Ku Chwale Obczyzny

w pustyniach pragnień
ze spocona głową
odsypaną z marzeń
żaglami wydm

odchodzimy od kwiatów
w których kwitną
słońca

od szepczących pieszczot
w miejscach spragnionych
światła

od rozkwitłej
nagiej róży

kojącej wonią
podczas barwnych
snów

odchodzimy od siebie
poprzez falujące morza

w tęsknotach westchnień
w przypływający brzeg...