Analiza i interpretacja "Do Leukonoe" Horacego

Analiza i interpretacja „ Do Leukonoe” Horacego

Do Leukonoe

Nie dociekaj nie nasza to rzecz Leukonoe
kiedy umrzeć mam ja kiedy ty nie odsłaniaj
babilońskich arkanów Co ma być niech będzie
Czy wiele zim przed nami czy właśnie ostatnia
pędzi morze Tyrreńskie na oporne skały
rozważnie klaruj wino nadzieję odmieniaj
na godziny – czas biegnie zazdrosny o słowa –
i weseląc się dziś nie dowierzaj przyszłości

Wiersz Horacego jest poetycka sumą filozofii stoickiej sugerującą dystans, obojętność i zgodę jako najsłuszniejszą postawę wobec życia. Stoiccy poszukiwacze szczęścia zdawali sobie sprawę że los przynosi zbyt wiele niespodzianek, a życie przebiega zbyt krętymi ścieżkami by angażować swój rozum i uczucia w próby dociekania dlaczego jest tak a nie inaczej. Rozum ludzki często bowiem w tych sytuacjach zawodzi a psychika jest zbyt wątła by to znosić. Antidotum na ból istnienia pozostaje wiec dystans, przyzwolenie i pełna zgoda na to co przynosi los. Kierujący się tym myśleniem podmiot liryczny zachęca więc tytułową Laukone by nie troszczyła się o dzień jutrzejszy nie próbowała zrozumieć tego co ukryte przed ludzkim poznaniem i wpłynąć na to na co nie ma wpływu. A nawet najbliższe plany kreśliła raczej na godziny niż na lata. Krótko mówiąc by weseliła się dziś nie dowierzając przyszłości.