Grunt to dobre wychowanie - scenariusz

„Grunt to dobre wychowanie”
scenariusz dotyczący zasad dobrego wychowania

Scenariusz dotyczący stosowania w codziennym życiu zasad grzeczności i dobrego wychowania jest przeznaczony do realizacji w starszych klasach szkoły podstawowej. Można go przedstawić na apelu szkolnym, a prezentowane treści wykorzystać podczas przeprowadzania zajęć wychowawczych na ten temat. Jako elementy dekoracji proponujemy rozwieszenie plansz zawierających następujące hasła i cytaty:

• Dobre słowo mało kosztuje, a pomaga wiele.
• Uprzejmość nic nie kosztuje i pewnie dlatego nie ma jej w sklepach.
• Znajomość savoir – vivre’u to wiedza o tym, jak powinni zachowywać się inni.
• Kropla kultury znaczy więcej niż ocean rozumu.
• Brak kultury jakoś nie ulega przecenie..
• Grzeczność nie jest nauką łatwą ani małą.
• Szanujmy innych, a będą szanowali nas.
• Kulturę bakterii można przynajmniej obejrzeć pod mikroskopem.
• Uśmiech jest niezbędny do życia. Taki uśmiech, który płynie z serca.
• Przepraszam, dziękuję, proszę - te czarodziejskie słowa codziennie na ustach noszę.
• „Bez złości mamy więcej radości”
• „Używanie grzecznych słów nie trudzi”
• „Chcesz lubianym być, w zgodzie musisz ze wszystkimi żyć”
• „Nie chcesz przyjaciół stracić kolego, nie mów nikomu nic przykrego”
• „Kto się często śmieje, temu uśmiech nie rdzewieje”
• „Pamiętaj miły kolego, nie zaczepiaj bezbronnego”

„Grunt to dobre wychowanie”
scenariusz dotyczący zasad dobrego wychowania

I. Wysłuchanie piosenki „Kwoka” z kasety „Akademia pana Kleksa” lub wiersza)

KWOKA
Proszę pana, pewna kwoka
Traktowała świat z wysoka
I mówiła z przekonaniem:
"Grunt to dobre wychowanie!"
Zaprosiła raz więc gości,
By nauczyć ich grzeczności.
Pierwszy osioł wszedł, lecz przy tym
W progu garnek stłukł kopytem.
Kwoka wielki krzyk podniosła:
"Widział kto takiego osła?!"
Przyszła krowa. Tuż za progiem
Zbiła szybę lewym rogiem.
Kwoka gniewna i surowa
Zawołała: "A to krowa!"
Przyszła świnia prosto z błota.
Kwoka złości się i miota:
"Co też pani tu wyczynia?
Tak nabłocić! A to świnia!"
Przyszedł baran. Chciał na grzędzie
Siąść cichutko w drugim rzędzie,
Grzęda pękła. Kwoka wściekła
Coś o łbie baranim rzekła
I dodała: "Próżne słowa,
Takich nikt już nie wychowa,
Trudno... Wszyscy się wynoście!"
No i poszli sobie goście.
Czy ta kwoka, proszę pana,
Była dobrze wychowana?

II.CO TO JEST DOBRE WYCHOWANIE?

PROWADZĄCY
Wierszem Jana Brzechwy pt. „Kwoka” rozpoczęliśmy dzisiejszy apel poświęcony grzeczności. Jeżeli ktoś uważnie wysłuchał słów wiersza to wie, że na pytanie „Czy ta kwoka proszę pana, była dobrze wychowana?” należy odpowiedzieć – NIE!
Musimy się jednak zgodzić z jej słowami „grunt to dobre wychowanie”. No właśnie, co to jest dobre wychowanie?

PROWADZĄCY
Savoir vivre, bon ton, kindersztuba, dobre maniery - to nic innego, jak zachowanie społeczne właściwe według powszechnie przyjętych zasad, to grzeczność, ogłada, kultura
w kontaktach międzyludzkich.

