Opis i analiza zadań - §8 ust. 2 pkt 4c. Opracowanie i wdrożenie programu dotyczącego działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych

mgr Aneta Ościk
Szkoła Podstawowa nr 44 im. UNICEF
ul. Gen. Grota – Roweckiego
41-907 Bytom


Opis i analiza zadań - §8 ust. 2 pkt 4c
Opracowanie i wdrożenie programu dotyczącego działań edukacyjnych, wychowawczych, opiekuńczych lub innych związanych odpowiednio z oświatą, pomocą społeczną lub postępowaniem w sprawach nieletnich


Działania pedagogizujące rodziców

1. Przygotowanie i przeprowadzenie warsztatów dla rodziców, pt.: „Jak pomóc dziecku w nauce języka angielskiego, samemu tego języka nie znając”.

W bieżącym roku szkolnym postanowiłam skoncentrować swoje działania na uświadomieniu rodzicom, jak ważny jest ich wkład w naukę języka angielskiego dzieci.

Niejednokrotnie w mojej pracy dydaktycznej słyszałam zrezygnowane komentarze dorosłych o zaniechaniu pomocy dzieciom w nauce języka, z racji braku wiedzy i umiejętności w tym zakresie. Aby zmotywować rodziców do podjęcia działań pomocowych, przygotowałam i przeprowadziłam warsztaty pt.: „Jak pomóc dziecku w nauce języka angielskiego, samemu tego języka nie znając”, które odbyły się w lutym 2014 r. Zaproponowałam na nich praktyczne sposoby pomocy dzieciom podczas nauki, bazujące na podręczniku używanym w trakcie lekcji oraz przedstawiłam strony internetowe oferujące ćwiczenia interaktywne sprawdzające przyswojone przez podopiecznych umiejętności. Zaoferowałam proste ćwiczenia słownikowe, sprawdzające pisemnie stopień opanowania słownictwa, niewymagające umiejętności poprawnej wymowy. Zasugerowałam zabawę językiem, rozwieszanie fiszek ze słówkami w domu w miejscach mocno uczęszczanych i przykuwających uwagę dziecka, tworzenie map myślowych i plakatów, przyczyniające się do wydłużenia wspólnie spędzanego czasu.
Za pomocą przygotowanej przeze mnie prezentacji multimedialnej, przedstawiłam rodzicom istotę konieczności nadzorowania dziecka podczas odrabiania zadań domowych oraz fundamentalną potrzebę udzielania wsparcia dziecku uczącemu się. Wskazałam na nieodzowność zorganizowania latoroślom odpowiedniego miejsca do nauki oraz zapewnienia optymalnych warunków sprzyjających przyswajaniu wiedzy.

Efekty:
• W zajęciach uczestniczyło dwoje rodziców. Chętnie dzielili się ze mną spostrzeżeniami na temat nauki języka angielskiego ich dzieci. Komentowali zaproponowane przez mnie rozwiązania. Zapewnili o podjęciu próby zastosowania ich w praktyce. Zauważyli, iż nieznajomość języka nie jest przeszkodą uniemożliwiającą aktywne włączenie się w proces dydaktyczny ich dzieci.


