KOCHAMY CIĘ, JANIE PAWLE II
scenariusz akademii na Dzień Papieski – wykorzystaniem teledysków piosenek
Mszana Górna 2013
Osoba I:
Rodzimy się poprzez gąszcz,
który może zapłonąć podobnie jak krzak Mojżesza
lub może uschnąć
Ścieżki trzeba przecierać wciąż, bo mogą zarosnąć na nowo
przecierać je trzeba tak długo, aż staną się proste...
Tymi słowami Karola Wojtyły rozpocznijmy nasze szkolne świętowanie i wspominanie Jego Osoby. Pewnie teraz z nieba patrzy na te ścieżki górskie, którymi tak lubił wędrować... Patrzy też na nas, uśmiecha się i jak Ojciec zaprasza na wspólną przechadzkę.
Osoba II:
To spacer specjalny – po szlakach historii i mądrości. Miejmy szeroko otwarte oczy, uszy i serca, by nie stracić nic z tego, co nasz Świety Ojciec – Dobry Pasterz chce nam powiedzieć...
Aby dodawać sobie sił podczas wędrówki, wspólnie śpiewajmy: "Nie ma lepszego, nad Jana Pawła II".
Piosenka – "Lolek"
Osoba III:
Ta krótka lekcja historii ukazała, że wystarczy "od siebie wymagać, choćby inni od nas nie wymagali", by nadać sens i wielkość sprawom najprostszym.
Nie ma rzeczy nieważnych, lat nieważnych, ludzi nieważnych...
Świętość i wielkość zaczyna się już od domowego ogniska, od szkoły podstawowej, od ideałów, jakie sobie stawiamy na tym etapie naszego życia.
Osoba IV:
Lolek, jak wszyscy na niego wołali w dzieciństwie, był bardzo dobrym uczniem, sumiennym ministrantem, lubił sport. Już jako uczeń przejawiał duże zdolności aktorskie. Wierszy recytowanych przez Lolka nie mogło zabraknąć na żadnej akademii.
Nawet jako ksiądz chodził na wycieczki, jeździł na nartach, pływał kajakiem, jeździł na rowerze, grywał w piłkę nożną. Wciąż szukał możliwości kontakru z młodym człowiekiem. W trakcie górskich wędrówek czy wieczorów spędzanych przy ognisku potrafił rozmawiać o wszystkim: o Bogu, książkach, muzyce, pracy i problemach osobistych.
Piosenka – "Kochamy Cię, Janie Pawle II"
Osoba V:
Młody ksiądz Karol Wojtyła szybko awansował w hierarchii kościelnej: biskup, kardynał, a od 16 października 1978 r. Następca św. Piotra i głowa Państwa Watykańskiego.
Człowiek wielkiego ducha i niezwykłej mądrości, erudyta, lingwista, pisarz, poeta, aktor, wykładowca, uczestnik Soboru Watykańskiego II, 264 Papież Kościoła Katolickiego, który przybrał imię: Jan Paweł II.
Osoba VI:
Na placu świętego Piotra
pustym o tej porze,
gdy już gasły kolumny (kruche świece z wosku)
przyklęknął nowy Papież
i szepnął:
mój Boże...
po polsku.
I serca dzwonów zbudził
i wzruszył kamienie,
gdy szeptał w obcej mowie
dziełom mistrzów włoskich
codzienny, zwykły pacierz,
zwykłych, prostych ludzi
z podbeskidzkiej wioski.
Z warg im zdejmował słowa wierne od stuleci.
Proste: Bogurodzica.
Zwykłe: Boże wielki!
I szeptał:
my do Ciebie
wierne, ufne dzieci...
I Tobie w naszej ziemi
śpiewa żywioł wszelki.
I nagle podjęły te polskie pacierze
kamienie z Koloseum,
pinie z via Appia
i zabrzmiało po polsku
radosne "Te Deum"
a w Beskidzie
Frasobliwy
radośnie zapłakał.
I przyjęły ten pacierze
winnice w śpiewanie,
rozmodliły się rzeki,
drgnęła skała głucha...