PROWADZĄCY
Maniery są po prostu sposobem zachowania i traktowania innych. Dobre maniery świadczą o szacunku i wrażliwości na potrzeby innych, a o tym, że nasi przodkowie także doceniali ich ważność, świadczy fakt, że pierwszy polski podręcznik dotyczący dobrego wychowania ukazał się pod koniec XIV wieku, czyli około sześćset lat temu.

PROWADZĄCY
Czy trudno być człowiekiem dobrze wychowanym?
Otóż nie. Wystarczy:
1.Widzieć ludzi dookoła siebie; zauważyć, że są.
2.Okazywać im sympatię i życzliwość.
3.Starać się nie sprawiać kłopotów i przykrości.

III. WIERSZ PT. ”PIERWSZY”

PROWADZĄCY
Niestety, nie wszyscy ludzie potrafią dostrzegać potrzeby innych, czego przykładem jest bohater utworu pt. „Pierwszy”:

„PIERWSZY”
W pewnym mieście, które znacie,
Przy ulicy pięknych wierszy,
Mieszkał sobie jeden Maciek,
Który wszędzie pchał się pierwszy.
Żeby go opisać bliżej,
Trzeba by tysiąca słów.
Zamiast tego
Spójrzcie niżej –
- tak wygląda Maciek ów:
Gdy ten portret oglądali
Wszyscy ci,
Co Maćka znali,
Po kolei oświadczyli,
Że istotnie,
Że ich zdaniem,
Jest podobny niesłychanie.
Nawet tato Maćka z mamą
Oznajmili mi to samo.
Teraz każdy z nas Maćkowi
Niech się przyjrzy, tak jak umie.
Dzięki temu portretowi
Poznacie go nawet w tłumie.
Oto w mieście, które znacie,
Jest pogodny, śliczny ranek...
Właśnie z domu wyszedł Maciek –
I gdzie idzie?
Na przystanek.
Na przystanku, mili moi,
Kilka osób sobie stoi.
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Staruszeczka, dwie matrony,
Zaraz przy tej staruszeczce
Z parasolem pan uczony,
Jeden z Gdyni aż marynarz,
Muzyk, co do radia gra,
I artysta, co go z kina
Cała chyba Polska zna...
Maciek razem z nimi czeka –
Tramwaj słychać już z daleka,
Już hamuje... stanął już...
Któż to pierwszy wsiada, któż?
Pani z dzieckiem w poduszeczce?
Staruszeczka? Dwie matrony?
Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem stał uczony?
Czy ten z Gdyni aż marynarz?
Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z kina
Cała Polska chyba zna?
Nie wiem, czyby ktoś z was zgadł.
Kto wsiadł pierwszy?
Maciek wsiadł!
Gdy już pierwszy wszedł do środka,
Mogli za nim wejść po schodkach:
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Staruszeczka, dwie matrony,
Czy ten, co stał przy staruszeczce z parasolem pan uczony,
Za nim z Gdyni wszedł marynarz,
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z kina
Cała Polska chyba zna...
Jedzie tramwaj, jedzie, jedzie,
A gdy jedzie, dobrze siedzieć.
Jedno wolne miejsce tylko
Było w cały tym tramwaju...
Właśnie zajął je przed chwilką...
Jak myślicie: kto je zajął?
Pani z dzieckiem w poduszeczce?
Staruszeczka? Dwie matrony?
Czy ten, co przy staruszeczce z parasolem stał uczony?
Czy ten z Gdyni aż marynarz?
Muzyk, co do radia gra? Czy artysta, co go z kina
Cała Polska chyba zna?
Żadne z nich, kochani, bo
Maciek zajął miejsce to.
Jechał sobie, siedząc, dalej,
A dokoła niego stali:
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Staruszeczka, dwie matrony,
Czy ten, co stał przy staruszeczce z parasolem pan uczony,
Obok z Gdyni stał marynarz,
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z kina
Cała Polska chyba zna...
W związku z tym, kochane dzieci,
Spójrzcie znowu na portrecik.
Do was zwracam się z apelem:
Pamiętajcie, przyjaciele,
Gdyby któreś z was w tramwaju,
Kiedyś... w czerwcu, w styczniu, w maju,
Czy też w innym jakimś czasie
Zetknęło się z tym chłoptasiem,
To szepnijcie mimochodem,
Że się starszych puszcza przodem
I że nigdy nie wypada,
Jeśli starsi stoją, siadać!
Wdzięczni wam ogromnie za to
Będą
Mama Maćka, tato,
Pani z dzieckiem w poduszeczce,
Staruszeczka, dwie matrony,
ten, co stał przy staruszeczce z parasolem pan uczony,
wdzięczny będzie też marynarz,
Muzyk, co do radia gra i artysta, co go z kina
Cała Polska chyba zna...