2. Przygotowanie referatu pedagogizującego rodziców, pt.: „Komunikacja z dzieckiem, czyli jak rozmawiać w rodzinie”.

Dobra komunikacja z dzieckiem to częsty problem, z jakim borykają się rodzice. Z jednej strony – teoretycznie, wydaje się to być prostą sprawą. Przecież ciągle z kimś rozmawiamy. Tymczasem, gdy chodzi o nasze dzieci – wszystko się komplikuje... Niejeden rodzic zadaje sobie pytanie: jak lub co zrobić żeby dziecko słuchało tego, co się do niego mówi, a nie odpowiadało ciągle „zaraz, zaraz” albo udawało, że w ogóle nie słyszy...
W związku z istotnym znaczeniem zagadnienia, przygotowałam referat pedagogizujący rodziców pod tytułem.: „Komunikacja z dzieckiem, czyli jak rozmawiać w rodzinie”. Wykład został opracowany na podstawie wywiadu z Sylwią Kowalską, specjalistą pedagogiem, wspomagającym rodziców w wychowaniu dzieci, zaczerpniętym ze strony www.szczesliwa-rodzina.pl i przekazany wychowawcom klas do odczytania na zebraniu z rodzicami w dniu 24.04.2012 r.
Dorośli zostali poinformowani o ważnych aspektach umiejętnego komunikowania się między ludźmi. Dowiedzieli się, iż sztuka dobrego komunikowania się z dzieckiem nie jest trudna, jeśli pamięta się o kilku ważnych zasadach:
• Aby móc dogadać się z dzieckiem i wychować je na szczęśliwego człowieka, trzeba posiadać coś takiego, co się nazywa umiejętnością komunikowania się. Żeby nauczyć dziecko dobrej komunikacji, ważne jest przekazywanie dobrych wzorców naszym pociechom podczas wspólnego codziennego życia.
• Wszystko zaczyna się od rodziców, dorosłych. Tak jak to bywa w większości przypadków, aby móc nauczyć skutecznej komunikacji swoje dzieci, to najpierw rodzice powinni umieć porozumiewać się ze sobą: bez krzyków, bez zrzędzenia, bez oceniania, bez krytykowania itp.
• Skuteczne porozumiewanie się polega na słuchaniu i na mówieniu. Pamiętać należy, że dzieci uczą się tego, co słyszą w domu i chłoną jak gąbki każde słowa, naśladują język ciała i zachowania dorosłych.
• Istotny jest wzajemny szacunek i traktowanie dziecka jak pełnoprawnego członka rodziny. Dajmy potomkowi możliwość wypowiedzenia się do końca. Nie przerywajmy mu. Warto patrzeć dziecku w oczy i przykucnąć, by znaleźć się z nim na jednym poziomie.
• Rozmowa nie ma sensu gdy targają nami negatywne emocje i nerwy. Lepiej wtedy wyjść na chwilę, ochłonąć i wrócić do rozmowy. Nie krzyczmy na dziecko, traktujmy je z szacunkiem.
• Istotne jest mówienie o swoich uczuciach wyraźnie i w prostych słowach oraz używanie krótkich komunikatów: „Jestem zdenerwowana, ponieważ...” „Jestem smutna, bo...” „Jestem z ciebie dumna...” „Jest mi teraz źle i lepiej abyśmy porozmawiali za chwilkę” „Bardzo się cieszę że...” „Zawiodłeś mnie, bo...” „Mam dzisiaj dobry nastrój, ponieważ...”

Efekty:
• Rodzice uczniów otrzymali istotne wskazówki potrzebne w procesie wychowywania dzieci.
• Warsztaty były cennym elementem poszerzającym działalność wychowawczą szkoły.


Organizacja imprez, uroczystości, akcji, wycieczek, projektów.

1. Aktywny udział w Dniach Otwartych Szkoły.

Nasza szkoła cyklicznie organizuje Dni Otwarte dla przedszkolaków z okolicznych placówek. W każdej edycji tej imprezy aktywnie i twórczo uczestniczyłam.
Wraz z uczniami mojej klasy wychowawczej, przygotowywałam zajęcia z wykorzystaniem tablicy interaktywnej, znacznie uatrakcyjniającej naukę języka angielskiego w naszej szkole. Przedstawiałam ciekawe sposoby nauki nowych słówek poprzez oglądanie teledysków i śpiewanie piosenek anglojęzycznych, a także wykonywanie muzycznych zadań ruchowych i słuchanie aktualnych hitów muzycznych w serwisie YouTube, z podglądem tekstu. Pokazałam przedszkolakom jak przyjemnie i twórczo spędzamy czas, jednocześnie niepostrzeżenie przyswajając wiedzę z języka angielskiego i kształtując sprawności językowe. Dbałam o miłe przyjęcie naszych gości.

Efekty:
• Promowałam szkołę w środowisku lokalnym.
• Uwrażliwiałam uczniów na potrzeby młodszych kolegów, wpajałam poczucie odpowiedzialności za słowa i czyny oraz wskazywałam im konieczność poprawnego zachowywania w świetle bycia autorytetem dla młodszego pokolenia.

