Zabawy i wróżby andrzejkowe dla dzieci najmłodszych

Miejsce: Przedszkole Samorządowe nr 3 w Skawinie
Data: 28.11.2008

Cel ogólny:
Wykorzystywanie i tworzenie okazji do poznawania rzeczywistości: społeczno-kulturowej, poprzez poznawanie zasad organizacji życia społecznego, tradycji rodzinnej, regionalnej, narodowej oraz poznanie dzieł kultury. I/11/2

Cele operacyjne, dziecko:
- uważnie słucha wiersza/ odpowiada na pytania związane z treścią wiersza
- potrafi współdziałać w zespole, zgodnie współdziała w zespole
- rozpoznaje i nazywa zawody: kominiarza, lekarza itp. na podstawie ilustracji
- układa przedmioty w odpowiedniej kolejności wg podanego wzoru/ wg podanego rytmu
- tańczy w parze na gazecie
- rozumie konieczność segregowania makulatury,

Cel poznawczy:
Zapoznanie ze zwyczajami i tradycjami ludowymi: wróżby, przepowiednie andrzejkowe.

Cel kształcący:
Kształtowanie umiejętności współdziałania w dużym zespole.

Cel wychowawczy:
Zintegrowanie dzieci podczas zabaw andrzejkowych.

Metody prowadzenia zajęć:
Słowna – powitanie, wiersz, polecenia do dzieci,
Czynna – branie udziału w zabawach (wróżbach),
Oglądowa – ilustracje zawodów, woskowe odlewy,

Formy prowadzenia zajęć: zajęcia grupowe oraz zbiorowe,

Pomoce dydaktyczne:
Strój wróżki, lampion, różdżka, opaski dla grup,
I wróżba – miska z wodą, grosiki dla dzieci,
II wróżba – miska z wodą, klucz tekturowy, naczynie z roztopionym woskiem,
III wróżba – koperty z biletami do dalekiej krainy,
IV wróżba – worek, koperty z ilustracjami do zawodów,
V wróżba – 2 kolorowe patyczki do szaszłyków , dwa kolorowe serca z imionami chłopców i dziewczynek,
Zakończenie: gazety, nagranie Fasolek „Duchy łakomczuchy”, pudło z podwójnym dnem,

Przebieg:

I POWITANIE
Nauczycielka przebrana za wróżkę wchodzi do sali z zapalonym lampionem, prosi dzieci aby usiadły w kręgu i wysłuchały wiersza:

D. Gellner „Wieczór Andrzejkowy”

Świeca marszczy złoty nos
Z każdej strony kapie wosk.
Cienie tłoczą się co krok,
Już w pokoju straszny tłok!
Cienie tu i cienie tam –
Pewnie przyszły wróżyć nam.
Już się pchają na firanki
Cienie - czarne wycinanki.
Już rozsiadły się na ścianach:
Czarny zamek, czarna brama.
I już skrzą się na tapecie
Czarne koła przy karecie.
Czarny paź przed bramą staje,
Czarną różę nam podaje.
Kto ją weźmie – ja? Czy ty?
Komu z nas się spełnią sny?

Cel spotkania dzieci: Nauczycielka opowiada dzieciom krótką historię o wieczorze Andrzejkowym.

Wigilia świętego Andrzeja, przypada 29 listopada i jest to tradycyjny wieczór wróżb. Dziewczęta usiłowały w tym dniu dowiedzieć się o swym przyszłym losie. Święty Andrzej miał pomóc dziewczętom w odkryciu przyszłości i dlatego przeprowadzano wróżby. Chłopcy mieli podobne święto na Świętej Katarzyny, lecz z czasem tradycja ta zanikła i obecnie obchodzi się już tylko wspólnie Andrzejki.