IV.UNIKAJMY ZŁYCH NAWYKÓW

PROWADZĄCY
Pewne elementarne zasady wychowania musimy mieć opanowane tak jak mówienie, pisanie, taniec czy prowadzenie pojazdu. Uważaj, jak się zachowujesz i unikaj niepożądanych nawyków:
- obgryzania paznokci,
- pociągania nosem,
- trzymania ołówka w zębach, obgryzania go,
- bawienia się włosami,
- drapania w głowę,
- mówienia z pełnymi ustami,
- głośnego jedzenia: mlaskania, siorbania, cmokania,
- bawienia się biżuterią, np. koralikami, pierścionkiem, guzikiem,
- wymachiwania nogą, gdy siedzisz na krześle,
- trzymania rak w kieszeniach podczas rozmowy z inną osobą,
- śmiecenia, np. rozrzucania łupinek słonecznika
- plucia, gdyż jest to szczególnie obrzydliwy nawyk.

V.CZARODZIEJSKIE SŁOWA

PROWADZĄCY
Istnieją w naszym języku słowa, które powinny być ciągle używane. Słowa te stanowią klucz do ludzi, otwierają – można by rzec – pierwsze drzwi. Używanie ich powoduje, że jesteśmy także grzecznie traktowani. Mowa służy człowiekowi do porozumiewania się, mowa grzeczna pozwala porozumieć się szybciej.

PROWADZĄCY
1.Te słowa to: dzień dobry, do widzenia, proszę, dziękuję, przepraszam, przykro mi.

„Dzień dobry” mówimy do sprzedawców, pacjentów w poczekalni, pasażerów w przedziale, wszędzie, gdzie wchodzimy i zastajemy ludzi, z wyjątkiem komunikacji miejskiej. Dzień dobry mówimy do sąsiadów, znajomych, rodziców naszych kolegów, nauczycieli. Wątpliwości – mówić czy nie – rozstrzygamy zawsze na korzyść „Dzień dobry”.
Nigdy nie zaszkodzi, nic nie kosztuje. Wśród rówieśników zamiast „dzień dobry” używa się zwrotów: cześć, hej, w zależności od mody.

„Do widzenia” stanowi ciąg dalszy „dzień dobry”. Skoro przywitaliśmy się, trzeba się pożegnać. Możemy do rówieśników mówić: cześć, hej, pa, bywaj, trzymaj się.
„Proszę” jest to słowo o wielu znaczeniach. Oznacza nie tylko prośbę: proszę o to lub tamto. Używa się też „proszę” w sensie „słucham”, w sensie „zapraszam”. „Proszę” mówimy przepuszczając w drzwiach lub na schodach, podając coś, pomagając w czymś, ustępując miejsca.

Kolejne czarodziejskie słowo brzmi: „dziękuję”. Dziękuję wyraża fakt, że doceniamy, rozumiemy, że ktoś się dla nas wysilił, włożył wiele serca, starał się. Wszelkie dziękuję, że zrobiłaś, pamiętałaś, wyszukałaś, przyszyłaś, powtórzyłaś. „Dziękuję” jest też w stałym użyciu w kontaktach z nieznajomymi, „dziękuję” kończy rozmowy urzędowe.
Uwaga: odpowiedzią na „dziękuję” wcale nie jest „proszę”. Odpowiedzią na „dziękuję” jest najczęściej także „dziękuję” lub: „ależ to drobiazg”, „nie ma o czym mówić”, „cieszę się, że się podoba”, „dobrze, że się przydało”, „o, to żaden kłopot”.