2. Współorganizowanie uroczystości nadania szkole imienia.

W poprzednim roku szkolnym, nasza szkoła stała się placówką imienia UNICEF. Z tej okazji zorganizowaliśmy uroczyste obchody nadania szkole imienia. W przygotowaniu akcji uczestniczyli wszyscy nauczyciele oraz obsługa szkoły.
Do mojego zadania należało przygotowanie reprezentacji uczniów do uroczystego ślubowania na nowy sztandar szkoły. Uczyłam ich kroku defiladowego oraz odpowiedniego poruszania się w wyznaczonym do tego miejscu. Zadbałam o skompletowanie strojów galowych, wyjaśniłam prestiż zadania, które mają zrealizować.
Kolejną misją, za której wypełnienie byłam odpowiedzialna, było przygotowanie uczniowskiego pocztu sztandarowego do przyjęcia sztandaru szkoły. Tak jak w poprzednim przypadku, musiałam umiejętnie pokierować uczniami i wyćwiczyć ich do odpowiedniego prezentowania sztandaru i poruszania się z nim.
Nieocenioną okazała się tu moja wiedza z zakresu kroku defiladowego oraz „musztry” zdobyta w latach młodości w czasie aktywnej działalności w ZHP, jako członka drużyny harcerskiej oraz drużynowej gromady zuchowej.

Efekty:
• Zarówno poczet sztandarowy jak i reprezentacja uczniów ślubujących na sztandar doskonale poradzili sobie z wykonaniem zadania.
• Duma z dobrze wykonanego, powierzonego mi zadania sprawiła, iż wzrosła moja motywacja do pracy.
• Aktywnie przyczyniłam się do promocji szkoły w środowisku lokalnym.
3. Współorganizowanie obchodów pierwszej rocznicy nadania szkole imienia.

Jako pracownik naszej szkoły, dumnie noszącej imię UNICEF, włączyłam się dynamicznie w organizację obchodów pierwszej rocznicy nadania szkole imienia. Impreza miała charakter wewnątrzszkolnej akcji, przygotowywanych zarówno przez uczniów jak i nauczycieli. Jako placówka nosząca imię funduszu wspierającego rozwój dzieci, zobowiązani byliśmy do realizowania sztandarowych projektów UNICEFu, dlatego też oficjalna część imprezy traktowała o Deklaracji Praw Dziecka. Tematem przewodnim dalszej części akcji były „Kraje Azji”.
Każdy rocznik klas wybrał sobie jeden kraj azjatycki, którego zwyczaje i kulturę miał zaprezentować podczas happeningu. Klasy szóste wybrały Mongolię. Wraz z moją klasą wychowawczą, byłam odpowiedzialna za przygotowanie dekoracji naszej części I piętra. Stworzyłam scenerię oddającą rzeczywistość życia obywateli Mongolii na stepach: zbudowałam jurtę mongolską, zagrodę z oczkiem wodnym, stanowisko połowu ryb. Przystroiłam korytarz flagami mongolskimi oraz girlandami w barwach narodowych tego kraju. Przygotowałam i powiesiłam gazetki traktujące o narodowych potrawach, strojach, zwyczajach i języku mieszkańców Mongolii. Zorganizowałam poczęstunek tradycyjnymi potrawami i napojami mongolskimi.

Efekty:
• Motywowałam uczniów do ochoczego włączenia się w przygotowania akcji, kształtując ich umiejętności organizacyjne.
• Poszerzałam wiedzę ogólną dzieci na temat kultury różnych krajów świata. Uzmysławiałam różnorodność warunków życiowych ludzi na całym świecie, wynikającą z zamieszkiwania w różnych częściach globu. Pielęgnowałam postawę szacunku dla ludzi innych narodowości, koloru skóry czy religii.


