Przełomowym momentem w pracy wychowawczej nad Michałem były szkolne rekolekcje wielkopostne po których nastąpiła znaczna poprawa w zachowaniu chłopca w szkole. Michał zaczął bezpośrednio przygotowywać się do przyjęcia sakramentu bierzmowania; chodził na wyznaczone spotkania, przystępował do sakramentów świętych, a w konsekwencji przyjął sakrament bierzmowania.
Po kolejnej rozmowie z mamą Michała, mama przyznała, że również w domu zachowanie syna uległo poprawie, przestał używać przemocy fizycznej a także znacznie mniej przemocy psychicznej.
Zdaję sobie sprawę z tego, że jest jeszcze przed nami nauczycielami i rodzicami wiele pracy polegającej na kształtowaniu cech charakteru Michala i pozytywnych zachowań chłopca wobec innych.
Biorąc pod uwagę pozytywne zmiany jakie zaszły w Michale podczas mojej pracy, uważam że cele które sobie założyłam przyniosły oczekiwane efekty.

*Imię chłopca zostało zmienione

Opis i analiza ucznia z trudnościami edukacyjnymi i wychowawczymi.

1. Definicja problemu
Analiza dotyczy ucznia kl. II gimnazjum, sprawiającego trudności wychowawcze i edukacyjne.
Rafała* zaczęłam uczyć w klasie I gimnazjum. Chłopiec od początku nauki w gimnazjum sprawiał trudności wychowawcze czego skutkiem było powtarzanie klasy I.
Chłopiec wyróżniał się niezdyscyplinowaniem oraz przeszkadzał innym uczniom w czasie lekcji. Jego negatywne zachowanie zaczęło nasilać się w szkole podstawowej. Przeszkadzał nie tylko innym, ale robił wszystko abym i ja nie mogła poprowadzić zajęć. Rafał nie mógł usiedzieć na miejscu, głośno wypowiadał swoje uwagi, nie panował nad emocjami, szybko się denerwował. Kiedy był przywoływany do porządku przynosiło to odwrotny skutek, ponieważ chłopiec stawał się jeszcze bardziej nadpobudliwy, nieznośny i agresywny. Szczególnie źle reagował na uwagi wypowiadane podniesionym głosem. Często odmawiał wykonywania zadań, notatki prowadził szczątkowo lub w ogóle nie pisał .

2. Geneza problemu.
Analizę problemu rozpoczęłam od rozmowy z wychowawczynią Rafała. Dowiedziałam się że chłopiec nie tylko na moich lekcjach zachowuje się źle, ale również u innych nauczycieli jest podobny problem. Wychowawczyni dodała również że oprócz kłopotów szkolnych, Rafał ma też kłopoty rodzinne, rodzice Rafała rozwodzą się i nie wiadomo z którym z rodziców chłopiec ma zamieszkać.
Następny krokiem mojej analizy to rozmowa z wychowawczynią Rafała i pedagogiem szkolnym na temat radzenia sobie z nieodpowiednim zachowaniem chłopca w czasie lekcji. Wychowawczyni codziennie miała ze swoim wychowankiem matematykę, więc mogła oddziaływać na Niego. W sytuacji kiedy Rafał zachowywał się ekstremalnie źle, trzeba było usunąć „publikę” czyli koleżanki i kolegów z klasy, wtedy chłopiec wyciszał się i uspokajał a nawet potrafił sam ocenić, że jego zachowanie nie było odpowiednie. Potrafił również przeprosić za swoje zachowanie. Niestety takie momenty poprawy trwały krótko. Na lekcji matematyki starał się zachowywać poprawnie, niestety na moich robił wszystko, aby mi i innym przeszkodzić. Dokuczał kolegom i koleżankom z klasy, obrażał, śmiał się, używał wulgaryzmów i nie reagował na moje uwagi. Wychowawczyni współpracowała z rodzicami chłopca i na jakiś czas zachowanie Rafała ulegało poprawie.
Następny krok jaki wykonałam to rozmowa z Rafałem. Przeprowadziłam z chłopcem kilka takich rozmów. Starałam się stwarzać przyjazne warunki, by Rafał nie czuł się zdenerwowany. Niestety moje starania nie przyniosły oczekiwanych rezultatów. Postanowiła więc osobiście spotkać się z matką chłopca. Od matki chłopca dowiedziałam się że jest najmłodszy z rodzeństwa, jest bardzo rozpieszczony, na wszystko mu pozwalano. Matka stwierdziła że nie radzi sobie z Rafałem, a ojciec wyjechał za granicę do pracy. Potwierdziła również informację że są w trakcie rozwodu to także ma negatywny wpływ na zachowanie syna.