„Przepraszam” nie jest tylko słowem dla tych, którzy czują się winni. „Przepraszam” nic nie kosztuje, a dowodzi, że zauważamy tych, którym mimo woli, niechcący lub z konieczności sprawiliśmy kłopot, przykrość, niewygodę. „Przepraszam” jest wstępem do pytań, które zadajemy, gdy przerywamy komuś pracę, zadumę, lekturę.

Do tych wszystkich grzecznościowych zwrotów konieczny jest uśmiech. Uśmiech można zrozumieć w każdym języku. Rozjaśnia twarz i dodaje jej ciepła.

2.WIERSZ
Aleksander Fredro-„Paweł i Gaweł”

Paweł i Gaweł w jednym stali domu,
Paweł na górze, a Gaweł na dole;
Paweł, spokojny, nie wadził nikomu,
Gaweł najdziksze wymyślał swawole.
Ciągle polował po swoim pokoju:
To pies, to zając - między stoły, stołki
Gonił, uciekał, wywracał koziołki,
Strzelał i trąbił, i krzyczał do znoju.
Znosił to Paweł, nareszcie nie może;
Schodzi do Gawła i prosi w pokorze:
- Zmiłuj się waćpan, poluj ciszej nieco,
Bo mi na górze szyby z okien lecą. -
A na to Gaweł: - Wolnoć, Tomku,
W swoim domku. -
Cóż byłe mówić? Paweł ani pisnął,
Wrócił do siebie i czapkę nacisnął.
Nazajutrz Gaweł jeszcze smacznie chrapie,
A tu z powały coś mu na nos kapie.
Zerwał się z łóżka i pędzi na górę.
Sztuk! puki - Zamknięto. Spogląda przez dziurę
I widzi... Cóż tam? cały pokój w wodzie,
A Paweł z wędką siedzi na komodzie.
- Co waćpan robisz? - Ryby sobie łowię.
- Ależ, moćpanie, mnie kapie po głowie!
A Paweł na to: - Wolnoć, Tomku,
W swoim domku. -
Z tej to powiastki morał w tym sposobie:
Jak ty komu, tak on tobie.

PROWADZĄCY
„Dzień dobry i do widzenia
- to są słowa dżentelmena”

3.WIERSZ
„Dżentelmen”

Chcecie wiedzieć, co to znaczy być dżentelmenem, takim, jak ja jestem właśnie?

Dżentelmen- wszędzie mile jest widziany.
Dżentelmen - nie przełazi przez parkany.
Dżentelmen - przed robotą się nie wzdraga,
Dżentelmen - tam, gdzie może, to pomaga.
Dżentelmen - ustępuje miejsca babci,
Dżentelmen - gra z siostrzyczką w kociłapci.
Dżentelmen - pierwszy kłania się znajomym,
Dżentelmen - nie jest psotny i łakomy.
Dżentelmen - mówi „proszę” i „dziękuję”
Dżentelmen - wciąż się dobrze zachowuje!

VI. WAŻNE ZASADY- PREZENTACJA SCENEK

PROWADZĄCY
Tak powinien zachowywać się prawdziwy dżentelmen. Mamy nadzieję, a raczej jesteśmy pewni, że wielu jest takich w naszej szkole.
Ważnym elementem dobrych manier jest znajomość zasad przedstawiania siebie i innych. Proponujemy przejście od teorii do praktyki. Zaprezentujemy wam krótkie scenki ilustrujące typowe sytuacje z codziennego życia i podpowiemy, jak należy się w nich zachować.
/Prezentacja przygotowanych scenek/

PROWADZĄCY
1.SCENKA „Przedstawianie swojego kolegi”
Arek rozmawia ze swoja koleżanką Madzią. Podchodzi do nich Jakub, kolega Arka. Madzia nie zna Jakuba. Posłuchajcie, jak Arek przedstawia Madzi swojego kolegę:
Arek: Madziu, chciałbym ci przedstawić Jakuba.
Madzia: Cześć, Jakub.
Jakub: Cześć.

