Program z fizyki do projektu Moja Przyszłość

PROGRAM ZAJĘĆ PROJEKTU SYSTEMOWEGO

Wyrównanie szans edukacyjnych uczniów poprzez dodatkowe zajęcia rozwijające kompetencje kluczowe – „Moja przyszłość”

Zajęcia z przedmiotów matematyczno – przyrodniczych

FIZYKA

Projekt jest realizowany w latach 2014-2015 na terenie województwa mazowieckiego przez Samorząd Województwa Mazowieckiego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki:

Priorytet IX.Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach.

Działanie 9.1 Wyrównywanie szans edukacyjnych i zapewnienie wysokiej jakości usług edukacyjnych świadczonych
w systemie oświaty.

Poddziałanie 9.1.2 Wyrównywanie szans edukacyjnych uczniów z grup o utrudnionym dostępie do edukacji oraz zmniejszanie różnic w jakości usług edukacyjnych.
Cele kształcenia – wymagania ogólne

I. Wykorzystywanie wielkości fizycznych do opisu poznanych zjawisk lub rozwiązywania prostych zadań obliczeniowych.
II. Przeprowadzenie doświadczeń i wyciąganie wniosków z otrzymanych wyników.
III. Wskazywanie w otaczającej rzeczywistości przykładów zjawisk opisywanych za pomocą poznanych praw i zależności fizycznych.
IV. Posługiwanie się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularno – naukowych).

Charakterystyka programu

Program ten napisano z myślą o uczniach, dla których przedmioty bloku matematyczno - przyrodniczego są trudne i wiążą się z ogromnym wysiłkiem i strachem. Uczniowie boją się fizyki więc jej nie lubią i nie uczą się jej. Im mniej się uczą tym większe są ich zaległości i większy strach przed każdą lekcją, aż w końcu mają problemy z uzyskaniem promocji do następnej klasy. Brak wiary we własne siły jest najgorszym wrogiem ucznia. Można zmienić ten stan, jeśli w odpowiednim czasie dziecko otrzyma pomoc. Jedną z form pomocy, jaką uczniom może zapewnić szkoła w ramach projektu, są zajęcia wyrównawcze. Program ten ma na celu wyrównanie ich szans na pomyślny start w ważny etap kształcenia jakim jest gimnazjum. Proponowane treści z fizyki są przydatne w życiu codziennym i niezbędne do dalszego kształcenia.
Żyjąc w XXI wieku jesteśmy świadkami wielu często radykalnych zmian zachodzących niemal w każdej dziedzinie życia. Dla nas, nauczycieli, szczególne istotne są przeobrażenia dokonujące się we wszystkich sferach związanych z nauczaniem i wychowaniem. Coraz większe zainteresowanie budzą zagadnienia dotyczące twórczości i możliwości intelektualnych człowieka. W związku z tym przed współczesną szkołą stoją nowe, bardziej skomplikowane zadania. Zmieniają się treści i cele kształcenia, a dotychczasowe metody pracy z dziećmi nie zawsze dają zadowalające efekty. Już nie wystarcza wyposażyć ucznia w odpowiedni zasób wiedzy z różnych dziedzin życia, nie wystarcza bezmyślne przepisywanie ćwiczeń, czytanie tekstów oderwanych od otaczającej rzeczywistości czy zapamiętywanie zawiłych reguł i skomplikowanych twierdzeń. Nie rozwija to twórczej inwencji dziecka, wprost przeciwnie, ogranicza ją. Na współczesnej szkole spoczywa więc obowiązek podejmowania wciąż nowych przedsięwzięć, mogących sprostać nie tylko aktualnym społecznym oczekiwaniom, ale i zainteresowaniom dziecka. Sprostać temu zapewne może udział naszej szkoły w projekcie „Moja przyszłość”. Wprowadzenie niekonwencjonalnych form i metod pracy w ramach projektu, pozwoli dzieciom na pewną swobodę działania, dokonywanie wyborów. Szkoła stworzy uczniom klimat bezpieczeństwa i poczucia godności, co umożliwi wszechstronny i optymalny rozwój wszystkich funkcji poznawczych, w tym głównie zdolności twórczego myślenia.
Nauczanie i uczenie się fizyki (blok matematyczno – przyrodniczy) w ramach projektu „Moja przyszłość” będzie odbywało się w oparciu o dochodzenie i rozumowanie naukowe, a więc:
˗ budzenie naturalnej ciekawości ucznia,
˗ zadawanie pytań,
˗ rozwiązywanie problemów w grupie,
˗ krytyczne myślenie,
˗ pokazywanie istoty nauki i wizerunku naukowców,
˗ prowadzenie doświadczeń,
˗ pokazywanie powiązań nauki z życiem codziennym,
˗ integrację różnych dziedzin nauki,
˗ angażowanie uczniów we wszystkie etapy nauczania.
Przemiany dokonujące się w polskiej oświacie stawiają nauczycieli wobec konieczności weryfikacji dotychczasowych sposobów nauczania i poszukiwania nowych niekonwencjonalnych metod. Nie sposób wyobrazić sobie dzisiaj lekcji przyrodniczych bez wykorzystania metod innowacyjnych. Dzieci i młodzież przyswajają sobie łatwiej materiał, jeśli są zainteresowane danym przedmiotem i rozumieją wynikające z tego korzyści. Stąd też w ramach projektu „Moja przyszłość” będę kłaść ogromny nacisk na to, by jak najczęściej korzystać z metod innowacyjnych.

