Logorytmika - scenariusz zajęć

Scenariusz zajęcia logorytmicznego
w grupie dzieci 3-letnich.

Autor: Dąbkowska Magdalena
Miejsce: sala

Cele główne:
• rozwijanie słuchu fonematycznego,
• kształtowanie poczucia rytmu,
• doskonalenie prawidłowego sposobu oddychania,
• usprawnianie funkcji mowy: fonacji, motoryki aparatu artykulacyjnego,
• usprawnianie koordynacji słuchowo-ruchowej,
• rozwijanie słownictwa.
Cele szczegółowe:
• dzieci potrafią:
• rozpoznać i różnicować dźwięki,
• prawidłowo reagować na sygnał muzyczny,
• przy pomocy nauczyciela wykonać ćwiczenia artykulacyjne i oddechowe,
• wykonywać proste instrukcje słowne,
• utrwalać wzorzec słuchowy wytwarzanych głosek.
Forma aktywności: słowna, ruchowa;
Formy organizacyjne: praca z całą grupą;
Pomoce:
• balony, piórka, koc;
• muzyka Klanza do zabawy „Samoloty” i „Idzie wąż”
• instrumenty perkusyjne;
• książki z odgłosami


Przebieg:
• Powitanie zabawą wg Metody Zabawy KLANZA – „Idzie wąż”
Wstęp:
• marsz po kole w metrum dwudzielnym z akompaniamentem instrumentu
(tamburyn),
• bieg na palcach z akompaniamentem (trójkąt),
• marsz po kole w metrum czterodzielnym przy akompaniamencie pianina z zaznaczeniem mocnej części taktu poprzez energiczne obciągnięcie rąk w dół,
• bieg ,,żabek” przy akompaniamencie tamburyna, na sygnał słowny ,,bocian”, żaby wykonują trzy skoki w stronę stawu (duża obręcz lub zakreślone koło).
• zabawa muzyczno – ruchowa „Orkiestra dęta”. Dzieci maszerują w różnych kierunkach po całej sali, na każdy usłyszany dźwięk zatrzymują się i wykonują określone ruchy:
- tamburyno – dzieci podnoszą ręce do góry i klaszczą nad głowami;
- grzechotki – kładą się na plecach i naśladują jazdę na rowerze;
- szeleszczącej gazety – leżą płasko na plecach, bez ruchu, jak kamień.
I Ćwiczenia oddechowe
• ćw. prawidłowego toru oddechowego, zabawa „Kolorowe piórka”
1. Dzieci leżą na plecach i oddychają wciągając powietrze nosem a wydmuchując ustami. Dziecko kładzie piórko na brzuchu, który unosi się przy wdechu i opada przy wydechu. Nauczyciel w trakcie ćwiczeń udziela instrukcji dotyczącej długości wdechu i wydechu.
2. Dzieci siadają, układają piórka na otwartej dłoni. Przysuwają dłoń do ust, krótki wdech nosem – zdmuchnięcie piórka z dłoni przy wydechu ustami.
II Ćwiczenia artykulacyjne.
- Zabawa ,,Drwal”:
- drwal idzie do lasu: hej- ho, hej-ho,
- drwal piłuje drzewo: żżż.................,
- drwal podnosi drwa: uuu................,
- drwal rzuca drwa na przyczepę: łup,
- drwal je drugie śniadanie: mniam, mniam,
- drwal pije: wciąganie głoski ,,f”,
- drwal zasypia i chrapie.
• Zabawa ruchowa „Kogo brakuje”

III Ćwiczenia słuchowo – ruchowe.

Dzieci stoją na okręgu. Prowadząca śpiewa pierwszy wers piosenki, a pozostali odpowiadają mu drugim itd. Podczas śpiewania refrenu wszyscy naśladują grę na danym instrumencie. W kolejnych refrenach dodaje się wszystkie instrumenty z poprzednich refrenów.

