Kto zostawia ślady na śniegu? Scenariusz zajęć

Scenariusz zajęć
w grupie 3-latków

temat kompleksowy: Zimowe wzory i ślady
temat dnia: Kto zostawia ślady na śniegu?

osoba prowadząca: Irena Janiak
data: 02.02.2015r.
miejsce: Przedszkole Samorządowe w Starym Mieście – oddział w Liścu Wielkim
grupa: 3-latki „Krasnoludki”

cel główny: Rozwijanie koordynacji wzrokowo-ruchowej
cele szczegółowe:
- dziecko przyporządkowuje ślady na śniegu do przedmiotów/osób które te ślady pozostawiły
- dziecko zgodnie bawi się w parze;
- dziecko robi stempelki z ziemniaków
formy organizacyjne: indywidualna, zbiorowa
metody:
• czynne – metoda kierowania aktywnością; metoda zadań stawianych dziecku;
• oglądowe – osobisty przykład nauczyciela; ilustrowanie opowiadania postaciami;
• słowne – rozmowa, objaśnienia i instrukcje nauczyciela
środki dydaktyczne: śnieżynka wykonana z papieru, tekst opowiadania „Kto zostawił te ślady?” (według pomysłu nauczyciela); rysunki przedstawiające ślady na śniegu: zaprzęgu konnego z saniami, butów, nart, ptaka; kolorowe ilustracje: zaprzęg konny z saniami, dziecko w butach zimowych, narciarz, wróbelek; nagranie muzyczne „Koniki”, stempelki z ziemniaków przedstawiające nogę ptaka, biała farba na talerzykach, niebieskie kartki.


Przebieg zajęcia:

1. Zabawa „Śnieżny krąg”.

2. Wysłuchanie krótkiego opowiadania „Kto zostawił te ślady?” (według pomysłu nauczyciela), ilustrowanego postaciami.

3. Rozmowa na temat treści opowiadania.

4. Ćwiczenia klasyfikacyjne „Tropiciele śladów” – odgadywanie kto zostawił ślady na śniegu i umieszczanie obok śladów odpowiedniego obrazka.
• zabawa ruchowa „Konne zaprzęgi” (po rozpoznaniu śladów zaprzęgu konnego z saniami).
• zabawa ruchowo- naśladowcza „Jedziemy na nartach” (po rozpoznaniu śladów nart).

5. Praca plastyczna „Zimowe ślady wróbelka” – odbijanie stempelków z ziemniaków maczanych w białej farbie (po rozpoznaniu ostatnich śladów – ptaka).

6. Podziękowanie dzieciom za zajęcia, pochwała i zaproszenie do zabaw ruchowych z chustą animacyjną.


załącznik
„Kto zostawił te ślady?”


Mały Jasio wybrał się z tatą na zimowy spacer do lasu.
- Tato, tato! Zobacz ktoś już nas uprzedził i wyszedł na spacer przed nami!
Tata zdziwiony rozejrzał się wokoło. Nikogo nie było.
- A dlaczego tak sądzisz synku, przecież tutaj nikogo nie ma.
Jaś się uśmiechnął i wytłumaczył tacie:
- No tato! Nie widzisz tych śladów na śniegu? Szedł mały ktoś i duży ktoś, bo na śniegu są ślady małych i dużych butów.
Tata dumny z synka, że jest taki spostrzegawczy, pokiwał głową i powiedział:
- No faktycznie, ktoś już tędy szedł.
Jaś wpadł na świetny pomysł, żeby w drodze do lasu szukać innych śladów na śniegu i bawić się z tatą w zgadywanki – kto mógł zostawić na śniegu taki ślad. Tata się zgodził i zaczęli się uważnie przyglądać białemu puchowi na ziemi. Tuż pod lasem Jaś zauważył ślady butów i mnóstwo kresek na śniegu.
- Tato, ale tego to ja nie zgadnę... Co to za kreski i kto tak mocno porysował śnieg?
Tata pokazał w stronę górki, gdzie bawiło się kilkoro dzieci, chłopcy ciągnęli na sankach dziewczynki. Jaś pokiwał głową
– No tak, to były sanki!
Gdy weszli do lasu, Jaś umilkł, gdyż zauważył na śniegu ślady małych raciczek. Cichutko szepnął do taty:
- Tatusiu! Ja wiem, co to za ślady, dziadziuś mnie uczył. Tutaj spacerowały sarenki!
Jaś z tatą w milczeniu szli w głąb lasu, gdzie z oddali dostrzegli kilka sarenek pasących się przy paśniku. Chwilkę popatrzyli i ruszyli w drogę powrotną.
- Tato – powiedział Jaś – byliśmy dziś prawdziwymi detektywami, nie? Wytropiliśmy, kto zostawił te ślady na śniegu...