Dziupla dla wiewiórki - scenariusz zajęć otwartych

Scenariusz zajęć otwartych dla nauczycieli
w ramach realizacji Miejskiego Programu Profilaktyki Logopedycznej
w Przedszkolu nr 69

Temat: Dziupla dla wiewiórki.
Termin: 12.11.2012 r.
Uczestnicy: Dzieci 4-letnie
Prowadząca: Malwina Toczek
Wspomagająca: Małgorzata Oleńska
Logopeda: Małgorzata Bibrowicz

Cele ogólne:

- utrwalenie wiadomości nt wiewiórki,
- wdrażanie do uważnego słuchania,
- usprawnianie aparatu artykulacyjnego,
- doskonalenie artykulacji,
- doskonalenie prawidłowego toru oddechowego,
- kształtowanie koordynacji słuchowo – ruchowo - wzrokowej

Cele szczegółowe:

Dziecko powinno:
- rozwiązywać zagadkę słowną i zagadki słuchowe,
- wypowiadać się nt wyglądu i zachowań wiewiórki,
- reagować na sygnał słowno – dźwiękowy,
- wykonywać ćwiczenia języka i warg,
- wykonywać ćwiczenia artykulacyjne na sylabach dźwiękonaśladowczych,
- prawidłowo oddychać,
- podejmować próby rytmicznego rysowania koła

Metody:
- czynna – zadań stawianych dzieciom do wykonania, elementy edukacji przez ruch Doroty Dziamskiej
- słowna – rozmowa, zagadka, opis, polecenia, instrukcje
- oglądowa – sylwety, obserwacja wykonania zadania

Formy pracy:
- indywidualna
- zbiorowa

Pomoce dydaktyczne: szyszki, orzechy, żołędzie, 3 koszyki z emblematami szyszki, żołędzia, orzecha, makiety zwierząt (ślimak, wiewiórka 2x, zając, dzik, sowa, dzięcioł), odgłosy zwierząt na płycie CD (dzik, dzięcioł, sowa), magnetofon, plansze z namalowanymi drzewami, nagranie „Wiewióreczko – sąsiadeczko”, kartki A4, kredki pastelowe (brązowe, szare, czarne, żółte), kleje, wiewiórka dla każdego dziecka, dziadek do orzechów, dwie dziuple do ewaluacji z uśmiechniętą i smutną wiewiórką


PRZEBIEG ZAJĘCIA:

1. Powitanie gości.

Dzieci wchodzą do sali i witają gości machając rączkami.

2. „Kto tak nabałaganił?” – zagadka słowna i krótka rozmowa.

Nauczyciel zwraca uwagę dzieci na porozrzucane na dywanie szyszki, żołędzie i orzechy. Zachęca dzieci do posłuchania zagadki.

Co to za zwierzątko,
które w dziupli mieszka.
Rudy ma ogonek,
chętnie zje orzeszka... (wiewiórka)

Krótka rozmowa nt wyglądu wiewiórki i jej zachowań – wypowiadanie się zdaniami.

3. „Zrobimy zapasy” – segregowanie darów jesieni.

• Nauczyciel prosi aby każde z dzieci podniosło z dywanu jedną z leżących na nim rzeczy i wróciło do koła. Nauczyciel stawia na środku trzy oznaczone emblematami (szyszka, żołądź, orzech) koszyki i dzieci po kolei wrzucają wybrane rzeczy do odpowiedniego koszyka.
• Dzieci naśladują odgłosy wrzucając przedmiot do koszyka:
- szyszki (buch)
- żołędzie (bęc)
- orzechy (pac)
• Podsumowanie zabawy – dzieci porównują czego jest najwięcej, a czego najmniej w koszykach.

4. „W lesie” – bajka logopedyczna.

