Co to jest wiatr?

SCEANRIUSZ ZAJĘĆ Z ZAKRESU EDUKACJI PRZYRODNICZEJ.


Grupa: 3-latki
Temat: Co to jest wiatr?
Cele ogólne:
Tworzenie warunków do samodzielnego poznawania rzeczywistości przyrodniczej przez obserwowanie, eksperymentowanie, odkrywanie.

Cele operacyjne:
• Rozpoznaje, nazywa i bada zjawisko przyrodnicze –wiatr;
• Ilustruje muzykę ruchem;
• Układa obrazek pocięty na 4 części;
• Wykonuje ćwiczenia artykulacyjne, naśladując „mowę wiatru”;
• Bezpiecznie porusza się po terenie sali;
• Stosuje się do poleceń nauczyciela;
• Wykorzystuje w działaniu nową technikę plastyczną;


Metody: czynna- zadań stawianych do wykonania,
słowna- opis, instruktaż
percepcyjna- pokaz

Formy: z całą grupą, indywidualna, zespołowa.

Środki dydaktyczne: sylwety postaci do opowiadania, kolorowe chusty, magnetofon, płyta CD z utworem „Taniec węgierski” wg. B. Strauss, płyta CD z odgłosami wiatru, puzzle, balonik, strzępki papieru, wata, piórka, piłeczka plastikowa, Chusta animacyjna, gazety, krążki, kartki papieru, słomki farba.


Przebieg zajęć:


1. Wysłuchanie bajki o wietrze wg. Agnieszki Galicy, ilustrowanej sylwetami.

– Ćwir, ćwir, ćwir – ćwierkały wróbelki i niechcący obudziły śpiący w gałęziach drzewa wiatr.
– Uuaaach – ziewnął wiatr i przeciągnął się tak, że wszystkie liście zadrżały i zaszumiały.
– Obudził się! – ćwierkały wróbelki. – I pewnie zaraz zacznie psocić.
Wiatr wyjrzał spomiędzy liści i zobaczył ciemne chmury, które płynęły po niebie.
– Zrobię im figla – gwizdnął. – Dmuchnę tak mocno, że zaraz je wszystkie przegonię.
I po chwili wiatr gwizdał, świstał i dmuchał, a chmury uciekały jedna za drugą, aż w końcu zaświeciło słońce. Wróbelki wygrzewały się w słońcu, a wiatr kręcił się koło nich i pytał:
– Chmury przegonione. I co teraz? Nudzi mi się.
– Leć nad górkę – ćwierkały wróbelki. – Tam jest dla ciebie zabawka.
Wiatr zakręcił się, zagwizdał i pofrunął nad górkę, na której stał wielki wiatrak.
– Hej, czemu się nie kręcisz? – zawołał.
– Nikt już dziś nie używa mnie do mielenia mąki – zaskrzypiał wiatrak. – Teraz są młyny elektryczne. Nikomu nie jestem potrzebny.
– Ale można pokręcić się dla zabawy – zaśmiał się wiatr i wkręcił się w skrzydła wiatraka.
Trochę się przy tym zasapał i zadyszał, ale wreszcie stary wiatrak ruszył, obracając skrzypiącymi ramionami.
– To była zabawa! – gwizdał wiatr, kręcąc się między drzewami.
– Uważaj! – ćwierkały wróbelki. – Połamiesz gałęzie!
Ale wiatr ich nie słuchał, bo już wymyślał nowe figle. Zobaczył, że drogą idzie na spacer Agatka ze swoim tatą. Wiatr zerwał tacie z głowy kapelusz i turlał nim po drodze.
– To dopiero zabawa! – chichotał.
Agatka z tatą biegli coraz szybciej, aż wreszcie dogonili kapelusz.
– To moja zabawka! Oddajcie mi – świstał wiatr, ale tata mocno trzymał teraz kapelusz. Wiatr, niewiele myśląc, wyrwał Agatce z ręki kolorowy latawiec. Zabrał go ze sobą na drzewo i tam zmęczony zasnął. Wróbelki siedziały cicho, by nie obudzić łobuziaka. A wiatr spał tak mocno, że nawet nie zauważył, kiedy tata ściągnął latawiec z drzewa i oddał go Agatce.


Rozmowa sytuacyjna wokół problemów:

• Kto był bohaterem opowiadania?
• Co robił wiatr? Jakie figle płatał?
• Jak wygląda wiatr? Czy wiatr możemy zobaczyć?

Prowadząca zwraca uwagę, iż wiatru nie można zobaczyć, ani posmakować, ale można go poczuć i usłyszeć.

2. Co mówi wiatr? – ćwiczenie percepcji słuchowej, ćwiczenie artykulacyjne.

Słuchanie odgłosów wiatru nagranych na płytę CD. Próby naśladowania „mowy” wiatru.

Wiatr gwiżdże: żuu, żuu, żuu.
Wiatr szumi: szuu, szuu, szuu, szaa, szaa, szaa.
Wiatr świszcze: świst, świst, świst.
Wiatr dmucha: wiuu, wiuu, wiuu.
Wiatr lekko dmucha: fuu, fuu, fuu.

3. Psotny wietrzyk - zabawa ruchowa.
dzieci poruszają się po dywanie w rytm muzyki. Na przerwę w muzyce zatrzymują się i naśladują mowę wiatru.

4. Doświadczenia.


Doświadczenie 1 - Czy powietrze może poruszać lekkie przedmioty?

Potrzebne przedmioty:
Balonik, strzępki papieru, wata, piórka, piłeczka plastikowa
Balon zostaje nadmuchany, a jego otwór zaciśnięty, na stole znajdują się wymienione wyżej przedmioty.

- Co stanie się z umieszczonymi na stole przedmiotami po wypuszczeniu powietrza z balonika?

Wypuszczając powietrze z balonika kierujemy je na przygotowane na stole przedmioty, obserwujemy jak przedmioty poruszają się po stole.

- Co przesunęło piórko, watę czy papierki? Wypuszczone z balonika powietrze. To samo zrobiłby wiatr, gdyby teraz wpadł przez okno, a wiatr to nic innego jak poruszające się gwałtownie powietrze.

Doświadczenie 2- Jak możemy sami spowodować ruch powietrza?

Potrzebne przedmioty:
Chusta animacyjna, gazety, krążki. Wprawiamy w ruch wymienione wyżej przedmioty.

Poruszając nimi wprawiamy w ruch powietrze, teraz upewniliśmy się, że wiatr to nic innego jak ruch powietrza.

5. Improwizacja ruchowa z kolorowych chust wg. Batti Strauss.

6. „Jak można wykorzystać wiatr?”- zabawa dydaktyczna

Dzieci układają puzzle przedstawiające różne przedmioty napędzane wiatrem ( wiatrak, żaglówka, latawiec, balon). Wspólna rozmowa nt sposobu wykorzystania wiatru przez człowieka.

7. Praca plastyczna „Wietrzne obrazki” - wykonanie obrazków poprzez dmuchanie na barwne plamy przez słomkę. ( dla chętnych)

Opracowała:
Joanna Kwaśniewska