PROWADZĄCY:
Można też zrobić to nieco inaczej:

2.SCENKA „Przedstawianie swojego kolegi”-2
Arek: Madziu, poznaj mojego kolegę.
Jakub: Cześć, jestem Jakub.
Madzia: Cześć, jestem Madzia.

PROWADZĄCY:
3.SCENKA „Przedstawienie koleżanki rodzicom”
A teraz popatrzcie i posłuchajcie, jak należy przedstawiać koleżanki i kolegów rodzicom lub innym osobom dorosłym:

Chłopiec: Mamo, to jest mój kolega Mateusz.
Mama: Dzień dobry, Mateusz, miło mi cię poznać.
Mateusz: Dzień dobry, pani.

PROWADZĄCY
Ci chłopcy znają zasady dobrego wychowania, dlatego Arek nie zawołał: „Hej, Kuba, poznaj Madzię”, a Sylwia nie powiedziała: „Mateusz, to jest moja mama”.

ZŁOTE ZASADY:
• Zapamiętajcie: zawsze przedstawiamy osobie starszej – osobę młodszą, dziewczynie – chłopca, kobiecie – mężczyznę.

• Podczas powitania osoba starsza może, jeśli zechce podać rękę osobie młodszej, a kobieta – mężczyźnie. Chłopcy, zapamiętajcie, to dziewczyna pierwsza podaje wam rękę.

• Stosowanie zwrotów grzecznościowych oraz jasne, zrozumiałe wyrażanie swych potrzeb i oczekiwań ułatwia codzienne życie.

PROWADZĄCY
W szkole także załatwiacie różne sprawy i warto wiedzieć, jak należy się wtedy zachować.

4.SCENKA” W sekretariacie szkoły”
Do sekretariatu szkoły przychodzi uczeń:

Uczeń: Dzień dobry.
Sekretarka: Dzień dobry.
Uczeń: Chciałem se wyrobić legitymację.

PROWADZĄCY
Proponujemy, aby tę prośbę wyrazić w następujący sposób:

5.SCENKA W sekretariacie szkoły” A

Uczeń: Dzień dobry.
Sekretarka: Dzień dobry.
Uczeń: Czy mógłbym prosić o wyrobienie legitymacji szkolnej?
Sekretarka: Tak, oczywiście. A czy masz zdjęcie do legitymacji?
Uczeń: Tak.
Sekretarka: W takim razie przyjdź jutro o 12-tej. Legitymacja będzie gotowa.
Uczeń: Dziękuję, do widzenia.
Sekretarka: Do widzenia.

6.SCENKA W sekretariacie szkoły” –B

Następnego dnia przychodzi pierwszy uczeń (wypowiada niedbale słowa, trzymając ręce w kieszeniach):

Uczeń: Dzień dobry. Przyszedłem po legitymację.

PROWADZĄCY
Na dalszy ciąg tej sceny spuśćmy zasłonę milczenia i spójrzmy, jak postąpił uczeń drugi:

7.SCENKA W sekretariacie szkoły” C
Uczeń: Dzień dobry.
Sekretarka: Dzień dobry.
Uczeń: Miałem się dzisiaj zgłosić po nową legitymację, czy jest już gotowa?
Sekretarka: Podaj mi swoje nazwisko.
Uczeń: Jacek Nowak.
Sekretarka: Tak, jest już gotowa. Proszę bardzo.
Uczeń: Dziękuję bardzo. Do widzenia.
Sekretarka: Do widzenia.


PROWADZĄCY
Przenieśmy się teraz do biblioteki szkolnej:

8.SCENKA „W BIBLIOTECE”-A
(do biurka bibliotekarza podchodzi uczeń z książka)
Uczeń: Dzień dobry.
Biblotekarz: Dzień dobry. Słucham.
( uczeń bez słowa kładzie książkę na stoliku)
Bibliotekarz: Chcesz tę książkę zwrócić do biblioteki czy wypożyczyć ją do domu.
Uczeń: Wypożyczam.