Grupa docelowa
Spośród uczniów naszej szkoły wyłoniliśmy - na podstawie wyników sprawdzianu rocznych - grupę szesnastu osób, dla których proponowane działania przyczynią się do zmniejszania oraz eliminowania braków edukacyjnych, a także pomogą w podnoszeniu poczucia własnej wartości.
W grupie tej znajdą się uczniowie pochodzący z rodzin ubogich, niewydolnych wychowawczo, w których dzieci nie osiągają sukcesów edukacyjnych z powodu niskiej normy intelektualnej oraz zaniedbań środowiskowych, a także problemów finansowych. Dzięki udziałowi w projekcie, młodzież ta, będzie miała dostęp do pomocy dydaktycznych, które umożliwiają szybsze i łatwiejsze przyswajanie zdobywanych wiadomości i umiejętności (podręczniki, programy komputerowe, czasopisma naukowe).
Projekt „Moja Przyszłość” w naszym gimnazjum będzie skierowany do uczniów klas drugich, którzy osiągają niskie wyniki w nauce. Ostatnim elementem zamykającym rekrutację było wypełnienie deklaracji uczestnictwa w projekcie i podpisanie jej przez rodzica lub prawnego opiekuna oraz pisemne wyrażenie zgody na udział dziecka w proponowanej formie wsparcia. Rekrutacja oparta była na zasadzie równych szans, bez względu na płeć.
W przypadku dużej liczby chętnych liczyła się kolejność dostarczanych deklaracji, podpisanych przez rodziców.
Obserwacja wytypowanej młodzieży prowadzona w szkole, ukazała małe obycie kulturalne i społeczne tej grupy uczniów. Dlatego analizując cele projektu, jesteśmy przekonani, iż jest to projekt przeznaczony właśnie dla młodzieży z naszego gimnazjum. Udział w nim będzie dla naszych uczniów prawdziwą szansą zwiększenia możliwości edukacyjnych oraz życiowych.

Cele główne:

- Wyposażenie ucznia w wiedzę i wykształcenie umiejętności umożliwiających mu kontynuowanie nauki w klasach programowo wyższych oraz poprawa wyników uzyskiwanych na egzaminie gimnazjalnym
- Stwarzanie uczniom wszechstronnych warunków indywidualnego rozwoju twórczego myślenia, zainteresowań i uzdolnień;
- Wyrównywanie braków edukacyjnych ze szkoły podstawowej i gimnazjum;
-Kształcenie umiejętności logicznego myślenia;
-Rozwijanie wyobraźni przestrzennej uczniów;
-Motywowanie do samodzielnego wykonywania zadań;
-Wdrażanie do systematycznej i wytrwałej pracy;
-Rozwijanie wrażliwości i szacunku do przyrody, zjawisk przyrodniczych;
-Nabycie umiejętności skutecznego uczenia się;
-Zwiększenie motywacji do nauki;
- Podniesienie poziomu umiejętności kluczowych: komunikacyjnych, pracy w zespole oraz pracy indywidualnej, korzystania z technologii informatycznych;
- Nabycie umiejętności skutecznej autoprezentacji, radzenia sobie ze stresem;
-Podniesienie poziomu samooceny;
-Zmniejszenie zagrożenia porażką na egzaminie gimnazjalnym;
-Rozbudzenie zainteresowania fizyką;
-Nabycie umiejętności dokonywania właściwych wyborów, w szczególności kierunku dalszego kształcenia;
-Wyrabianie poczucia odpowiedzialności za wyniki w nauce, nie poddawanie się niepowodzeniom i radzenie sobie z trudnościami.

