Metody aktywizujące w pracy z dziećmi z deficytami rozwojowymi

Metody aktywizujące pracę uczniów uznawane są przez współczesnych dydaktyków za naczelną zasadę nauczania - uczenia się. Aktywność i twórczosć stanowi naturalną wrodzoną potrzebę człowieka. W swojej pracy dydaktycznej z najmłodszymi dziećmi staram się tak konstruować zajęcia aby wykorzystać naturalny potencjał i ciekawosć świata dziecka. Efektywność uczenia się wyraźnie się zwiększa, gdy zaangażowane są umysł i emocje.
W pracy z dzieckiem o specjalnych potrzebach edukacyjnych ważne jest zaangażowanie dziecka, zainteresowanie go zagadnieniem w taki sposób aby chciało samo poznać otaczający je świat, czerpało zadowolenie z własnej pracy.

Zastosowanie metod aktywizujących w pracy z dz. upośledzonym umysłowo.
Metody pracy musimy dostosowac do indywidualnych możliwości każdego dziecka. W pracy rewalidacyjnej należy uwzględnić:
- umiejętność i długość kontrolowania uwagi
- możliwości percepcyjne
-bodzce, na które reaguje dziecko
-zdolnosci manualne
-ogólną sprawnośc fizyczną
-fragmentaryczne deficyty
-intelektualne możliwości
Stosowanie ogólnych metod aktywizujących ma szanse zastosowania wtedy gdy dostosujemy je do pracy z dz. upośledzonym umysłowo. W celu uzyskania jak najlepszego efektu rewalidacyjnego łączymy metody i techniki. W pracy z dz. w młodszym wieku najważniejszym elementem poznawania świata jest zabawa. Stosowanie w codziennej pracy metod zabawowych sprzyja uczeniu się. W praktyce nauczyciel powinien stwarzać sytuacje, ukierunkowywać uczniów, pobudzać ich do aktywności.By zajęcia były efektywne muszą być umiejętnie zaprojektowane, przemyślane i w sposób atrakcyjny przeprowadzone.
Dziecko będzie aktywne gdy:
- cel jest dla niego bliski i wyraźny
-uwzględnione są jego potrzeby i zainteresowania
-ma poczucie bezpieczenstwa ( w tym prawo do błędu)
-działaniom towarzyszą odczucia i emocje
-bierze udział w planowaniu i podejmowaniu decyzji
-odczuwa satysfajcję z własnej pracy
ma poczucie własnej wartości ( ja to potrafię).
Z szerokiego asortymentu technik aktywizujących w swojej pracy pedagogicznej najczęściej stosuję te, które w toku pracy cieszą się największym zainteresowaniem dzieci. Są to min.:
1)Metoda doświadczalna:kształtuje umiejętność obserwacji i wyciągania wniosków oraz posługiwania się pomocami dydaktycznymi.Dla dz. upośledzonych umysłowo b. ważne jest dotknięcie czegos, co obserwują. Pozwala im to przełamsć bariery psychiczne przed poznawaniem rzeczy nowych i nieznanych.
2)Mowa ciała:pozwala na wyrażanie przezyć i stanów za pomocą mimiki. Dz. kształtują umiejętność posługiwania się mową niewerbalną,ułatwiamy odkodowywanie komunikatów innych ludzi,wdrażamy do poprawnego łaczenia słowa z gestem.
3)Metoda Ruchu Rozwijającego W Sherborne:kształtują umiejętność poznawania własnego ciała, budzenie zaufania do kontaktów z innymi ludzmi, uczy wspóldziałania w grupie. Składa sie z zestawów ćwiczeń poprzez które tworzymy możliwosc realizowania potrzeb psychicznych. Ważne jest tutaj iż zastosowanie ćwiczeń nie wymaga umiejętności posługiwania się mową ponieważ większą wagę ma tu dotyk.
4)Aktywizowanie plastyczne: to metoda bardzo lubiana przez dzieci, stwarza warunki do ekspresji osobowości, sprzyja rozładowaniu napięć, odblokowuje , pozwala czerpać satysfakcję z własnej działalności.
5)Aktywizowanie muzyczne- choreoterapia: terapia przez muzykę stwarza możliwość porozumiewania się metodą niewerbalną, minimalizuje napięcie mięśniowe, może być wykorzystywana w różnorodny sposób z urzyciem różnych środków. Elementy muzykoterapii wykorzystać można w wieloraki sposób:ćwiczenia rytmizujące, aktywizujące i relaksujące.