Magia Nowej Huty
Te bloki z betonu ulane,
asfaltem jak wieńcem splecione.
Te chmury - nie białe, nie miękkie
lecz jakże codzienne i piękne.
Ci ludzie bez twarzy, bez imion
co spieszą tramwajem do nikąd.
Im rzucam spojrzenia życzliwe
bo kocham to miejsce jedyne.
To tutaj me serce zabiło,
tu życie się moje zaczęło.
Tu młodość jak film przeminie
i starość dotkliwa przypłynie.
To tutaj zbłąkany turysto
me życie, jak bajka się toczy,
a magia przyjaźni i miłość
na zawsze ludzi jednoczy.