Cele szczegółowe:

-Zdobywanie przez ucznia wiedzy o otaczającej go przyrodzie oraz konieczności zapobiegania i likwidacji zagrożeń;
-Poznawanie metod badawczych stanu środowiska przyrodniczego;
-Ukazywanie powiązań wiedzy zdobytej na lekcjach z sytuacjami zachodzącymi w życiu codziennym oraz innymi dziedzinami wiedzy;
-Rozwijanie umiejętności badawczych: dokonywanie obserwacji, przeprowadzanie eksperymentów;
-Wyrabianie umiejętności posługiwania się prostymi przyrządami pomiarowymi;
-Utwierdzenie w przekonaniu, że w realnym świecie nie ma „dokładnego” wyniku, gdyż każdy pomiar obarczony jest niepewnością;
-Kształcenie umiejętności rozwiązywania typowych zadań przyrodniczych;
-Rozwijanie umiejętności posługiwania się właściwą terminologią fizyczną;
-Rozwijanie umiejętności korzystania z podręcznika i innych źródeł, czytania tekstu ze zrozumieniem i analizowania treści zadań fizycznych;
-Rozwijanie umiejętności wykonywania obliczeń w różnych sytuacjach praktycznych;
-Kształcenie umiejętności operowania informacją , czyli porównywania, selekcjonowania, analizowania, interpretowania i przetwarzania informacji podanych w różnej formie;
-Rozwijanie umiejętności zapisywania związków za pomocą symboli;
-Rozwijanie umiejętności zapisywania planu rozwiązania zadania;
-Rozwijanie umiejętności wyróżniania z treści zadania istotnych wielkości i zapisywania ich w terminach przyrodniczych (fizycznych);
-Rozwijanie umiejętności stosowania zintegrowanej wiedzy do rozwiązywania zadań problemowych;
-Rozwijanie umiejętności opracowywania otrzymanych wyników i wyciągania wniosków;
-Wyrabianie samodzielności w rozwiązywaniu różnych rodzajów i typów zadań, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zadania otwarte;
-Ćwiczenie sprawności w zakresie: zamiany jednostek, przekształcania wzorów i stosowania przybliżeń w rachunku liczbowym.

Drogi dochodzenia do celów – procedury:

-Stopniowanie trudności w rozwiązywaniu zadań;
-Rozwiązywanie zadań rachunkowych, doświadczalnych, graficznych, konstrukcyjnych;
-Rozwiązywanie różnorodnych testów;
-Rozwiązywanie zadań zintegrowanych;
-Wykorzystywanie doświadczeń, zapisywanie wyników, ich analiza i interpretacje;
-Stosowanie metod aktywizujących;
-Wykorzystanie programów komputerowych, tablicy interaktywnej;
-Wykorzystywanie środków audiowizualnych
-Organizowanie wycieczek do Ośrodków Naukowych zajmujących się kształceniem młodzieży.
-Stworzenie szansy uczniom konfrontacji swoich możliwości poprzez udział
w konkursach fizycznych

Metody i formy pracy

Metody innowacyjne pracy:
-eksperyment - z wykorzystaniem bardzo prostych pomocy i materiałów;
-ćwiczenia terenowe - bezpośredni kontakt z przyrodą powodują duże zaangażowanie emocji, a przez to zwiększają trwałość przyswajanych treści,
-ćwiczenia praktyczne - umożliwiają stosowanie wiedzy w rozwiązywaniu zadań praktycznych. Zdobywanie umiejętności poprzez praktyczne działanie jest jednym z najefektywniejszych sposobów uczenia się,
-stosowanie metod badawczych, udział uczniów w realnym procesie badawczym,
-metody warunkujące nauczanie przez odkrywanie, wpływających na rozwijanie umiejętności intelektualnych i praktycznych uczniów
-wycieczki naukowe, współpraca z uczelnią,
-lekcje w laboratorium,
-symulacje procesów i zjawisk,
-e-lekcje,
-ćwiczenia interaktywne,
-wykorzystanie ICT,
-integracja poprzez pracę w grupach,
-burza mózgów
-metoda projektu
-indywidualna
-dyskusja
Formy pracy:
-Indywidualna
-W małych grupach
-Całym zespołem uczniów