4. Realizacja miniprojektu „Preorientacja zawodowa szóstoklasistów”

Pełniąc rolę wychowawcy klasy, poszukiwałam ciekawych tematów, które mogłabym zrealizować na godzinach wychowawczych. Na podstawie rozmów przeprowadzonych z moimi wychowankami, powstał w mojej głowie zamysł zorganizowania mini - projektu „Preorientacja Zawodowa Szóstoklasistów”. Rozpoczęłam poszukiwania przedstawicieli ciekawych zawodów, celem zaproszenia ich na prelekcję, na której mogliby opowiedzieć o ciekawych elementach swojej profesji, zabawnych momentach w pracy ale również o procesie uzyskiwania zawodu i korzyściach płynących z jego wykonywania. Udało mi się zorganizować dwa spotkania:
• Architekt krajobrazu.
Pierwszym gościem była pani Janina Bujoczek, nauczycielka w Zespole Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Nakle Śląskim, posiadająca dyplom zawodu architekt krajobrazu. Pani Bujoczek opowiedziała uczniom o aspektach wykonywanego przez nią rzemiosła. Przedstawiła prezentację multimedialną, z której wychowankowie dowiedzieli się zarówno o przyjemnych stronach profesji (rysowanie, projektowanie, efekty pracy cieszące oko), jak i o mniej radosnych chwilach, wymagających wytężonej pracy umysłowej i fizycznej („grzebanie w ziemi”, własnoręczne kopanie rowów). Uczniowie chętnie uczestniczyli w prelekcji, zadawali ciekawe pytania, interesowali się szczegółami, dowiadywali się o warunkach finansowych jakie przynosi wykonywanie przedstawionego fachu.
• Technik weterynarii.
Kolejnym gościem, który odwiedził naszą szkołę, była pani Magdalena Świerkosz, także nauczycielka w Zespole Szkół w Nakle Śląskim. Zaprezentowała nam tajniki zawodu technik weterynarii. Uczniowie klas szóstych mogli dowiedzieć się, jaką drogę wybrać, aby zdobyć ten atrakcyjny zawód i pracować w przyszłości ze zwierzętami. Okazało się, iż przedmioty, które trzeba zaliczyć, oraz wiadomości, które trzeba zdobyć, nie należą do łatwych i jest ich bardzo dużo. Chętnie zadawano pytania i z uwagą śledzono prezentację multimedialną przygotowaną przez gościa. Zauważyłam, iż wielu uczniów fascynuje się zwierzętami i być może w przyszłości wybiorą ten zawód jako sposób na połączenie pasji pracą.

Efekty:
• Umożliwiłam dzieciom poznanie ciekawych profesji, związanych z ich pasjami i zainteresowaniami.
• Starałam się uzmysłowić konieczność należytego przykładania się do nauki w celu zdobycia wymarzonego zawodu i samorealizowania się w przyszłości, a także czerpania przyjemności z wykonywanej pracy i uniknięcia wypalenia zawodowego.
5. Organizowanie ciekawych wycieczek klasowych.

W trakcie pełnienia funkcji wychowawcy klasy starałam się zorganizować moim wychowankom udział w atrakcyjnych formach życia kulturalnego. Wybraliśmy się kilkukrotnie do kina, na seanse filmowe odpowiadające wiekowi i zainteresowaniom uczniów. Uczestniczyliśmy w prelekcjach i warsztatach filmowych organizowanych przez Bytomskie Centrum Kultury, poruszających kwestie znaczenia rodziny w życiu każdego człowieka oraz przedstawiających różne gatunki sztuki filmowej. Na każdym z wyjść pełniłam rolę organizatora wycieczki oraz opiekuna grupy.
Zaplanowałam i zorganizowałam w każdym roku szkolnym, całodniowe wycieczki klasowe. W 2012 roku zabrałam uczniów do Planetarium Śląskiego w Wojewódzkim Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie.
W 2013 roku wybraliśmy się do Krakowa. Zwiedzaliśmy miasto, min.: Wawel, Starówkę. Obejrzeliśmy wystawę starych samochodów w Muzeum Techniki. Głównym celem naszej podróży był jednak Ogród Doświadczeń, w którym spędziliśmy mnóstwo czasu, aktywnie uczestnicząc w prezentacjach ilustrujących ciekawe zjawiska z dziedziny fizyki.
W 2014 roku zorganizowałam wycieczkę wszystkich klas szóstych do Warszawy. Spacerowaliśmy przez Stare Miasto, Trakt Królewski, Łazienki, odwiedziliśmy Pomnik Nieznanego Żołnierza, Stadion Narodowy oraz główną atrakcję – Centrum Nauki Kopernik.

