Dodawaj z zajączkiem Tuptusiem - konspekt zajęć w grupie dzieci 3 - 4 - letnich

Temat tygodnia: Kto mieszka zimą w lesie.
Dzieci: 3 – 4 lata

TEMAT: „Dodawaj z zajączkiem Tuptusiem” – zabawa dydaktyczna, dodawanie sylwet zająca, ustalanie określeń: „jest więcej”, „jest mniej”, „jest dużo”,„jest mało”.

CEL GŁÓWNY:
Kształtowanie umiejętności przeliczania z ustaleniem zmian typu: dodać jest więcej, jest teraz więcej, jest mniej, jest dużo, jest mało.

CELE SZCZEGÓŁOWE:
• Utrwalenie kolorów podstawowych.
• Kształtowanie umiejętności uważnego słuchania i wdrażanie do aktywnego uczestnictwa w zajęciach.
• Zachęcenie do samodzielnego wykonywania działań.
• Kształtowanie umiejętności układania obrazka z czterech elementów.
• Poznanie Tuptusia postaci z bajki „Bambi”.

CELE OPERACYJNE:
Dziecko:
• poprawnie przelicza elementy ustawione w szeregu;
• przestrzega zasad w trakcie zabawy ruchowej;
• poprawnie używa określeń: dodać jest więcej, jest teraz więcej, jest mniej, jest dużo, jest mało;
• składa obrazek z czterech elementów;
• z uwagą słucha nauczycielki i chętnie wykonuje polecenia;
• wie jak wygląda postać z bajki „Bambi” – Tuptuś;
• poprawnie nazywa prezentowane kolory;

METODY: czynna, słowna, oglądowa.

FORMY PRACY: grupowa, indywidualna

MIEJSCE: sala przedszkolna.

POMOCE DYDAKTYCZNE:
• sylwety zająca Tuptusia;
• koperty z układanką;
• makieta zaśnieżonej polany;
• kaseta magnetofonowa z nagraniem skrzypiącego śniegu na mrozie;
• magnetofon;
• medal z wizerunkiem Tuptusia;
• marakasy;

PRZEBIEG ZAJĘCIA:

1. „Kto idzie po śniegu” – słuchanie nagrania.

Nauczycielka zaprasza dzieci na dywan, prosi aby usiadły przy makiecie ośnieżonej polany i prosi o zamkniecie oczu. Kilkakrotnie przypomina, iż nie wolno otwierać oczu. Puszcza dzieciom nagranie – odgłos skrzypiącego śniegu. (Podczas nagrania umieszcza na makiecie postać „Tuptusia”). Po wysłuchaniu, szeptem prosi dzieci o otwarcie oczu.

2. „Kto do nas przyszedł” – zapoznanie dzieci z postacią z bajki.

Nauczycielka zadaje pytanie, czy dzieci znają gościa, który się pojawił. Opowiada dzieciom o sprytnym zajączku dokładając w trakcie kolejne sylwety Tuptusia. Po skończeniu opowiadania nauczycielka poprzez zdejmowanie i dokładanie sylwet ustala z dziećmi zmiany typu: dodać jest więcej, jest teraz więcej, jest mniej, jest dużo, jest mało. Zadając dzieciom odpowiednie pytania:
• Dodałam czy jest teraz wiecej?
• Dodałam czy jest teraz mniej?
• Ile teraz jest zajączków: dużo, czy mniej?
• Itp.

3. „Kolorowe koperty” – układanie obrazka.

Dzieci losują koperty, po otrzymaniu głośno wypowiadają jaki kolor ma wyciągnięta przez niego koperta. Gdy wszystkie dzieci otrzymały koperty t poprawnie określiły ich kolory wyjmują zawartość kopert. Zadaniem dzieci jest złożenie obrazka w całość.

4. „Zajączki” – zabawa ruchowa z ćwiczeniem mięśni języka.

Nauczycielka wygrywa dzieciom na tamburynie rytm. Zadaniem dzieci jest poruszanie się „skacząc jak zajączki” w rytmie wystukiwanym na marakasach. Na pauzę zadaniem dzieci „wędrowanie” po wargach językiem (nauczycielka ćwiczenie wykonuje razem z dziećmi tak aby widziały jak wędruję język)

5. „Medal Tuptusia” – otrzymanie znaczka za piękną pracę na zajęciu.

Nauczycielka przykleja dzieciom nagrodę od Tuptusia – medal za piękną pracę.

6. „Tuptuś ucieka do bajki” – zakończenie zajęcia.

Dzieci siadają na dywanie i ponownie zamykają oczy. Nauczycielka puszcza odgłosy skrzypiącego śniegu, a gdy dzieci się wsłuchują zabiera z makiety zajączki. Skrzypienie ustaje, dzieci otwierają oczy. Nauczycielka dziękuje za udział w zajęciu.