PROWADZĄCY
Aby ułatwić porozumienie, czytelnik powinien zachować się w taki sposób:

9.SCENKA „W BIBLIOTECE”-B
Uczeń: Dzień dobry.
Bibliotekarz: Dzień dobry, słucham.
Uczeń: Chciałbym wypożyczyć tę książkę.
Bibliotekarz: Proszę bardzo.
Uczeń: Dziękuję. Do widzenia.
Bibliotekarz: Do widzenia.

10.SCENKA ”POŻYCZENIE CZEGOŚ”-A
PROWADZĄCY
Często rodzice lub nauczyciele zlecają wam załatwianie prostej sprawy, np. pożyczenie lub zwrócenie jakiegoś przedmiotu innej osobie., Przyjrzyjmy się, jak to zwykle wygląda:

(do biblioteki szkolnej wchodzi uczeń i mówi):

Uczeń: Nasza pani chciała płytę „Akademia pana Kleksa”

SCENKA ”POŻYCZENIE CZEGOŚ”-B
PROWADZĄCY
A teraz posłuchajcie, jak ta sytuacja powinna wyglądać:

Uczeń: Dzień dobry. Pani Kowalska prosi o pożyczenie płyty „Akademia pana Kleksa.”
Bibliotekarz: Proszę. ( podaje płytę)
Uczeń: Dziękuję, do widzenia.
Uczeń: Do widzenia.

VII.SPOSÓB MÓWIENIA

PROWADZĄCY
Stosowanie zwrotów grzecznościowych oraz jasne, zrozumiałe wyrażanie swych potrzeb i oczekiwań ułatwia codzienne życie.
Istnieje powiedzenie: „odezwij się, a powiem ci, kim jesteś.” Nie wszyscy są jednak świadomi, że głos mówi więcej niż wygląd. Język zdradza nasze wykształcenie, środowisko z którego pochodzimy, poziom intelektualny.

PROWADZĄCY
Mówiąc, miejmy świadomość, by:
• Mówić wyraźnie.
• Nie połykać sylab, nie skracać słów, a więc nie mówcie: trza, dżewo, szejset tylko trzeba, drzewo, sześćset.
• Mówcie poprawnie gramatycznie, bez plątania się w odmianach.

PROWADZĄCY
• Nie mówmy: „dziewczynki zrobili”, „tylko dziewczynki zrobiły”;
• Nie mówmy: „wiater”, tylko „wiatr”. Nie mówmy „swetr” tylko „sweter”;
• Nie mówmy: „przyszłem”, tylko „przyszedłem”;
• Nie mówmy: „włanczać”, tylko „włączać”,
• Nie mówmy: „daj mi tą książkę”, tylko „daj mi tę książkę”.

PROWADZĄCY
Nie nadużywajcie słów modnych typu: spoko, nara, siemano, elo ziom, czaisz baze, full wypas, hajs, kesz, obczaić, ściema – zwłaszcza, jeśli mówimy do osób dorosłych.
Nie używajcie wyrazów, których znaczenia i wymowy nie jesteście pewni, np. labolatorium zamiast laboratorium.

WULGARNE SŁOWA
PROWADZĄCY
Zupełnie niepożądanym nawykiem jest używanie wyrazów wulgarnych. Dla niektórych stały się one wręcz przerywnikami. Warto wiedzieć, że używanie tych brzydkich wyrazów zwykle wyraża jakiś kompleks lub frustrację. Bluzga się, aby pozornie dodać sobie odwagi, siły, dojrzałości, znaczenia, żeby się przypodobać silniejszym, być uznanym. Bluzga się publicznie na ulicy, żeby zgorszyć otoczenie i dać wyraz swojemu poczuciu niezależności.

Takim postępowaniem z pewnością nie zyskacie podziwu, nie należy tego czynić nigdy, a zwłaszcza przy osobach, o których wiemy, że poczują się obrażone lub zaszokowane.

