Scenariusz uroczystości z okazji Dnia Sybiraka

U 1
Witam wszystkich bardzo serdecznie na uroczystości z okazji Dnia Sybiraka. Szczególnie witam przybyłych gości ze Związku Sybiraków w Sieradzu, panią ....... . Zapraszam na przedstawienie.
Podkład muzyki Chopina
U 2
Nasz naród tak dobrze pamięta
Tę zbrodnię i smutne te dni,
Historia to wojny przeklęta
I zdrada, niewola i łzy.
My wiemy, Bóg kazał przebaczyć,
Uczyńmy szlachetny akt ten,
By świat mógł tę prawdę zobaczyć,
Że dobro zwycięża nad złem.
U 3
Niech syberyjskie tajgi zanucą
Tym, co zasnęli tam wieczystym snem,
Polską melodię prosto znad Wisły,
Którą chcą słuchać nocą i dniem.
Bo syberyjska tajga już umie
Nucić melodii ojczystej zew
I dzikie kwiaty tam na grobach rosną,
I się czerwienią jak nasza, polska krew.

Film 1.50min
Pieśń Sybiru żywe opowieści sybiraków

U 4
1 września 1939r., armia niemiecka zaatakowała Polskę od zachodu, a zaraz potem – 17 września – Związek Radziecki zaatakował nasz kraj od wschodu.

U 5
Zachodnią część Polski zajęli Niemcy, a wschodnią Związek Radziecki. Zarówno pod okupacją niemiecką jak i radziecką prowadzono akcje wysiedlania.

U 6
Ludność polską z Wielkopolski, Pomorza i Śląska Niemcy wysiedlali dalej na wschód. Rosjanie wywozili ludność polską w głąb Azji – na Syberię i do Kazachstanu. Wielu nie wytrzymało surowego klimatu, głodu i ciężkiej pracy.

U 7
10 lutego 1940r. władze sowieckie przeprowadziły masowa akcję deportacyjną z zagarniętych terenów wschodnich II Rzeczypospolitej. Przymusowe przesiedlenie – na teren północnego Kazachstanu oraz Syberii – objęło głównie ludność polską, a tym przede wszystkim osadników rolnych, urzędników państwowych, kolejarzy wraz z rodzinami.

U 8
Ogólną liczbę obywateli polskich wszystkich narodowości, którzy zostali deportowani przez władze Związku Radzieckiego w głąb kraju (do obozów jenieckich, obozów pracy, bądź w celu osiedlenia), a także skierowani do pracy lub zaciągnięci do Armii Czerwonej, szacuje się na około 1 500 000 – 1 700 000 osób.

Piosenka „Polskie Kwiaty” Sonia A. Patriotyczne – Polskie kwiaty
Śpiewa Ci obcy wiatr,
Zachwyca piękny świat,
a serce tęskni....
Bo gdzieś daleko stąd,
Został rodzinny dom,
tam jest najpiękniej...

Tam właśnie teraz – rozkwitły kwiaty,
Stokrotki, fiołki, kaczeńce i maki.
Pod polskim niebem,
W szczerym polu wyrosły,
Ojczyste kwiaty.
W ich zapachu, urodzie, jest Polska.

Żeby tak jeszcze raz,
Ujrzeć ojczysty las,
pola i łąki...
I do matczynych rąk,
Przynieść z zielonych łąk,
rozkwitłe pąki...

Bo najpiękniejsze są polskie kwiaty,
Stokrotki, fiołki, kaczeńce i maki.
Pod polskim niebem,
W szczerym polu wyrosły,
Ojczyste kwiaty.
W ich zapachu, urodzie, jest Polska.

Śpiewa Ci obcy wiatr,
Tułaczy los Cię gna,
hen, gdzieś po świecie...
Zabierz ze sobą w świat,
Zabierz z rodzinnych stron,
mały bukiecik...

Weź z tą piosenką bukiecik kwiatów,
Stokrotek, fiołków, kaczeńców i maków.
Pod polskim niebem, w szczerym polu wyrosły,
Ojczyste kwiaty.
W ich zapachu, urodzie, jest Polska.