Treści:

I. Miary:

1. Pomiar długości
2. Temperatura i czas
3. Pomiar szybkości
4. Masa a ciężar

Uczeń:
1) przelicza jednostki długości, temperatury, czasu
2) zna symbole wielkości fizycznych masy, czasu, temperatury, szybkości i ciężaru
3) zamienia jednostki szybkości
4) odróżnia pojęcie masy od ciężaru
5) potrafi obliczyć ciężar ciał
II. Kinematyka:

1. Ruch i względność ruchu
2. Ruch jednostajny prostoliniowy
3. Szybkość średnia
4. Ruch prostoliniowy jednostajnie przyśpieszony i opóźniony.
Uczeń:
1) posługuje się pojęciem prędkości do opisu ruchu; przelicza jednostki prędkości;
2) odczytuje prędkość i przebytą odległość z wykresów zależności drogi i prędkości od czasu oraz rysuje te wykresy na podstawie opisu słownego;
3) odróżnia prędkość średnią od chwilowej w ruchu niejednostajnym;
4) posługuje się pojęciem przyspieszenia w opisie ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego;

III. Dynamika:

1. Wzajemne oddziaływanie ciał
2. Pierwsza zasada dynamiki
3. Druga zasada dynamiki
4. Trzecia zasada dynamiki

Uczeń:
1) podaje przykłady sił i rozpoznaje je w różnych sytuacjach praktycznych;
2) opisuje zachowanie się ciał na podstawie pierwszej zasady dynamiki Newtona;
3) opisuje zachowanie się ciał na podstawie drugiej zasady dynamiki Newtona;
4) stosuje do obliczeń związek między masą ciała, przyspieszeniem i siłą;
5) posługuje się pojęciem siły ciężkości;
6) opisuje wzajemne oddziaływanie ciał, posługując się trzecią zasadą dynamiki Newtona;

IV. Praca, moc energia mechaniczna:

1. Obliczanie pracy
2. Obliczanie mocy
3. Energia potencjalna i kinetyczna.
4. Wykorzystanie pracy przy użyciu maszyn prostych

Uczeń:
1) wykorzystuje pojęcie energii mechanicznej i wymienia różne jej formy;
2) posługuje się pojęciem pracy i mocy;
3) opisuje wpływ wykonanej pracy na zmianę energii;
4) posługuje się pojęciem energii mechanicznej jako sumy energii kinetycznej
i potencjalnej;
5) stosuje zasadę zachowania energii mechanicznej;
6) analizuje jakościowo zmiany energii wewnętrznej spowodowane wykonaniem pracy
i prze-pływem ciepła;
7) wyjaśnia związek między energią kinetyczną cząsteczek i temperaturą;

V. Drganie i fale mechaniczne:

1. Ruch drgający harmoniczny
2. Fale mechaniczne
3. Fale akustyczne
4. Ultradźwięki i infradźwięki

Uczeń:
1) posługuje się pojęciami amplitudy drgań, okresu, częstotliwości do opisu drgań, wskazuje położenie równowagi oraz odczytuje amplitudę i okres z wykresu x(t) dla drgającego ciała;
2) opisuje mechanizm przekazywania drgań z jednego punktu ośrodka do drugiego w przypadku fal na napiętej linie i fal dźwiękowych w powietrzu;
3) posługuje się pojęciami: amplitudy, okresu i częstotliwości, prędkości i długości fali do opisu fal harmonicznych oraz stosuje do obliczeń związki między tymi wielkościami;
4) opisuje mechanizm wytwarzania dźwięku w instrumentach muzycznych;
5) wymienia, od jakich wielkości fizycznych zależy wysokość i głośność dźwięku;
6) posługuje się pojęciami infradźwięki i ultradźwięki.

