Co kraj to obyczaj - scenariusz zajęć świetlicowych

Cel główny: Kształtowanie otwartej postawy w stosunku do różnorodności kulturowej na świecie.

Cele szczegółowe:
• Poznanie obyczajów i tradycji innych kręgów kulturowych
• Rozwijanie poczucia tolerancji
• Doskonalenie umiejętności uważnego słuchania oraz czytania ze zrozumieniem

Cele operacyjne:
Po przeprowadzonych zajęciach uczeń:
• Zna wybrane obyczaje i tradycje dotyczące wychowania dzieci w innych kręgach kulturowych
• Jest tolerancyjny
• Samodzielnie odczytuje tekst i rozumie jego treść

Metody, formy i techniki zajęć:
- Zabawa integracyjna
- Taniec integracyjny
- Praca w grupach
- Pogadanka

Formy pracy:
• Indywidualna
• Grupowa
• Zespołowa

Czas trwania zajęć: około 40 minut

Miejsce zajęć: Sala świetlicy szkolnej

Pomoce: odtwarzacz płyt kompaktowych, płyta z tańcami integracyjnymi, krótkie teksty z informacjami nt. wychowania dzieci w różnych kręgach kulturowych, sznurek, ciekawostki o świecie

Przebieg zajęć:
1. Rozpoczęcie zajęć – taniec integracyjny „Samolot”.
2. Zabawa integracyjna – „Różne powitania”
Dzieci poruszają się w rytm muzyki po sali, na przerwę witają się różnymi częściami ciała i na różne sposoby z jak największą liczbą osób, np. witają się kolanami, łokciami, plecami itp.
Francja – pocałunki w dwa policzki,
Islandia – pocieranie nosami,
Japonia – ukłon,
Rosja – uścisk, przytulenie,
Polska – całowanie kobiet w rękę, uścisk dłoni.
3. Praca w grupach „Dzieci na świecie”.
Uczniowie podzieleni na 4 grupy czytają krótkie informacje o wychowaniu dzieci
w różnych częściach świata. Potem zapoznają resztę grup ze zdobytymi informacjami.
4. Zabawa „Poczta główna”.
Uczestnicy dzielą się na grupy i nazywają nazwami krajów, np. Kanada, Laos, Francja, Polska itp. Pokój zostaje podzielony na 4 sektory odpowiadające poszczególnym państwom (tereny zostają w dowolny sposób oznakowane
i ewentualnie podpisane). Osoba prowadząca mówi: list (pocztówka, telegram)
z kraju... do kraju... Wtedy uczestnicy reprezentujący te dwa państwa zamieniają się miejscami. Jeśli przesyłką jest list, gracze idą, jeśli pocztówka, przemierzają przestrzeń skokami, jeśli telegram, biegną.
5. Zabawa integracyjna – „Taki sam i inny”.
Dzieci stoją w kręgu i wykonują otrzymane polecenia:
• wstań i dotknij wszystkie dzieci, które mają na sobie coś czerwonego;
• dotknij każdego, kto ma włosy takiego samego koloru co ty;
• dotknij każdego, kto jest tak jak ty dziewczynką lub chłopcem;
Nauczyciel kieruje uwagę dzieci na to, co wszyscy mają wspólnego, a co powoduje, że dana osoba jest wyjątkowa.
6. Taniec: „Limbo”
Zabawa, w które dzieci w rytm muzyki przechodzą pod sznurkiem, obniżanym
w każdej kolejnej rundzie.
7. Pogadanka nt. obyczajów i tradycji innych kręgów kulturowych, a także konieczności tolerowania i akceptowania różnorodności wśród ludzi. Odczytanie ciekawostek dotyczących świata i jego mieszkańców.
8. Ewaluacja i podsumowanie zajęć.

Załączniki:

Indianie nie mówią „NIE”
Indianie stawiają na indywidualizm i niczym nieskrępowany rozwój dziecka. Pozwalają swoim dzieciom na samodzielne kształtowanie charakteru, bez wpływu osób dorosłych. Indianki niczego swoim maluchom nie zabraniają ani nie narzucają. Gdy ich zachowanie jest niepoprawne, mamy zamiast karać, tłumaczą lub starają się zainteresować malucha czymś innym, uważają, że dziecko samo najlepiej nauczy się na własnych błędach.

Mały, duży Eskimos
Niemal zaraz po urodzeniu noworodek jest wynoszony na zewnątrz, by jak najszybciej wypełnił swoje płuca mroźnym powietrzem. Ten pierwszy oddech ma ponoć wpływ na jego dalszy rozwój. Maluchy są wychowywane w sposób pobłażliwy
i tolerancyjny, rodzice zostawiają brzdącom dużo swobody wierząc, że w małym ciele siedzi dorosły człowiek. Eskimosi nigdy na siebie nie krzyczą, są powściągliwi
w wyrażaniu emocji, zarówno pozytywnych, jak i negatywnych, co przekłada się również na ich stosunek do dzieci.

Mongolskie dziecko nie ma duszy
Mongołowie nadal wychowują swoje dzieci w myśl dawnych obyczajów. Wierzą w to, że przez pierwsze 3 latka życia dziecko jest w okresie przejściowym pomiędzy dwoma światami. Nie posiada jeszcze duszy i nie ukształtowała się jego płeć. Zarówno dziewczynki, jak i chłopcy traktowani są tak samo, noszą te same ubranka. Dla Mongołów nie ma najmniejszego znaczenia fakt, że ich synek biega wokół jurty
w dziewczęcej sukience, uczesany w warkocze.

Afrykańczyków wychowuje rodzeństwo
Pierworodne dziecko w krajach kontynentu afrykańskiego jest otoczone troskliwą opieką mamy, babci i licznych ciotek. Gdy jednak na świat przychodzą kolejne maluchy – to na starsze dzieci spada odpowiedzialność za ich opiekę. W Afryce jest to tradycja żywa od pokoleń. Metoda ta sprawdza się bardzo dobrze, a dorośli interweniują w relacje pomiędzy rodzeństwem tylko wtedy, gdy któremuś z maluchów dzieje się krzywda lub zagrożone jest jego zdrowie.


Ciekawostki
1. Największe państwo na świecie to... Rosja (17,075,000 km2).
2. Najmniejsze państwo na świecie to... Watykan (0,44 km2).
3. Najludniejszy kraj świata to... Chiny.
4. Najbogatszy kraj świata to... Luksemburg.
5. Najbiedniejszy kraj świata to... Etiopia.
6. Największy kryształ na Ziemi znaleziono na Madagaskarze (ważył 380 ton!)
7. W Tanzanii istnieje limit długości włosów - maksimum 36 cm.
8. W Atenach, prowadząc samochód w stroju kąpielowym, ryzykujesz utratę prawa jazdy.
9. Czy wiesz, że Sahara jest tak wielka jak Europa?
10. 158 zwrotek ma hymn narodowy Grecji
11. W Japonii obowiązuje nieformalny zakaz wykorzystywania przez pracownika wszystkich dni urlopu. Wykorzystanie całego urlopu budzi zgorszenie.
12. Na Kubie, po groźbą utraty auta, nie wolno wozić prywatnym samochodem nikogo oprócz najbliższej rodziny.
13. W Polsce nadal obowiązuje zakaz fotografowania dworców kolejowych.
14. Rekordowa niska temperatura -89.2°C została zarejestrowana w Vostok na Antarktydzie 21 lipca 1983 roku.
15. W Korei nauczyciele nie mogą poprawiać prac czerwonym kolorem pióra.
Jeśli zakreślimy kogoś czerwonym kolorem, oznacza to – że ta osoba nie żyje.