Niezwykły dzień - inscenizacja na Dzień Wszystkich Świętych

Dzieci siedzą na scenie. Ktoś czyta książkę, inna osoba gra na gitarze, chłopcy grają w piłkę, jeszcze ktoś inny skacze na skakance, próbujemy pokazać normalne życie, które się toczy. W tle słychać radosną muzykę.
W pewnym momencie na scenę wolnym krokiem wchodzi osoba (narrator), która trzyma w ręku zapalony znicz. Muzyka milknie, dzieci po kolei odkładają swoje zabawki i podchodzą do znicza przyglądając mu się. Na środku sceny stoi pusty wazon na kwiaty.

Narrator: Jest taki dzień, inny od wszystkich. Dzień, w którym świat się na chwilę zatrzymuje, żeby pomyśleć o tych, którzy odeszli. Hałas zamienia się w ciszę, milkną pędzące samochody, ludzie przestają krzyczeć.
Dorosłym wydaje się, że dzieci nic o tym dniu nie mogą wiedzieć. Przecież to zbyt trudne, lepiej o tym nie rozmawiać. Ale my dzieci naprawdę dużo widzimy i czasem rozumiemy chyba wszystko lepiej niż mądrzy, dorośli ludzie.

Dzieci siadają. Jeden z uczniów śpiewa piosenkę „Alleluja”
Na scenę wchodzi dziecko nr 1, które niesie kilka kwiatów. Zaczyna się rozmowa między nim i innymi dziećmi.

Dziecko: ooo, co tam niesiesz? Dla kogo te kwiaty?

Dziecko 1: Jak to, nie wiesz? Dzisiaj jest niezwykły dzień. Dzień, w którym wspominamy tych, którzy odeszli. Dlatego mam dla nich klika ładnych kwiatków, żeby uczcić ich pamięć.

Dziecko: To bardzo miłe z twojej strony, że pamiętasz.

Dziecko 1: Wszyscy musimy pamiętać. To nie wymaga wielkich rzeczy.

Dziecko: To znaczy?

Dziecko 1: Czasem ludzie mówią, że nie mają czasu żeby pamiętać o zmarłych, są zbyt zajęci swoimi sprawami. A wystarczy chwila modlitwy, wystarczy jedna mała świeczka, mały bukiet kwiatów. Czy to aż tak dużo?

Dziecko: Masz rację, ta naprawdę to bardzo proste. Tylko trzeba chcieć.

Dziecko nr 1 wkłada kwiaty do wazonu umieszczonego na środku sceny.

Narrator: Dzień Wszystkich Świętych to przede wszystkim dzień pamięci. Przypominamy sobie naszych bliskich, to jak się śmiali i jak marudzili kiedy mieli zły dzień. W tym wyjątkowym dniu możemy szczególnie mocno poczuć, że wciąż są tu blisko.

Śpiewamy piosenkę R. Rynkowskiego „Jawa”


Na scenę wychodzi kolejna osoba z kwiatami w ręku (dziecko 2). Znowu toczy się rozmowa.

Dziecko: A Ty dla kogo niesiesz te kwiaty?

Dziecko 2: Ja niosę je dla wszystkich ludzi, którzy bardzo się śpieszą

Dziecko: Śpieszą? Nie bardzo rozumiem

Dziecko 2: Tak, dzisiaj jest dzień Wszystkich Świętych. Nie tylko wspominamy zmarłych, ale też staramy się na chwilę zatrzymać. Dlatego niosę te kwiaty aby przypomnieć ludziom, że trzeba czasem zwolnić i pomyśleć o swoim życiu.

Dziecko: No coś ty, przecież to nie możliwe! Nikt nie ma czasu na to, żeby się zatrzymać.

Dziecko: No właśnie, wszyscy mają tyle pracy, ciągle jest coś do zrobienia.

Dziecko 2: Nie prawda, to też nie wymaga wielkich rzeczy. Wystarczy na chwilę zamknąć oczy, wystarczy zastanowić się jak szybko wszystko mija, wystarczy tylko trochę pomyśleć...