Efekty:
• Poszerzałam horyzonty krajoznawcze uczniów. Uwrażliwiałam na piękno naszego kraju. Pokazywałam, jak można ciekawie spędzić wolny czas.
• Zachęcałam do korzystania z ciekawych doświadczeń, pogłębiania ogólnej wiedzy uczniów.
• Integrowałam zespół klasowy. Poznawałam bliżej moich uczniów i budowałam z nimi relacje oparte na zaufaniu i wzajemnym szacunku. Uczyłam zasad kulturalnego zachowywania się w miejscach publicznych.


6. Realizacja programu profilaktycznego „Znajdź właściwe rozwiązanie”

W roku szkolnym 2013 / 2014 realizowałam na godzinach wychowawczych program profilaktyczny „Znajdź Właściwe Rozwiązanie” traktujący o zgubnych skutkach nałogu tytoniowego. Przeprowadziłam zajęcia wykorzystujące narzędzia multimedialne: przedstawiałam filmy informujące o niekorzystnym wpływie nikotyny na zdrowie człowieka. Zorganizowałam debatę na temat kształtowania skutecznej postawy asertywnej w przypadku gdy ktoś przekonuje ucznia do zapalenie papierosa. Uczniowie wypracowali hasła i formułki gotowe do użycia w geście odmownym.

Efekty:
• Uczniowie z chęcią i zaangażowaniem uczestniczyli w lekcjach. Przyznawali otwarcie, iż nie wiedzieli wcześniej o tak drastycznym wpływie nikotyny na organizm człowieka, oddziałującym nawet w sytuacji biernej obecności wśród palaczy. Udało mi się uświadomić im, iż muszą otwarcie zwracać uwagę osobom palącym w ich obecności i jasno artykułować prośbę o gaszenie papierosa.

7. Organizowanie szkolnych akcji w związku z pełnieniem funkcji opiekuna Szkolnego Klubu Europejskiego „EuroKids”

Wychodząc naprzeciw sytuacji społecznej i okolicznościom funkcjonowania uczniów jako aktywnych członków społeczeństwa polskiego, postanowiłam we wczesnych latach mojej pracy dydaktycznej powołać do życia Szkolny Klub Europejski „EuroKids”. Od początku istnienia klubu pełnię rolę opiekuna i koordynatora działań związanych z promocją wiedzy o Unii Europejskiej w naszej szkole. Zdaję sobie sprawę, jak ważne jest kształtowanie poczucia współodpowiedzialności za podnoszenie poziomu wiedzy, jaką powinien posiąść każdy uczestnik życia społecznego naszego kraju. W ramach działalności wewnątrzszkolnej klubu organizuję cykliczne akcje informacyjne dla moich uczniów, poruszające ogólne fakty z życia Unii Europejskiej, jak również bardziej szczegółowo zorientowane europejskie tematy.
W każdym roku szkolnym powołuję nowy zarząd klubu i organizuję spotkania członków, w celu omówienia taktyki działania i wyłonienia osób odpowiedzialnych za pomoc w przygotowaniu przedsięwzięć. Mobilizuję uczniów do aktywnego włączenia się w prace przygotowawcze oraz wyznaczam cele, które wspólnie realizujemy.

