Kwiaty dla wróżki - scenariusz zajęć

Scenariusz zajęć przedszkolnych w grupie dzieci 5- i 6-letnich

Temat dnia: Kwiaty dla wróżki
Cel główny:
- rozwijanie umiejętności wokalnych;
- rozwijanie umiejętności mierzenia.
Cele szczegółowe:
Dziecko:
- właściwie reagują na sygnały słowne,
- bierze udział w ćwiczeniach porannych,
- rozpoznaje wyraz mama oraz tata,
- dzieli na sylaby wyrazy: mama, tata,
- rozpoznaje przedmioty, które rozpoczynają się na „m” oraz „t”,
- umieszcza przedmioty rozpoczynające się na „m” oraz „t” na właściwym obrazku,
- uważnie słucha piosenki,
- wypowiada się na temat budowy i treści piosenki,
- wie, jak ma na imię jego mama,
- dzieli imię mamy na sylaby,
- bierze udział w zabawie ruchowej przy muzyce,
- potrafi uformować serce ze sznurka,
- właściwie reaguje na sygnał muzyczny,
- chętnie śpiewa piosenkę,
- mierzy długość krokami,
- słucha z uwagą fragmentów wierszy o mamie i tacie,
- koloruje rysunek bukietu dla rodziców.
Metody: czynna, słowna, oglądowa.
Formy: indywidualna, grupowa, zbiorowa.
Środki dydaktyczne: D. Megrier „Zabawy teatralne w przedszkolu”, odtwarzacz płyt CD, piosenka „Piosenka dla mamy”, karteczki z wyrazami: mama, tata, obrazki teczki oraz torby, naklejki z przedmiotami rozpoczynającymi się na „m” oraz na „t”, klej, kolorowe sznurki o długości 50-70 cm, piosenka „Najlepiej jest u mamy”, klocki, skakanki, wiersz J. Kulmowej „Mamy mamę”, wiersz K. Bożek-Gowik „Tata jest potrzebny”, Bawię się i uczę, cz. 4, s. 35, kredki.


Przebieg zajęć:
I Zajęcia poranne
1. Powitanie – nauczyciel wita dzieci, mówiąc:
- Witam tych, którzy przyjechali dziś do przedszkola samochodem.
- Witam tych, którzy przyszli dziś do przedszkola pieszo.
- Witam tych, którzy lubią czekoladę.
- Witam tych, którzy lubią spać.
- Witam tych, którzy kochają swoje mamusie i swoich tatusiów.
Osoby, które czują się powitane, machają ręką do nauczyciela.

2. Zabawa „Halo! Mamusia?” (według D. Megrier) – dzieci spacerują po sali. Gdy prowadzący krzyknie: Jeden!, zatrzymują się, podnoszą rękę do ucha i głośno mówią do słuchawki: Halo! Mamusia? Gdy usłyszą: Dwa!, to mówią Dzień dobry pani z równoczesnym wyciągnięciem ręki jak do przywitania. Na Trzy! mówią Ojojoj! i trzymają się za głowę.

3. Ćwiczenia poranne – zestaw XXXIII
• Zabawa „Budowanie domu” – dzieci w kilku grupach tworzą szeregi, naśladując podawanie cegły.
• Zabawa „Co jest w paczce?” – dzieci siedzą na piętach, tułów mają zwinięty. Powoli podnoszą ręce do góry) rozwijają paczkę, prostują się i mówią, co było w paczce.
• Zabawa „Lustro” – dzieci w parach kolejno odtwarzają ruchy współćwiczącego.
• Rysowanie serduszek – ręką nad głową, przed sobą, nogą na podłodze.
• Marsz po kole przy piosence „Piosenka dla mamy”.

II Zajęcia główne
1. Czytanie całościowe wyrazów: mama, tata (przypomnienie) – nauczyciel rozdaje każdemu dziecku karteczki z wyrazami: mama oraz tata. pyta dzieci, co jest na nich napisane. Dzieci wspólnie dzielą wyrazy na sylaby. Następnie dzieci dostają obrazki teczki taty oraz torby mamy, a także naklejki różnych przedmiotów. Zadaniem dzieci jest naklejenie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają się na „m” na obrazku torby mamy oraz przedmiotów, których nazwy rozpoczynają się na „t” na obrazku teczki taty. Następnie – za pomocą kleju – na obrazku, gdzie znajduje się torba, przyklejają karteczkę z wyrazem mama, natomiast na obrazku, gdzie znajduje się teczka, przyklejają wyraz tata.

