Polonez - nauka tańca. Scenariusz

KONSPEKT
data:
prowadzący:
liczba dzieci: 26
wiek: 6-7 lat
czas trwania: 45 min
Temat: „ Polonez- łamiący się wąż olbrzymi w tysiące zwojów” A. Mickiewicz
Cele główne :
usprawnianie koordynacji słuchowo- ruchowej ( w tym poczucia rytmu i tempa muzycznego)
kształtowanie szacunku dla dziedzictwa kulturowego
nauka podstawowego kroku poloneza, elementarnych figur, oraz aranżacja układu tanecznego
Cele szczegółowe :
- wykonuje ćwiczenia kształtujące postawę
- zna pochodzenie tańca w rozumieniu kultury
- rozwija wrażliwość estetyczną podczas słuchania utworu muzycznego
- kształtuje poczucie rytmu i tempa muzycznego
- wie jakim krokiem poruszać się w polonezie
- stara się poprawnie naśladować choreografię
1. Zabawy kształtujące postawę i świadomość ciała
Wykonywanie ćwiczeń rozgrzewających:
( ćwiczenia szyi)
- dotknij uchem..
- głową naśladujemy zegar , tik, tak
( ćwiczenia tułowia)
- szorowanie podłogi
- kręcenie korbą
- kto stoi za tobą
( ćwiczenia dużych grup mięśniowych)
- kicanie zajączków
- zjazd na nartach
2. Wprowadzenie do zajęć: wyjaśnienie pochodzenia tańca poloneza.
Polonez jest to jedna z najstarszych melodii polskich, polonez ludowy skąd się wywodzi był dawniej śpiewany, jednak polska szlachta uczyniła polonez dworskim, który stał się reprezentacyjnym tańcem polskim. Dawniej poloneza nazywano tańcem „chodzonym, wolnym, gęsim, okrągłym, powolnym”, Historia opowiada, o księciu (1573r) Henryk III Walezy wybranym na króla Polski, gdzie po raz pierwszy podczas uroczystej koronacji, brzmiały dźwięki majestatycznej, dostojnej muzyki- poloneza. W późniejszych czasach polonez , już jako taniec otwierał ceremonię koronacyjną na dworze królewskim. Polonez – jak „ łamiący się wąż olbrzymi w tysiące zwojów” A. Mickiewicz.
3. Ćwiczenia przygotowawcze :
- wysłuchanie muzyki – poloneza , W. Kilara z filmu „ Pan Tadeusz”
- wyklaskiwanie rytmu poloneza, zwróceniem uwagi na puls
- demonstracja kroku poloneza i ustawienia w parze (ustalenie kierunku tańca)
Podczas marszu stopa zwrócona palcami ku podłodze. Zwrócenie uwagi na ruch przygotowawczy, czyli ugięcie nogi postawnej z jednoczesnym wysunięciem drugiej w przód tuż nad podłogą, co umożliwia płynne wykonanie wydłużonego pierwszego kroku na raz. Cofając się do pozycji wyjściowej należy kilkakrotnie powtórzyć ten ruch.
Chłopiec i dziewczynka stoją obok siebie w parze, chłopiec trzyma prawa ręką lewa rękę dziewczynki, ręce są wyciągnięte ku przodowi poniżej barków, lewa dłoń dziewczynki położona jest na prawej dłoni chłopca, łokcie nieco ugięte, przedramię dziewczynki wsparte na przedramieniu chłopca . Lewa zewnętrzna ręka chłopca jest opuszczona i nieco uniesiona w bok. Prawa (zewnętrzna ) ręka dziewczynki opuszczona i odchylona lekko do tylu.

- marsz parami po obwodzie koła
( w zależności od sprawności przeprowadzanych ćwiczeń , można dołączyć dodatkowe działania, mające na celu przygotowanie do nauki tańca)
- ćwiczenie ukłonów dziewcząt:
na raz- krok w przód prawa nogą, lewa w zakroku , na dwa- przeniesienie ciężaru ciała na lewa nogę, prawa pozostaje w miejscu, tułów pochylony w przód, głowa uniesiona. Ręce lekko odchylone do boków, na trzy- wytrzymanie pozycji
-ćwiczenie ukłonów chłopców
na raz- krok prawa nogą w przód, lewa w zakroku, na dwa- dołączenie lewej nogi do prawej z pochyleniem głowy i tułowia w przód, ręce opuszczone wdłub tułowia, na trzy- wytrzymanie pozycji
4. instruowanie połączone z ćwiczeniami poszczególnych figur tańca
TUNEL
Współtańczące pary w ustawieniu para za parą, unoszą ku górze podane wewnętrzne ręce, pierwsza para przechodzi środkiem między współtańczącymi w parach z podanymi rękami w kierunku przeciwnym na koniec kolumny, następnie wykonuje zwrot i ponownie stoją za ostatnią parą z kolumny.
PARA W PRAWO, PARA W LEWO
Po dojściu wszystkich par, pierwsza para zwraca się w prawo i po linii półkola prowadzi część par w kierunku drugim. Druga para z tego samego miejsca zwraca się w lewo i prowadzi za sobą drugą część par po linii łuku w kierunku pierwszym. Każda następna para dochodzi do miejsca, w którym pierwsza wykonała zwrot w prawo, a druga w lewo. Pary prowadzące za sobą równocześnie dwa równolegle korowody wzdłuż przeciwległych ścian, cały czas znajdują się na tym samym poziomie i spotykają się dokładnie na wprost środka (tylnej ściany).
CZWÓRKAMI ŚRODKIEM
W momencie spotkania się par obok (tylnej ściany), po dwie pary łącza się, tworząc czwórkowe szeregi. Wszystkie łącza się w tym samym miejscu, zwracają się przodem do środka sali i idą środkiem czwórkami. Gdy wszyscy utworzą czwórkową kolumnę, wyrównują odległości między czwórkami.
WĄŻ
Dziewczyna znajdująca się na skraju pierwszej czwórki od prawej strony (partnera wodzireja) wprowadza swoją i druga parę ( z która jest połączony partner) miedzy znajdującymi się za nimi i następną czwórkę w kolumnie, potem miedzy znajdującymi się za nimi i następną czwórkę w kolumnie, potem między dwie dalsze, aż wężykiem między czwórkami dojdzie do końca kolumny. Każda z czwórek po kolei dołącza do przewijającego się między nimi węża, wszystkie pary wiążą się w jeden łańcuch.
DUŻE KOŁO
Dziewczyna prowadząca wiedzie pary w korowodzie z ręce, po liniach esowatych, a na koniec wprowadza ja na obwód wielkiego koła. Dziewczęta i chłopcy, zwróceni nieco przodem do środka, idą kilka taktów krokiem poloneza po zamkniętym obwodzie koła.
5. Relaksacja ( przy muzyce z dźwiękami przyrody)
- wykonywanie asan: drzewo, kobra, krawiec
6. Podziękowanie za wspólne zajęcia

Bibliografia:
Józef, W. Reiss Polonez i jego pochodzenie
Czesław Sroka Systematyka tańców polskich- opracowania www
Tara Fraser, Joga
Stanisława Moliere, Metodyka wychowania fizycznego