„W lesie”
W pewien słoneczny jesienny dzień dzieci z przedszkola wraz ze swoją panią wybrały się na spacer do lasu. Szły powoli leśnymi drużkami (tup, tup, tup) i podziwiały otaczające je drzewa i krzewy (ooo, ooo, ooo). W powietrzu czuły zapach igliwia oraz grzybów, które rosły dookoła (wdech nosem wydech ustami). Widziały ślimaczki łakomczuchy, które smakowicie zajadały brązowe kapelusze borowików (przeżuwanie pokarmu i oblizywanie warg) oraz wiewiórki jedzące orzeszki (zęby do przodu i poruszanie dolną wargą) i machające swoimi rudymi puszystymi ogonami (usta szeroko otwarte, język dotyka raz prawego raz lewego kącika warg). W oddali dzieci zauważyły kicającego zająca (kic, kic, kic), który uciekał przed goniącym go... Dzieci słuchają głosu dzika odtworzonego z płyty CD i odgadują dzikiem (chrum, chrum, chrum). Idąc dalej dzieci wysoko na drzewie spostrzegły ... Dzieci słuchają głosu dzięcioła odtworzonego z płyty CD i odgadują dzięcioła, który stukał w korę swoim twardym dziobem (stuk, puk, stuk, puk). Nagle nad głowami dzieci przeleciała ... Dzieci słuchają głosu dzięcioła odtworzonego z płyty CD i odgadują sowa (uhu, uhu, uhu). Dzieci szły dalej przez las i zorientowały się, że zaczyna robić się ciemno, gdy nagle zerwał się wiatr (fffff podnosimy ręce do góry). Najpierw powoli poruszał liśćmi na drzewach (lekko dmuchamy nabierając powietrze nosem wypuszczając ustami fff, fff, fff), potem coraz mocniej (mocniej dmuchamy nabierając powietrze nosem wypuszczając ustami www, www, www). Zrobiło się zimno i każde dziecko ogrzewało dłonie swoim ciepłym oddechem (chuchanie na dłonie krótkimi wydechami), kiedy nagle z nieba zaczęły spadać krople deszczu (paluszkami stukamy o dywan). Pani postanowiła szybko wrócić z dziećmi do przedszkola (stukanie nogami o podłogę), zmęczone wycieczką przedszkolaki położyły się na swoje leżaczki, przeciągnęły się (przeciąganie), ziewnęły (aaa, aaa, aaa) i zasnęły. Chrapały (hhh, hhh, hhh) i mruczały (mmm, mmm, mmm) śniąc najpiękniejsze sny.
Autor: Malwina Toczek

5. „Dziupla dla wiewiórki” – praca indywidualna przy stolikach.
a) Ćwiczenia wstępne na dywanie:
• Nauczyciel odsłania drzewo, na którym siedzą wiewiórki wykonane przez dzieci w minionym tygodniu i mówi dzieciom, że będą rysowały dziuple dla swoich wiewiórek. Następnie pyta dzieci jakiego kształtu jest dziupla wiewiórki. Nauczyciel prezentuje sposób malowania dziupli na dużej kartce w rytm piosenki „Wiewióreczko sąsiadeczko”.
• Po tej prezentacji nauczyciel prosi dzieci, by rysowały koła palcem:
- w powietrzu (duże koła i małe koła, raz jedną ręką raz drugą, obiema naraz)
- na dywanie, w czasie gdy słyszą piosenkę.
b) Ćwiczenia indywidualne przy stolikach:
• Nauczyciel zaprasza dzieci do stolików, na których leżą przygotowane kartki. Nauczyciel prosi dzieci aby kreśliły dziuple palcem po kartce.
• Po tych próbach nauczyciel rozdaje kredki – na każdy stolik kładzie kredki w innym kolorze (brązowa, szara, czarna, żółta). Zadaniem dzieci jest narysowanie kredką dziupli dla wiewiórki. Dzieci rysują koła w takt słyszanej piosenki. Po każdej zwrotce następuje przerwa i zamiana koloru kredek.
• Po zakończeniu rysowania każde dziecko nakleja swoją wiewiórkę w dziupli.

6. „Dziadek do orzechów” – degustacja orzechów połączona z ewaluacją zajęć.
Nauczyciel prezentuje urządzenie do rozłupywania orzechów tzw. dziadka do orzechów i pokazuje jak się należy nim posługiwać. Wyjaśnia, że po skończonych zajęciach w nagrodę wszyscy będą mogli spróbować orzeszki. Następnie nauczyciel wręcza dzieciom orzechy.
Dzieci wyrażają swoje emocje związane z przebiegiem zajęcia poprzez umieszczenie orzecha w dziupli z uśmiechniętą wiewiórką (w przypadku, gdy zajęcie się podobało) lub smutną wiewiórką (w przypadku, gdy zajęcie się nie podobało).