Zabawy relaksacyjne - zajęcia otwarte z rodzicami

Scenariusz zajęć otwartych z rodzicami
" ZABAWY RELAKSACYJNE "

Prowadząca : Jolanta Kujawińska

Cel główny: odreagowanie napięć psychofizycznych

Cele :
* Poznanie fizycznych możliwości swojego ciała
* Uczenie prawidłowego wykorzystywania swojej energii w sposób konstruktywny
* Umacnianie wiary w siebie i własne możliwości
* Ochrona układu nerwowego – nabycie umiejętności wyciszenia się i relaksacji
* Uwrażliwienie na piękno muzyki
* Utrwalenie orientacji kierunkowej
* Doskonalenie koncentracji podczas układania mandali

Techniki relaksacyjne :
- Ćwiczenia wizualizacyjno – koncentrujące
- Elementy treningu autogennego Schultza w wersji A.Polender
- Słuchanie tekstu terapeutycznego typu sedativa (uspokajający)
- Słuchanie muzyki relaksacyjnej
- Układanie mandali


Przebieg zajęć:

1. Zabawa „Uśmiech”.

Dzieci i rodzice siedzą w kręgu. Jedno z nich zostaje „właścicielem uśmiechu”. Właściciel uśmiechu (pozostałe dzieci maja obojętny wyraz twarzy) przekazuje go innemu dziecku. W tym celu zasłania twarz dłonią, „ściąga” uśmiech z ust i „rzuca” nim w stronę kolegi z prawej strony. Natychmiast poważnieje, zaś nowy „właściciel uśmiechu” okazawszy swą radość przekazuje uśmiech kolejnym graczom.

2. Odprężenie i koncentracja :

Dzieci i rodzice siedzą i mocno zaciskają dłonie - aż do bólu, napinają pośladki i mięśnie nóg - utrzymują kilka chwil i rozluźniają jednym ruchem z uczuciem ulgi : powtarzamy 3 razy.
Kilka szybkich oddechów przez nos przy zamkniętych ustach

3. Roboty

Pozycja stojąca, roboty chodzą wg wskazówek n-ki : ręce sztywno ugięte w łokciach,
blisko tułowia, nogi usztywnione w kolanach. Idą: 2 kroki do przodu, 1 krok w lewo, 3 do tyłu, 2 w prawo

4.Zabawa relaksacyjna z wizualizacją

Dzieci leżą na kolanach rodziców , słuchają i wykonują czynności zgodnie z instrukcja nauczyciela:

A teraz proszę, uśmiechnij się szeroko, tak jak tylko potrafisz.
Uśmiechnij się od ucha do ucha.
Uśmiechnij się szeroko! Jeszcze szerzej! Najbardziej jak umiesz! Dosyć!
Rozluźnij usta. Powtórzymy jaszcze raz to ćwiczenie. Czy jesteś gotowy?
Rozpoczynamy! Szeroki uśmiech! Najszerszy uśmiech! Jeszcze szerszy! Szerzej! Dosyć ! Rozluźnij usta.

A teraz będziemy „ posyłać buziaki ”. Ściągnij usta! Ściągnij je bardzo mocno! Jeszcze! Mocniej, to ma być duży buziak!
Ściągnij usta najsilniej jak umiesz ! Dosyć! Rozluźnij usta.
Powtórzymy jeszcze raz to ćwiczenie.

Teraz chcę, abyś mocno zamknął oczy. Wyobraź sobie, że mocno świeci słońce. Rozpoczynamy!
Zamknij oczy! Bardzo mocno! Jeszcze silniej! Najmocniej! Dosyć! Rozluźnij powieki !- powtarzamy jeszcze raz to ćwiczenie.

Ostatnie ćwiczenie polega na tym , aby maksymalnie wysoko podnieść brwi- oczy są zamknięte.
Podnieś wysoko brwi! Podnieś je tak wysoko, jak możesz! Jeszcze wyżej! Tak wysoko, jak to możliwe! Dosyć! Rozluźnij. - powtarzamy jeszcze raz .

5. Trening autogenny Schultza w wersji A. Polender

Przypominamy dzieciom fragmenty bajki o Calineczce opowiadając od momentu, kiedy dziewczynka uciekła z domu Myszy.
Calineczka po długiej podróży dotarła do Krainy Kwiatów. Była bardzo zmęczona.
Wokół panowała zupełna cisza. Calineczka położyła się wygodnie na najbliższym kwiatku, rozluźniła rączki i nóżki i zamknęła oczy. Oddychała spokojnie. Mogła wreszcie odpocząć. Na kwiatku było ciepło i miękko. Calineczka pomyślała sobie: Jak to cicho. Mogę spokojnie odpocząć. Jest mi dobrze. Oddycham lekko i równo. Ogarnia mnie senność. Czuję, jak moja prawa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka jak duży kamień na drodze. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść.
Czuję, jak moja lewa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka, jak duży kamień na drodze. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść.
Oddycham lekko, równo i spokojnie.
Moje nóżki też są leniwe.
Najpierw prawa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać.
Lewa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać.
Głowa leży spokojnie. Czuje się dobrze. Jest bardzo cicho i spokojnie.
Oddycham lekko, równo i spokojnie.
Oddycham lekko.
Oddycham równo.
Oddycham spokojnie.
Czuję ciepło w rączkach i nóżkach. Coraz więcej ciepła.
Ciepło jest w brzuszku, całe ciało jest ciepłe, jak w ciepłej kąpieli.
Czuję się dobrze.
Jest mi przyjemnie i dobrze.
Sen zamyka mi oczka. Zasypiam, zasypiam.
Kiedy nastaje ranek Calineczka budzi się. Otwiera oczy.
Podnosi do góry ręce, przeciąga się.
Jest wypoczęta i radosna.
Spostrzega wokół siebie elfy. Postanawia z nimi zostać. Zaczynają razem bawić się i tańczyć.

6. Zabawa przy piosence " Jedzie pociąg " z elementami ruchów naprzemiennych:
Uczestnicy stoją jedno za drugim ( rodzic, dziecko itd...) , prawa ręka na lewym ramieniu osoby z przodu, a lewa macha chusteczką przy swoim prawym uchu - zmiana kierunku i układu rąk.

7. Układanie mandali z pociętych owoców na papierowych talerzach: rodzice kroją owoce, dzieci układają wraz z nimi zachowując zasadę do środka koła.

8. Ewaluacja zajęć - rodzice zapisują wrażenia na szablonach owoców

9. Konsumpcja owoców z mandali