W roku 2012 zorganizowałam i koordynowałam przebieg Dni Europejczyka, pod hasłem „Wielka Brytania”. Wspólnie z członkami klubu przystroiłam parter szkoły we własnoręcznie zrobione girlandy w kolorze flagi brytyjskiej. Powiesiłam gazetkę informacyjną na temat Wielkiej Brytanii, przedstawiającą najważniejsze fakty o tym kraju. W dalszej części obchodów, zorganizowałam konkurs radiowęzłowy dla klas IV-VI, z wiedzy o Wielkiej Brytanii. Współpracownicy ocenili mój innowacyjny pomysł na przeprowadzenie konkursu drogą szkolnego radiowęzła, jako bardzo trafiony. Zmobilizował on uczniów do skoncentrowania się na pracy grupowej, w której każdy był odpowiedzialny za zachowanie spokoju i skoncentrowanie, przy wysłuchiwaniu pytań i udzielaniu poprawnej odpowiedzi w limitowanym czasie. Uczniowie wykazali się niebywałą wiedzą z konkursowego tematu.
Odbył się także happening plastyczny, podczas którego uczniowie wykonywali plakaty charakterystycznych osób i miejsc w Wielkiej Brytanii, w technice kredy i węgla na szarym papierze. Plakaty zostały zaprezentowane całej społeczności szkolnej jako wernisaż prac na parterze szkoły.
W tym roku zaplanowałam i przeprowadziłam konkurs literacki na wiersz własnego pomysłu, pt.: „Polska wiosną”. Konkurs miał za zadanie zmotywować dzieci do wyzwolenia swoich talentów artystycznych oraz uwrażliwić ich na piękno ziemi ojczystej. Prace wykonane przez uczestników zostały zaprezentowane w formie wystawy na I piętrze budynku.

W 2013 roku odbyły się Dni Europejskie pod hasłem „Średniowiecze – epoka rycerstwa”. Na moje zaproszenie przybyli do szkoły przedstawiciele Śląskiej Chorągwi Rycerstwa Polskiego. Na specjalnym spotkaniu zorganizowanym w sali gimnastycznej uczniowie wysłuchali opowiadania o tradycjach średniowiecznych rycerzy, mogli zobaczyć na żywo sprzęty używane dawniej w życiu codziennym, dowiedzieli się, jak wyglądał strój rycerza oraz usłyszeli legendy związane z życiem rycerskim. Koronnym elementem wydarzenia był konkurs międzyklasowy na szybkość ubierania się w prawdziwą zbroję rycerską. Każda z klas wystawiała trzyosobową reprezentację. Jeden z członków reprezentacji był modelem pokazowym, którego pozostali członkowie mieli ubrać w rycerską kolczugę, hełm, naramienniki, nakolanniki i rękawiczki. Mierzony był czas, a biorąc pod uwagę dużą wagę oryginalnych strojów rycerskich, zadanie okazywało się o wiele trudniejsze w rzeczywistości niż oglądane z boku. Uczniowie świetnie się bawili i bardzo emocjonalnie podeszli do konkursu. Wszystkie klasy aktywnie dopingowały swoich przedstawicieli, wykrzykując donośne hasła mobilizujące. Tematyka Dni Europejskich była nawiązaniem do miejskich obchodów rocznicy nadania miastu praw obywatelskich.
W tym roku szkolnym przygotowałam także klubową gazetkę informacyjną na parterze szkoły, traktującą o systemach edukacji w różnych krajach Unii Europejskiej.

W 2014 roku zaznajomiłam uczniów z zagadnieniem nadchodzących wyborów do Parlamentu Europejskiego. Moim celem było uzmysłowienie faktu, iż jesteśmy współodpowiedzialni za kształtowanie rzeczywistości, w której żyjemy. Uczniom powierzyłam ważne zadanie przekonania rodziców do udziału w wyborach i czynnego wpływania na losy kraju.
Tegoroczne obchody Dnia Europejczyka związane były ściśle z rocznicą dziesięciolecia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, i miały tytuł „PL10latwUE”. Na parterze szkoły zaprezentowany został wernisaż prac uczniów klas I-III. Plakaty przedstawiały artystyczną wizję dzieci na temat pozytywów płynących z dziesięcioletniej bytności Polski w UE.
Klasy IV-VI wysłuchały radiowęzłowej akademii, przedstawiającej najważniejsze fakty z życia UE, przygotowanej przez dwójkę członków klubu. Na pierwszym piętrze zaprezentowana została obszerna gazetka informująca o korzyściach wynikających z członkostwa Polski w Unii. Wskazałam w niej konkretne wartości liczbowe przedstawiające przyrost ilości komputerów w polskich gospodarstwach domowych, finansowanie budowy dróg i autostrad, podniesienie płacy minimalnej Polaków, obniżenie bezrobocia oraz korzyści płynące z dofinansowań unijnych. Uczniowie chętnie czytali przedstawione im informacje, niejednokrotnie zwracając uwagę, iż nie mieli pojęcia o tak mocnym i realnym wpływie członkostwa na rozwój kraju.

