Scenariusz zajęć otwartych Szkolnego Koła Teatralnego

Scenariusz zajęć otwartych Szkolnego Koła Teatralnego MASKA działającego w Szkole Podstawowej nr 6 im. ks. J.Twardowskiego
w Mysłowicach
„Bajkowy Świat Teatr”
Cel: Promocja szkoły w środowisku lokalnym poprzez prezentację działań podejmowanych na zajęciach szkolnego koła teatralnego.
Uczestnicy:
-prowadzący: opiekunki Szkolnego Koła Teatralnego Maska oraz uczniowie uczęszczający na zajęcia koła,
- adresaci: uczniowie przedszkoli wraz z rodzicami
Sala udekorowana przy pomocy plansz i obrazków prezentujących różne elementy i postaci bajkowe, po środku dywan, stoliki rozstawione wokół dywanu. Prowadzący przebrani za bajkowe postacie( pirat, wróżka, kot w butach itp.).
Materiały: papierowe talerzyki, klej, mazaki, kredki, farby, brokat , bibuła itp. Potrzebne do wykonania masek teatralnych.


Przebieg zajęć:
Powitanie:
1. Witam wszystkich: (kto się czuje powitany niech odmacha)
- którzy lubią szpinak
- którzy nie lubią czekolady
- którym wypadł ząb
- którzy zjedli dzisiaj śniadanie
- którzy chodzą do przedszkola
- którzy nie czują się powitani.

2. „Taniec „ powitaniec” – powitanie przy muzyce.
Dzieci tańczą przy muzyce według własnej inwencji, na przerwę w muzyce witają się z kolegą stającym obok:
• kolanami
• plecami
• stopami
• łokciami
• uszami

Zagadki:
1)
Jak się nazywa taki budynek,
w którym zobaczę scenę, kurtynę?
Krzesła tam stoją rząd za rzędem,
a ja tam bajkę oglądać będę. (teatr)

Choć to nie rolnik, lecz rolę ma.
Często w teatrze lub w filmie gra.(aktor)

Co biją dzieci aktorom,
gdy się w teatrze zbiorą? (brawa)

Zanim się w teatrze zacznie przedstawienie,
co się musi najpierw rozsunąć na scenie? (kurtyna)

Powiedz, jakie lalki w teatrze spotykasz,
które mówią ludzkim głosem, tańczą na patykach.(kukiełki)

Kto obmyśla jak przedstawić bajkę na scenie? (reżyser)

2. Po co jest teatr?
Swobodne wypowiedzi dzieci, a następnie odczytanie wiersza:

Ta drabina to schody do nieba,
A ta miska nad schodami to księżyc.
Tamten miecz to zwykły pogrzebacz,
A z garnków są hełmy rycerzy,
Ale kto w te czary wierzy?
To jest teatr.
A teatr jest po to, żeby wszystko było inne niż dotąd.

3. Jakie umiejętności musi mieć aktor: wypowiedzi dzieci ( dobry głos, dykcja, musi umieć pracować swoim ciałem, mieć wyobraźnię).

Ćwiczenia usprawniające aparat mowy oraz dykcyjne.
1. Ćwiczenia oddechowe:
Dzieci stoją w lekkim rozkroku, nabierają powietrze nosem, wolno wypuszczają powietrze ustami.
2. Ćwiczenia aparatu mowy:
- „mówienie maską” głosek: ma, me, mo, mi, mu
(pojedynczo, w grupach) ,
- wyraźne wymawianie głosek: ma, me, mo, mi, mu
w czasie trzymania w ustach korka,
- odgadywanie głosek z układu ust mówiącego.

3. Ćwiczenia dykcji:
Dzieci bardzo wyraźnie wymawiają za nauczycielem wypowiedzenie:
„Cesarz czesze cesarzową, a cesarzowa czesze cesarza”.

4. Dzieci tańczą w rytm muzyki; na przerwę w muzyce śmieją się, jak:
• panie: ha, ha, ha!
• panowie: ho, ho, ho!
• dzieci: hi, hi, hi!
• według własnej inwencji

Ćwiczenia dramowe:
1) „Krople wody”

Uczestnicy zabawy, rozproszeni po sali, siedzą lub stoją. Mają za zadanie wyobrazić sobie, że tuż przed nimi, co chwilę kapie z góry woda. Kapaniu towarzyszą uderzenia w dzwonki. Na umówiony sygnał wszyscy podstawiają ręce pod kapiące krople. Tempo ich ruchów musi być zgodne z tempem akompaniamentu

2) „Babie lato”

Uczestnicy zabawy stoją w dowolnym miejscu- przodem do osoby prowadzącej. Mają wyobrazić sobie, że z ich prawej strony znajduje się na podłodze długa nić babiego lata. Na dźwięk fletu lub cichego uderzenia w gong, schylają się delikatnie, ujmują palcami prawej dłoni, wyimaginowaną nić, wolnym ruchem przenoszą ją na swoją prawą stronę i kładą na podłodze. Czynność powtarzają lewą ręką i nić zostaje przeniesiona na poprzednie miejsce.

3) „Śnieżki”

Wszyscy siedzą ze skrzyżowanymi nogami w rzędzie-jedno za drugim. Uderzenie w gong lub inny instrument perkusyjny, będzie oznaczało rzut śniegową kulą z jednej strony rzędu. Wszystkie dzieci wychylają się jednocześnie w bok, aby uniknąć uderzenia śniegową kulą. Następny sygnał będzie oznaczał rzut z drugiej strony rzędu.

4) „Chodzimy jak...” – zabawa w oparciu o metodę Labana.
• zmęczony człowiek po całym dniu pracy
• małe dziecko
• człowiek zmagający się z wichrem
• człowiek przeskakujący przez kałuże
• człowiek lekki jak motyl
• człowiek skradający się
• Zabawy kształtujące wyobraźnię

5) Każdy uczestnik zabawy wyobraża sobie siebie samego w różnych wymiarach:
Jest małym płaskim kamyczkiem; leży mocno wciśnięty w ziemię. Zostaje dotknięty przez czarodzieja i zaczyna powoli rosnąć. Kamień zmienia się – w górę, rycerza, drzewo, słonia (zależy to od wyobraźni ćwiczących).

6)„Lustro” i „Cień” – zabawy ruchowe.
Dzieci organizują się w pary. Jedno z dzieci jest lustrem – stara się wiernie odtworzyć gesty i mimikę drugiego dziecka. Następnie jedno z dzieci porusza się po sali, drugie zaś dokładnie odtwarza jego ruchy – jest jego „cieniem”.

Wykonanie masek teatralnych z papierowych talerzyków wg inwencji twórczej dzieci (oraz rodziców)

Zakończenie zajęć

„Wiersz na do widzenia” – pożegnanie.
Dzieci stojąc w kręgu trzymają się za ręce i recytują wiersz:
Bywa, że czasem ciężko jest,
brakuje nawet moich łez,
jednak wtedy nie jestem sam,
bo przyjaciół w teatrze mam!