Jak zainteresować uczniów swoim przedmiotem i tym samym zachęcić ich do systematycznej nauki to problem, z którym spotyka się wielu nauczycieli w swojej codziennej pracy. Trudno nie dostrzec faktu, że spora część współczesnej młodzieży nie widzi potrzeby zdobywania wiedzy, czy pogłębiania swoich umiejętności.
Jestem nauczycielem języka angielskiego pracującym z młodzieżą w jednym z techników w średniej wielkości mieście i z tym problemem również spotykam się na co dzień. Z przykrością zauważam, że z roku na rok uczniowie wykazują coraz mniejsze zainteresowanie edukacją, do czego dochodzi jeszcze systematycznie pogarszająca się frekwencja na zajęciach lekcyjnych. Taki stan rzeczy sprawił, że tak jak wielu innych nauczycieli, ja również zaczęłam szukać jakiegoś rozwiązania dla tej trudnej kwestii. Dlatego pomyślałam o projekcie.
Metoda projektu jest powszechnie uważana wśród nauczycieli za jedną z ciekawszych form aktywizujących pomagających przyciągnąć uwagę uczniów i jednocześnie zachęcić ich do dodatkowej pracy. Ponadto, oczekiwanie na pewien praktyczny efekt końcowy umożliwia uczniom zrozumienie sensu wysiłku, który będą musieli włożyć w wykonanie zadania.
Z uwagi na fakt, że zachęcenie przeciętnego ucznia szkoły średniej do wykonania jakiegokolwiek projektu jest dużo trudniejsze, niż przykładowo ucznia szkoły podstawowej, postanowiłam zaproponować moim uczniom eTwinning, który jest uznanym europejskim programem mającym na celu wspieranie edukacji i inicjatyw młodzieżowych oraz promującym współpracę między szkołami w Europie.
Moją przygodę z eTwinningiem rozpoczęłam od stworzenia swojego profilu na portalu i znalezienia odpowiedniego partnera do realizacji wspólnego projektu. Poszukując właściwego partnera do projektu eTwinningowego warto wziąć pod uwagę takie czynniki jak: wiek, poziom zaawansowania językowego oraz zainteresowania swoich uczniów. Trudno bowiem jest realizować wspólne przedsięwzięcie w sytuacji, kiedy różnica wieku uczniów jest znacząca lub ich umiejętności językowe znacznie się różnią.
Efektem moich poszukiwań było nawiązanie współpracy z nauczycielką języka angielskiego w jednej ze szkół technicznych w Goteborgu, Szwecja, pracująca z młodzieżą w podobnym wieku, co moi uczniowie. W trakcie ustalania szczegółów związanych z realizacją projektu, okazało się, że uczniowie z grupy partnerskiej to głównie imigranci pochodzenia arabskiego z Turcji i Iraku. Doszedł tu więc dodatkowo element ciekawości i chęci bliższego poznania innej kultury, tradycji i zwyczajów.
Ostatecznie został zarejestrowany wspólny projekt mający na celu wymianę informacji na temat kultury, tradycji, życia codziennego i zainteresowań pomiędzy uczniami obydwu szkół przy pomocy wszelkiej dostępnej technologii informacyjnej i narzędzi takich jak: prezentacje PowerPoint, zdjęcia, filmy video, nagrania oraz poczta elektroniczna. Pomysł realizacji projektu eTwinningowego spotkał się ze sporym zainteresowaniem i pozytywnym odzewem wśród moich uczniów - 15 osób zgłosiło chęć wzięcia aktywnego udziału w przedsięwzięciu.
Rezultaty ich pracy i zaangażowanie w znacznym stopniu przerosły moje oczekiwania. Jednym z lepszych efektów pracy moich uczniów jest fantastyczna prezentacja PowerPoint o tematyce świątecznej, która przedstawia tradycję Świąt Bożego Narodzenia w naszej szkole, rodzinach i kraju. Innym przykładem może być seria filmików video nagranych telefonami komórkowymi, na których uczniowie prezentują swoje ulubione miejsca w rodzinnym mieście. Podobnych przykładów jest oczywiście więcej. Ponadto, uczniowie prowadzą regularną korespondencję i wymianę informacji pomiędzy sobą za pomocą poczty elektronicznej.
Pragnę tu podkreślić, że wszystkie wyżej wspomniane zadania uczniowie wykonywali w języku angielskim, gdyż innej możliwości nie było z uwagi na wybór partnera do wspólnego projektu. W rezultacie, zachodziła tu niejako naturalna potrzeba powtórzenia słownictwa i zwrotów z danej dziedziny lub poszukania nowych, niezbędnych do realizacji zadania.
Uważam, że czas poświęcony na projekt eTwinning nie był dla moich uczniów czasem straconym, udział w projekcie przyniósł im wiele korzyści. Wśród tych najważniejszych powinnam wymienić wykorzystanie języka obcego do bezpośredniej komunikacji, wzrost motywacji do bardziej intensywnej nauki czy możliwość wykorzystania narzędzi komputerowych, przy jednoczesnej realizacji podstawy programowej. Ponadto, uczniowie mieli szansę lepszego poznania metody projektu, jako ciągu działań, które należy zaplanować, skoordynować i zrealizować.
Do zamknięcia naszego projektu pozostało jeszcze kilka tygodni, które mam nadzieję będą równie owocne, jak dotychczas. Na zakończenie, pragnę zachęcić nauczycieli do angażowania swoich uczniów w podobne wyzwania, gdyż może się to okazać doskonałym sposobem, aby zachęcić ich do bardziej wytężonej nauki i zainteresować swoim przedmiotem.