Efekty:
• Uczniowie nabywali nowych wiadomości związanych z przynależnością Polski do Unii Europejskiej, poszerzając w ten sposób swój światopogląd i przenosząc uzyskane informacje na grunt rodzinny.
• Wzrosła samoświadomość uczniów jako członków polskiego społeczeństwa.
• Atrakcyjna forma prezentowania wiadomości o Unii Europejskiej spowodowała u uczniów chętne włączanie się w realizowanie zadań klubu, podniosła ich wiarę we własne umiejętności organizatorskie i podsyciła pragnienie kreowania interesującej rzeczywistości szkolnej.

8. Przygotowywanie reprezentacji Szkolnego Klubu Europejskiego do udziału w akcjach miejskich

Jako opiekun klubu europejskiego, przygotowywałam członków organizacji do uczestnictwa w miejskich obchodach uroczystości związanych z promowaniem świadomości przynależności europejskiej wśród uczniów.
W 2013 roku braliśmy udział w Bytomskich Spotkaniach Europejskich, na których zaprezentowaliśmy plakat z dokonaniami klubu w roku szkolnym 2011/2012, który własnoręcznie opracowałam.
Przygotowałam także członków klubu do Bytomskiej Majówki Europejskiej. Ułożyłam układ choreograficzny tańca średniowiecznego, organizowałam treningi przygotowujące do zademonstrowania tańca przez uczniów oraz sporządziłam prezentację multimedialną nt.: „Prawa i obowiązki mieszkańców średniowiecznej Florencji”. Przedstawienie zostało pokazane w Bytomskim Centrum Kultury. Złożyłam także czerwone lilie w technice orgiami, nawiązujące do symboliki średniowiecznego herbu Florencjii, które rozdaliśmy uczestnikom obchodów.
W 2014 roku uczestniczyliśmy w Bytomskiej Majówce Europejskiej, tematycznie związanej z obchodami rocznicy przystąpienia Polski do UE. Przygotowałam uczniów do udziału w Biegu Terenowym o Europejskie Gwiazdki (dwa zespoły po trzech uczniów), Minieurowizji (hiszpańska piosenka prezentowana przez dwie uczennice) oraz Konkursie układania flag państw europejskich z bibułek (trzy uczennice).

Efekty:
• Wydobywałam na światło dziennie i doskonaliłam artystyczne uzdolnienia moich wychowanków.
• Przygotowywałam uczniów do godnego reprezentowania naszej szkoły na szczeblu miejskim.


9. Praca w zespole koordynującym projekt „Szkoła z Klasą 2.0”

W roku szkolnym 2011/2012 byłam członkiem zespołu nauczycieli koordynujących projekt „Szkoła z klasą 2.0”. Program miał na celu wypracowanie zasad dotyczących korzystania z nowoczesnych technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK) w edukacji. Pomagał rozwijać umiejętności samodzielnego myślenia, odpowiedzialnego korzystania ze źródeł i wykorzystywania wiedzy w praktyce. W ramach projektu odbył się szereg wydarzeń, min.:
- spotkanie otwierające, na którym wraz z uczniami określiłam zasoby sprzętowe i infrastrukturalne szkoły oraz umiejętności technologiczne kadry szkolnej jak również pomogłam w budowaniu planu działań wprowadzających dobre praktyki TIK w naszej szkole (14 X 2011);
- debata szkolna (08 XII 2011) poprzedzona debatami klasowymi, owocująca skonstruowaniem i przygotowaniem Kodeksu 2.0 – zbioru zasad wykorzystania TIK w naszej placówce którą współkoordynowałam;
- Szkolny Festiwal Nauki – podsumowanie projektu: prezentacje prac uczniów, konkursy i degustacje.
We wszystkich akcjach projektowych uczestniczyłam z wielkim zaangażowaniem, pomagałam uczniom w przygotowaniu prezentacji multimedialnych, organizowałam i nadzorowałam klasową debatę, przygotowałam wystrój parteru na Szkolny Festiwal Nauki w tematyce HERBATA. Uczniowie klas szóstych przygotowali pod moim nadzorem, na lekcji, prezentacje multimedialne z wiadomościami gramatycznymi z języka angielskiego, wykorzystywane w dalszym etapie jako pomoce naukowe dla młodszych roczników. Mobilizowałam uczniów do kontaktowania się ze sobą za pomocą emaili. Umieszczałam dokładne opisy swoich działań na platformie internetowej projektu.

