Przesłanie Pana Cogito - na podstawie " Pan Cogito czyta gazetę"

Zaprawdę znam twe wyzwanie panie Cogito, gdy słyszę płacz matki mojej
Iść dumnie panie Cogito zawiera się w naszym ja i być
Matczyny ból gdy wraca z pracy i skarga, że nie jest już dobrze na świecie jej
Także i mój świat panie Cogito, odbiera mi ona swoją rozpaczą gdy zło, mobbing sobą wyznaje,
Gdy śpi, pracuje, samotnie płacze...

Bo los niepewny, choć duch mój młody ją wspiera
By ona serce ciepłe miała, ja muszę mieć swoje z kamienia
Panie Cogito, co myśleć mi każesz, nie czyń mnie tylko odwagą Mamy, którą być muszę!
Jest we mnie człowiek, jest młodość duszy, która też czuje....nie tylko rozumie.