Scenariusz audycji bożonarodzeniowej - do radiowęzła

Muzyka:
Idzie kolęda – A. Majewska, W. Korcz oraz Strzyżowski Chór Kameralny p.d. G.Oliwy

Recytator:
„To właśnie tego wieczoru,
gdy mróz lśni jak gwiazda na dworze,
przy stołach są miejsca dla obcych,
bo nikt być samotny nie może.

To właśnie tego wieczoru,
gdy wiatr zimny śniegiem dmucha,
w serce złamane i smutne,
po cichu wstępuje otucha.

To właśnie tego wieczoru
zło ze wstydu umiera,
widząc, jak silna i piękna
jest Miłość, gdy pięści rozwiera.

To właśnie tego wieczoru,
od bardzo wielu wieków,
pod dachem tkliwej kolędy
Bóg rodzi się w człowieku."

Recytator:
„Czuć już w powietrzu wielką niecierpliwość.
W sercach rodzi się radość, która wybuchnie z mocą,
kiedy wigilijne niebo przystroi pierwsza gwiazda.
Na adwentowym wieńcu płoną już wszystkie świece.
Dziś Bóg objawi swoją światłość!
Czy jesteś gotowy na jej przyjście?
Niech twoje serce zajaśnieje blaskiem
niewinnej duszy Dziecięcia.”

Muzyka:
Chrońmy chwilę –A. Majewska, H. Frąckowiak, A. Zaucha, muz.W. Korcz

Recytator:
„Jak dwoje niewidomych, którzy udają, że widzą...
Ileż naszych spotkań tak się odbywało?
Boimy się poznać prawdę o nas samych.
A przecież jesteśmy jak dwa dzbany.
Cóż z tego, że inne, skoro z jednej gliny uczynione.
Napełnij je, Panie, swoim światłem,
Byśmy dostrzegli ukryte w nich skarby –
Twoją miłość i naszą małość.
Naucz nas dzielić się sobą, jak kruszyną chleba.”

Recytator :
„Zawsze, ilekroć się uśmiechasz do swojego brata i wyciągasz do niego rękę - jest Boże Narodzenie.
Zawsze, ilekroć milkniesz, by innych wysłuchać,
Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, która jak żelazna obręcz uciska ludzi
w ich samotności,
Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei "więźniom tym", którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa,
Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, jak bardzo znikome są Twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość,
Zawsze, ilekroć pozwolisz, by Bóg pokochał innych przez Ciebie
- zawsze wtedy jest Boże Narodzenie.”

Recytator :
„Na wigilijnym stole, pełnym różnych cudów,
swoją bielą razi pusty talerz.
Obrażone krzesło, bo nikt na nim nie siada,
krzyczy, że kogoś tu jeszcze brakuje.
I ja trwam w niepewności, czy ktoś do mnie zapuka.
Na Ciebie, Panie, nikt nie czekał,
nikt nie wyszedł Cię witać.
Ty przyszedłeś cichutko jak pierwszy śnieg,
Co jesienią zaskoczył nie zebrane jabłka,
i okryłeś ludzi płaszczem swej miłości”

Muzyka:
Kolęda dla nieobecnych – B. Rybotycka, Z. Preisner

Recytator:
Różne bywają wigilijne uczty:
obfite, radosne, ubogie, samotne ...
najważniejsze, aby serce do Betlejem odnalazło drogę;
aby jednej tylko gwiazdy blasku się trzymało;
aby się otworzyła dusza na Aniołów.
Cieniutki opłatek w dłoni,
który nikogo nasycić nie zdołał,
roznieca tylko głód za Tym,
który z nieba przychodzi...
wigilia to uczta dla ludzkiego serca.
Niech tej Nocy przy każdym
wigilijnym stole tyle boga będzie,
aby żadne serce nie cierpiało głodu.

