Z pamiętników wspomnień

o deszczu dowiaduję się
w piwnicy
na poziomie szafek

ich zawartości
nie rozpoznaję

jestem samotny
jak palec
wyjęty skwapliwie
z pokruszonego nieba

nie przypuszczając
ze dopadnie mnie
żywioł

wiec siedzę cicho
opiekany na rożnie
przed obcym
blatem


wydłużającym namiętnie
odciski butów
przez
eskadrę bombowców


i nagle spokój
poprzez strzępy
blachy

pochylającej się
nad korytem
rozjeżdżających się
w tłum