VIII.STRÓJ
PROWADZĄCY
Ostatnim problemem, na który zwrócimy dzisiaj uwagę jest strój. Dorośli mówią: „jak cię widzą, tak cię piszą” – czyli ważne jest ogólne wrażenie, jakie robimy na osobach, które na nas patrzą. Moda jest wielką propozycją, a elegancja jest to umiejętność wyboru z mody.
Bardzo ważnymi atutami elegancji jest:
- czystość
- schludność
- umiejętność ubrania się „do twarzy i do sylwetki”

PROWADZĄCY
Wprawdzie my, młodzi, lubimy „na okrągło” chodzić w dżinsach i bluzkach, niemniej ważna jest umiejętność doboru stroju do sytuacji.
Do szkoły trzeba nosić rzeczy praktyczne i odpowiadające wymaganiom szkoły.

• Prezentacja mody szkolnej z krótkim komentarzem

PROWADZĄCY
Spójrzmy co proponują wam koleżanki. Zobaczmy jak pięknie wygladają.

1.STRÓJ SZKOLNY
• Zarówno dla chłopców jak dziewcząt proponujemy dżinsy – zawsze modne, zawsze na czasie. Bez dżinsów po prostu nie da się żyć. Pasują do wszystkiego – i do sportowej bluzy, i do eleganckiej bluzeczki.

2. WYJŚCIE DOTEATRU, UROCZYSTOŚĆ SZKOLNA
• Do wyjścia na wizytę z rodzicami, do teatru, na uroczystość szkolną ubieramy się elegancko, bo swoim strojem podkreślamy doniosłość uroczystości czy miejsca. Inaczej mogłoby to wyglądać na lekceważenie.

• Proponujemy więc czarną spódniczkę lub czarne spodnie, a do tego białą bluzkę, której krój i fason odpowiada gustowi właścicielki. Elegancki sweterek w jasnym kolorze na pewno spodoba się babciom i ciociom, którym złożymy wizytę.

3.STRÓJ DYSKOTEKOWY
• możemy Na dyskotekę ubierać się luźniej, chcemy wtedy wyglądać ładniej niż w dni powszednie: kolorowa bluzka, modne dżinsy, wystrzałowa spódnica, modna fryzura, odlotowe buty sprawią, że będziemy bawić się świetnie.


IX.PODSUMOWANIE:

PROWADZĄCY
Warto pamiętać, że jeśli chcemy się czymś wyróżniać w szkole, to oprócz dobrych postępów w nauce wyróżniaj się czystością, schludnością, a nigdy ekstrawaganckim strojem.

PROWADZĄCY
Chcemy być kulturalni i z godnością oraz życzliwością traktowani przez innych. Postarajmy się więc, aby ważnymi gośćmi w naszej szkole były słowa: proszę, dziękuję, przepraszam. Te czarodziejskie słowa, uzupełniane miłym uśmiechem osoby wypowiadającej je – na pewno złagodzą wiele konfliktowych sytuacji w szkole.


PROWADZĄCY

Na tym kończymy dzisiejszy apel. Jesteśmy świadomi, że zwróciliśmy uwagę tylko na niektóre problemy dotyczące stroju, kultury zachowania i języka. Będziecie mogli szerzej podyskutować o nich na lekcjach z wychowawcami klas.

Dobre rady w kwestii kultury i dobrego wychowania możecie znaleźć w poradnikach dobrego wychowania, które znajdują się w bibliotece szkolnej