Recytator:
„...czekam – a świeczek gromada płonie,
jakby choinkę obsiadły gwiazd roje –
czekam – a stół gaduła, nakryty na dwoje, mruga do ścian zastawą i coś rozpowiada. (...) Czekam. – Nagle coś jękło. Szyba rozkwiecona! (...)
Wiem, wiem, czemu załkała! -
oto promień złoty, oto wśród nocnej ciszy rozwarte ramiona –
oto próg mój przestąpił
kres długiej tęsknoty...”

Muzyka:
Czekam chwili – TGD

Recytator:
„Przyszła nareszcie chwila ciszy uroczystej,
stało się – miedzy ludzi wszedł Mistrz – Wiekuisty
i do historii, która wielkich zdarzeń czeka,
dołączył biografię każdego człowieka,
do epoki – dzień każdy, każdą dnia godzinę,
a do słów umiejętnych – wewnętrzną słów przyczynę,
to jest: intencję serca...”

Recytator:
"Ciszej, ciszej mój głosie! Żadna twoja siła nie wypowie zachwytu.
Ciszej głosie, ciszej! Niech zabrzmi kołysanka uszom Bogu miła,
Niechaj głos matki swojej usłyszy.
"Lulajże Jezuniu, lulajże, lulaj,
A Ty Go Matulu w płaczu utulaj..."
Będę Tobie wtórował ciszej niźli powiew,
Wszechmocny hołd oddany w kołysanki słowie.
Ciszej, ciszej mój głosie! Bądź jedynie echem ust Matki,
Śpiewającej nad Bogiem i Synem -
I odblaskiem jej oczu, i czułym uśmiechem,
Kiedy się nad Wszechmocą w ciele Dziecka zgina."

Muzyka: Śpij Jezu Śpij – B. Rybotycka, Z. Preisner

Recytator :
„ O Jezu...
żeby tak w Noc Betlejemską
cały świat się nad Tobą pochylił
i żeby jeden drugiemu spojrzał dziś w oczy inaczej
żeby w pokoju tej nocy
pobladły troski nasze
i niepokoje zgasły
by żaden człowiek nie był obcy
żeby nie było samotnych
by każdy z każdym dzielił się sercem
jak wigilijnym opłatkiem z dobrymi łzami w oczach
by krzywe stały się prostymi
by ktoś przypomniał sobie nagle
kolędę dawno zapomnianą
by ktoś przebaczył
- ktoś rozpłakał się nad winą darowaną
by ktoś zamknięte drzwi otworzył
by wszyscy byli dobrej woli
a ponad światem pokój...
- Pokój Boży."


Recytator :
„Słowa tyle rozdają, ile serce czuje.
Zanim ciepłym blaskiem choinka rozbłyśnie
i kruchy opłatek pojawi się w dłoni,
a wokół zawiruje radosna kolęda,
napełnij serce światłem, dobrocią, pokojem.
Tylko słowa miłości odkruszą
coś z serca i uczynią darem...
Najważniejsze, aby usta,
pełne drżących życzeń,
królewską drogą miłości się stały.”

Muzyka:
Gwiazdo świeć, kolędo leć – A. Majewska, H. Frąckowiak, A. Zaucha , muz. W.Korcz

Recytator:
Staropolskim zwyczajem wstańmy i wsłuchajmy się w tekst ewangelii Św. Łukasza, a po jego wysłuchaniu złóżmy sobie wzajemnie szczere życzenia a kolęda niech nam w tym towarzyszy. Życzymy wam

Recytator:
... nadziei zimowej ptaszyny na kruszynę chleba...

Recytator:
... ciszy tak pogodnej i czystej, aby dusza słyszała bicie serca, radość i płacz małego Jezusa

Recytator:
... pokoju, którym Aniołowie ośnieżyli ziemię

Recytator:
... zadumy dnia nad tajemnicami nocy

Recytator:
... jasności słońca, co rozprasza mroki

Recytator:
... miłości chroniącej od zimna ludzkie wnętrze.


Ewangelia:

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoim stadem. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania».
Oto Słowo Pańskie.
W. Chwała Tobie, Chryste.

Muzyka: Cicha noc – A. Majewska, W. Korcz oraz Strzyżowski Chór Kameralny p.d. G.Oliwy