3. Znaczenie problemu.
Zachowaniami trudnymi nazywamy te, które naruszają zasady regulaminu szkolnego lub tzw. normy ogólnospołeczne. Cechują się różnym stopniem nasilenia, częstotliwości i szkodliwości dla otoczenia oraz samego dziecka. Ich cechą charakterystyczną jest opór wobec podejmowanych działań wychowawczych, takich jak: perswazja, rozmowy z dzieckiem i jego rodzicami, operowanie systemem kar i nagród. Jeżeli mamy do czynienia
z takimi zachowaniami jak: agresja, nadpobudliwość psychoruchowa, notoryczne przeszkadzanie w prowadzeniu lekcji, jeśli lekceważy naukę i szkołę, odmawia współpracy, łamie zasady regulaminu, niszczy mienie uczniów i szkoły, to niewątpliwie mamy do czynienia z zachowaniami trudnymi.
Aby wpłynąć na zmianę zachowania ucznia trudnego wychowawczo należy każdy przypadek potraktować indywidualnie. Trudno jest podać żelazne reguły gwarantujące stuprocentowy sukces. Aby pracować z uczniem trudnym trzeba koniecznie dobrze go poznać. Dużo rozmawiać, słuchać, co ma nam do powiedzenia, nawiązać kontakt z rodzicami. Im lepiej kogoś znamy, tym łatwiej jest nam rozumieć jego problemy i zaakceptować. Powinniśmy modyfikować nieadekwatne sądy o rzeczywistości ucznia oraz zapewnić mu możliwość odreagowania negatywnych emocji. Takie odreagowanie zapewnia: rozmowa, wyżalenie się, czasem płacz, czasem wyrażenie złości, a także wszystko to,
co dostarcza uczuć pozytywnych: humor, śmiech, zabawa. Odreagowanie emocjonalne zapewniają też różne formy zajęć ruchowych: sport, gry na świeżym powietrzu.

4. Prognoza
NEGATYWNA - jeśli nie znajdę sposobu na chłopca, nie podejmę odpowiednich działań, dziecko zdezorganizuje mi całkowicie pracę na lekcjach. Będzie to też miało zły wpływ na klasę i samego chłopca. Ja będę wysłuchiwać ciągłych skarg na Rafała, konsekwencją będzie upominanie, które nie przyniesie większych efektów. Chłopiec niewiele skorzysta z moich lekcji (tak samo klasa), nie będzie się uczył i otrzyma negatywne oceny. Lekcje staną się próbą sił i szkołą przetrwania dla mnie. Uczeń poczuje się wyobcowany, co spowoduje nasilenie agresji.
POZYTYWNA – dzięki podjęciu odpowiednich środków wpłynę na zmianę zachowania chłopca, co przyniesie korzyść nie tylko jemu, ale również całej klasie i mnie samej. Chłopiec stanie się bardziej koleżeński, przestanie dokuczać innym, będzie bardziej uważał na lekcjach, systematycznie notował i poprawią się Jego wyniki w nauce. Wyrobi sobie właściwy system wartości oparty na szacunku do innych, życzliwości i tolerancji. Zmieni nastawienie do koleżanek i kolegów, nawiąże bliższe kontakty z rówieśnikami.