Efekty:
• Szkoła zdobyła certyfikat „Szkoła z klasą 2.0”, do czego aktywnie przyczyniłam się wytężoną pracą przy realizacji projektu.

10. Działania w zespole zadaniowym projektu „Klucze do sukcesu”

W roku szkolnym 2013/2014 zostałam przydzielona do zespołu zadaniowego przy realizacji projektu „Klucze do sukcesu”. Wielokrotnie w ciągu roku spotykałyśmy się w ramach zespołu, planując działania i przeprowadzając ewaluację dotychczasowych posunięć projektowych. Wraz z pozostałymi członkami zespołu, opracowałam plan pracy dla szkoły w zakresie poprawy komunikacji z rodzicami oraz podniesienia wyników sprawdzianu szóstoklasisty. Uczestniczyłam w opracowywaniu i wdrożeniu ankiety dla rodziców badającej jakość pracy szkoły i zadowolenie rodziców ze współpracy. Byłam współpomysłodawcą projektu „Dążę do doskonałości, więc...” mającego na celu zmotywowanie uczniów do wzmożonej aktywności szkolnej, w którym każdy wychowawca sporządził i prowadził w swojej klasie tablicę pozytywnych czynności wykonywanych przez uczniów. Podjęłam się także przygotowania i wyeksponowania gazetki pt.: Rodzicu! Przeczytaj, zapamiętaj, działaj!”, która miała na celu uświadomienie rodzicom pełnienia bardzo ważnej roli w procesie edukacyjnym ich dzieci.

Efekty:
• Podniesienie jakości pracy szkoły. Sporządzanie materiałów potrzebnych do realizacji zadań związanych z realizacją projektu.
• Przygotowanie i aktualizowanie tablicy „Dążę do doskonałości, więc..”. Systematyczne zachęcanie uczniów do udziału w różnych formach aktywności na rzecz szkoły i podnoszenia swoich umiejętności dydaktycznych oraz chwalenia się sukcesami.

11. Organizacja charytatywnej zbiórki plastikowych nakrętek

Od dwóch lat organizuję i koordynuję zbiórkę plastikowych nakrętek, które przeznaczam na cele charytatywne. W ostatnim roku wspomagaliśmy rehabilitację chorej na Zespół Westa dziewczynki. Cyklicznie ogłaszam w szkole możliwość przynoszenia plastikowych nakrętek, segreguję je i pakuję, kontaktuję się z rodzicami dziewczynki i ustalam termin odbioru paczek. Zachęcam uczniów do aktywnego włączenia się w akcję. Uwrażliwiam na konieczność poszanowania niepełnosprawnych i udzielania im pomocy w leczeniu rehabilitacji.

Efekty:
• W ostatnich dwóch latach, wspólnie z uczniami, zebrałam i przekazałam na cele charytatywne setki kilogramów plastikowych nakrętek.
• Dbałam o włączanie się do akcji jak największą ilości uczniów.


PODSUMOWUJĄC
Aktywnie i twórczo uczestniczyłam w poszerzaniu zakresu działań dydaktycznych i wychowawczych szkoły. Organizowałam przedsięwzięcia kierowane do uczniów oraz środowiska lokalnego. Realizowałam projekty związane pasjami i zainteresowaniami uczniów. Pełniłam rolę organizatora i opiekuna wycieczek klasowych. Integrowałam zespół klasowy. Przyczyniłam się do kreowania postaw szacunku dla drugiego człowieka, poszanowania praw jednostki do indywidualności, dążenia do realizacji wyznaczonych celów i marzeń. Krzewiłam patriotyzm i współodpowiedzialność za losy kraju.