XI. Pytania do konkursu Mistrz Dobrych Manier dla klas 1 - 3
1. Kto pierwszy mówi komu DZIEŃ DOBRY? Młodszy-starszemu, czy starszy- młodszemu?
2.Kto pierwszy mówi DZIEŃ DOBRY? Osoby, które znajdują się już w pomieszczeniu-wchodzącemu, czy odwrotnie?
3. Zapytaj nieznajomego o drogę do dworca kolejowego, używając słowa PRZEPRASZAM.
4. Czy można z kimś rozmawiac trzymając ręce w kieszeni?
5. Kto pierwszy podaję rękę przy powitaniu (kobieta czy mężczyzna)?
6.Wchodząc do czyjegoś zamkniętego pokoju, należy najpierw ....
7.Czego nie robimy podczas wspólnych rodzinnych posiłków? (nie oglądamy telewizji, nie czytamy itp.)
8. Podczas jedzenia nie mówimy z .... (pełnymi ustami)
9. Zademonstruj prawidłową postawę podczas posiłku.
10. Co mówimy odchodząc od stołu po posiłku?
11. Przypadkowo rozbiłeś wazon [podczas wizyty u kolegi. Co zrobisz?
12. Dostałeś prezenty. Jak się zachowasz?
13. Jak się zachowasz, jeśli dostaniesz prezent, który Ci się nie podoba?
14. Czy spóźnianie się jest dopuszczalne? Jeśli tak to ile minut?
15. Kiedy uczeń zakłada odświętny strój?
16. Jaką postawę przyjmujemy słysząc hymn narodowy?
17. Co zrobisz, jeśli zobaczysz, że ktoś dokucza młodszemu koledze ze szkoły?
18. Jak rozpoczynasz rozmowę telefoniczną ?
19. W jakich godzinach zachowujemy ciszę nocną?
20. Po której stronie talerza leżą łyżka i widelec?
21.Czego nie robimy podczas rozmowy/dyskusji? (nie przerywamy)
22. Co zrobisz ze znalezionym przedmiotem?
23. Kiedy wyłączamy komórkę?
24.Wymień "magiczne słowa" (proszę, przepraszam, dziękuję)
25. Jakie zachowanie uczniów jest niedozwolone podczas sprawdzianu?

XII.Konkurs na „ Order Życzliwości” –rozstrzygnięcie ogłoszenie wyników.
XIII. Plebiscyt na „Najbardziej życzliwego ucznia lub uczennicę” .
REGULAMIN PLEBISCYTU NA NAJŻYCZLIWSZĄ OSOBĘ W KLASIE

CECHY ŻYCZLIWEJ OSOBY:

1.UŚMIECHA SIĘ DO INNYCH
2. POMAGA INNYM
3. SZANUJE DOROSŁYCH, KOLEŻANKI I KOLEGÓW ORAZ SAMEGO SIEBIE
4. UŻYWA NA CO DZIEŃ ZWROTÓW GRZECZNOŚCIOWYCH – DZIEŃ DOBRY, DO
WIDZENIA, DZIĘKUJĘ, PROSZĘ, PRZEPRASZAM
5.NIE ZACZEPIA, NIE BIJE, NIE PLUJE, NIE KOPIE
6.DBA O SIEBIE I INNYCH
7.NIE UŻYWA BRZYDKICH WYRAZÓW
8 BRONI SŁABSZYCH


PROWADZĄCY:
A oto czarodziejskie słowa:

Wyznaczone dzieci podchodzą po kolei do mikrofonu, podnosząc umocowane na kartonie flagi z napisami. Każde z nich głośno wymienia eksponowane przez siebie słowo:
- proszę - życzliwość
- przepraszam - godność
- dziękuję - lojalność
- przyjaźń - słowność
- szacunek - uczuciowość
- koleżeństwo - tolerancja
- honor - akceptacja

PROWADZĄCY:
. Niech zagoszczą one na stałe w waszych sercach. Dzięki nim przekonacie się, że życie może być łagodniejsze i piękniejsze.

5. Wręczenie dyplomów dla zwycięzców plebiscytu na „Najżyczliwszą osobę w
klasie”.

VIII.ZAKOŃCZENIE –wspólne zaśpiewanie „ŻYCZLIWEJ PIOSENKI”
( na melodię „HEJ SOKOŁY”):


„ŻYCZLIWA PIOSENKA” ( na melodię „HEJ SOKOŁY”):
I. Dzisiaj w szkole dzień kultury
Moi mili- serca w górę.
Pomagajmy sobie wszędzie
Z nami wszystkim dobrze będzie.

Ref. Hej, hej, hej uczniowie
Jestem dobry- niech każdy to powie.
Jestem grzeczny, kulturalny
Sympatyczny i lojalny.
II.
II. Bardzo proszę i dziękuję
Dobre serce Tobie ofiaruję
Niech przyjaźnie u nas będzie
Radość zapanuje wszędzie.