Na wąskich ścieżkach życia

Przez mgłę
droga
wiedzie wciąż
do celu

niemą ścieżką
wyboi =gościńcem

kłęby kurzu
w zamyśle kamieni
na przybrzeżnych
wibrujących tchnień

dzień rozglądań
w opadłych powiekach

noc bez puenty
wstaje w nowy
świt

sny ,widzenia
gasną w mrokach
złudzeń

w żywych krokach
w wpół = umarły
cień..