Dziecko 2 wkłada kwiaty do tego samego wazonu

Narrator:

Płonie znicz spokoju
na grobowej płycie
tam gdzie słychać było
niegdyś serca bicie

Płonie znicz nadziei
na powtórne życie
Będzie lepiej w niebie
niż tu na tym świecie

Płonie znicz radości
tej przez łzy pisanej
tej smutnej radości
gdzieś w duszy schowanej

Płonie znicz zadumy
nad losu koleją
ci co wczoraj łkali
dziś w niebie się śmieją

I my dziś żyjący
Świat ten opuścimy
Dołączymy do tych
Do których tęsknimy

Znowu znicz zapłonie
na grobowej płycie
Tam gdzie leżeć będzie
Już wygasłe życie
/autor: Dawid Pyrda/

Wszyscy śpiewają piosenkę Arki Noego „Drugi brzeg”

Tak jest mało czasu mało dni
Serce bije tylko kilka chwil.
Niespokojne czeka wierci się
Kiedy w końcu Ty przytulisz je.
Tak jest mało czasu mało dni
Serce bije tylko kilka chwil.
Nie wiem czy Cię poznam ale wiem
Że na pewno ty rozpoznasz mnie.

Zabierzesz mnie na drugi brzeg
Za Tobą będę do Nieba biegł.
Zabierzesz mnie na drugi brzeg
Za Tobą będę do Nieba biegł.

Nie jest wcale ciężko kiedy wiem
Że na końcu drogi spotkam Cię.
Chociaż było tyle trudnych dni
Codziennie bliżej Nieba warto być.
Tak jest mało czasu mało dni
Serce bije tylko kilka chwil.
Nie wiem czy Cię poznam ale wiem
Że na pewno ty rozpoznasz mnie.

Zabierzesz mnie ... /x2

Mijają godziny mija czas
Szukam Cię na niebie pośród gwiazd.
Nie wiem czy Cię poznam ale wiem
Że na pewno ty rozpoznasz mnie.
Na scenę wchodzi dziecko 3 i też niesie kwiaty.

Dziecko: Jesteś kolejną osobą z kwiatami. Pierwsze dziecko niosło je, żeby uczcić pamięć zmarłych, drugie dla ludzi, którzy ciągle się śpieszą, żeby się choć na chwilę zatrzymali. A Ty, dla kogo je niesiesz?

Dziecko 3: Ja niosę je dla tych wszystkich, którzy potrafią się cieszyć.

Dziecko: Jak to cieszyć? Przecież to smutny dzień.

Dziecko 3: Nie prawda. To dzień, w którym myślimy o wszystkich ludziach, którzy są święci, którzy są już w niebie. A oni bardzo mogą nam pomagać!

Dziecko: Zupełnie o tym nie pomyślałem.

Dziecko 3: Dlatego moje kwiaty są dla tych wszystkich, którzy cieszą się każdym dniem, którzy żyją najpiękniej jak potrafią, dla tych którzy też chcą być święci.

Dziecko 3 wkłada kwiaty do wazonu.

Narrator: W tym dniu bardzo często zapominamy o tym, że wszyscy święci są szczęśliwi w niebie. Zapominamy też o tym, że zawsze możemy na nich liczyć, że oni wciąż nam pomagają. Dlatego w tym dniu nie możemy się tylko smucić.
Zobaczcie, jaki piękny powstał nam bukiet kwiatów. Dzień wszystkich Świętych to niezwykły i piękny dzień. Dzień, który uczy nas pamięci o zmarłych, myślenia o własnym życiu i wielkiej radości.

Dzieci:

Na granicy drogi
nie ma drogi, jest META.
Na granicy wspinaczki
nie ma wspinaczki, jest SZCZYT.
Na granicy nocy
nie ma nocy, jest ŚWIT.
Na granicy zimy
nie ma zimy, jest WIOSNA.
Na granicy śmierci
nie ma śmierci, jest ŻYCIE

Koniec...