A Pan Bóg przerwał różaniec,
tak się zasłuchał. (autor: Zbigniew Chałko)
Osoba I:
Pontyfikat Jana Pawła II już od samego początku był wyjątkowy, niezwykły. Cechowało go nieustanne wychodzenie ku człowiekowi. W osobie Jana Pawła II świat spotykał człowieka, dla którego zarówno rzeczywistość ziemska, jak i pozaziemska stanowią jedną całość. Jak powiedział Arturo Mari, osobisty fotograf Papieża: "Ten Papież, to Chrystus na ziemi. On jest pierwszysm, który idzie przed nami i doświadcza tego, czego naucza". Jan Paweł II pragnął dotrzeć do każdego człowieka z osobna, mimo iż przemawiał do tłumów.
Osoba II:
Jak za młodych lat, szczególne miejsce w sercu Jana Pawła II zajmowała młodzież. To do niej kierował liczne listy z okazji Światowych Dni Młodzieży. Podczas każdej pielgrzymki znalazł czas, żeby być blisko młodych. Mawiał, że dzieci i młodzież są nadzieją Kościoła i Jego nadzieją.
W listach skierowanych również do nas, nauczał: "Drodzy młodzi przyjaciele, (...) bądźcie wymagający wobec otaczającego was świata, ale przede wszystkim wymagajcie od siebie samych. (...) Nie popadajcie w przeciętność, nie ulegajcie dyktatom zmieniającej się mody, która narzuca styl życia niezgodny z chrześcijańskimi ideałami (...). Wasze świadectwo niech będzie zaczynem nowego świata, którego pragnie każdy człowiek: świata prawdziwie sprawiedliwego, solidarnego, braterskiego."
Piosenka – "Fundament"
Osoba III:
Ostatnie lata życia Jana Pawła II to droga pełna bólu i cierpienia, prawdziwa droga krzyża. Ojciec Święty nie ukrywał swojej słabości. Drżąca ręka, trudności z chodzeniem, aż po całkowite unieruchomienie, usta wykrzywione grymasem bólu, słabnący głos... Umierał otoczony modlitwą, współczuciem, ciepłą obecnością tak wielu ludzi.
Przytulony do krzyża, jak w pamiętny ostatni Wielki Piątek podczas Drogi Krzyżowej. Szedł świadomie na przeciw Tajemnicy. Uczynił ze swojego cierpienia i śmierci jedną z najważniejszych lekcji życia. Jakby chciał powiedzieć po raz ostatni: "NIE LĘKAJCIE SIĘ!" - tym razem w kontekście tego, co najbardziej człowieka przeraża – śmierci. Jakby chciał powiedzieć: każdy umrze. Zawiedzie medycyna i technika, ale nie zawiedzie Bóg. Jemu zaufajcie, nie lękajcie się!
Osoba IV:
Wokół drzewa jesienne
barwami przystrojone.
Ty już do nas nie wrócisz,
ziemia nie twym domem.
Dałeś tyle miłości,
trafnych uwag, wskazówek.
Pokazałeś jaki jest cel
naszych ziemskich wędrówek.
Ojcze Święty, choć z Tobą
było nam razem łatwiej,
dzięki Twoim naukom
dziś piękniej żyć potrafię. (Autor nieznany)
Osoba V:
Jan Paweł II dał nam przykład, że "TAKI DUŻY, TAKI MAŁY, MOŻE ŚWIĘTYM BYĆ!" i za to Mu dziękujemy!
Otworzył przed nami nowy rozdział życia. Nie zmarnujmy go. Niech słowa i nauki Jana Pawła II pozostaną z nami. Człowiek żyje, dopóki żyć będzie pamięć o nim w tych, którzy pozostali. "Nie cały umieram. To, co we mnie, niezniszczalnie trwa". Niech więc życie i słowa Jana Pawła II na zawsze w nas trwają i promieniują na cały świat.
Piosenka – "Choć wiatr już zamknął księgę"
Autor: s. Anna Czternastek - katechetka