Świat widziany oczami dziecka

Świat widziany oczami małego dziecka różni się od postrzegania świata przez osoby dorosłe. Nauczyciel aby zrozumieć małe dziecko powinien starać się postrzegać świat jego oczami.
Rozwój w wieku przedszkolnym nie przebiega jednakowo, dlatego też pedagog winny jest uwzględniać potrzeby przedszkolaka stwarzając mu warunki do wszechstronnego rozwoju.
Ciekawość i radość z odkrywania nowych rzeczy jest dla dziecka głównym motorem działania. Dlatego tak ważne jest wczesne ujawnienie się jego potrzeb i zainteresowań. Zadaniem nauczyciela jest dostarczenie dziecku wielu różnych bodźców, tak aby rozwój mógł przebiegać w sposób harmonijny. Zakres oraz rodzaj zajęć musi być jednak dostosowany do percepcji malucha. W okresie przedszkolnym proces ten odbywa się na poziomie sensoryczno – motorycznym, to znaczy że ma charakter automatyczny i dokonywany jest przez narządy zmysłowe: wzrok, słuch i dotyk.
Potrzeba kontaktu małego dziecka ze sztuką jest ogromna. W wieku przedszkolnym kształtują się wszelkiego rodzaju zainteresowania, rozwijają się zdolności muzyczne i plastyczne. Obrazy są jedną z najbardziej naturalnych form komunikacji, to przez obrazy maluch postrzega otoczenie, to przez nie uczy się wyrażać własne myśli. Na ich podstawie w późniejszym okresie będzie mógł formułować komunikaty w mowie i piśmie.
U małych dzieci twórczość artystyczna ściśle wiąże się z własnym i konkretnym doświadczeniem będącym źródłem postawy badawczej. Rozwój potencjału twórczego dziecka zależy od inwencji twórczej nauczyciela. Kontakt ze sztuką stwarza warunki do poszukiwania i zdobywania nowych wartości, jest drogą do coraz lepszego rozumienia i przeżywania życia. Powinien dawać radość i zadowolenie z własnych działań.
Wychowanie i kształtowanie twórcze stwarza dziecku warunki do uczenia się, bez strachu pomaga wyjść poza schemat w myśleniu i działaniu. Sprzyja rozwijaniu zdolności dzieci, kształci myślenie twórcze, pomaga w odkrywaniu własnych możliwości, budzi ciekawość poznawczą oraz ułatwia realizację własnych pomysłów. Dzieci aktywne twórczo są bardziej śmiałe mają wyższe poczucie wartości, a także są bardziej otwarte na świat oraz dostrzegają potrzeby swoich rówieśników.
Twórczość plastyczna jest dla dziecka specyficzną formą poznawania świata. Jest ekspresją i transformacją doświadczanej rzeczywistości oraz formą wyrażania swojej osobowości. Rozwój aktywności twórczej dziecka jest terenem zdobywania nowych wiadomości, doświadczania nowych przeżyć i wrażeń, służy wyzwalaniu twórczej postawy i to nie tylko w zakresie plastyki, ale we wszystkich formach działalności dziecka. Dzieci wykazują się dużą fantazją i wyobraźnią, chętnie sięgają po kartkę i kredkę wyrażając w ten sposób stany emocjonalne towarzyszące im w danym momencie. Dla dziecka 3 – letniego jedna kreska, czy też skłębione linie, mają olbrzymie znaczenie i głęboką symbolikę. Ta „jedna kreska” widziana jego oczami odzwierciedla przedmioty, z którymi dziecko styka się na co dzień. Z czasem rysunki stają się bardziej kolorowe i bogatsze w szczegóły, ale ciągle wymagają dopowiedzenia przez dziecko – co ten rysunek tak naprawdę przedstawia.
Wynika to z różnic w sposobie postrzegania otoczenia w stosunku do osoby dorosłej, forma komunikacji małego człowieka jest znacznie uboższa a przez to trudniejsza do zrozumienia. Dlatego tak ważne jest aby pedagog posiadł umiejętność posługiwania się tym językiem, pomoże mu to lepiej zrozumieć intencje i sposób myślenia dziecka. Dzięki zajęciom plastycznym budowana jest nić porozumienia, która pozwala nauczycielowi dotrzeć do dziecka oraz odpowiednio podejść do problemów z jakimi boryka się jego wychowanek.
Dla malucha ekspresja twórcza jest sposobem komunikowania się z innymi ludźmi, jest także dobrą zabawą. Dzieci rysują ponieważ sprawia im to przyjemność. Gdy dłuży się czas oczekiwania w przedszkolu na rodziców wtedy chętnie sięgają po kartkę i kredki by narysować coś w prezencie dla swoich bliskich. Spontanicznie powstałe obrazy są odzwierciedleniem wnętrza dziecka, jego lęków, trosk i problemów. Dziecko tworząc angażuje się całym sobą, ćwiczy tym samym koncentrację oraz staje się spokojniejsze.
Potencjał jaki drzemie w małym człowieku jest olbrzymi i aby go w pełni rozbudzić potrzebne jest stałe poczucie satysfakcji z udziału w zajęciach. Nie szczędźmy więc pochwał i uśmiechów a dziecko samo odnajdzie radość w pokonywaniu własnych barier i osiąganiu nowych umiejętności. Adriana Zacharska