5. Propozycja rozwiązań
Głównym celem, jaki sobie postawiłam, było znalezienie „sposobu” na Rafała, co poprawi jego relacje ze mną i z klasą, a także uaktywni go na lekcjach. Postanowiłam zapoznać się bliżej z problemem przez lekturę odpowiedniej literatury oraz wykorzystywanie wskazówek pedagoga i psychologa z Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej. Zdałam sobie również sprawę, że bez pomocy rodziców będzie to trudne, udało się zaangażować matkę chłopca. Naszym wspólnym celem było pozytywne ukierunkowanie nadmiernej ruchliwości, radzenie sobie w trudnych dla Rafała sytuacjach, powodujących konflikty.
W pracy z dzieckiem trudnym należy zachować spokój i rozsądek. Nie można pozwolić, aby niepokój i nerwowość udzielały się dorosłym. Jest to warunek niezbędny, dlatego mama została poproszona, aby kontrolowała swoje emocje w kontaktach z synem, a także ma być konsekwentna w działaniu. Wskazane jest całkowite wyeliminowanie krzyku podczas rozmowy z chłopcem. Poprosiłam tez też matkę, aby przy rozmowie z chłopcem nie używała wulgaryzmów i nie stosowała nieprzemyślanych i bezsensownych kar. Wymagania dla Rafała powinny być stawiane w sposób jasny i klarowny.

6. Wdrażanie rozwiązań
Ponieważ zauważyłam, że chłopiec chce być w centrum zainteresowania, postanowiłam angażować go do prostych prac w klasie np. rozdanie Pisma św., przyniesienie i rozdawanie pomocy, zmazanie tablicy. Uznałam, że dobrym sposobem na chłopca będzie system nagród za najmniejsze nawet postępy. Pozwalałam mu też czasem, by usiadł do kolegi czy koleżanki wybranej przez siebie i z nimi pracował. W sytuacjach konfliktowych z innymi uczniami także podczas przerwy, sugerowałam mu odejście na bok, aby wyciszył emocje. Wyjaśniłam mu, że to, w jaki sposób się zachowuje, w efekcie zwraca się przeciwko niemu (złe relacje z rodzicami, zerwanie dobrych stosunków z kolegami). Starałam się uzmysłowić chłopcu, że wyśmiewanie, używanie przezwisk, wyszydzanie cudzych wad, to też przemoc, która krzywdzi często boleśniej od przemocy fizycznej, oraz że jest to przestępstwo. Zawsze starałam się pokazać Rafałowi właściwe sposoby zachowania, tłumaczyłam jak dojść
do kompromisu.

7. Efekty
Moim celem było, by Rafał zmienił swoje zachowanie na lekcji religii, by dla mnie i dla klasy nie była to lekcja uspokajania chłopca, tylko ciekawe i twórcze zajęcia. Muszę przyznać, że nie liczyłam na dużą zmianę w zachowaniu chłopca. On sam nie potrafił przedstawić motywów swojego postępowania, często poddawał się namowom kolegów, którym chciał zaimponować. Praca nas, nauczycieli, zaczynała się od początku: rozmowy, tłumaczenie, ustalanie sposobów na skuteczną pomoc.
Po szeregu oddziaływań zachowanie chłopca uległo lekkiej poprawie. Na lekcjach częściowo się uspokoił. Docenienie jego wysiłków sprawiło, że chłopiec zaczął wierzyć we własne możliwości i lekko się wyciszył. Mimo znacznej poprawy, Rafał nadal ma problemy z poprawnym przestrzeganiem regulaminu szkolnego. Mimo to uważam, że osiągnęłam znaczną poprawę.
*Imię ucznia zostało zmienione

PODSUMOWANIE:
Czas przeznaczony na odbycie stażu związanego z awansem zawodowym, uważam za efektywnie wykorzystany. Udało mi się zrealizować zadania nakreślone w planie rozwoju zawodowego. Lata stażu wzbogaciły moje kompetencje, wiedze merytoryczną, metodyczną, jak i kwalifikacje wyznaczając jednocześnie kierunki działania w dalszej pracy zawodowej.

WNIOSKI
1. Należy kontynuować podnoszenie kwalifikacji zawodowych, aby ubogacić jakość swojej pracy oraz sprostać oczekiwaniom uczniów, rodziców.
2. Współpracować z rodzicami, samorządem lokalnym i innymi instytucjami.
3. Rozwijać zainteresowania młodzieży poprzez naukę, konkursy, wycieczki, imprezy, zajęcia pozalekcyjne.
4. Promować szkołę w środowisku poprzez organizowanie konkursów międzyszkolnych, imprez i uroczystości.


Dorota Lisowska