„Jestem muzykantem”

- Jestem muzykantem, konszabelantem.
My - muzykanci, konszabelanci.
Ja umiem grać, my umiemy grać:
Na flecie, na flecie!
Firlalalajka, firlalalajka,
firlalalajka, firlalalajka, bęc!
Jestem muzykantem...
...Na bębnie, na bębnie:
Bumtarara, bumtarara...
Firlalalajka..., bęc!
Jestem muzykantem...
...Na trąbce,
na trąbce!
Trutututu, trutututu...
Firlalalajka...
Bumtarara..., bęc!
Jestem muzykantem...
...Na skrzypcach, na skrzypcach!
Cimcirimci, cimcirimci...
Firlalajka...
Bumtarara...
Trutututu..., bęc!

IV Ćwiczenia usprawniające wymowę spółgłosek ć, c, sz, cz, r

Dzieci biegają po sali przy akompaniamencie tamburyna, gdy nauczyciel przestaje grać, dzieci:
- zamieniają się w ptaszki i naśladują ich odgłosy (ćwir, ćwir);
- wołają kotka (kici, kici);
- szorują podłogę (szur, szr);
- zamieniają się w czarodziei (czary - mary);
- spacerują w kaloszach (człapu – człap);
- zamieniają się we wronę (kra, kra).

V Ćwiczenia słuchowe „Co to za odgłos?”.

Dzieci słuchają odgłosów z książki i odgadują je.
- pojazdy;
- statki;
- pociąg, tramwaj;
- samoloty;

• Zabawa ruchowa „Samolot”.

VI Ćwiczenia artykulacyjne.

„W zagrodzie Małgosi” – bajeczka ortofoniczna

Wieczorem w zagrodzie cioci Małgosi
Każde zwierzątko o jedzenie prosi.
Piesek szczeka: HAU, HAU, HAU,
Kotek miauczy: MIAU, MIAU, MIAU,
Kura gdacze; KOD, KO, DA
Kaczka kwacze: KWA, KWA, KWA.
Gąska gęga: GĘ, GĘ, GĘ
Ona też chce najeść się.
Owca beczy: BE, BE, BE,
Koza muczy: ME, ME, ME,
Indor gulaga: GU, GU, GU
Krowa ryczy: MU, MU, MU,
Konik parska: PRR, PRR, PRR
A pies warczy: WRR, WRR, WRR.
I tak gra orkiestra ta, aż Małgosia jeść im da.
• Zabawa ruchowa „Ustaw się, tam gdzie chcę!”

Dzieci biegają w rytmie tamburyna. Gdy nauczyciel przestaje grać, dzieci ustawiają się wg jego wskazówek: - za mną z tyłu, przed mną z przodu, po mojej prawej stronie, po mojej lewej stronie.

• Zabawa rekreacyjna „O języczku, który chciał skakać jak piłka”

Języczek siedział schowany za ząbkami i nigdy nie mógł oglądać zabaw dzieci. Pewnego razu udało mu się wysunąć między ząbki i zobaczył piłkę, która wesoło skakała po podwórku, odbijając się od ziemi. Pozazdrościł piłce, że może tak wysoko skakać, a ponieważ nie mógł wyjść na dwór (kto widział, żeby języczek chodził po dworze?), zaczął odbijać się od dziąseł, bo w jamie ustnej, gdzie było jego mieszkanie, jest mało miejsca. Był tak wesoły, że może skakać jak piłka, że zaśpiewał: lalala. Następnie nauczycielka pyta dzieci, czy chciałyby, aby ich języczki też tak skakały jak piłka i wesoło śpiewały. Wówczas wykonują wyżej wymienione ćwiczenie przy szeroko otwartych buziach, by widać było wesołe języczki; uderzają czubkami języków o górne dziąsła wymawiając: lalala.

Zakończenie.

Nauczyciel dziękuje dzieciom za wspólną zabawę.