II WRÓŻBY ANDRZEJKOWE
Dzieci zostają podzielone na 5 grup, podział wewnątrz grupy przedszkolnej odbywa się za pomocą rozdania dzieciom kolorowych opasek, które zakładają na ręce. Nauczycielki mają w tym samym kolorze czapki wróżek na głowie, dzięki temu dzieci wiedzą, do której wróżki należą. Grupy przechodzą do stanowisk, gdzie odbywają się wróżby. Każda grupa musi przejść przez każde stanowisko.

1. MARZENIA ZA 1 GROSZ
Na środku sali znajduje się miska z wodą. Każde dziecko otrzymuje 1 grosz, podchodzi do miski i rzuca przez lewe ramię grosika. Jeżeli trafi do miski spełnią się wszystkie jego marzenia, jeśli nie trafi spełni się tylko jedno to największe marzenie.

2. WOSKU LANIE – CO SIĘ STANIE, CO SIĘ STANIE?
Dzieci siedzą przy stolikach jedno (wybrane przez nauczycielkę) dziecko trzyma wielki tekturowy klucz, nauczycielka leje wosk przez dziurkę. Po wyschnięciu wspólnie z dziećmi odgaduje co powstało z wosku. Opowiada na tej podstawie dzieciom historię ich przyszłości.

3. PODRÓŻ W DALEKIE KRAJE
Dzieci zdejmują po 1 buciku i ustawiają je – jeden za drugim ... i tak przez całą salę, aż dojdą do progu drzwi wyjściowych – tam znajdują się kolorowe koperty (po jednej dla każdej grupy) dziecko, którego bucik pierwszy dotarł do progu wybiera kopertę. Koperta zawiera bilet do ów dalekiej krainy.

4. KIM ZOSTANĘ W PRZYSZŁOŚCI?
Kim będę, jaki będę uprawiał zawód ? – losowanie z worka kopert w których mieszczą się np. grzebień (fryzjer), igła z nitką (krawiec), strzykawka (pielęgniarka), pióro (dziennikarz), mikrofon (artysta), pędzel (malarz), samochód strażacki (strażak). Dzieci wspólnie pomagają sobie odczytać – zinterpretować wróżbę.

5. MOJA ŻONA... MÓJ MĄŻ...
Każde dziecko (pojedynczo, pod opieką nauczycielki) przekłuwa duże czerwone serce. Imię, które jest na drugiej stronie serca jest imieniem przyszłego małżonka. Chłopcy mają serduszko z imionami dziewcząt, dziewczynki z imionami chłopców. Jeżeli dzieci nie rozumieją lub są jakieś inne powody... nauczycielka może wróżyć przyszłą koleżankę lub kolegę zamiast męża i żony.

III ZAKOŃCZENIE
„Taniec duszków” – dzieci tańczą parami dowolny taniec na rozłożonej gazecie do piosenki Fasolek „Duchy łakomczuchy”. Po chwili nauczycielka pauzuje muzykę i prosi każdą parę o złożenie gazety na pół – para nie może wyjść poza gazetę. Krótka wzmianka o potrzebie segregowania zużytej makulatury.

„Tajemnicze pudełko” – nauczycielka prosi dzieci aby wspólnie z partnerem poskładały w kostkę gazety i włożyły je do czarodziejskiego pudła, które zaczaruje gazety. Następnie prosi dzieci aby usiadły w kręgu i powtarzały razem z nią czarodziejskie słowa:
„Czary – mary, czary – mary,
huuuuu, huuuuu,
czary – mary, czary – mary,
huuuuu, huuuuu,
Hokus – pokus, Hokus – pokus,
krzy – krzy, krzy – krzy,
abra – kadabra, abra – kadabra,
huuuuu, huuuuu,

Jednocześnie wszyscy wykonują ruchy do czarów – takie, jakie uważają za stosowne.
Pudło ma podwójne dno, nauczycielka otwiera je z drugiej strony i ku wielkiemu zaskoczeniu częstuje dzieci cukierkami. Oczywiście w nagrodę za segregowanie makulatury.