2. Zabawa ruchowa przy muzyce „Układamy serduszko” – dzieci przy piosence poruszają się tanecznym krokiem po sali. W rękach mają kolorowe sznurki (o długości 50-70 cm). Podczas przerwy w grze układają z nich na podłodze sylwetę serduszka. Powrót melodii jest sygnałem do tanecznego poruszania się po sali.

3. Słuchanie piosenki „Najlepiej jest u mamy” (słowa: L. Konopiński, muzyka: A. Żalski).

I Najlepiej jest u mamy! II Jest wiele dróg nieznanych,
To każde dziecko wie. dalekich, pięknych tras.
Najlepiej jest u mamy, Najlepiej jest u mamy,
gdy smutno Ci i źle! tu wraca każdy z nas!
Choć przygód wciąż szukamy Kto się nie zgadza z nami,
i poznać chcemy świat, sam kiedyś powie, że
najlepiej jest u mamy, najlepiej jest u mamy!
tu każdy wraca rad! No chyba! To się wie!

4. Rozmowa na temat piosenki:
- Z ilu zwrotek składa się piosenka?
- U kogo jest najlepiej?
- Gdzie chętnie wracamy?
- Czy wszyscy uważają, że najlepiej jest u mamy?

5. Zabawa „Jak ma na imię mama?” – dzieci mówią i klaszczą imiona swoich mam, dzieląc je na sylaby. Chętne dzieci dzielą imiona mam na głoski.

6. Nauka piosenki fragmentami, metodą ze słuchu.

7. Zabawa przy piosence – przy dźwiękach piosenki dzieci poruszają się swobodnie po sali. Podczas przerwy w śpiewie układają na podłodze kwiatek z klocków. Ponowne usłyszenie piosenki jest sygnałem do poruszania się po sali między kwiatkami z klocków.

8. Mierzenie długości za pomocą kroków – nauczyciel wiąże kilka skakanek i rozciąga je na podłodze. Kilkoro chętnych dzieci mierzy je krokami, a pozostałe osoby głośno liczą kroki. Następnie dzieli udzielają odpowiedzi na pytania:
- Czy skakanki mierzone krokami przez kilka osób miały taką samą długość?
- Dlaczego?
(W razie problemów nauczyciel pomaga powiązać wysokość dzieci z długością ich kroków. Potem analogicznie dzieci mogą mierzyć długość dywanu, sali itp.)

9. Słuchanie fragmentów wierszy dla mamy (Mamy mamę J. Kulmowa) i dla taty (Tata jest potrzebny K. Bożek-Gowik) czytanych przez nauczyciela. Kolorowanie rysunku bukietu dla nich – Bawię się i uczę, cz. 4, s. 35.

Mamy mamę J. Kulmowa

Tata jest potrzebny K. Bożek-Gowik
Tata jest potrzebny, żeby przybić gwóźdź,
tata jest potrzebny, by na spacer pójść.
Tata jest potrzebny, by przytulić mnie
i bajkę opowiedzieć, gdy oczy klei sen.
Bo tata, tata, tata potrzebny bardzo jest,
gdy kiedyś spotkam lwa, to on uratuje mnie.
Tata jest potrzebny, aby w piłkę grać,
tata jest potrzebny, by lizaka dać.
Tata jest potrzebny, a ja kocham go
i czuje się bezpiecznie, gdy obok idzie on.
Bo tata, tata, tata potrzebny bardzo jest,
gdy kiedyś spotkam lwa, to on uratuje mnie.

10. Pożegnanie – „Iskierka” – dzieci wraz z nauczycielem stoją w kręgu trzymając się za ręce. Nauczyciel mówi: Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech radosna powróci do mych rąk i lekko ściska dłoń stojącego po prawej stronie dziecka. Dziecko przekazuje iskierkę dalej tak, aż wróci ona do nauczyciela.