Przygoda ołówka - bajka terapeutyczna utrwalająca zasady zgodnego funkcjonowania w grupie. Konspekt zajęcia otwartego

KONSPEKT

Prowadząca: Bogumiła Cichecka
Data: 30.11.2012r
Grupa 5-6 latki
Temat zajęć: „ Przygoda ołówka”- bajka terapeutyczna utrwalająca zasady zgodnego funkcjonowania w grupie.


Cele ogólne:
• Rozwijanie umiejętności zgodnej współpracy i współdziałania w grupie.
• Tworzenie warunków sprzyjających wspólnej i zgodnej zabawie
• Umacnianie więzi grupowych i wdrażanie do postępowania zgodnie z przyjętymi zasadami współżycia w przedszkolu.
• Rozwijanie empatii i właściwego reagowania na emocje i potrzeby innych
• Integrowanie grupy, wzmacnianie pozycji mniej znaczących dzieci w grupie
Cele operacyjne:
dziecko:
• Uważnie słucha bajki
• Potrafi wskazać i nazwać niewłaściwe zachowania bohaterów bajki
• Rozumie odczucia innych
• Zna zasady właściwego zachowania się w różnych sytuacjach
• Potrafi współdziałać z innymi

Metody:
• słowna
• problemowa
• zadań stawianych dziecku
• praktycznego działania
• zabaw integracyjnych

Formy pracy:
• grupowa
• indywidualna

Środki dydaktyczne:
Bajka terapeutyczna pt. „ Przygoda ołówka”, płyta z piosenką „Przedszkole drugi dom”, pudełko z ilustracjami przedstawiającymi różne zachowania dzieci, kredki, flamastry, pastele, klej, kolorowy papier, nożyczki, ozdoby piankowe, bibuła, brokat, szablony ołówka, karta pracy

Z podstawy programowej :
- pkt. 1- Kształtowanie umiejętności społecznych dzieci: porozumiewanie się z dorosłymi i dziećmi, zgodne funkcjonowanie w zabawie i w sytuacjach zadaniowych.
- pkt. 3- Wspomaganie rozwoju mowy dzieci.
-pkt. 9- Wychowanie przez sztukę - różne formy plastyczne.
- pkt. 15- Wychowanie rodzinne, obywatelskie i patriotyczne.


Przebieg zajęć:

1. Powitanie przy piosence „Przedszkole drugi dom” – na przerwę w muzyce dzieci witają się różnymi częściami ciała: rękami, stopami, kolanami, brzuszkami, plecami itp.

2. Słuchanie bajki terapeutycznej pt. „ Przygoda ołówka” ( załącznik)

3. Rozmowa na temat. bajki ( analiza postępowania bohaterów)
- jakie postacie występowały w bajce
- kto jest głównym bohaterem bajki
- kto mieszkał w piórniku i jak wyglądał
- co nocą wyobrażali sobie mieszkańcy piórnika
- co robiły kredki
- jak czół się ołówek gdy kredki się z niego wyśmiewały
- kto zniszczył wszystko to co narysował ołówek
- kto pocieszał ołówek gdy było mu smutno
- jak czuł się ołówek kiedy Zuzia wzięła go do ręki i zaczęła nim codziennie rysować

4. Zabawa ruchowa wg Klausa W. Vopla „
Zabawa polega na swobodnej interpretacji ruchowej do słyszanej muzyki. Na przerwę w muzyce nauczyciel wymienia głośno imię wybranego dziecka, które będzie magnesem. Pozostałe dzieci muszą dotknąć dziecka- magnesu, należy uczynić to w możliwie delikatny sposób, za pomocą wyciągniętej przed siebie ręki, i dodatkowo stanąć możliwie blisko siebie, tak by wszystkie dzieci mogły przykleić się do magnesu.

5. Kuferek dobrych zachowań – wypowiedzi na temat. przedstawionych zachowań przedstawionych na ilustracjach, wskazywanie czy to jest właściwe zachowanie czy niewłaściwe, zamieszczanie obrazków na odpowiednich tablicach. Wesoła minka – dobre; smutna minka – złe

6. Zabawa ruchowa „ Wiatr i liście” – dzieci poruszają się po Sali w rytmie muzyki, gdy muzyka powoli cichnie, dzieci - listki łagodnie opadają na ziemię, wirując wokół własnej osi. Jeśli muzyka gwałtownie ucichnie, to dzieci szybko kładą się na podłodze.

7. Wykonanie zadania – karta pracy – kolorowanie obrazków przedstawiających dobre zachowanie, obok obrazków ze złym zachowaniem rysujemy smutną minkę.

