Doskonalimy umiejętności asertywne - scenariusz zajęć

Doskonalimy umiejętności asertywne.
Cel ogólny: Kształtowanie postaw asertywnych
Cele szczegółowe:
- doskonalenie umiejętności rozróżniania zachowań agresywnych, uległych i asertywnych;
- uczenie się rozpoznawania własnych zachowań;
- kształtowanie umiejętności obiektywnego spojrzenia na siebie i innych.
Pomoce: Kartki z różnego typu zachowaniami, (komplet dla każdej grupy),
tablica
Metoda: mini – wykład, praca w grupach


Przebieg zajęć:
1. Przypomnienie podstawowych wiadomości o asertywności.
2. Ćwiczenie wstępne.
Nauczyciel rozdaje grupom przygotowane wcześniej kartki z różnego typu zachowaniami. Rolą uczniów w jest posegregować, które z nich są wypowiedziami, zachowaniami agresywnymi, które uległymi, a które asertywnymi:
1. -tak będzie, bo ja tak chcę;
2. - jak tu rządzę, a wy macie mnie słuchać, bo jak nie to zemsta będzie straszna;
3. - Jeśli ty tak uważasz to z pewnością tak ma być;
4. - nie pójdę z wami na wagary, uważam, że to niedobry pomysł, mi się to nie podoba;
5. - kolega z ławki systematycznie odbiera nam śniadanie, nie masz odwagi się przeciwstawić;
6. - na każde zwrócenie ci uwagi reagujesz wybuchami złości;
7. - „jeśli wszyscy idą na wagary to ja też” – tak mówisz, chociaż w głębi duszy nie masz na to
najmniejszej ochoty;
8. - jesteś głupi ,jeśli tak uważasz, na niczym się nie znasz;
9. - mam prawo tak mówić a ty nie musisz się ze mną zgadzać;
10. - zadecydujcie za mnie;
11. - nie obchodzi mnie co o tym myślisz, a już najmniej obchodzi mnie co czujesz;
12. - spróbujmy się dogadać;
13. - jeśli jeszcze raz będziesz się na mnie tak głupio gapić to oberwiesz;
14. - po ostatniej lekcji zawsze na ciebie spada obowiązek układania krzeseł na stolikach, robisz to bez
gadania, chociaż uważasz, że to niesprawiedliwe;
15. - odczuwasz satysfakcję, że mówisz co myślisz i nikt się na ciebie nie obraża;
16. - nie lubię, kiedy tak żartujesz, jest mi przykro ;
17. - ważne co ty chcesz zrobić, na mnie nie zwracaj uwagi;
18. - wszystko co robisz jest beznadziejne, jesteś kompletną ofiarą;
19. - już jak ty coś wymyślisz to nie wiadomo śmiać się czy płakać;
20. - nie wiem, ale skoro tak uważasz to z pewnością masz rację;
21. - wszystko co robisz jest wspaniałe, ja nic nie umiem;
22. - cieszę się, że zgadzasz się ze mną;
23. - nie przejmuj się mną, jakoś sobie poradzę;
24 - każdy robi to co uważa za słuszne, byleby nie robić komuś krzywdy;
Każda grupa przedstawia swoje propozycje. Omawiamy te, które wydają się sporne.
3. Ćwiczenie właściwe.
Uczniowie dobierają się w pary. Jedna osoba w parze będzie zadawała pytania, a druga odpowiadała na nie.
Prowadzący przedstawia uczestnikom pewną sytuację ”młody człowiek prosi rodziców o zgodę na wyjście wieczorem z przyjaciółmi, nocowanie u kolegi lub pieniądze na bilet do kina”
Na tablicy należy wypisać czasowniki:
a) pytać
b) domagać się
c) prosić
d) grozić
e) błagać
f) negocjować
g) nalegać
Każda para odgrywa wyżej opisaną sytuację, za każdym razem modyfikując swoje zachowanie zgodnie z powyższą wskazówką z podpunktów.
Na koniec wybrane pary odgrywają po kolei scenki przed całą grupą, a jedna wytypowana osoba zgodnie z podpowiedziami całej grupy wypisuje słowa charakterystyczne dla danej scenki i na tej podstawie uczniowie określają czy dana scenka oznacza agresywność, uległość czy asertywność.
4. W podsumowaniu można zapytać m.in.:
Czy ton głosu był różny w poszczególnych scenkach?
Jakie środki niewerbalne były używane?
Czy w określonej sytuacji może pojawić się więcej niż jeden typ zachowań.