Treści wychowania estetycznego w przedszkolu dotyczą estetyki życia codziennego, obcowania dzieci z przyrodą, sztuką i wytworami techniki, obejmują działalność plastyczno- konstrukcyjną, umuzykalnienie oraz kulturę żywego słowa. Dziecięca działalność plastyczno- konstrukcyjna sprowadza się do wyrażania w formach płaskich, półprzestrzennych i przestrzennych o tematyce tak dowolnej, jaki i określonej, przeżyć i wiedzy o świecie, spostrzeżeń na różnorodne tematy. Rysunek jest nie tylko narzędziem przekazu, którym posługują się dzieci, ale również narzędziem dla nauczycieli i psychologów, które umożliwia poznanie myśli, uczuć, a także możliwości intelektualnych dziecka.
Z fazy bazgrot zaczynają wyłaniać się kształty. Ruchy są bardziej kontrolowane, wyciszone. Dzięki większej sprawności mikroruchowej rysunki mogą zawierać więcej szczegółów. Głowonogi zamienia się w postać ludzką, która ma ręce, nogi, uszy nos itd. Dzieci w tym w wieku nie dbają jeszcze o podobieństwo. Proporcje postaci nie są jeszcze prawidłowe, a o wielkości przedstawionych przedmiotów i ludzi stanowi ich wartość dla samego autora. W ten sposób dziecko ujawnia swój stan emocjonalny, stosunek do rysowanego obiektu oraz hierarchię postrzegania rzeczy i postaci wokół siebie. Rysunki odzwierciedlają sposób myślenia dziecka i jego stosunek do otoczenia, który może ujawnić się przez kolory. Czasami może wydawać się, że barwy rysunku są przypadkowe, gdyż nie maja nic wspólnego wokół nas. W późniejszym wieku przedszkolnym dziecko zaczyna koncentrować się na zależnościach pomiędzy przedmiotami i relacjach między postaciami. Rysunki takie odzwierciedlają role społeczne, których zaczynają się uczyć. Stopniowo pojawia się również topograficzne ujęcie głównego planu, to znaczy pojawią się elementy z lotu ptaka, oraz dzieci zaczynają rysować postacie z profilu. Czynnikiem stymulującym rozwój twórczości zewnętrznej jest środowisko zewnętrzne, dlatego że nagromadzenie tylu bodźców i doświadczeń dla małego dziecka potrzebuje środka przekazu. Takim nośnikiem emocji może być właśnie rysunek. Czasami dziecku łatwiej jest coś narysować niż o tym opowiedzieć. Dzieci uwielbiają żywe kolory, ładne przedmioty , takie bogactwo środków sprzyja fantazji, również bardzo ważne jest miejsce w którym dziecko pracuje.
Rysunek mówi o przedmiocie w taki sposób, w jaki sposób postrzega go dziecko, to znaczy często zupełnie różnie od sposobu spostrzegania przez dorosłego. Stadium rysunku stawia problem badania znaków i jednostek znaczeniowych. Trzeba nauczyć się oglądać rysunek dziecka bez uprzedzeń. Rysunek jest związany z czynnikami ruchowymi i percepcyjnymi.
W przedszkolu w działalności plastyczno- konstrukcyjnej najpopularniejsza techniką jest rysunek, który może być wskazówką do gromadzenia informacji o dziecku, jak i jego rodzinie.
Bibliografia:
1. W. Starzyńki, ,,Edukacja i dialog, STO, nr 143/2002”
2. A. Klim- Klimaszewska- ,,Pedagogika przedszkolna”
Krystyna Cejner
Przedszkole Nr 21 w Koszalinie