Niepełnosprawność

NIEPEŁNOSPRAWNI...


W TŁUMIE IDĄ WŚRÓD UŚMIECHÓW FALI

DOTYKAJĄ NIEBA,

PRZEMIERZAJĄ OCEANY

DAJĄC NAM MIŁOŚĆ.

TAŃCZĄ NA ŁĄCE

ŁAPIĄC ŚWIERSZCZE

SZUKAJĄC SERC NAPEŁNIONYCH DOBROCIĄ,

...A GDYBY LOS PRZEZNACZEŃ

POSZEDŁ PO INNYCH TORACH....
HANNA MURAL

Odpowiedź na pytanie, kim jest człowiek niepełnosprawny nie należy do prostych. Pojęcie niepełnosprawności, które wyraża ideę, że istnieją ludzie, którzy nie są całkiem sprawni-co jest prawdą-zakłada równocześnie istnienie tych w pełni sprawnych, a to już prawdą nie jest. Ludzie bowiem różnią się stopniem i zakresem sprawności.Trudność, która się tu pojawia wynika z tego, iż z jednej strony używając pojęcia niepełnosprawność kierujemy się intencją odróżnienia pewnej określonej grupy osób od pełnosprawnej reszty.
Wizerunek osoby niepełnosprawnej konstruowany jest w opozycji do pojęcia normalności. Ich obraz jest ustalony i zwykle kojarzy się z defektami, ograniczeniami, a w konsekwencji z niesamodzielnością i koniecznością udzielania im pomocy.Pojęcie niepełnosprawność jest dość młode. Pojawiło się w drugiej połowie XX wieku. W ustawie o pomocy społecznej z 1990 roku niepełnosprawność oznacza „stan fizyczny, psychiczny lub umysłowy powodujący trwałe lub okresowe utrudnienie, ograniczenie bądź uniemożliwienie samodzielnej egzystencji”.
Zjawisko niepełnosprawności człowieka ma wymiar ponadczasowy, jest jednym z atrybutów losu człowieka. Bywa ono stanem wrodzonym lub nabytym w okresie rozwojowym. Może pojawić się w każdym etapie życia człowieka. Według definicji opracowanej przez Światową Organizację Zdrowia(1980) i opublikowanej w Międzynarodowej Klasyfikacji Uszkodzeń, Niepełnosprawności i Upośledzeń przez „niepełnosprawność rozumie się wszelkie ograniczenie lub wynikający z uszkodzenia brak zdolności wykonywania czynności w sposób lub zakresie uważanym za normalny dla człowieka”.
W ustawie z dnia 26 sierpnia 1997r, czytamy, iż „niepełnosprawną jest osoba ,której stan fizyczny lub / i psychiczny trwale lub okresowo utrudnia, ogranicza albo uniemożliwia wypełnianie zadań życiowych i ról społecznych zgodnie z normami prawnymi i społecznymi”.
Pojęcie „niepełnosprawność ”obejmuje różne funkcjonalne ograniczenia człowieka w społeczeństwie, wynikające z uszkodzenia zdolności wykonywania jakiejś czynności w sposób uważany za normalny, typowy dla życia ludzkiego.W krajach Unii Europejskiej pojęcie niepełnosprawności jest szeroko stosowane, ale niezbyt precyzyjnie definiowane. W UE stosuje się ogólną definicję, według której osoba niepełnosprawna „to osoba, która z powodu urazu, choroby lub wady wrodzonej ma poważne trudności albo nie jest w stanie wykonywać czynności, jakie osoba w tym samym wieku jest zdolna wykonywać”.
Odpowiedź na pytanie, kim jest człowiek niepełnosprawny nie należy do prostych. Pojęcie niepełnosprawności, które wyraża ideę, że istnieją ludzie, którzy nie są całkiem sprawni-co jest prawdą-zakłada równocześnie istnienie tych w pełni sprawnych, a to już prawdą nie jest. Ludzie bowiem różnią się stopniem i zakresem sprawności.Trudność, która się tu pojawia wynika z tego, iż z jednej strony używając pojęcia niepełnosprawność kierujemy się intencją odróżnienia pewnej określonej grupy osób od pełnosprawnej reszty.
Wizerunek osoby niepełnosprawnej konstruowany jest w opozycji do pojęcia normalności. Ich obraz jest ustalony i zwykle kojarzy się z defektami, ograniczeniami, a w konsekwencji z niesamodzielnością i koniecznością udzielania im pomocy.
literatura:
„Dziecko niepełnosprawne w rodzinie’’, pod red, I. Obuchowskiej, Warszawa 1991,
„Dziecko we współczesnej kulturze medialnej’’, pod red. B. Łaciak, Warszawa 2003,
„Dylematy pedagogiki specjalnej’’ pod red. A. Rakowskiej , Kraków 2000
T. Pilch, „Encyklopedia Pedagogiczna XXI wieku”, Tom III, Warszawa 2004,
Ustawa z dnia 26 sierpnia 1997 r. O rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osoby niepełnosprawnej Dz. U. , nr 123,
„Pedagogika Specjalna” pod red. W. Dykcika, Poznań 2007,

Opracowała: mgr Hanna Mural