Kochamy nasze babcie - scenariusz zajęć dla 3 latków

Szanowna Redakcjo. Przesyłam scenariusz zajęć dla 3 latków pt. "Kochamy nasze babcie". Jest to scenariusz, który kilka tygodni przesłałam do opublikowania portalowi www.przedszkola.edu.pl. Niestety nie został on opublikowany, przynajmniej mi nic o tym nie wiadomo.Tamta redakcja nie odpowiada na moje maile, dlatego proszę Wasz portal o publikacje.

Z poważaniem Emilia Niemczynowska

SCENARIUSZ ZAJĘĆ DLA 3 LATKÓW

„KOCHAMY NASZE BABCIE”

CELE OGÓLNE:

-Wzbudzanie miłości i szacunku do babci.
-Stwarzanie warunków do różnorodnej aktywności dzieci w toku realizacji zadań stawianych do wykonania.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

-Kształtowanie postawy szacunku względem osób starszych poprzez podkreślenie konieczności opiekowania się nimi podczas choroby.
-Wdrażanie do uważnego słuchania tekstu bajki i odpowiadania na pytania dotyczące tego tekstu.
-Rozwijanie logicznego myślenia w trakcie rozwiązywania zagadek dotykowych.
-Wdrażanie do uważnego słuchania poleceń nauczyciela podczas zabaw ruchowych.
-Doskonalenie umiejętności poruszania się w rytm muzyki.
-Doskonalenie sprawności manualnych w trakcie starannego kolorowania obrazka.

METODY:

opowiadanie
rozmowa
opowieść ruchowa
zabawa ruchowo-muzyczna
metoda praktycznego działania

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

teatrzyk, pacynki, koszyczek, jabłko, banan, pomarańcza, sztuczne kwiatki, sok w plastikowej butelce, szalik,kolorowanki, kredki, magnetofon, płyty CD.


PRZEBIEG:

1 „Wesoło w przedszkolu” - piosenka na powitanie ( na melodię Pingwin)

Dzieci idąc po kole śpiewają piosenkę na powitanie.

Ach jak przyjemnie i jak wesoło
w przedszkolu bawić się się, się.
Raz rączka jedna, raz rączka druga,
do przodu, do tylu i witam cię.

2 „Babcia” - zagadka

Starsza pani,
która się często opiekuje wami.
Krząta się po kuchni
pyszne ciasto piecze.
Wszystkie wnuki kochają ją
najbardziej na świecie.

3 „Czerwony Kapturek” - teatrzyk kukiełkowy w oparciu o tekst baśni Charles'a Perraulta i braci Grimm pochodzący z książki „Bajkowa Akademia Angielskiego”. Korekty tekstu polskiego dokonał w książce Horyzont Henryk Sułek.