VI. Właściwości materii:

1. Trzy stany skupienia ciał
2. Zmiany skupienia materii (wykresy przemian fazowych)
3. Rozszerzalność temperaturowa ciał
4. Gęstość substancji

Uczeń:
1) analizuje różnice w budowie mikroskopowej ciał stałych, cieczy i gazów;
2) posługuje się pojęciem gęstości;
3) stosuje do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał stałych i cieczy, na podstawie wyników pomiarów wyznacza gęstość cieczy i ciał stałych;
4) formułuje prawo Pascala i podaje przykłady jego zastosowania;

VII. Elektrostatyka:

1. Oddziaływanie ładunków elektrycznych
2. Sposoby elektryzowania ciał
3. Pole elektryczne. Siła działająca na w polu elektrostatycznym
4. Napięcie elektryczne (napięcie między punktami w polu elektrostatycznym)

Uczeń:
1) opisuje sposoby elektryzowania ciał przez tarcie i dotyk; wyjaśnia, że zjawisko to polega na przepływie elektronów; analizuje kierunek przepływu elektronów;
2) opisuje jakościowo oddziaływanie ładunków jednoimiennych i różnoimiennych;
3) odróżnia przewodniki od izolatorów oraz podaje przykłady obu rodzajów ciał;
4) posługuje się pojęciem napięcia elektrycznego;

VIII. Prąd elektryczny:

1. Obwód elektryczny. Źródła napięcia
2. Natężenie prądu
3. Prawo Ohma. Opór elektryczny
4. Łączenie szeregowe i równoległe odbiorników
Uczeń:
1) opisuje przepływ prądu w przewodnikach jako ruch elektronów swobodnych;
2) posługuje się pojęciem natężenia prądu elektrycznego;
3) posługuje się pojęciem oporu elektrycznego, stosuje prawo Ohma w prostych obwodach elektrycznych;
4) przelicza energię elektryczną podaną w kilowatogodzinach na dżule, a dżule na kilo-watogodziny;
5) buduje proste obwody elektryczne i rysuje ich schematy;
IX. Magnetyzm

1. Pole magnetyczne magnesu i Ziemi
2. Pole magnetyczne przewodnika z prądem
3. Budowa, zasada działania i zastosowanie elektromagnesu
4. Fale elektromagnetyczne

Uczeń:
1) nazywa bieguny magnetyczne magnesów trwałych i opisuje charakter oddziaływania między nimi;
2) opisuje zachowanie igły magnetycznej w obecności magnesu oraz zasadę działania kompasu;
3) opisuje oddziaływanie magnesów na żelazo i podaje przykłady wykorzystania tego oddziaływania;
4) opisuje działanie przewodnika z prądem na igłę magnetyczną;
5) opisuje działanie elektromagnesu i rolę rdzenia w elektromagnesie;

X. Optyka:

1. Prostoliniowe rozchodzenie się światła
2. Odbicie światła. Pryzmat.
3. Załamanie światła. Analiza i synteza światła białego
4. Obrazy w soczewkach

Uczeń:
1) wyjaśnia powstawanie obrazu pozornego w zwierciadle płaskim, wykorzystując prawa odbicia; opisuje zjawisko rozproszenia światła przy odbiciu od powierzchni chropowatej;
2) opisuje skupianie promieni w zwierciadle wklęsłym, posługując się pojęciami ogniska i ogniskowej, rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez zwierciadła wklęsłe;
3) opisuje bieg promieni przechodzących przez soczewkę skupiającą i rozpraszającą (biegnących równolegle do osi optycznej), posługując się pojęciami ogniska
i ogniskowej;
4) rysuje konstrukcyjnie obrazy wytworzone przez soczewki, rozróżnia obrazy rzeczywiste, pozorne, proste, odwrócone, powiększone, pomniejszone;
5) opisuje zjawisko rozszczepienia światła za pomocą pryzmatu;
6) opisuje światło białe jako mieszaninę barw, a światło lasera jako światło jednobarwne.