Bo najpiękniejsze są polskie kwiaty,
Stokrotki, fiołki, kaczeńce i maki.
Pod polskim niebem,
W szczerym polu wyrosły,
Ojczyste kwiaty.
W ich zapachu, urodzie, jest Polska.
U 9
Jeden z uczestników deportacji tak wspomina ten dzień
„ Rankiem dziesiątego lutego było jeszcze ciemno, około godziny 6:00 do drzwi zastukały kolby karabinów. Po chwili do domu wtargnęło dwóch enkawudzistów z długą bronią w towarzystwie jednego Ukraińca. Dziadek był już na nogach i zbierał się, żeby wyjść do porannych obrządków. Żona i dzieci smacznie spały.
Siadaj! – krzyknął jeden, kierując broń w stronę Dziadka.
Dziadek usiadł za stołem oszołomiony sytuacją. Drugi z przybyszów wyciągnął zza pazuchy jakiś urzędowy papier, rozłożył go i odczytał rozkaz władzy radzieckiej. Wynikało z niego, że sowiecka władza postanowiła przesiedlić całą rodzinę do innego rejonu. Do jakiego? Nie powiedzieli (...)
Rozpoczęło się pospieszne pakowanie, na które władza sowiecka łaskawie dała niecałą godzinę. Jeden z sołdatów cały czas trzymał Dziadka na muszce, a drugi przetrząsał dom w poszukiwaniu broni (...)
Przed domem stał Ukrainiec z saniami gotowymi do drogi. Chłopcy pakowali na nie w wielkim chaosie najbardziej potrzebne do drogi rzeczy. Wynosili z domu pierzyny, jedzenie, zapasowe ubrania, a babcia ubierała w tym czasie płaczące i śmiertelnie wystraszone dziewczynki. Czynnościom tym towarzyszyły powtarzające się niemal regularnie pokrzykiwania enkawudzistów.
Sanie ruszyły w głębokim śniegu, a wśród złowieszczej ciszy słychać było tylko równomierne końskie oddechy. Dziadek, babcia, babka Katarzyna, Mietek, Staszek, Czesiek, Elka, a nawet dwuletnia Jadzia wszyscy jakby tknięci tym samym impulsem, jak na komendę obrócili głowy, spoglądając za siebie na oddalający się rodzinny dom. I patrzyli tak, dopóki zabudowania całkiem nie znikły za horyzontem. Czy mieli wówczas świadomość, że widzą to miejsce po raz ostatni?”.

Zapraszam do obejrzenia fragmentu filmu, który pomoże nam wyobrazić sobie jak wyglądała deportacja
Film Sybiracy1 min 24 s
U 1
Nasi rodacy bardzo tęsknili za ojczyzną. Często jedyną siłą, która pozwalała im przeżyć była modlitwa. Posłuchajmy jednej z nich, „Litanii wygnańców”.
Film „Litania wygnańców”.

U 10
Życie Polaków – z miast i osiedli
Na Ziemiach Wschodnich rozsianych:
Z łąk nad Wilejką, z borów Podola,
Z Wołynia pól buraczanych.
U 11
Cierniem, nie różą – było usłane
W upływającym stuleciu.
Los w czasie wojny – Drugiej Światowej
Nie szczędził Kresowych Dzieci.

Piotrka z Nieświeża,
Józka – ze Lwowa,
Z Wilna – Tereski i Ziutka,
Z Grodna – Grażynki,
Antosia – z Brześcia,
Maniusia – spod Nowogródka.

U 10
Wdarli się do nich, nocą żołdacy
Na krzywdę i na ból ślepi –
I wysiedlili wraz z rodzinami
W Sybiru lasy i stepy...

U 11
A tam, w Sybirze – nędza, katorga,
Śmiertelny mróz i zawieje...
Nagle amnestia: Sikorski – Anders.
Ożyły w sercach nadzieje.