8. Masażyk „ZOO” – rodzice wykonują na plecach dzieci masażyk do słów wierszyka


Tutaj w zoo jest wesoło,
Tutaj małpki skaczą w koło,
Tutaj ciężko chodzą słonie,
Biegną zebry niczym konie,
Żółwie wolno ścieżką człapią,
W wodzie złote rybki chlapią.
Szop pracz, takie czyste zwierzę,
Ciągle sobie coś tam pierze.
Struś dostojnie w koło chodzi,
Spieszyć mu się nie uchodzi.
A w najdalszej części zoo
Dwa leniwce się gramolą,
Wolno wchodzą na dwa drzewa,
Gdzie się każdy z nich wygrzewa
I zapada w sen głęboki ...

9. Wesoły, kolorowy ołówek – wykonanie kolorowych ołówków wg wzoru, ozdabianie wg własnego pomysłu i inwencji twórczej dzieci i rodziców.

10. Zakończenie zajęć Iskierką przyjaźni.


Załącznik nr 1

„ Przygoda ołówka” bajka terapeutyczna..

A było to tak: W sklepie papierniczym wśród różnych przedmiotów
leżał sobie kolorowy piórnik, który nie mógł się doczekać, aż ktoś go kupi. Pewnego dnia do sklepu razem z mamą przyszła mała Zuzia, która kupiła piórnik i powiedziała, że razem z nim będzie chodzić do przedszkola.
W piórniku mieszkałem ja, szary ołówek, obok kolorowe kredki, pisaki, gumka do mazania, nożyczki, linijka, temperówka, długopis i pędzelek. Nasze mieszkanie było bardzo kolorowe, wprost bajecznie kolorowe, każdy miał swoje miejsce, równo poukładane kredki pyszniły się swoimi barwnymi łebkami. Pachnąca gumka roztaczała zapach i wykrzykiwała, że mają być grzeczne, bo inaczej to ją popamiętają! Pisaki wystrojone w śliczne czapeczki już szykowały się do rysowania, nożyczki do cięcia, linijka do podkreślania, temperówka do strugania, długopis do pisania, a pędzel do malowania.
Naszego domku strzegł suwak, który zamykał i otwierał piórnik. Nocą często wyobrażaliśmy sobie, jak to będzie i kto z nas pierwszy zobaczy przedszkole, kto pierwszy będzie rysował, malował, wycinał? Kolorowe kredki przechwalały się, która z nich jest najpiękniejsza, pisaki chichotały i zaczęły wyśmiewać się ze mnie.
Zrobiło mi się smutno, że takiego szaraka nikt nie będzie brał do rysowania.
Aż wreszcie nadszedł ten dzień. Suwak często otwierał swe drzwi, co rusz wychodziły kredki i inne przybory. Przez uchyloną szparę słychać było gwar, śmiechy, muzykę, tylko ja jeszcze nie widziałem
przedszkolnej Sali. Zacząłem zastanawiać się, dlaczego Zuzia mnie nie wybiera, było mi smutno i z boku przyglądałem się wesołym przyborom.
Kolejnego dnia Zuzia wyciągnęła mnie nareszcie z piórnika, zrobiłem kreseczkę, laseczkę i już chciałem narysować pieska, wtem z piórnika wypadła pachnąca gumka i zniszczyła wszystko to, co narysowałem. Było mi bardzo smutno, poczułem się źle, chciało mi się płakać, przecież wydawało mi się, że umiem rysować. Mijały kolejne dni w przedszkolu, a ja wciąż siedziałem uwięziony w swojej przegródce. Nocą wszystkie przybory zmęczone po całodziennej pracy smacznie spały, a ja kręciłem się z boku na bok i nie mogłem zasnąć. Tylko poczciwy suwak otwierał swe drzwi i mówił do mnie: „Nie martw się, będzie dobrze, przyjdzie czas, że będziesz najważniejszy dla Zuzi, na pewno...”
I tak się stało. Nazajutrz w przedszkolu pani powiedziała do dzieci: „Dzisiaj potrzebne wam będą tylko ołówki, będziemy rysować szlaczki.”
Gdy Zuzia wzięła mnie do ręki, byłem tak roztrzęsiony, że aż się złamałem. Wtedy to suwak szybko się rozsunął i wypchnął temperówkę, która w mig mnie zaostrzyła. I już roztańczyłem się na kartce –
kółeczka, kreseczki, laseczki to moja specjalność. I nie tylko, bo odtąd Zuzia nie mogła się obejść bez mojej pomocy. Rysowaliśmy portrety wszystkich członków rodziny Zuzi, szarugi jesiennego deszczu, a nawet kopalnię. Było wspaniale. Teraz już wiem, że jestem ważny, a nawet niezbędny.
Jestem po prostu szczęściarzem