Dawno, dawno temu żyła sobie dziewczynka nazywana Czerwonym Kapturkiem. Mówiona na nią Czerwony Kapturek, gdyż zawsze zakładała czerwoną pelerynkę z kapturkiem. Często razem z mamą odwiedzała ona babcię, która mieszkała w małej chatce za lasem. Jednak pewnego dnia mama była zajęta i dziewczynka musiała sama pójść do babci.
- Kochanie weź koszyk proszę i zanieś go babci – poprosiła mama. Babcia źle się czuję i trzeba zanieść jej lekarstwa, chleb i owoce.
Czerwony Kapturek bardzo się ucieszył, gdyż bardzo kochał swoja babcię i lubił ją odwiedzać.
- Ale pamiętaj – powiedziała mama – idąc przez las, nie zatrzymuj j się i bądź ostrożna, w lesie mieszka wilk zły
- Nie martw się mamusiu. Będę uważać – powiedział Czerwony Kapturek, wziął koszyk i poszedł do lasu, kierując się w stronę domku babci.
Kiedy Czerwony Kapturek szedł leśną dróżką dostrzegł śliczne kwiatki. Dziewczyna postanowiła zanieść chorej babci bukiet kwiatów i zrywając je to tu, to tam, zawędrował w głąb lasu. Nagle usłyszał groźny głos:
- Dokąd idziesz, dziewczynko? - Czerwony Kapturek odwrócił się i ujrzał wilka.
- Idę do babci zanieść jej lekarstwa, bo jest chora – powiedziała dziewczynka.
- A gdzie ona mieszka? - zapytał wilk
- Babcia mieszka w domku, o drugiej stronie lasu – powiedział Czerwony Kapturek.
- A teraz muszę już iść, bo nie chce się spóźnić.
Wilk szybko przebiegł przez las. Dotarł do domku babci i zapukał
- Kto tam?
- To ja Czerwony Kapturek – odparł wilk.
- Wejdź skarbie – odrzekła babcia
Wilk wszedł do środka i zamknął babcie w szafie. W tym momencie do domku babci doszedł Kapturek i zapukał w drzwi..
- Kto tam? - zapytał wilk
- To ja, Czerwony Kapturek.
Wejdź – odrzekł wilk.
Kapturek podszedł do łózka babci.
- Babciu dlaczego ty masz takie wielkie oczy! - zapytała się dziewczynka
- Żeby cie lepiej widzieć, kochanie!
- Babciu, dlaczego ty masz takie wielkie uszy!
- Żeby cię lepiej słyszeć!
- Babciu, dlaczego ty masz takie wielkie zęby!
- Żeby Cię zjeść! - odpowiedział wilk i wyskoczył z łóżka.
- Ratunku! Ratunku! To wilk, chce mnie zjeść! - wołał Czerwony Kapturek
Nagle drzwi się otworzyły i wszedł Gajowy z wielką strzelbą. Widząc go, wilk bardzo się wystraszył i uciekł z domku. Gajowy pobiegł za nim i wystrzelił dwa razy, trafiając wilka pod ogonek.
- Au!, au! - krzyczał wilk. Od tamtej pory wilka nikt nie widział.
Czerwony Kapturek odnalazł babcie w szafie. Była cała i zdrowa. Z radości babcia, gajowy i wnuczka zatańczyli razem w kółeczku. A potem babcia zaprosiła na pyszne ciasteczka.

Nauczycielka zadaje dzieciom pytania dotyczące tekstu:
Kto wystąpił w bajce ?
Do kogo szedł Czerwony Kapturek?
Dlaczego Czerwony Kapturek szedł do babci?

Po pytaniach związanych z tekstem nauczycielka rozmawia z dziećmi o ich babciach.
Kto z was odwiedza swoje babcie?
Jak należy się zachowywać kiedy babcia się źle czuje?

4 „Spacer Kapturka po lesie” - opowieść ruchowa

Czerwony Kapturek wybiera się do babci. Nakłada buty, zawiązuje je. Bierze czerwony płaszczyk i zapina go. Na głowę zakłada czerwoną czapkę. Idzie do lasu. W lesie czerwony Kapturek rozgląda się raz w jedna stronę, raz w drugą, stara się dosięgnąć gałązki, która jest wysoko na drzewie. Kapturek podnosi wysoko ręce,staje na palcach. Niestety nie może dostać. Musi wykonać kilka podskoków.. Idzie dalej. Dziewczynka widzi śliczne kwiaty przykuca aby nazbierać ich dla swojej babci. Nagle zza krzaka wychodzi wilk. Czerwony Kapturek szybciutko biegnie do domku swojej ukochanej babci.

5 „Co Kapturek ma w koszyczku dla babci” - zagadki

W koszyczku zgromadzone są: jabłko, banan, pomarańcza, kwiatki, soczek w plastikowej butelce. Nauczycielka wybiera chętne dzieci i zawiązuje im oczy szalikiem. Ich zadaniem jest odgadnięcie po dotyku co trzymają w rękach.

6 „Taniec dla babci” – zabawa ruchowa przy muzyce.

Dzieci ustawione w dwóch kołach, poruszają się w rytm muzyki wykonując polecenia nauczycielki.

7 „Kwiaty dla babci” – kolorowanie obrazka.

Na stolikach przygotowane są kolorowanki z kwiatami. Zadaniem dzieci jest staranne pokolorowanie obrazka.


Emilia Niemczynowska