Wymagania przekrojowe – z podstawy programowej
Uczeń:
1) opisuje przebieg i wynik przeprowadzanego doświadczenia, wyjaśnia rolę użytych przyrządów, wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny;
2) wyodrębnia zjawisko z kontekstu, wskazuje czynniki istotne i nieistotne dla wyniku doświadczenia;
3) szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych;
4) przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki mikro-, mili-, centy-, hekto-, kilo- mega-); przelicza jednostki czasu (sekunda, minuta, godzina, doba);
5) rozróżnia wielkości dane i szukane;
6) odczytuje dane z tabeli i zapisuje dane w formie tabeli;
7) rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą;
8) sporządza wykres na podstawie danych z tabeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach), a także odczytuje dane z wykresu;
9) rozpoznaje zależność rosnącą i malejącą na podstawie danych z tabeli lub na podstawie wykresu oraz wskazuje wielkość maksymalną i minimalną;
10) posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej;
11) zapisuje wynik pomiaru lub obliczenia fizycznego jako przybliżony (z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących);
12) planuje doświadczenie lub pomiar, wybiera właściwe narzędzia pomiaru; mierzy: czas, długość, masę, temperaturę, napięcie elektryczne, natężenie prądu.

Wymagania doświadczalne – z podstawy programowej
W trakcie nauki w gimnazjum uczeń obserwuje i opisuje jak najwięcej doświadczeń. Nie mniej niż połowa doświadczeń opisanych poniżej powinna zostać wykonana samodzielnie przez uczniów w grupach, pozostałe doświadczenia – jako pokaz dla wszystkich, wykonany przez wybranych uczniów pod kontrolą nauczyciela.
Uczeń:
1) wyznacza gęstość substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki;
2) wyznacza prędkość przemieszczania się (np. w czasie marszu, biegu, pływania, jazdy rowerem) za pośrednictwem pomiaru odległości i czasu;
3) dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego
z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody);
4) wyznacza masę ciała za pomocą dźwigni dwustronnej, innego ciała o znanej masie
i linijki;
5) wyznacza ciepło właściwe wody za pomocą czajnika elektrycznego lub grzałki
o znanej mocy (przy założeniu braku strat);
6) demonstruje zjawisko elektryzowania przez tarcie oraz wzajemnego oddziaływania ciał naładowanych;
7) buduje prosty obwód elektryczny według zadanego schematu (wymagana jest znajomość symboli elementów: ogniwo, opornik, żarówka, wyłącznik, woltomierz, amperomierz);
8) wyznacza opór elektryczny opornika lub żarówki za pomocą woltomierza
i amperomierza;
9) wyznacza moc żarówki zasilanej z baterii za pomocą woltomierza i amperomierza;
10) demonstruje działanie prądu w przewodzie na igłę magnetyczną (zmiany kierunku wychylenia przy zmianie kierunku przepływu prądu, zależność wychylenia igły od pierwotnego jej ułożenia względem przewodu);
11) demonstruje zjawisko załamania światła (zmiany kąta załamania przy zmianie kąta padania – jakościowo);
12) wyznacza okres i częstotliwość drgań ciężarka zawieszonego na sprężynie oraz okres i częstotliwość drgań wahadła matematycznego;
13) wytwarza dźwięk o większej i mniejszej częstotliwości od danego dźwięku za pomocą dowolnego drgającego przedmiotu lub instrumentu muzycznego;
14) wytwarza za pomocą soczewki skupiającej ostry obraz przedmiotu na ekranie, odpowiednio dobierając doświadczalnie położenie soczewki i przedmiotu.

Oczekiwane efekty (osiągnięcia)

Realizacja programu z całą pewnością wpłynie na podniesienie poziomu wiedzy uczniów oraz jakości pracy szkoły, ponieważ stworzy warunki rozwoju uczniom mającym trudności w przyswajaniu wiedzy przyrodniczej. Zajęcia pomogą uczniom zdobyć
i usystematyzować wiedzę interdyscyplinarną oraz nauczą samodzielnego myślenia
i rozwiązywania problemów naukowych w twórczy sposób. Spotkania wyposażą młodzież
w bagaż wiedzy i wiele bardzo przydatnych w przyszłym kształceniu umiejętności.

Sposób oceny osiągnięć (ewaluacja)
Ewaluacja programu nastąpi poprzez:
-monitorowanie obecności uczniów na zajęciach;
-śledzenie wyników osiąganych na sprawdzianach, pracach klasowych, próbnym i końcowym egzaminie gimnazjalnym.