Piotrkom z Nieświeża,
Jóźkom – ze Lwowa,
Z Wilna – Tereskom i Ziutkom,
Z Grodna – Grażynkom,
Antosiom – z Brześcia,
Spod Nowogródka i Maniutkom.
U 10
Z tajg Syberyjskich,
Z Kazachstich stepów,
Z głodnego Uzbekistanu
Dotarły cudem – Dzieci szkielety
Do gościnnego Iranu.
U 11
Generał Anders – w polskich osiedlach
W Afryce, w Indiach, w Australii
Stworzył im szanse – by wiarę w Boga
I w ludzi – znów odzyskali

Piotrek z Nieświeża,
Jóźko – ze Lwowa,
Z Wilna – Tereska i Ziutek,
Grażynka – z Grodna,
I z Brześcia – Antoś,
Spod Nowogródka – Maniutek.

U 11 Piotrek
Witaj nam Polsko!
Z dalekiej Syberii jak ptaki zbłąkane
Wracamy do Ciebie Ojczyzno kochana,
Niesiemy Ci serca i myśli stroskane,
I ręce gotowe zabliźnić Twe rany.
U 12 Jóźko
Przetrwaliśmy wichry i wojenne burze,
Przetrwaliśmy tajgi, szachty i stepy.
Dziś nic nam nie straszne i chcemy Ci służyć,
Wszystkim cośmy zdobyli na ziemi dalekiej.
U 13 Tereska
Niesiemy Ci Polsko i serca i głowy,
I wszystkie swe siły z radością oddamy,
Aby nasza praca jak lek balsamowy,
Pomogła uleczyć ciężkie Twe rany.

U 15 Ziutek
Witaj nam Polsko Ojczyzno nasza miła,
I nie gardź naszymi chęciami dobrymi,
Bo jeszcze jesteśmy młodzi, a w młodości siła,
Której nie nastraszy żaden wróg pętami.

U 16 Grażynka
Przyjmij nas Ojczyzno jak matka rodzona,
Przyjmij na swe łono dzieci kochane,
I przytul nas mocno do swego serca
Kojąc nasze dusze tęsknotą wezbrane.

U 1
Zapraszam do wysłuchania: „Marsza Sybiraków”, który jest hymnem Związku Sybiraków Polskich. Słowa napisał Marian Jonkajtys; muzykę skomponował Czesław Majewski.
Film Hymn Sybiraków Patriotyczne – Hymn sybiraków

Z miast kresowych,
wschodnich osad i wsi,
Z rezydencji, białych dworków i chat
Myśmy wciąż do Niepodległej szli,
Szli z uporem, ponad dwieście lat!

Wydłużyli drogę carscy kaci,
Przez Syberię wiódł najkrótszy szlak
I w kajdanach szli Konfederaci
Mogiłami znacząc polski trakt...

Z Insurekcji Kościuszkowskiej,
z powstań dwóch,
Szkół, barykad Warszawy i Łodzi;
Konradowski unosił się duch
I nam w marszu do Polski przewodził.

A myśmy szli i szli – dziesiątkowani!
Przez tajgę, stepy – plątaniną dróg!
A myśmy szli i szli – niepokonani!
Aż „Cud nad Wisłą” darował nam Bóg!

Z miast kresowych,
wschodnich osad i wsi,
Szkół, urzędów i kamienic i chat:
Myśmy znów do Niepodległej szli,
Jak z zaboru, sprzed dwudziestu lat.

Bo od września, od siedemnastego,
Dłuższą drogą znów szedł każdy z nas:
Przez lód spod bieguna północnego,
Przez Łubiankę, przez Katyński Las!

Na nieludzkiej ziemi znowu polski trakt
Wyznaczyły bezimienne krzyże...
Nie zatrzymał nas czerwony kat.
Bo przed nami Polska – coraz bliżej!

I myśmy szli i szli – dziesiątkowani!
Choć zdradą pragnął nas podzielić wróg...
I przez Ludową przeszliśmy – niepokonani
Aż Wolna Polskę raczył wrócić Bóg!!!

U 1
Zapraszam teraz naszego gościa panią ......, która przekaże nam kilka wspomnień z dziecinnych lat.
U 1
Na tym zakończyliśmy naszą uroczystość. Dziękujemy!

Opracowała: Ewa Knyspel